🌿🌸 #تلنگر 🌸🌿 {🌤}

✨صحبت از عشق که باشد جگری سوخته است ✨سینه‌ای با نفس شعله‌وری سوخته است ✨یک نفر یک خبر از یار ندارد بدهد؟ ✨دل ما خیلی ازین بی‌خبری سوخته است #امام_زمان 💔 #اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ {🌤}

ای مهربون تر از پدر و مادرم😍🌺 #یا_صاحب_الزمان 💚 {🌤}

فقط حسین آی دنیا.. این ذکر جهانی شده، الحمدلله..✨

🌚💔 نامه محرمانه

#شما_فرستادین🧡

واسه یه مریض که حالش بده دعا میکنین؟!🌿

‏استاد ریاضی گفت: بچه ها به جای روزه گرفتن ،دلی را به دست آورید،گرسنه ای را سیر کنید! گفتم استاد:اگر ما به جای هر معادله ریاضی در امتحان برای تو شعری زیبایی بنویسیم به ما نمره یِ قبولی می دهی؟ ‎#تلنگر🤝🌚

شاید#بحث عرب جاهلی🌚🤝🏽 (کپی از کانال بشکوچ! https://rubika.ir/Baskuc_Ir )

📌يكى از بزرگترين مفاسد اخلاقى و اجتماعى تازیان پیش از اسلام، مسئله پايمال شدن حقوق زن در جامعه #عرب جاهلى بود؛ تا آنجا كه طبق گفته بعضى از مفسران در عصر جاهليت هنگامى كه وضع حمل زن فرا مى رسيد، حفره اى در زمين حفر مى كرد و بالاى آن مى نشست، اگر نوزاد دختر بود آن را در ميان حفره پرتاب مى كرد و اگر پسر بود از آن نگهدارى مى نمود! يكى از شعراى آنها در همين زمينه با لحن افتخار آميزى مى گويد: «سَمَّيْتُها اِذْ وُلِدَتْ تَمُوتُ *** وَ الْقَبْرُ صِهْرُ ضامِنٌ ذِمّيتُ» (نام آن نوزاد دختر را به هنگامى كه تولد يافت تموت گذاشتم (تفأل بر اين كه به زودى مى ميرد در مقابل نام گذارى براى پسران كه به معناى زندگى و ادامه حيات است) و قبر داماد من است كه دخترك را در بر گرفته و خاموش ساخته است). 📚بن مایه: مجمع البيان، جلد 10، صفحه 444

🔺قرآن در دو سوره با اين تعبير پر معنا: «وَإِنْ كَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِى ضَلاَل مُبِين»؛ (هر چند ـ عرب جاهلى معاصر پيامبر اسلام ـ پيش از آن، در گمراهى آشكارى بودند).(1) وضع آنها را روشن مى سازد. تعبير «ضلال مبين»؛ (گمراهى آشكار) كه در اين دو آيه به عنوان سابقه قوم عرب بيان شده اشاره سربسته اى به چگونگى عصر جاهليت است كه ضلالت و گمراهى بر سراسر جامعه آنها حكم فرما بود. گمراهى در عقايد كه به صورت شرك تجسم يافته بود و بت هايى را از سنگ و چوب با دست خود مى تراشيدند و مى پرستيدند، گمراهى در مسائل اجتماعى تا آنجا كه دختران خود را با دست خود زنده به گور مى كردند و اين امر را مايه مباهات مى دانستند، گرد كعبه زنان و مردان به صورت برهنه مادرزاد طواف مى كردند، و آن را عبادت مى شمردند! جنگ و خون ريزى و غارت گرى به عنوان يك ارزش در جامعه آنها محسوب مى شد؛ تا آنجا كه كينه ها را پدران براى فرزندانشان به ارث مى گذاردند. زن در ميان آنها متاع بى ارزشى بود كه حتى روى آن قمار مى كردند! بهترين ترسيم براى مفهوم «ضلال مبين» همين چيزى است كه جعفر بن ابيطالب به هنگام تشريح اوضاع عرب جاهلى در برابر نجاشى بيان كرد؛ او چنين گفت: «أیها الملک کنا قوما أهل جاهلیة  نعبد الأصنام، و نأکل المیتة، و نأتی الفواحش، و نقطع الأرحام، و نسیء الجوار، و یأکل القوی منا الضعیف... »؛ (اى پادشاه! ما قومى جاهل بوديم، بت ها را پرستش مى كرديم، گوشت مردار مى خورديم، و انواع اعمال زشت را مرتكب مى شديم، قطع رحم مى نموديم و همسايگان را به فراموشى مى سپرديم، و اقويا و نيرومندان ضعيفان را پايمال و نابود مى كردند...).(2)