۴ ذکری که بی‌نهایت را به شما می‌دهد استاد عالی: 🔹️امام صادق(ع) می‌فرمایند: در تعجبم از ۴ دسته مردمی که به ۴ ذکر پناه نمی‌برند؛ ▪️کسی که می‌ترسد به «حَسْبُنَا اَللّهُ وَ نِعْمَ اَلْوَکِیلُ» ▫️غمگین به «لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ اَلظّالِمِین» ▪️کسی که دچار فریب است به «وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اَللّهِ إِنَّ اَللّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ» ▫️طالب دنیای حلال به «ما شاءَ اَللّهُ لا قُوَّهَ إِلاّ بِاللّهِ» 🔹این نگاه چقدر می‌تواند زیبا باشد که در این عالم خدایی وجود دارد که همه‌کاره است. 🔹مرحوم دولابی می‌فرمودند: اگر یک میلیاردری که راستگو باشد بیاید و به شما بگوید که وارد فلان معامله بشو و اگر ضرر کنی من پشت شما هستم. شما چون می‌دانید که این فرد پشت شماست به معامله می‌روید و نگران نیستید. 🔹خداوند می‌فرماید که من پشت شما هستم. خداوندی که بی‌نهایت ثروت و مهربانی و لطف و رحمت دارد. همۀ گنج‌ها و خزائن عالم در دست خداوند است. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🌪یوم ابرنحس 12 جمادی الثانی: شروع: اذان عشا سه شنبه 11 آذر 1404 پایان: اذان عشا چهارشنبه 12 آذر 1404 💥توصیه های لازم برای این روز نحس: گفتن ذکر استغفار و خواندن نماز آیات (هم نیت ما فی الذمه هم نیت قضا) 🔥در این روز نحس به هیچوجه شروع کار جدید و معامله و جشن و دورهمی و خرید و انعقاد نطفه و نکاح و سفر نداشته باشید🔥

🔴 امتحان مومنانِ آخرالزمان در قرآن با گرسنگی و گرانی 🌕 امام صادق علیه‌ السلام در تفسیر آیه ۱۵۵ سوره بقره فرمودند: همانا پيش از قيام قائم عليه السلام نشانه‌هایى از جانب خداى تعالى براى مؤمنان خواهد بود؛ سوال شد چیست آن نشانه‌ها؟ فرمودند: قول خداى عزوجل كه فرموده است مى‌آزمائيم شما را؛ يعنى مؤمنان را پيش از خروج قائم علیه السلام مى‌آزمائيم: ➖به چيزى از ترس از حکومت بنی عباس در آخر سلطنت‌شان ➖گرسنگی به‌ سبب افزایش قیمت ها ➖کاهش در مال به‌وسیله‌ کسادی وضع تجارت و بازار و کمی سود ➖کاهش جان‌ها به مرگ‌های عمومی و سریع ➖كاستى در ثمرات؛ کاهش محصول به کمی غلّه و زراعت قَالَ يَبلُوهمْ بِشَيء مِنَ الْخوفِ مِنْ مُلوكِ بَني فُلَان فِي آخِرِ سُلطَانِهِم وَ الْجوعِ بِغلَاء أسعَارِهم وَ نَقْصٍ مِنَ الأموالِ‌ قَالَ كَسادُ التِّجَارات وَ قِلَّةُ الفَضلِ وَ نَقصٍ مِنَ الْأنفس قَالَ مَوتٌ ذَرِيعٌ وَ نَقصٍ مِنَ الثَّمراتِ قَالَ قِلّةُ رَيعِ مَا يُزرعُ‌ وَ بَشّرِ الصّابِرينَ‌ عِندَ ذَلِك بِتَعجِيل خُروجِ القَائِم 📗تفسير البرهان،ج۱،ص۳۵۹ 📗كمال الدين،ج۲،ص۶۴۹ 📗غیبت نعمانی،ب۱۴،ص۲۵۰ 📗الإرشاد،ج۲،ص۳۷۷

🔴 قسم محکم خداوند دربارهٔ پیروان و مخالفان امیرالمؤمنین 🌕 پیامبر اکرم صلی ﷲ علیه و آله فرمودند: خداوند متعال دربارهٔ امیرالمؤمنین علی علیه السلام فرمود: به عزّت و جلال خويش سوگند خورده‌ام كه: پيرو او را به بهشت داخل كنم اگر چه مرا معصيت كرده باشد؛ و به عزّت و جلالم سوگند خورده‌ام كه مخالف او را به جهنم ببرم اگر چه مرا اطاعت كرده باشد. وَ بِإِسْنَادِهِ عَنِ اِبْنِ مَسْعُودٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ... أَقْسَمْتُ بِعِزَّتِي أَنْ أُدْخِلَ اَلْجَنَّةَ مَنْ أَطَاعَهُ وَ إِنْ عَصَانِي وَ أَقْسَمْتُ بِعِزَّتِي أَنْ أُدْخِلَ اَلنَّارَ مَنْ عَصَاهُ وَ إِنْ أَطَاعَنِي. 📗إرشاد القلوب، ج ۲، صص۲۱۰-۲۵۷ 📗بحار الأنوار، ج ۲۷، ص ۱۰ 📗کلیات حدیث قدسی، ص ۵۷۴ 📗کشف اليقين، ص ۷

🔴 در مورد جهان پس از ظهور سخنران استاد شجاعی

🔴 خيمه، از محل‌هاى فرماندهى امام مهدى هنگام ظهور در روايات متعددی تعبير «فسطاط» به معناى خيمۀ بزرگ، جايگاه فرماندهى و هدايت و اعزام نيروها، به وسيلۀ امام زمان در هنگام ظهور ياد شده؛ 🌕 امام صادق علیه السلام: امام خود را بشناس كه چون او را شناختى زيانى به حال تو نخواهد داشت كه اين كار(امر ظهور) پيش بيفتد يا پس؛ زيرا خداى عزوجل ميفرمايد:«يَوْمَ‌ نَدْعُوا كُلَّ‌ أُنٰاسٍ‌ بِإِمٰامِهِمْ‌» پس هر كس امام خود را شناخت مانند كسى است كه در خيمۀ حضرت قائم عليه السلام باشد. 🌕 امام باقر علیه السلام: براى كسى كه در انتظار امر -فرج و ظهور- ما مرده است زيانى نيست -چه زيانى است- كه در ميان خيمۀ حضرت مهدى نمرده است. اِعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأمْرُ أَمْ تَأَخَّرَ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّوَجَلَّ يَقُولُ يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنٰاسٍ بِإِمٰامِهِمْ فَمَنْ عَرَفَ إمَامَهُ كَانَ كَمَنْ هُوَ فِي فُسْطَاطِ اَلْقَائِمِ 📗غيبت نعمانی، ب ۲۵، ح۷ مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ  مُنْتَظِراً لِأَمْرِنَا أَلاَّ يَمُوتَ فِي وَسَطِ فُسْطَاطِ اَلْمَهْدِيِّ وَ عَسْكَرِهِ 📗الکافی، ج۱، ص۳۷۲