🌹نماز شب🌹 امام صادق علیه السلام: شرف المؤمن صلاته بالليل؛ شرف مومن به نماز شب او است . 📚 بحارالانوار، ج 87، ص 141. https://eitaa.com/Akherat12

🌟بسم الله الرحمن الرحیم🌟

💎تواضع در احادیث💎 رسول اكرم صلى الله عليه و آله : ثَلاثَةٌ لايَزيدُ اللّه بِهِنَّ إِلاّ خَيرا: اَلتَّواضُعُ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاَّ ارتِفاعا وَذُلُّ النَّفسِ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاّ عِزّا وَالتَّعَفُّفُ لايَزيدُ اللّه بِهِ إِلاّغِنَىً؛ سه چيز است كه خداوند به سبب آنها جز بر خير و خوبى نمى افزايد: تواضع كه خداوند به سبب آن جز بلند مرتبگى نمى افزايد، شكسته نفسى كه خداوند به سبب آن جز عزّت نمى افزايد و مناعت طبع كه خداوند به سبب آن جز بى نيازى نمى افزايد. 📚 بحارالأنوار، ج75، ص124، ح22 https://eitaa.com/Akherat12

💐کلیپ💐 #کرامات پیش گویی آیت الله کشمیری قدس سره در مورد #حکومت اسلامی ایران و سید مصطفی #خمینی رحمه الله https://eitaa.com/Akherat12

آیت الله #کشمیری رضوان الله تعالی علیه #خاطرات 🔷️ وفات استاد استاد اواخر عمر، زمزمه قم و حرم حضرت معصومه عليها السلام را می كرد. می فرمود: اگر مُردم مرا در حرم حضرت معصومه عليها السلام دفن كنيد.  در تاريخ 30 آبان 1374 مانند همان مطلب كه اميرالمؤمنين عليه السلام بر كفن سلمان نوشت، می فرمود: سفر مرگ نزديك است اما دست خالى هستم. می فرمود: مرگ در پيش است و شوخى نيست! چند بار سؤال كردم آقا در چه حالى هستيد؟ می فرمود: در حال نزع (جان دادن). فرمود: آقا سيد هاشم حداد را در خواب ديدم به من گفت چرا غمناكى؟ فرج نزديك است. به دفعات اين شعر را خواند:  كجا رفتند آن رعنا جوانان كجا رفتند آن پاكيزه جانان  همه بار سفر بستند و رفتند مرا خونين جگر كردند و رفتند  بعد می فرمودند: همه رفتند و آخرى آنها سيد هاشم حداد بود.  تذكر موت و زمزمه پرواز گاهگاهى بر زبان قال و حالش جارى بود، تا جايى كه وقتى بعضى واردين به ايشان عرض می كردند: آقا بسيارى توضيح المسائل نوشته اند...! در جواب می فرمودند: مرگ در پيش است، و اين آيه را می خواندند: وَ ما جَعَلنا لبَشَر من قَبلكَ الخُلد اَفَان متَّ فَهُمُ الخالدُون. كُلُّ نَفس ذائقَةُ المَوت.   استاد قريب 10 سال كسالت داشتند و چند بار هم سكته كردند كه آخرين بار اواخر ماه مبارك رمضان 1419 (ه .ق) بود كه ايشان را به بيمارستان شركت نفت تهران انتقال داده و پس از 3 ماه بيهوشى در روز چهارشنبه 18 فروردين 1378 (ه .ش) مطابق با 20 ذى الحجّه 1419 در سن 74 سالگى به لقاء محبوب شتافت.)   https://eitaa.com/Akherat12

کلیپ 🔸️راه دفع #شرور #آخرالزمان🔸️ از منظر آیت الله بهجت قدس سره https://eitaa.com/Akherat12

🌷مقدار خواب🌷 از افراط و تفریط در امور بپرهیزید. به قدری كه احتیاج به خواب دارید خواب بروید؛ نه بیداری زیاد بكشید كه از تمام امور شایسته اخروی و یا دنیوی بمانید و نه زیاد بخوابید كه از مهم باز مانید، بلكه بر طبق نظری كه خداوند به وسیله سفرایش معین فرموده عمل كنید. 📚 نامه سعادت ( توصیه های اخلاقی و معنوی از آیت الله سعادت پرور پهلوانی(ره) https://eitaa.com/Akherat12

با سلام ان شاء الله هر شب جمعه بیانات آیت الله بهجت رضوان الله تعالی علیه را خدمت شما بزرگواران ارائه می دهیم... امشب بیان اول...

🔷️بيان اوّل🔷️ بسم اللّه الرّحمن الرّحيم الحمد للّه رب العالمين وصلى اللّه على محمّد وآله الطاهرين و اللعن على اعدائهم اجمعين خداوند توفيق بدهد به اينكه هرچه مى دانيم عمل نمائيم؛ اگر عمل كرديم به آنچه كه مى دانيم و زير پا نگذاشتيم و چشممان را نپوشانديم [كاردرست مى شود]؛ ولى اگر چشم را پوشانديم و] مثلاً] دست روى چشم بگذاريم، قسم مى خوريم كه الآن روز را نمى بينيم!! راست هم هست، دروغ نيست. تا كسى دستش را جلوى چشمش گذاشته روز و شب را نمى بيند، هيچ چيز ديگر را هم نمى بيند. عمل نكردن به معلومات هم همين طور است. «من عمل بما علم أورثه اللّه علم ما لا يعلم» ـ بحارالانوار، ج 78، ص 189. هر كسى به معلوماتش عمل كند، خداوند مجهولاتش را معلومات مى كند به همان دليلى كه همين معلوماتى را كه فعلاً دارد، در زمان صباوت و طفوليّت نداشت. همين معلومات را خداوند به تدريج به اوياد داد؛ پس به طور حتم اگر كسى معلوماتش را زير پاى خودش نگذاشت، بگو برو راحت باش، ديگر خاطرت جمع باشد. سر وقتش به آنچه كه محتاجى عالم مى شوى. بلكه از اين هم بالاتر در روايت هست: «من عمل بما علم كفى ما لم يعلم» ديگر به او مى گويد موقوف؛ اى كسى كه عمل مى كنى به معلومات، در فكر چيز ديگر نشو، بقيّه امور با آنهاست. همانهائى كه همين مقدار را به شما اعلام كرده اند، زيادى بر اين مقدار را هم، آنها اعلام مى كنند. تو ديگر در فكر نباش، يعنى غصّه اش را نخور. تا به حال كسى هست كه بگويد من تا به حال پاى وعظ هيچ واعظى ننشسته ام، از هيچ ناصحى چيزى نشنيده ام، دروغ مى گويد، بلى دروغ است اين مطلب. خوب شنيدى، آيا عمل كردى يا نكردى؛ اگر عمل كرده بودى، حالا روشن بودى، چرا؟ به جهت اينكه خودشان با همان عمل كردن شما، مجهولات را بر شما اعلام مى كنند، خاطرتان جمع باشد. اما اگر عمل نكردى و مى خواهى همش بشنوى و بشنوى، بشنوى، كى عمل مى كنى؟ بعد از اينكه پرده برداشته شد آن وقت مى خواهى عمل بكنى، پس بايد بدانيم اگر نصايح را زير پا گذاشتيم، نصيحتِ حالا و موعظه حالا را هم زير پا مى گذاريم. و اگر زير پا گذاشتيم، خاطر جمع باشيم خبرى نيست چرا؟ چون براى بازى كه ياد نمى دهند!! براى اينكه بنويسى و بگذارى كنار، ياد نمى دهند؛ مثل اينكه نسخه از طبيب گرفتيم، گذاشتيم توى جيب بغل؛ ديگر كار نداريم براى اينكه توى جيب بغل ما باشد نسخه از طبيب گرفتيم چه قدر خرج كرديم پول داديم و تا نسخه گرفتيم، نه بايد عمل كنى. اگر عمل كرديم ديگر روشنيم.

-اين نصايح و مواعظ كه شده اگر عمل شده بود، الآن روشن بوديم ـ آن سؤالها و آن درسها با كارمان هيچ منافاتى ندارد، مثل اينكه بخواهيم دواى اين مرض را با ورق زدنِ كتاب پيدا بكنيم. پس قهرا بايد بدانيم كه خودمان استاد خودمانيم، معلوماتمان را بياييم نگاه كنيم، مبادا زير پا مانده باشد. محال است كه عبوديت باشد، ترك معصيت باشد، با اين فرض، انسانْ بيچاره باشد و نداند چه بكند چه نكند، محال است. «ما خلقت الجن و الانس إلاّ ليعبدون» براى اينكه عبوديت ترك معصيت است در اعتقاد و در عمل؛ پس اگر كسى گفت: نمى دانم، متوقّفم؛ چون از اين كارها خيلى كرده؛ معلومات را گذاشته زير پا و مى گويد: نمى دانم. آيا كسى هست به من صدقه بدهد؟ راهنمايى بكند بابا اين همه راهنماييها كه شد ...... حساب كردى. پس قهرا «كونوا دعاة إلى اللّه بغير السنتكم»؛ با عملتان دعوت به سوى خدا بكنيد، نه با زبانى كه آيا عمل بكنى يا نكنى. خود آن كسى كه مى گويد، معلوم نيست عمل بكند يا نكند فضلاً از آن كسى كه مى شنود. به آن كسانى كه اعتقاد داريد، به عملشان نگاه كنيد، از عملشان سرمشق بگيريد. همين دعوت است، با كسى نشست و برخاست بكنيد كه همين كه او را ديديد، به ياد خدا بيفتيد، به ياد طاعت خدا بيفتيد، نه با كسانى كه در فكر معاصى هستند و انسان را از ياد خدا باز مى دارند.

پس بدانيد گير، سر خودمان است والاّ كار ما درست است، بلكه انسان متأمّل، انسانِ عاقل، بدِ كارها را مى فهمد. نگاه مى كند امروز، فردا، پس فردا، چطور شكست مى خورند و هلاك مى شوند، پس معلوم مى شود بدى، هلاكت مى آورد. از بى ادبها هم آدم مى تواند ادب را ياد بگيرد، فضلاً از با ادبها؛ پس انسانها دو قسمت مى شوند: «متيقّن» و «غير متيقن»؛ يقين دار مى رود تا به آخر به سوى يقين به شرط اينكه پايش را از يقينيات، از گليمِ يقينيات، زيادتر دراز نكند و يقينيات را غير يقين نداند ـ با يقين راه برود، با غير يقين توقّف كند تا به يقين تبديل شود و احتياط بكند تا يقين بشود. پس قهرا اشكال در كارهاى ما زياد است از جمله همين است كه ما با اينكه يقين داريم بى يقينيم، با يقينيم امّا چنان يقين را كالعدمش كرده ايم كه گويى يقينى نداريم و إلاّ اگر با يقين معامله يقين مى كرديم، با لايقين معامله يقين مى كرديم، راحت بوديم. ولو يقين داشتيم به اينكه شهيد مى شويم نه مگر شهيد شدن چى است؟ شهيد شدن شكست خوردن است؟ نه سيدالشهداء عليه السلام شكست نخورد، غالب شد، حالا هم غالب است پيش اهل بصيرت. يك زمانى هم خواهد آمد كه نوع مردم، يقين پيدا خواهند كرد كه چه راه خلافى بود ما رفتيم، راه بدى بود ما رفتيم؛ هفتاد و چند سال با شيوعيّت [كمونيستى] زندگى كردند، بر ضّد دين تبليغات كردند، كارها [كردند] كشتند هر كه را كه با خودشان مى گفتند مخالف است، بعد فهميدند نه بابا آخرش چاهِ هلاكت است، آخرش هيچى است. اين درندگى و توحش از اين است كه از همان روز اول خدا را فراموش كردند. خاطرتان جمع باشد، اينهاى ديگر هم، اينهاى ديگرى كه حالا هستند با آن همه تشخصّاتى كه دارند، آخرش پشيمان مى شوند؛ اما يك روزى كه پشيمانى هم شايد به حالشان فايده ندارد. آخرش محال است اين خانه هاى كاغذى بقا، دوام و ثبات داشته باشد. با اين بادها، با اين بادهاى مخالف، محال است اينها بقاء داشته باشند. همين بقايشان را كه مى بينيد چيست، درنده ها هم اين بقا را دارند. شب و روز مشغولِ فكرِ در اين هستند كه طرف را چه جورى هلاك بكنند. به دينِ كسى هم كار ندارند، مگر آن مقدارى كه مقدمه رياست خودشان و توسعه ملك خودشان است مقدّميت دارد لفظ دين. اگر دين را بتوانند يك جورى بكنند كه موافق با مقاصد سياسى خودشان باشد همه شان متديّن مى شوند، همه شان مى روند تو كنيسه، همه شان مى روند عبادت مى كنند؛ بله خيلى خيلى متعبّد مى شوند و فلان متعبّدين را با خودشان قرار مى دهند. مقصود، خاطرتان جمع باشد يقين داشته باشيد، آن فردا را «سلمان» مى ديد، چون يقين داشت ولذا گفت به اينكه سيّدِ شبابِ اهل الجنّه را كه حالا ببينيد سالهاى بعد اين قضيه واقع خواهد شد اگر ديديد خوشحاليتان بيشتر است ـ همين را مى گويند سيّد الشهداء به ياد «زهير» آورد كه از جنگى برگشته بود خوشحال ـ غنائمشان زياد شده بود، فرمود اگر ديديد، اگر ادراك كرديد سيد شباب اهل الجنة «لكنتم اشدّ فرحا». مقصود، افراد روى زمين دو قسمند: متيقّن و غير متيقّن. متيقّن سرفراز است و خدا مى داند چه مقام عالى دارد. آيا هنوز آن مقام براى «سلمان» باقى است يا بالاتر رفته؟ همچنين «مقداد»، «أبوذر»، «عمار» و امثال اينها. آنهايى كه هِى روز به روز آمدند. در فكر قول و مقال نباشيم، در فكر عمل باشيم. اگر در فكر عمل به معلومات باشيم ديگر خاطرجمع باشيم به اين كه شكست نخواهيم خورد روز به روز روشن تر مى شويم. «والسلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته» 📚 به سوی محبوب-بیان اول https://eitaa.com/Akherat12

بسمه تعالی شب شهادت امام حسن عسکری علیه السلام برعموم شیعیان و محبین آن حضرت تسلیت باد. قال الاِْمامُ الْعَسْكَرىّ عليه  السلام : إنَّكُمْ فى آجالٍ مَنْقُوصَةٍ وَ أيّامٍ مَعْدُودَةٍ وَالْمَوْتُ يَأتى بَغْتَةً، مَنْ يَزْرَعْ خَيْرا يَحْصُدُ غِبْطَةً وَ مَنْ يَزْرَعْ شَرّا يَحْصُدُ نَدامَةً، لِكُلِّ زارِعٍ ما زَرَعَ. لايُسْبَقُ بَطيى ءٌ بِحَظِّهِ وَ لايُدْرِكُ حَريصٌ مالَمْ يُقَدَّرْ لَهُ. مَنْ اُعْطِىَ خَيْرا فَاللّهُ أَعْطاهُ، وَ مَنْ وُقِىَ شَرّا فَاللّهُ وَقاهُ. امام عسكرى عليه  السلام  فرمود: عمرهاى شما رو به كاهش است، دوران شما محدود است، مرگ ناگهان فرا مى رسد، هر كه نيكى بكارد خوشى درو مى كند وهر كس زشتى بكارد، پشيمانى درو مى كند، هر كسى آنچه را كشت كند درو خواهد كرد، نه كند رو از بهره و نصيب خود عقب مى ماند و نه حريص بيش از آنچه مقدّر اوست به دست آورد، به هر كس خيرى برسد از خداست، و هر كس از شرّى حفظ شود خدا او را حفظ كرده است. 📚 تحف العقول: 489 https://eitaa.com/Akherat12