یه سریا میگن از نوادگان ابوسفیانه.. یه سریا هم میگن از نوادگان عثمانه.. اسم پدرشم عنبسه هست..

سفیانی انقدری بد‌دل و شکاک و سنگدله که همسر خودش رو که مادر بچه هاشه، زنده به گور می‌کنه؛ برای این‌که می‌ترسه جای اونو لو بدهد.(والا خبیث تر از این وجود نداره)

سفیانی قبل از خروجش با اظهار زهد و بی اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباسای کهنه و داغون و نان و نمک خوردن و بخشیدن اموال فراوان...

دل عده ای افراد جاهل و ارازل و اوباش و حتی گروهی از علمای ساده لوح رو هم به خودش جذب میکنه و به همین خاطر طرفدارایی پیدا میکنه

از طرفی تو این زمان سرزمین شام هم میدون تاخت و تاز چندین لشکر با همدیگه هست که معروف‌ترین این لشکرا، لشکر اصهب و ابقع است و لشکرهای دیگه احتمالا حاکمای مناطق مختلف شام و مردم اون سرزمین هستند.

تو این اوضاع هرج و مرج هستش که سفیانی تو ماه رجب از وادی یابس خروج می‌کنه که سرزمینی خشک و بی‌آب و علفه و تقریباً تو حوالی مرز سوریه و اردن قرار داره..

شعار او «یا رب یا رب یا رب ثم النار» و از نشانه‌های خروجش خسف تو سمت غربی مسجد دمشق و زلزله و خسف در روستایی تو جنوب دمشق به نام جابیه هستش

پس از خروج تا چندین ماه مشغول مبارزه و درگیری برای از بین بردن نیروهای مختلف در شام است که همان کافران هستند و در این زمان به شیعیان کاری ندارد.🖐

از امام صادق (علیه‌السلام) پرسیدن: وقتی سفیانی خروج می‌کند، ما چه کار کنیم؟ حضرت فرمودند: مردان چهره خود را پنهان کنند. بر زنان و فرزندان مشکلی نیست و چون بر پنج شهر شام مسلط شد، شما به سوی ولی امر خود حضرت مهدی (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) کوچ کنید.🙂

سپس کافران آن‌قدر هم‌دیگر را می‌کشند تا اینکه سرانجام سفیانی بر همه آنها غلبه می‌کند و حکومت پنج شهر از شام (فلسطین، اردن، دمشق، قنسرین و حمص) را به دست می‌گیرد و در اثر جنگ بین این سه دسته، شام به ویرانه مبدل خواهد شد.

سفیانی یک لشکر به سمت عراق و یه لشکر دیگه به سمت حجاز می‌فرسته.

لشکری که به سمت عراق میره، تو قرقیسیا با لشکری از کفار روبه‌رو می‌شه و جنگ بزرگی بین این دوتا گروه ستمگر اتفاق میوفته که به قولی صد هزار و به قولی دیگه شصت هزار کشته به جا میذاره.

‌ این حادثه پدیده‌ای را به وجود میاره که تا اون موقع چنین اتفاقی برای زمینیا و آسمانیا به وجود نیومده و تا زمانی‌که آسمان و زمین هست، چنین اتفاقی نخواهد افتاد.

‌ کسی از آسمون طلوع می‌کنه و صدا می‌زنه که: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! بشتابید و خود را از گوشت ستمگران سیر کنید (پ.ن: آب گلوی خود را با صدا قورت میدهد🙄)

امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در خطبه‌ای فرمودند که: سفیانی به خاطر بغض و کینه و عداوتی که با آل محمد (صلی‌الله‌علیه‌وآله) دارد هر کس را بیابد که نام او «محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین، جعفر، موسی، فاطمه، زینب، مریم، خدیجه، سکینه و رقیه» باشد به قتل می‌رساند

تا جایی‌که افرادش را به شهرها می‌فرستد و بچه‌های کوچک و اطفال خردسال را پیش او جمع می‌کنند و او دستور می‌دهد تا روغن زیتون را به جوش آورند و آن بچه‌های کوچک به او می‌گویند: اگر پدران ما با تو مخالفت می‌کنند، گناه ما چیست؟ او اعتنا نمی‌کند و هر کس که آن نا‌م‌ها را داشته باشد، می‌جوشاند💔😔

سفیانی بعد از تثبیت حکومتش شروع به دشمنی و کینه‌ورزی نسبت به شیعیان میکنه و فجایع وحشتناک و مرگ‌باری رو به وجود میاره..

طوری که امام صادق (علیه‌السلام) در این مورد فرمودند: «منادا او ندا می‌دهد که هر کس سر یک تن از شیعیان را بیاورد، هزار درهم پاداش اوست و در این هنگام همسایه به همسایه حمله برده و می‌گوید این شخص از شیعیان است پس گردن او را می‌زند و هزار درهم جایزه می‌گیرد».

یعنی جلوی سفیانی داعش باید بکشه کنار بگه تو جای من باش😐💔

خب یه روایت دیگه هم بخونیم؟

این روایت میگه که عراق رو وحشت فراوون فرا میگیره و بعد از اون وارد زوراء(که همون بغداده) میشن و دست به کشتار بزرگی می‌زنن...

امام جعفرصادق(علیه‌السلام) در این رابطه فرمودند: تا سه روز همه چیز را «مباح» اعلام می‌کند و شصت هزار نفر را می‌کشد و خانه‌هایشان را ویران می‌کنند و بعد از آن تا هجده روز اموال آنان را بین خود تقسیم می‌کنند.

سپس به طرف کوفه و نجف می‌روند و هزاران دختر باکره را به اسارت می‌گیرند؛ ولی پیش از آنکه بلایی سرشان بیاورند،سپاه یمانی و خراسانی همانند دو ناجی سر می‌رسند و اسیران را از چنگ آنان خلاص کرده و آنها را به قتل می‌رسانند؛ (خداروشکر🙄)

به طوری که حتی یک نفر از آنها هم زنده نمی‌ماند؛ اما لشکری که به سوی حجاز می‌رود، وقتی که به مدینه می‌رسد تا سه شبانه‌روز در مدینه قتل و غارت انجام می‌دهند...

و به قدری فجایع وحشتناک تو اونجا به وجود میارن که نگفتنیه و طبق بعضی از نقل‌ها از فاجعه حره سنگین‌تره..