نمیدونم تا به حال اسم این دو عزیز رو شنیدید یا نه

ولی اگرم نشنیدید من اومدم داخل محفل امشبمون نقل کنم ...

نقل بر این هست که

پس از آنکه سپاه عمر سعد(لعنت الله علیه) به خیمه های اهل بیت(س) حمله ور شدند و زنان و کودکان به بیابان فرار کردند،

ديگر شام غريبان نزديك شده وقتي شب شد، بچه ها را زير يك خيمه ي نيم سوخته اي گويا جمع كردند

شمارش كردند ديدند دو تا از عزيزان را ندارند. زينب فرمود: ام کلثوم !راهي نيست جز اين كه راه بيابان را در پيش بگيريم، ببينيم بچه ها چه شدند.

زير نور ماه رفتند يك سياهي نظرشان راجلب كرد. ام کلثوم صدا زد:

خواهر زينب جان! پيدا كردم. آمدند ديدند دو تا عزيز امام حسين، صفورا و طهورا زير بوته اي افتاده بودند. گفتند: شب است بچه ها خيلي زجر ديدند.كلثوم زينب را صدا زد، وقتي خواستند دو عزيز را بغل كنند، ديدند هردو جان دادند 💔😭😭

نمي دانم اين عزيزان همان عزيزي بودند كه دامنش آتش گرفته بود.

يكي از سربازان دشمن او را دنبال كرده خواست آتش را خاموش كند

وقتي ملاطفت از او ديد گفت: راه نجف از كدام طرف است؟ گفت دختر جان از اين جا تا نجف خيلي راه است مي خواهي چه كني؟

گفت مي خواهم بروم پيش جدم علي، شكايت اين مردم را كنم💔