یکی از آفت‌های مدیریت گیر افتادن در استثناء‌هاست... گاهی موارد استثناء تعمداً توسط برخی از رسانه‌ها بزرگ می‌شود تا هم سرآغاز مناقشه‌ای در جامعه شود و هم وقت و اهتمام مدیران را به خود جلب کرده و از خدمت به عموم مردم و انجام وظایف اصلی خود غافل سازد. یکی از ضرورت‌های مدیریت خصوصاً در مدیریت‌های ملی شناخت و اهتمام نسبت به اولویت‌های «جامعه اسلامی» است: 🔹برای تمدن سازی هر مدیری باید از خود بپرسد این مسئله مشکل چند درصد جامعه است سپس نسبت به آن اعلام موضع و اظهار نظر کند و در صورتی که نیاز بود دست به اقدام لازم بزند. 🔹 البته گاهی مسئله هر چند گسترده نیست اما به غایت عمیق است و ارتباط خیلی مهم و دقیقی با صلاح یا شداد جامعه و تمدن‌سازی برقرار می‌کند اینجا هم جای حضور رهبران و مدیران کلان است. 🔹 طیف سوم مسائلی که رهبران و مدیران جامعه باید نسبت به آن اهتمام داشته باشند مسائل طبقه محروم و مستضعف است که باید بر مسائل تمام گروه‌های دیگر جامعه رجحان داده شود. این سه محور می‌تواند همچون شاخصی برای عمل و همچنین ارزیابی برنامه‌ها و عملکرد مدیران کلان جامعه مورد توجه قرار گیرد. 🆔 https://eitta.com/abbasebayat

#اربعین احساس می‌کنی تحت مدیریت هستی... این تو نیستی که خواسته‌ای و حرکت کرده‌ای، هم انگیزه، هم جرأت و توان حرکت از تو نیست... همچون پری در نسیم تو را برمی‌دارند و می‌چرخانند و می‌رسانند... سفری که شوق دوگانه آدم را حیران میکند، بیشتر در مسیر بمانم یا زودتر برسم.... غم و شادی در هم آمیخته... شور و شوق، حیرت و حسرت.... همه چیز زیباست... وقتی هم کلام می‌شوی با یک ایرانی در مبیت و میبینی هیچ نقطه اشتراک سیاسی نداری جزء این راه و حسین علیه‌السلام... یا وقتی در موکب میبینی جوان عراقی که پایش را از زخم سفر بسته و طرفدار بن سلمان است و تو باز هیچ اشتراکی با او نداری جزء این راه و حسین علیه‌السلام... و راه کربلا و حسین و اربعینش چه نقطه‌ی اشتراک بزرگی است که در آن همه اختلاف‌ها رنگ می‌بازد... باید اعتراف کرد که #الحسین_یجمعنا و ان شاء الله این نقطه اشتراک چنان بزرگ می‌شود که همه زندگی را و همه جهان را در برخواهد گرفت و همه در همه حال حسینی خواهند بود ان شاء الله... https://www.instagram.com/p/B3q9wLInUVd/?igshid=9136can50p09

روند تصویب حذف تنوع مدارس دولتی خلاف سیاست‌های کلی نظام قانون‌گذاری است در یادداشتی به موضوع حذف تنوع مدارس دولتی پرداخته‌ام: 🔹 یکی از چالش‌ها و موضوعات گلوگاهی کشور بی‌شک نظام قانون‌گذاری کشور است. 🔹وقتی برای تحول در آموزش و پرورش توسط شورای عالی انقلاب فرهنگی سندی بالادستی تدوین شده است، هرگونه قانون‌گذاری در مجلس و دولت باید در راستای اجرایی‌شدن سند مذکور و در انطباق با آن باشد. 🔹 حذف مدارس «شبانه‌روزی» خلاف عدالت آموزشی است. 🔹حذف مدارس استعداد درخشان خلاف صریح بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر اهمیت مدارس استعدادهای درخشان و عدم تضعیف این مدارس است و لذا با بند ۱۵ سیاست‌های کلی نظام قانون‌گذاری نیز مغایریت دارد. برای مشاهده متن یادداشت به لینک ذیل مراجعه فرمائید: https://rabnews.ir/11296/

گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس با عنوان «گونه شناسي مدارس در نظام آموزش و پرورش ايران» که در روز 21 مهر در صحن مجلس برای تصویب حذف تنوع مدارس دولتی مورد استناد پیشنهاد کننده قرار گرفت را مطالعه کردم. ضمن اینکه اشکالاتی در فهم موضوع و تحلیل آمارها و اطلاعات دارد، اما اگر بنا بود بر اساس این گزارش، قانونی در مجلس مصوب شود ایجاد محدودیت در فرایند خصوصی سازی آموزش و پرورش و توسعه مدارس غیردولتی بود! مجلسی که مصوباتش با گزارش‌های مرکز پژوهشی خود نیز مغایر است نیازمند اصلاح فرآیندها و روش‌های قانون‌گذاری است. جالب‌تر اینکه در گزارش مزبور پیشنهاد شده است شورای عالی آموزش و پرورش در مورد تنوع مدارس و اثرات آن بررسی کارشناسی داشته باشد و تصمیم‌گیری کند. ما هم معتقد هستیم بر اساس سند تحول بنیادین تنوع‌های اسمی و ظاهری و همچنین انحراف‌ از اهداف اولیه و اصلی برخی از تنوع‌های ضروری مدارس باید حل شود. اما این تنوع‌ها در حال حاضر مسئله اصلی کیفیتِ نظام آموزشی نیست و بجز مدارس غیردولتی نیز سهم مهمی از مدارس را نیز در بر نمی‌گیرد. لذا اساساً این سرعت در قانون‌گذاری! و ایجاد فرصت محدود برای اجرا را از طرف مجلس نمی‌طلبید. ضرورتاً مجلس می‌توانست دولت را تا پایان سال جاری مکلف به ارائه لایحه ساماندهی انواع مدارس کند. اما پیشنهاد می‌شود برای مدیریت و استقلال مدرسه از طرفی و تنوع انواع آموزش‌ها و مدارس متناسب با نیازها از طرف دیگر طرحی جامع توسط شورای عالی آموزش و پرورش تهیه و با توجه به سند تحول بنیادین برای تصویب به شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال گردد. 🆔 https://eitta.com/abbasebayat

کاهش تنوع مدارس از رویکردها و باورهای وزیر محترم آموزش و پرورش و استقرار و توسعه الگوی تلفیقی در تعلیم و تربیت دانش‌آموزان سرآمد (می‌توان بخوانید حذف مدارس استعداد درخشان) نیز از برنامه‌های ایشان برای توسعه عدالت آموزشی و پرورشی در برنامه پیشنهادی به مجلس شورای اسلامی بوده است. البته که هماهنگی و همراهی مجلس و دولت در قانون‌گذاری و اجرا امری پسندیده و مطلوب است! اما تجربه‌های دیگری نیز از این هماهنگی و سرعت عمل مجلس در ذهن‌ها نقش بسته است خدا به خیر کند! پی‌نوشت: این باورها و برنامه‌ها در برنامه پیشنهادی وزیر محترم به صورت ویژه مد نظر بوده و با رنگ زمینه متفاوت (های‌لایت) متمایز شده‌اند. 🆔 https://eitta.com/abbasebayat

و این وعده‌ی قرآن است و حق و صادق است در مورد پیامبری که برای هدایت ما بال و پر زده و خود را به زحمت انداخته تا آنجا که خدا بارها با آیه‌ای او را از هلاک کردن خود پرهیز داده است: 🔹وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا 🔹این منافق‌هایی که با مراجعه به طاغوت به خودشان جفا کردند، اگر به‌جای توجیه کارهایشان، پیشت مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند و پیامبر هم برایشان آمرزش می‌خواست، آن‌وقت می‌دیدند که خدا توبه‌پذیری مهربان است. امروز روز توبه امت است؛ امت باید به پیش رسول اکرم برگردد و توبه کند.

باید از اشتباهات دهه هفتاد همچنان توبه کنیم! در دهه‌ی هفتاد اشتباهاتی در نظام تعلیم و تربیت و آموزش عالی کشور داشته‌ایم که اثرات منفی آن امروز نیز دامن‌گیر کشور است. این اشتباهات از یک طرف، دستیابی به عدالت آموزشی را دچار آسیب کرده‌اند و در سوی دیگر کیفیت آموزشی را مختل. هر چند در ابتدا این اقدامات برای دستیابی به این آرمان‌ها قلمداد می‌شد. این تصمیمات نتیجه فشار جمعیتی دهه هفتاد در آموزش و پرورش و تراکم جمعیت پشت درب دانشگاه ‌ها بود. هر سه اقدام نیز به تولید نابرابری منجر شد. سه پاسخ اشتباه به مسائل آن روز کشور بود. سرمایه‌هایی ملی و مردمی که برای توسعه دانشگاه آزاد اسلامی هزینه شد اگر برای توسعه صنعت، تولید و اشتغال کشور هزینه می‌شد امروز وضعیت اقتصاد و اشتغال کشور دگرگون بود. تأسیس دانشگاه آزاد ایجاد یک تأخیر در پاسخ به نیاز اشتغال کشور در دهه هفتاد بود. تأسیس مدارس انتفاعی! با حمایت‌های بی‌نظیر دولتی در آن دهه، امروز یکی از مصادیق بی‌عدالتی و بازتولید طبقات اجتماعی و مدرک سازی برای بی‌سوادان پولدار شده است! گام سوم این پازل ایجاد شاخه کاردانش بود، فشار جمعیت ۱۸ میلیونی دانش‌آموزی با یک سال آموزش کمتر تعدیل می‌شد البته در دل آن طبقات اجتماعی و آموزش بی کیفیت نیز بازتولید می‌شد. اینجا هم اشتباه کردیم فکر کردیم می‌توانیم با ادابازی اشتغال ایجاد کنیم. اصلاح این مسیرهای اشتباه اکنون سخت شده و هزینه دارد اما شدنی است اگر بخواهیم. https://eitaa.com/abbasebayat

#عدالت_آموزشی #چالش_اول اگر کل بودجه آموزش و پرورش بر تعداد دانش‌آموزان مدارس دولتی تقسیم کنیم، سرانه سالانه هر دانش‌آموز به صورت متوسط نزدیک به چهار میلیون تومان خواهد شد. حال اگر فرض کنیم بودجه آموزش و پرورش تغییری نکند و بخواهیم همین بودجه را بین تمام دانش‌آموزان (اعم از دولتی و غیردولتی) تقسیم کنیم، سرانه سالانه هر دانش‌آموز حدود سه میلیون و چهارصد هزار تومان خواهد شد. یعنی اگر مدارس غیردولتی به صورت کامل حذف شوند و از طرف دیگر بودجه آموزش و پرورش نیز اضافه نشود سرانه هر دانش‌آموز سالانه حداکثر 600 هزار تومان کاهش پیدا خواهد کرد. کدام زیبنده‌تر و درست‌تر است و شما کدام روش را انتخاب می‌کنید؟ 1- همه دانش‌آموزان از سرانه یکسان (3میلیون 400 هزار تومان) در امکانات و کیفیت آموزشی بهره‌مند گردند. 2- اکثریت (بیش از 86 درصد) دانش‌آموزان از سرانه یکسان (4 میلیون تومان) و بقیه حداقل 2 تا 10 برابر سرانه مذکور از امکانات و کیفیت آموزش بهره‌مند باشند. * مبنای بودجه و آمار دانش‌آموزان، سال جاری بوده است. نظرات خود را می‌توانید اینجا @abbasbayat1 ارسال کنید. 🆔https://eitaa.com/abbasebayat

مدرسه فروشی، تن فروشی است! یادداشتی در نقد مدرسه فروشی از ابعاد گوناگون: 🔻 گامی خلاف عدالت آموزشی 🔻 در جهت توسعه مدارس غیردولتی 🔻 در تناقض با وظایف تربیتی وزارت آموزش و پرورش 🔻 زدودن روح زندگی از شهر 🔻 آدرس غلط در تأمین منابع مالی آموزش و پرورش 🔻 و... http://farhikhtegandaily.com/newspaper/2898/16/&page=165094

متن یادداشت «مدرسه فروشی تن فروشی است». البته عنوان مطلب توسط روزنامه فرهیختگان تغییر داده شده است. 🆔https://eitaa.com/abbasebayat

#عدالت_آموزشی *چالش دوم* عدم کفاف بودجه عمومی دولت برای مدیریت با کیفیت مدارس، یکی از دلایلِ ذکر شده برای تأسیس مدارس غیردولتی است. در نقلی گفته شده است: «در اوایل انقلاب فکر می‌کردیم ثروتمندان مالیات می‌دهند و با منابع حاصل می‌توانیم اصل سی قانون اساسی را به صورت مطلوب اجرایی کنیم اما با گذشت زمان تجربه شد که ثروتمندان مالیات نمی‌دهند! و به این نتیجه رسیدیم باید مدارس پولی را ایجاد کنیم و از این طریق کمبود منابع مالی را جبران کنیم!» شما اگر در دولت یا مجلس بودید کدام روش را انتخاب می‌کردید؟! ۱- اخذ مالیات از ثروتمندان* و هزینه کردن آن برای افزایش سرانه همه دانش‌آموزان به حداقل دو برابر وضع موجود. ۲- توسعه هرچه بیشتر مدارس غیردولتی و جبران کمبود بودجه عمومی برای مدیریت باکیفیت مدارس دولتی *فرار مالیاتی ثروتمندان (صاحبان مشاغل و افراد) در سال ۹۸ چیزی حدود ۵۰ تا ۱۰۰ هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده است. **در مورد اخذ مالیات به عنوان اولین وظیفه دولت و نسبت آن با تعلیم و تعلیم در آینده خواهم نوشت، آن شاء الله 🆔 https://eitaa.com/abbasebayat

الوین راث برای حل مسئله و ارتقای کیفیت مدارس دولتی و افزایش رضایت دانش‌آموزان و اولیاء از مدارس دولتی به عنوان یک ‏اقتصاددان توسعه مدارس غیردولتی و یا دادن کوپن به اولیاء برای فراهم آوردن زمینه رقابت مدارس را تجویز نکرده است.‏ 🆔 https://eitaa.com/abbasebayat