☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃 #بهانه_جوئى_یهود یهود، براى این که از قبول اسلام ، سرباز زنند، بهانه هاى عجیبى مى آوردند از جمله همان است که در آیه فوق ، به آن اشاره شد، آنها مى گفتند: ((خداوند از ما پیمان گرفته که دعوت هیچ پیامبرى را نپذیریم ، تا براى ما قربانى بیاورد که آتش ، آن را بخورد)) (الذین قالوا ان الله عهد الینا الا نؤ من لرسول حتى یأ تینا بقربان تأ کله النار). مفسران گفته اند: یهود ادعا مى کردند که پیامبران الهى براى اثبات حقانیت خود باید حتما داراى این معجزه مخصوص باشند و حیوانى را قربانى کنند و به وسیله صاعقه آسمانى در برابر مردم سوخته شود. اگر به راستى یهود، این کار را به عنوان یک معجزه مى خواستند، نه لجاجت و بهانه جویى ، مطلبى بود، ولى تاریخ گذشته آنها و همچنین برخوردهاى مختلفى که با پیامبر اسلام صلى اللّه علیه و آله داشتند، این حقیقت را به خوبى ثابت مى کرد که منظور آنها هرگز، تحقیق حق نبود بلکه آنها هر روز براى فرار از پذیرش اسلام ، در برابر فشار محیط و استدلالات روشن قرآن ، پیشنهاد جدیدى مى کردند و اگر هم انجام مى شد باز ایمان نمى آوردند، به دلیل اینکه آنها در کتابهاى خود تمام نشانه هاى پیامبر اسلام صلى اللّه علیه و آله را خوانده بودند و با این حال از قبول حق ، سرباز مى زدند. قرآن به پیامبران مى گوید: در پاسخ این بهانه جویى ها به آنها ((بگو: گروهى از پیامبران بنى اسرائیل پیش از من آمدند و نشانه هاى روشنى با خود آوردند و حتى چنین قربانى براى شما آوردند اگر راست میگویید چرا به آنها ایمان نیاوردید و چرا آنها را کشتید)) (قل قد جائکم رسل من قبلى بالبینات و بالذى قلتم فلم قتلتموهم ان کنتم صادقین ). اشاره به زکریا و یحیى و جمع دیگرى از پیامبران بنى اسرائیل است که بهدست خود آنان به قتل رسیدند. بعضى از مفسران اخیر (مانند نویسنده تفسیر المنار) احتمال دیگرى درباره مساءله قربانى داده است که خلاصه آن این است : منظور آنها این نبوده که حیوانى ذبح شود و آتشى به طرز اعجازآمیز از آسمان فرود آید و آن را بسوزاند بلکه منظور این بوده که در دستورات مذهبى آنها یک نوع قربانى بنام قربانى سوختنى بوده ، حیوانى را سر مى بریدند، و با مراسم مخصوصى آن را آتش مى زدند که شرح این مراسم در فصل اول سفر لاویان از تورات آمده است . آنها مدعى بودند که خدا با ما عهد کرده که این دستور ((قربانى سوختنى )) در هر آئین آسمانى خواهد بود، و چون در آئین اسلام نیست ما به تو ایمان نمى آوریم ! ولى این احتمال در تفسیر آیه بسیار بعید است ، زیرا اولا این جمله در آیه فوق عطف بر ((بینات )) شده که گواهى مى دهد منظور از آن یک کار اعجازآمیز است که با این تفسیر تطبیق نمى کند ثانیا کشتن یک حیوان و سپس سوزاندن آن یک عمل خرافى است و نمى تواند جزء دستورات آسمانى انبیاء باشد. @Abbasse_Kardani ☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃☘🍃