شهید احمد مَشلَب 🇵🇸
🌹خاطره ای از شهید علی الهادی احمد حسین🌹 🥀بعضی وقتها ما با دوستانمان در مسجد شیخ راغب حرب که کنار یک
قلابـــ آهنی⛓ رو انداخت رو یخ و ڪشید
اولین قالبـــ یخ رو از دهانه تانڪر انداختـــ توی آب
یه نفر از توی صفـــ جماعت معترضش شد😠
ڪہ از ڪله سحر تا حالا واستادم برا دوتا قالبـــ یخ، مگه نوبتی نیست؟
علی گفت: اول☝️ نوبتـــ گلوی تشنه پسر فاطمه، بعد نوبتــــ بقیه...
با صاحب ڪارخونه یخ شرط ڪرده بود ڪه شاگردی میڪنه
خیلی هم دنبال مزد نیست
اما اول یخ تانڪر نذری✨ رو می ده
بعد بقیه رو
خودش هم با خط نه چندان خوبش رو تانڪر نوشته بود:
"سلام به گلوی تشنه حسین ع"🥀
#شهید_علی_چیتسازیان🌺
#هر_روز_با_یک_شهید🌸🌷
☑️ @AhmadMashlab1995
شهید احمد مَشلَب 🇵🇸
#پای_درس_ولایت🔥 رهبر انقلاب اسلامی: الان انگیزه وجود دارد از طرف دشمنان برای اینکه حقایق شیرین و جذ
#پای_درس_ولایت🔥
رهبر انقلاب اسلامی:
حالا بعضی که در طول دوران حیاتشان هم، چه در جبهه، چه در قبل از جبهه، معنویّاتی داشتهاند امّا آنهایی که این را هم نداشتند، نزدیک شهادت یکچنین حالتی [پیدا میکردند]. اینها را بتوانید شرح بدهید برای مستمع، برای مخاطب، تشریح کنید برایشان، این خیلی خوب است به نظر من، از چیزهای خوبی است منتها مبالغه هم نباید کرد. از مبالغه و زیادهگویی و بیش از حد نشان دادن این چیزها باید پرهیز کرد.
۹۸/۸/۳۰
☑️ @AhmadMashlab1995
دوریودوستےسرمنمیشہ...
وهیچڪجاواسمحرمنمیشہُ...
#چهار_روز_تا_اربعین💔
☑️ @AhmadMashlab1995
شهید احمد مَشلَب 🇵🇸
دلت که گرفت☄ نگاهش کن👀 ببین چه میکند🌪 #چشمانش با دلت😇 #شهید_احمد_مشلب💛🌿 #هر_روز_با_یک_عکس ☑️ @AHMA
گرفتارم...
و دربند...
و خسته...
اما نگاهم به عکستان که میافتد،
خستگی و ناامیدی پرمیکشد🌾
#شهید_احمد_مشلب🥀🕊
#هر_روز_با_یک_عکس
☑️ @AHMADMASHLAB1995
الان کمیته انضباطی کنفدراسیون آسیا جلسه اضطراری گذاشته، بررسی کنن خوش حالی علی شجاعی بعد از پنالتی آخر، توهین به کی بوده
🔺 محمدرسول نوروزی 🔺
#پرسپولیس
#تلخند
🏴 @ahmadmashlab1995🏴
ولےماڪہنمیدونیم...
امااگہامسالمرزهابازبود،
جایےکہحاجقاسمشھید
شدهبودچقدرشلوغمیشُد...💔(:
☑️ @AhmadMashlab1995
شهید احمد مَشلَب 🇵🇸
#رمان_دلارام_من #قسمت_نوزدهم زحمتو کم میکنم ، حداق اینم سهم ما بچه سهمیه ایا از دنیاس ! سهمیه فحش
#رمان_دلارام_من
#قسمت_بیست_یکم
من مانده ام و یک مجهول دیگر : اودرخانه عمو چکار داشت؟!
دلم می خواد سوالم را ازعمو بپرسم ، اما نمی دانم چگونه؟ سرمیزناهار ، زن عمو هم متوجه درگیر بودن ذهنم می شود و ان را پای پیدا نکردن خانه می گذارد :
- حوراء جون عزیزم انقدر ذهنتو در گیر نکن درست میشه ان شاءالله.
عمو هم بی خبر از ملاقات ناگهانی من و حامد می گوید : می میخوای اصلا تا تابستون تمام نشده بری یه مسافرتی ، جایی؟
تازه به خودم می آیم : چی؟ مسافرت؟ کجا؟ عمو برای خودش دوغ می ریزد و می گوید : نمی دونم ! یه جا که هم سرت هوا بخوره ، هم مذهبی باشه.
دل می دهم به حرفای عمو: کجا مثلا؟
-راهیان نور! البته جنوب الان گرمه، ولی غرب میتونی بری!
قلبم به تپش می افتد ، راهیان نور ! چقدر دوست داشتم یک بار هم که شده ، ببینم قتلگاه شهدایی را که عمری همدمم بودند ، هربار دوستانم از آرامش آن بیابان های گرم و نیزارهای خوزستان می گفتند ، دلم پر می کشید برای جنوب ....
برای نخل هایی که می گفتند مثل آدم هستند، برای سه راه شهادت ، پادگان دوکوهه ، شلمچه، هویزه ....
برای جاهایی که وصفش را فقط شنیده و خوانده بودم و هربار هم دوستانم می گفتند تاخودت نروی و نبینی نمی فهمی ، مشکلاتم یادم می رود: جنوب....
عاطفه خودش را می اندازد روی من تا پرده را ببند :
-وای پختم از گرما! ببند اینو که سایه بشه!
-برو کنار لهم کردی ! خودم می بندم!
روی صندلی یله می دهد ودر حالی که با چادرش خودش را باد میزند زید لب غر غر می می کند:حالا که اینجا اصفهانه ! تو راه رسما کباب میشیم ! نمی دونم چرا تو چله تابستون باه افتادم دنبال تا راهیان نور!
کم نمی آورم و جوابش را می دهم: عقل درست حسابی نداری که😁.....
نویسنده :خانم فاطمه شکیبا
♥️ @AhmadMashlab1995 |√←
شهید احمد مَشلَب 🇵🇸
#رمان_دلارام_من #قسمت_بیست_یکم من مانده ام و یک مجهول دیگر : اودرخانه عمو چکار داشت؟! دلم می خوا
#رمان_دلارام_من
#قسمت_بیست_دوم
قبل از اینکه جمله ام تمام شود ، نگاهم به سمت صندلی های جلوتر می رود ، دوپسر جوان مشغول جا دادن ساک هایشان بالای صندلی هستند ، یک لحظه به چشم هایم شک می کنم ! نه! امکان ندارد، بازهم او! بازهم حامد!
وقتی ساکش را جا می دهد ، دست هایش را چند بار به هم میزند و می خواهد بنشیند که ناخواسته چشمش به من می افتد ونگاه هایمان درهم می پیچد ، هردو سعی داریم به روی خودمان نیاوریم ، برای همین سریع نگاهم را میگیرم و اوهم می نشیند...
اما این رنگ چند ثانیه ای از چشم عاطفه دور نمی ماند :
- آهای! چشماتو درویش کن حوراء خانم!
به خودم میام اما دیر شده و آتو دست عاطفه داده ام ، عاطفه به من که احتمالا هنوز چهره ام بهت زده است چشمکی می زند و می گوید :
-چیه خانم؟ جوان خوشتیپ دیدی ، همه حرفات یادت رفت؟
جیغ خفه ای می کشم : عاطفه!
قیافه حق به جانب می گیرد: بدمیگم؟ چنان چشم تو چشم شده بودین که نزدیک بود همه بفهمن !
رویم را بر می گردانم و می گویم پیش میاد دیگه ، آشنا بود .
- دیگه بدتر، آقا کی باشن؟
بی حوصله می گویم :دوست عمومه بی جنبه!
-ببین هی داری سعی می کنی جمعش کنی بدتر پخش میشه ها !
جدی و محکم به چشم هایش خیره می شوم و می گویم: ببین هیچ خبری نیس! الکی سعی نکن آتو بگیری !....
نویسنده: خانم فاطمه شکیبا
♥️ @AhmadMashlab1995|√←