رمان عاشقانه مذهبی ( علوی) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و هفدهم و چطور می‌توانستم باور کنم درست در همان لحظاتی که من در کنج غربت خانه، از مصیبت مرگ مادر و اوج تنهایی‌ام ضجه می‌زدم و از منتهای بی‌کسی به در و دیوار خانه پناه می‌بردم، دل او هم بی‌قرارِ حال آشفته‌ام، پَر پَر می‌زده و بی‌تاب الهه‌اش شده بوده که دیگر در هاله‌ای از هیجانی شیرین حرف‌های عبدالله را می‌شنیدم: «هر چی می‌گفتم به الهه یه مدت مهلت بده، دیگه زیر بار نمی‌رفت. می‌گفت دیگه نمی‌تونه تحمل کنه و باید هر جوری شده تو رو ببینه!» نگاهم را از پهلوی عبدالله به پهنه دریا دوخته و خیالم پیش مجید بود و همانطور که چشمم به درخشش سطح صیقلی آب زیر تابش آفتاب بود، از هجوم احساس دلتنگی‌ام برای مجید، قلبم به درد آمد و تصویر زیبای ساحل خلیج فارس، پیش نگاهم مات شد تا بفهمم که چشمانم به هوای مجید، هوای باریدن کرده که عبدالله خم شد و زیر گوشم زمزمه کرد: «الهه جان! مجید اومده تو رو ببینه!» باورم نمی‌شد چه می‌گوید که لبخندی زد و در برابر چشمان متحیرم، ادامه داد: «ازم خواست بیارمت اینجا تا باهات حرف بزنه!» و با اشاره نگاهش، ناگزیرم کرد که سرم را بچرخانم و ببینم با چند متر فاصله، مجید پشت نیمکت ایستاده و فقط نگاهم می‌کند و همان نگاه غریبانه و عاشقانه‌اش بود که قلبم را به آتش کشید و عبدالله خواهش کرد: «الهه! اجازه بده باهات حرف بزنه!» همانطور که محو قامت غمزده و شانه‌های شکسته‌اش بودم، دیدم که قدم‌های بی‌رمقش را روی ماسه‌های ساحل می‌کشد و به سمتم می‌آید که دیگر نتوانستم تحمل کنم، به سمت عبدالله برگشتم و به قد ایستادم که عبدالله التماسم کرد: «الهه! باهاش حرف بزن!» و تنها خدا می‌دانست که چه غم غریبی به سینه‌ام چنگ انداخته که نمی‌دانستم پس از هفته‌ها باید چه بگویم و از کدام سرِ قصه، ماجرای دلتنگی‌ام را شرح دهم! نه می‌خواستم بار دیگر به تازیانه‌های گلایه و شِکوه عذابش دهم و نه می‌توانستم از دلم که برایش سخت تنگ شده بود، چیزی بگویم و باز میان برزخی از عشق و کینه حیران شدم که بی‌اعتنا به اصرارهای عبدالله برای ماندن، راهم را کج کردم و از کنار مجید که دیگر به چند قدمی‌ام رسیده بود، گذشتم و چقدر این گذشتن سخت بود که پس از روزها بار دیگر گرمای عشقش را از نزدیک احساس می‌کردم و شنیدم که با حرارتی عاشقانه صدایم زد: «الهه...» ای کاش می‌توانستم لحظه‌ای کنارش بمانم و برایش بگویم که تا لحظه‌ای که خبر مرگ مادر را شنیدم، کتاب مفاتیح از دستانم جدا نشد و مادرم چه راحت از من جدا شد و این همان جراحت عمیقی بود که بر دلم مانده و اجازه نمی‌داد که حتی در این لحظات پاک عاشقی، پاسخ نفس‌های بریده و جان بر لب آمده‌اش را بدهم. دستش را به سمتم دراز کرد تا مانع رفتنم شود و من برای لمس احساسش هنوز آماده نبودم که گوشه چادرم را از میان انگشتانش کشیدم و با قدم‌هایی لرزان که چندان هم مشتاق رفتن نبودند، از معرکه عشقش گریختم که عبدالله خودش را به کنارم رساند، دستم را کشید و آهسته تشر زد: «الهه! همینجا تمومش کن! بسه دیگه!» ردّ نگاهم از چهره منتظر عبدالله عبور کرد و به صورت در هم شکسته مجید ختم شد و دیدم سرخی چشمانش که در برابر بارش اشک‌هایش مردانه مقاومت می‌کرد، چقدر شبیه سینه خلیج فارس در این لحظات دلتنگ غروب شده و باز هم دلِ سنگ از مصیبتم، پیش نگاه دریایی‌اش زانو نزد و همچون همیشه حرف قلبم را خواند و فهمید که هنوز توان همراهی‌اش را ندارم که قدمی را که به سمتم برداشته بود، پس کشید و با سکوت ساده و صادقانه‌اش، رخصت رفتن داد که گویی به همین مقدار قلبش قدری قرار گرفته و آتشی که ساعاتی پیش از پس فاصله‌ای طولانی و در پی ناله‌های بی‌کسی‌ام به جانش افتاده بود، خاکستر شده و آرام گرفته بود که دیگر تقاضای ماندن نکرد و من چه سخت از نگاه زیبایش دل کَندم و رفتم. با ما همراه باشید🌹 @AhkamStekhare

رمان عاشقانه مذهبی ( علوی) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و هجدهم سینی چای را که مقابل پدر گرفتم، بدون آنکه رشته کلامش را لحظه ای از دست بدهد، یک فنجان برداشت و همچنان به تعریف پُر شور و هیجانش برای عبدالله ادامه می‌داد: «می‌گفت تا الآن بیست درصد برج تکمیل شده و تا یه سال دیگه آماده میشه.» سپس چشمان گود رفته‌اش از شادی درخشید و با لحنی پیروزمندانه ادامه داد: «هر سال این موقع باید با کارگر و انباردار و بازاری سر و کله می‌زدم که چندرغاز سود بکنم یا نکنم! حالا امسال هنوز هیچی نشده کلی سود کردم و پولم چند برابر شده! می‌گفت وقتی برج تکمیل شه، سرمایه‌ام ده برابر میشه! می‌گفت الآن پول تو قطر ریخته، فقط باید زرنگ باشی و عُرضه داشته باشی جمع کنی!» و در مقابل سکوت سنگین من و عبدالله، سری جنباند و با صدایی گرفته گفت: «خدا بیامرزه مادرتون رو! بیخودی چقدر حرص می‌خورد. حالا کجاس که ببینه چه معامله پُر سودی کردم!» از اینکه با این حالت از مادر یاد کرد، دلم شکست و دیدم که ابروان عبدالله هم در هم کشیده شد و در جواب سرمستی پدر که از معامله پرمنفعتش حسابی سر کِیف آمده بود، چیزی نگفت. فنجان‌های خالی را جمع کردم و به آشپزخانه رفتم که بیش از این حوصله شنیدن حرف‌های پدر را نداشتم. چهل روز از رفتن مادر گذشته بود و هر چند من و عبدالله همچنان غمگین و مصیبت زده بودیم، ولی پدر مثل اینکه هرگز مادرم در زندگی‌اش نبوده باشد، هر روز سرِ حال‌تر از روز گذشته به خانه می‌آمد. فنجان‌ها را شستم و به بهانه استراحت به اتاقم رفتم که بعد از روزها نگاهم در آیینه به صورت افسرده‌ام افتاد. هنوز سیاهی پای چشمانم از بین نرفته و رنگ غم از صفحه صورتم پاک نشده بود که اندوه از دست دادن مادر به این سادگی‌ها از دلم رفتنی نبود. همانجا کنار دیوار روی زمین نشستم و بنا به عادت این مدت، مشغول قرائت قرآن برای هدیه به روح مادر شدم که همدم این روزهای تنهایی و غریبی‌ام، کلام خدا بود و دلجویی‌های عبدالله و چقدر جای مجید در این روزهای بی‌کسی‌ام خالی بود که گرچه آتش کینه و تنفرش در دلم سرد شده بود، اما هنوز دلم صاف نشده و آمادگی دیدارش را نداشتم و شاید هر چه این دوری بیشتر به درازا می‌کشید، همراهی دوباره‌اش برایم سخت‌تر می‌شد. من در طول چند ماه زندگی مشترک‌مان با تمام وجودم تلاش کرده بودم که او را به سمت مذهب اهل تسنن بکشانم و توفیقی نمی‌یافتم و او به بهانه شفای مادرم، چه راحت مرا به سویی بُرد که همچون یک شیعه دست به دعا و توسل زده و به دامن پیشوایان تشیع دست نیاز دراز کنم و این همان عقده تلخی بود که در دلم مانده و آزارم می‌داد. ولی در هر حال دوره چهل روزه هم تمام شده و دیگر نمی‌توانستم به بهانه خط و نشان‌های پدر هم که شده از دیدارش بگریزم. چند آیه‌ای خوانده بودم که کسی به در اتاق زد و آهسته در را گشود. عبدالله با لبخند کمرنگی که روی صورتش نشسته بود، قدم به اتاق گذاشت و آهسته خبر داد: «الهه! مجید اومده!» با شنیدن نام مجید، قلبم به لرزه افتاد و شاید عبدالله تلاطم نگاهم را دید که به آرامی خندید و گفت: «می‌دونی از صبح چند بار اومده دمِ در و بابا اجازه نداده؟ حالا که بابا راضی شده و راهش داده، تو دیگه ناز نکن!» چین به پیشانی انداختم و با درماندگی گفتم: «عبدالله! من چهل روزه که باهاش حرف نزدم! الآن آمادگی شو ندارم...» که به میان حرفم آمد و قاطعانه نصیحت کرد: «الهه جان! هر چی بگذره بدتره! بلاخره باید یه روزی این کارو بکنی، پس چه فرصتی بهتر از همین امشب؟» سپس قرآن را از دستم گرفت و بوسید و روی میز کنار اتاق گذاشت و با نگاه منتظرش، وادارم کرد تا از جا برخیزم. لحظه‌ای مکث کردم و آهسته گفتم: «تو برو، من الآن میام.» و او با گفتن «منتظرم!» از اتاق بیرون رفت. حالا می‌خواستم پس از چهل روز با کسی ملاقات کنم که روزی عاشقش بودم و امشب خودم هم نمی‌دانستم چه آشوبی در دلم به پا شده که اینچنین دست و پایم را گم کرده‌ام. برای چندمین بار خودم را در آیینه بررسی کردم، خوب می‌دانستم صورتم طراوت روزهای شاد گذشته را ندارد و در نگاهم هیچ خبری از شورِ زندگی نیست، ولی ناگزیر بودم با همین حالت اندوهگین، در برابر چشمان مشتاق و نگاه عاشقش ظاهر شوم. با گام هایی سست و لبریز از تردید از اتاق خارج شدم و همین که قدم به اتاق نشیمن گذاشتم، نگاهم برای نشستن در چشمانش بی‌قراری کرد و بی‌آنکه بخواهم برای چند لحظه محو چشمانی شدم که انگار سال‌ها پیر شده و دیگر حالی برایشان نمانده بود. نویسنده : valinejad با ما همراه باشید🌹 رمان های عاشقانه مذهبی @AhkamStekhare

🏴تشکر از مردم مثل تشکر از خدا ✍امام سجاد(علیه السلام): خداوند هر دل غمگين و هر بنده‌ی سپاسگزارى را دوست دارد. روز قيامت، خداوند به‌يكى از بندگانش ميفرمايد: چرا از فلانى سپاسگزارى نكردى؟ بنده عرض مي‌كند: پروردگارا ! من تورا سپاس گفتم. خداوند فرمايد: چون از او سپاسگزارى نکردی، مرا هم سپاس نگفته‌ای سپس امام سجاد(ع) فرمودند: شكر گزارترين شما از خدا، كسى است كه از مردم بيشتر تشکر كند. 📚اصول كافى، ج۳ ،ص ۱۵۶ الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج @AhkamStekhare

#تربیت_کودک🌱 #پرحرفی_کودک🌿 🌺🌺 زیاد حرف زدن بچه ها نشونه ی چندچیزه🔥 🌺 1⃣اگر کودکتون شبها موقع خواب پرحرفه: یعنی از چیزی میترسه✅ 2⃣اگر پرحرفی کودکتون از زمان بدنیا امدن خواهر یا برادرش شروع شده: یعنی کودکتون به خواهر یا برادرش حسودی میکنه✅ 3⃣اگر کودکتون در مواقعی که شما پای تلفن یا مهمون دارید پرحرفی میکنه یعنی: کودکتون کمبود توجه داره✅ 4⃣اگر کودکتون با دیدن چیزهای جدید شروع به پرحرفی میکنه: یعنی کودکتون حس کنجکاوی بالایی داره✅ 5⃣اگر کودکتون در مواقعی که شما حوصله ندارید یا با همسرتون بحث کردید شروع به پرحرفی میکنه: یعنی کودکتون دچار اضطراب شده✅ ✳️ نکته:البته که پرحرفی نشونه مهارت کلامی بالای کودکتون هم هست اما بسیار مهمه که این پرحرفی چه وقت سراغ بچتون میاد..... 🌺@AhkamStekhare

#آیه_نگار 💌 بی‌تردید خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است... 📖 نسا آیه ۱۰۶ 🆔 @AhkamStekhare

🍃حدیث روز 🛑 هرکه واعظی درونی داشته باشد، او را از جانب خداوند نگهبانی است. امام علی(ع) 🆔 @AhkamStekhare

🎥 بعضیها میگویند ما نماز نمیخوانیم اما همیشه به یاد خداوند هستیم. 🔹 پاسخ شنیدنی حجت الاسلام عالی به این دسته از افراد ↶【به ما بپیوندید 】↷ ┄┄┅┅┅❅🌼❅┅┅┅┄┄ 🆔 @AhkamStekhare

لطیفه و احکام 😂😂😂 لطیفه 😌😅😃 جای سوختگی رو پام بود به مامانم نشون دادم گفتم این جای چیه؟! گفت بچه بودی چهارشنبه سوری رفتیم خونه ی بابابزرگ اینا از رو آتیش پریدی گفتم اهان پس اونجا اینطوری شده گفت نه اومدیم خونه قاشق داغ گذاشتم رو پات تا دیگه از این غلطا نکنی😐😂 😝😝😝😝😝 💟 کتک زدن فرزند ✅ کودک را ترسو و بزدل بار مى آورد. کتک، شخصیت کودک را درهم مى شکند و تعادل روحى او را بر هم مى زند و به عصبانیت و بیمارى هاى روانى مبتلا مى گردد. 🔹 حضرت علی علیه السلام: « إنَّ العاقِلَ یَتَّعِظُ بالأدبِ والبهائمُ لایَتَّعِظُ إلّابالضربِ» 🔸 عاقل به واسطه ادب پند مى گیرد. حیوانات هستند که جز با کتک تأدیب نمى شوند. 😡 #حد_تنبیه_بدنی_در_تربیت_فرزند😡 متن سوال: کتک زدن فرزند برای تربیت چه حکمی دارد؟🤔 نظرات مراجع عظام تقلید 🔻🔻🔻 🌺 امام #خمینی (رحمة الله علیه) 👇👇 تنبیه اولاد به مقداری که موجب دیه نشود و متعارف باشد مانع ندارد. ____ 🌺 امام #خامنه_ای (دام ظله العالی) 👇👇 مشروط به آن است که موجب دیه نشود و اگر سیاه یا کبود و یا قرمز شود، دیه لازم است. ____ 🌺 آیت الله #سیستانی (دام ظله العالی) 👇👇 اگر تأدیب بچه، متوقف بر زدن باشد پس چنانچه آهسته باشد که موجب قرمزی یا سیاهی یا کبودی نشود و بیش از سه ضربه نباشد، اشکال ندارد. ____ 🌺 آیت الله #شبیری (دام ظله العالی) 👇👇 اگر فرزند غیر بالغ یکی از گناهان کبیره را انجام دهد، ولی یا مثلاً معلّم او با اجازه‌ی ولی می‌تواند در صورت لزوم به قدری که ادب شود و دیه واجب نشود، او را بزند. امّا در بالغ چنین حقّی ندارد، بلکه باید در صورت وجود شرایط، نهی از منکر کند. ____ 🌺 آیت الله #صافی (دام ظله العالی) 👇👇 برای تربیت در موارد لزوم به مقداری که موجب دیه نشود، اشکال ندارد. _ 🌺 آیت الله #مکارم شیرازی (دام ظله العالی) 👇👇 حتّی الامکان در شرایط فعلی نباید فرزندان را برای تربیت کتک زد بلکه از طریق تشویق و محبّت این کار را انجام دهند. __ 🌺 آیت الله #نوری همدانی (دام ظله العالی) 👇👇 در فرض سؤال جایز نیست مگر در موارد خاصی آن هم در حدِّ محدودی به شرط آن که موجب دیه نگردد. _ 🌺 آیت الله #وحید خراسانی (دام ظله العالی) 👇👇 اگر زدن بخاطر تأدیب بوده و 5 ضربه یا 6 ضربه و با مهربانی باشد، اشکالی ندارد. @AhkamStekhare

🔸 چقدر به این جمله فکر کردیم؟ 🔹 استاد مسعود عالی #درس_اخلاق @AhkamStekhare