پیکر شهید احمد صداقتی پس از 30 سال تفحص شد و نکته جالب آنکه دست مصنوعی این شهید بزرگوار هنوز در آستین لباس شهید بود. شهید احمدصداقتی از رزمندگان استان اصفهان بود که یک دست او در عملیات محرم قطع شده بود؛ البته در پیکر شهید صداقتی چند نشانه از آقا ابوالفضل العباس(ع) پیدا شده است؛ اینکه دو دست شهید قطع شده بود و سر ایشان هم از فرق شکافته شده بود. شهید احمد صداقتی ارادت خاصی به آقا ابوالفضل(ع) داشت؛ او در عملیات محرم فرمانده گردان امام جعفر صادق(ع) بود؛ در حین عملیات، فرماندهی گردان حضرت زهرا(س) هم به دلیل درگیری شدید و شهادت رزمندگان این گردان به شهید صداقتی واگذار شد تفحص منطقه عملیاتی شرهانی، منطقه‌ای در مرز خوزستان و ایلام با توسل به حضرت ابوالفضل عباس (ع) آغاز شد و کسی تصور نمی‌کرد که بیل میکانیکی اول به قمقمه پر از آب یک شهید برخورد کند و بعد به کشف پیکر مطهر شهیدی منجر شود که هر دو دستش از کار افتاده بود.

شهید احمد صداقتی، متولد اول آذر 1339 است که در عملیات «فرمانده کل‌قوا خمینی روح‌خدا» دست راستش را از دست داد؛ این مجروحیت او را از ادامه حضور در جبهه بازنداشت و بارها به جبهه اعزام شد تا اینکه در عملیات محرم در حالیکه بیسیم‌چی لشکر 14 امام حسین(ع) بود، دست دیگرش قطع شد و در این هنگام شاسی گوش را با پا فشار داده و گفت: « سلام من را به حضرت امام برسانید و بگویید رزمندگان در اجرای اوامر شما کوتاهی نکردند؛ وضع ما خوب است؛ مهمات،غذا، همه چیز داریم، منظورم را که می‌فهمید؟ » پس از چند لحظه صدای او قطع شد و هرچه او را صدا زدند جواب نداد بعد خبر آمد آن عزیز بزرگوار در همان لحظه به شهادت رسیده بود.

ارادت به حضرت ابوالفضل(ع)  بعد از کمی گفت‌وگو قربانعلی صداقتی قاب عکس احمد را برایمان می‌آورد و آرام کنار مادرشهید می‌نشیند و باز از کودکی‌های شهیدش می‌گوید: زمانی که احمد را به مهد کودک می‌بردم، در کوچه مدرسه‌شان سقاخانه‌ای وجود داشت که بالای آن عکس حضرت ابوالفضل(ع) با پرچم در دستش دیده می‌شد. احمد از من، درباره آن عکس سؤال کرد، من هم ماجرای کربلا و فداکاری حضرت ابوالفضل(ع) را بازگو کردم. از همان زمان بود که حس کردم پسرم، دلباخته علمدار کربلا شده است. همیشه هم در مسیر رسیدن به مدرسه، تا چشمش به سقاخانه می‌افتاد، به سمتش می‌دوید و عکس حضرت ابوالفضل(ع) را غرق بوسه می‌کرد. شاید هم علاقه او به حضرت ابوالفضل(ع) بود که باعث شد پسرم قبل از شهادت هر دو دستش را در مسیر ولایت و ارادتش به ائمه تقدیم کند.

پس از شروع جنگ تحمیلی احمد به جبهه رفت. در عملیات «فرمانده کل قوا، خمینی روح خدا» شرکت کرد و دست‌چپش قطع شد، عصب دست راستش آسیب دید و فقط دو انگشت آن قادر به حرکت بود. احمد را به بیمارستان چمران برده بودند، در بدنش ترکش‌های زیادی وجود داشت، وقتی به ملاقاتش رفتیم، روی تخت بود. روی دستش را پوشانده بود که من متوجه قطع شدن دستش نشوم، گفتم: «دیدی آخر رفتی و چطور شدی؟! دستت قطع شده؟» دست راستش را از پتو بیرون آورد، نشانم داد و گفت: «ببین، قطع نشده!»؛ من هم حواسم نبود دست دیگرش را ببینم؛ ۲۲ روز در بیمارستان بستری شد. بعد از اینکه فهمیدیم دست احمد قطع شده است، می‌گفت: «ناراحتی نکنید. بعد از ۲۲ روز به منزل آمد. بعد از چند ماه برای گذاشتن دست مصنوعی به تهران رفت. مدتی در آنجا بستری شد و دست مصنوعی گذاشت. آن موقع نیروهای سپاه خیلی احمد را دوست داشتند. او هم دلش می‌خواست باز به جبهه برود، به احمد گفتم: یکی به جبهه می‌رود که کاری از دستش بربیاید، تو می‌خواهی چه کنی؟ می‌خواهی چند نفر هم هوای تو را داشته باشند؟ می‌گفت: من طاقت اینجا ماندن ندارم و باید بروم جبهه، همین که بچه‌ها اطرافم باشند، از من روحیه می‌گیرند. او در جبهه بی‌سیم‌چی فرمانده لشکر ۱۴ امام حسین(ع) شد.

پدر شهید در حالی که اشک از گوشه چشمانش جاری است، می‌گوید: احمد همیشه می‌گفت: «بابا، اگر من شهید شدم از من بت نسازید، همین چیزی که هستم را برای دیگران بگویید». سخت بود برای پدری منتظر که این جمله را بر زبان بیاورد. در حالی که اشک را از روی گونه‌اش پاک می‌کند، ادامه می‌دهد: احمد می‌گفت که دوست دارم، پیکرم هم برنگردد، تا درشهادتم ریا‌یی نشود. زمزمه شهادت پسرم را در عملیات محرم شنیدم، به خانه شهید «‌مصطفی ردانی‌پور» رفتم و سراغ گرفتم، حاجی من را تسلی داد و گفت: «من به دارخوین رفتم، پیدایش می‌کنم»، یکی دو روز بعد از بازگشت نیروها از عملیات و آمدن پیکر شهدا خبری از احمد نداشتیم؛ یکی از رزمندگان هم به من گفت که دیده احمد شهید شده است. با شهید ردانی‌پور تماس گرفتم؛ حاجی به من یک شماره داد و گفت: «با دارخوین تماس بگیرید و بگویید با حاج حسین خرازی کار دارم». تماس گرفتم و وضعیت پسرم را پرسیدم، نسبتش را از من پرسیدند، جواب دادم پدر احمد صداقتی هستم؛ حاج‌حسین خرازی در ابتدا کمی طفره رفت، بعد گفت: احمد شهید شده و پیکرش در خط آتش است و نمی‌شود پیکرش را به عقب آورد.

مادر می گوید بارها از شهدای گمنام خواستم خبری از احمد بدهند با هر خبر آمدن شهیدی، مادر شهدای مفقود دلتنگی هایشان بیشتر می شود، این مادر هم این گونه است، او می گوید: قبل از اینکه پای من در تصادف دچار مشکل شود، برای تشییع شهدای گمنام می رفتم، از آنها می خواستم تا خبری از احمد بدهند اما ندادند. بالاخره پیکر مطهر شهید احمد صداقتی که در سال 61 طی عملیات محرم به شهادت رسید و مفقود شد، پس از 30 سال چشم‌انتظاری خانواده به ویژه پدر و مادرش در عملیات کمیته جست‌وجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح کشف شد.

🌟🌷🌟🌷🌟🌷 🌺یادمان باشد در همین کوچه ی ما🏘 #مادری هست که #عشقش را داد تا #تو عاشــ💖ـق بشوی 🍁نگذاریم♨️ که تنها بشود.!! کاش کاری بکنیم که دلش #خون_نشود💔 ✍پی نوشت: عکس متعلق است به #مادر_شهیدی در شهرفسا او زیر درختی🌳 که پسرش 30 سال پیش در حیاط خانه کاشته #زندگی میکند‌. #مادران_شهدای_گمنام 🌷 #هنوز_منتظرند سی و چند سال #انتظار مگه مادر از بچه ش سیر میشه⁉️ شادی روح شهدا و تسلای دل مادران شهدا #صلوات

🎵 #صوت_شهدایی ✨هنوزم شهیدا رو میارن ✨دلای شکسته بی شمارند 💔چه سخته مادری چشمش به در باشه 💔چه سخته از عزیزش بی خبر باشه....

🔺مادری ک خواندن و نوشتن آموخت تا وصیت نامه فرزند شهیدش را روی قالیچه ببافد.☺️☝️ #شهید_عزت‌الله_کرمعلی🌹

📢📢📢📢 🔴رهبرانقلاب: وظیفه‌ی ‌ما تکریم شهدا و خانواده شهدا است آیت الله خامنه ای در دیدار دست‌اندرکاران کنگره شهدای استان کردستان: 🔸وظیفه‌ی ‌ما تکریم شهدا است، این را فراموش نباید بکنیم؛ وظیفه‌ی ‌ما تکریم خانواده‌های شهدا است؛ خانواده‌های شهدا هم از لحاظ اهمّیّتِ صبرشان و کارشان در ردیف اوّل قرار دارند؛ باید از اینها تکریم کنیم و به اینها احترام کنیم. و این تکریم هم صرفاً تکریم زبانی نباشد، اگر چه تکریم زبانی هم مهم است. 🔸اینکه بعضی‌ها میگویند تعارف زبانی [خوب نیست]؛ نه، اینکه ما در زبان و در اظهاراتمان بزرگداشت برای شهید و مقام شهید قائل بشویم، چیز مهمّی است؛ کسانی هستند که همین را برنمیتابند و ما بایستی در این جهت حرکت کنیم لکن در کنار این اقدامات عملی، تسهیلات و کمکهای گوناگونی که وجود دارد، باید نسبت به خانواده‌های شهدا و خانواده‌های جانبازان و خانواده‌های ایثارگران و مانند اینها ان‌شاء‌الله انجام بگیرد.

📌برنامه سخنرانی علیرضا پناهیان به مناسبت شهادت حضرت حمزه و وفات حضرت عبدالعظیم 🔻جمعه | ساعت 6 صبح | حرم مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) ➕پخش زنده از شبکه یک سیما التماس دعا

نه این مداحی قدیمی میشه نه روی ماه عزیزان صاحب این تصاویر😔😔 اللهم ارزقنی...... تقدیم به شهدای مدافع حرم هر گاه شب جمعہ شهدا را یاد ڪردید آنها شما را نزد اباعبدالله یاد مےڪنند .

🔸مثل چمران بمیرید! 🔸امام خمینی:چمران باعزت و عظمت وباتعهد به اسلام جان خودش را فداکرد و دراین دنیا شرف را بیمه کرد ودر آن دنیا هم رحمت خدا را بیمه کرد ما و شما هم خواهیم رفت،مثل چمران بمیرید ▪️بمناسبت سالروز شهادت شهید مصطفی چمران

سلام بر همه بزرگواران هدف این کانال به فرموده ی مقام معظم رهبری زنده نگه داشتن یاد وخاطره ی شهدا ست،که از اهمیت زیادی برخوردار است، خدا وند به ما توفیق داده توانستیم سیزده چله ی با شهدا را پشت سر بذاریم بزرگواران هدف از این چله ها👇👇 همنشینی با شهدا ست ، برای رسیدن به امام زمان علیه السلام ان شاالله همانطور که ما در اواخر دعای ندبه می خوانیم👇👇 ومرافقة الشهدا ء من خلصائک ان شاالله هر روز با قرار گرفتن سرسفره ی هر شهید ی،با سبک زندگی، وبصیرتی که نسبت به ولایت و رهبری داشته ومعنویت وسلوکی که در زندگی داشته ،وبا تقوی هرچه بیشتر لذت بندگی و انس با اهل بیت طاهرین را چشیده آشنا شویم وبواسطه ی مراقبت‌های مطرح شده در هر چله بتوانیم ✅از گناه دوری کنیم مثل شهدا ✅ بندگی خدا را کنیم : بواسطه ی انجام واجبات وترک محرمات ✅ انس مان را با خواندن وقرآن ودعا وذکر با اهل بیت ،ویژه امام عصر زیاد کنیم هر روز حرف دلمان اینست که 👇👇 اے شهید🕊 همسایہ ات نیستم امّـا☝️ 🌾مهمان خانہ ے مجازی ات📱 ڪہ هستم، 🌾خودت دستم راگرفتہ اے وآورده اے 🌾اینجاڪمڪے ڪن من هم یڪۍ شبیہ توُ شوم

چله ی همنشینی باشهدا ،چهاردهم «چله کرامت قرآنی» از دوستانتان دعوت بفرمائید، تشریف بیاورند لینک کانال الحقنی بالصالحین«چله ی شهدا»👇👇 مخصوص خانم هاست ایتا👈 http://eitaa.com/joinchat/870907916Cd8412d1e23 بله👈 ble.im/join/ZWYyYTcwYz

شهید دکتر چمران : اگر امام زمان غیبت کرده است، این غیبتِ ماست نه غیبت او.. این مــا هســتیم کــه چشمان خود را بسته ایم، این ما هستیم که آمادگی نداریم.. #مناسبت #شهید_چمران

سی ومین روز از چله ی چهاردهم مهمان سفره ی ❣️شهید عباس بابایی❣️ هستیم.

🔹از شهید بابایی پرسیدند عباس جان به چه مشغولی؟ 🔸گفت: به نگهبانی دل ! که به غیر از خدا کسی وارد نشود.. شهید عباس بابایے

عباس بابایی چهارم آذر 1329  چشم به این جهان گشود. او در سال 1348، درحالی‌که در رشته پزشکی پذیرفته شده بود، داوطلب تحصیل در دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد. پس از گذراندن دوره آموزشی مقدماتی خلبانی هواپیمای شکاری را با موفقیت به پایان رساند و پس از بازگشت به ایران، در سال 1351، با درجه ستوان دوم در پایگاه هوایی دزفول مشغول به خدمت شد. هم‌زمان با ورود هواپیماهای پیشرفته (F-14) به نیروی هوایی ، شهید بابایی در دهم آبان ماه 1355، برای پرواز با این هواپیما انتخاب شد و به پایگاه هوایی اصفهان انتقال یافت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی  به‌عنوان سرپرست انجمن اسلامی پایگاه هوایی اصفهان به پاسداری از دستاوردهای انقلاب پرداخت. شهید بابایی در هفتم مردادماه 1360 از درجه سروانی به سرهنگ دومی ارتقا پیدا کرد و به فرماندهی پایگاه هشتم اصفهان برگزیده شد. وی در نهم آذرماه 1362، ضمن ترفیع به درجه سرهنگ تمامی ، به سمت معاونت عملیات فرماندهی نیروی هوایی منصوب شد و به ستاد فرماندهی در تهران عزیمت کرد. سرانجام در تاریخ هشتم اردیبهشت‌ماه 1366 به درجه سرتیپی مفتخر شد و در پانزدهم مردادماه همان سال، درحالی‌که به درخواست‌ها و خواهش‌های پی‌درپی دوستان و نزدیکانش مبتنی به بر شرکت در مراسم حج آن سال پاسخ رد داده بود، برابر با روز عید قربان در حین عملیات برون مرزی به شهادت رسید. شهید بابایی پانزدهم مرداد 1366 ، با سمت فرمانده اطلاعات عملیات در سردشت توسط نیروهای عراقی هنگام پرواز بر اثر اصابت گلوله ضد هوایی شهید شد.

 در دوران تحصیل برای کمک به بابای پیر مدرسه که کمر و پاهایش درد می کند نیمه های شب ـ قبل از اذان صبح ـ به مدرسه می رود و کلاس ها و حیاط را تمیز می کند و به خانه برمی گردد. مدتها بعد بابای مدرسه و همسرش در تردید می مانند که جن ها به کمک آنها می آیند! و در نیمه شبی « عباس» را می بینند که جارو در دست مشغول تمیز کردن حیاط است .

عباس نمازش را بسیار با آرامش و خشوع می خواند. در بعضی وقتها که فراغت بیشتری داشت آیه «ایّاک نعبد و ایّاک نستعین» را هفت بار با چشمانی اشکبار تکرار می کرد. به یاد دارم از سن هشت سالگی روزه اش را به طور کامل می گرفت. او به قدری نسبت به ماه رمضان مقیّد و حساس بود که مسافرتها و مأموریتهایش را به گونه ای تنظیم می کرد تا کوچکترین لطمه ای به روزه اش وارد نشود. او همیشه نمازش را در اول وقت می خواند و ما را نیز به نماز اول وقت تشویق می کرد. فراموش نمی کنم، آخرین بار که به خانه ما آمد، سخنانش دلنشین تر از روزهای قبل بود. از گفته های او در آن روز یکی این بود که: وقتی اذان صبح می شود، پس از اینکه وضو گرفتی، به طرف قبله بایست و بگو ای خدا! این دستت را بروی سر من بگذار و تا صبح فردا برندار. به شوخی دلیل این کار را از او پرسیدم. او در پاسخ چنین گفت: اگر دست خدا روی سرمان باشد، شیطان هرگز نمی تواند ما را فریب دهد. از آن روز تا به حال این گفته عباس بی اختیار در گوش من تکرار می شود. (راوی: اقدس بابایی

عباس خود را خاک پای #حضرت_علی‌ (ع) هم نمی‌دانست🚫 اما او واقعاً #علی‌وار بود. زندگی کردن با چنین شخصی واقعاً سخت بود. خودش هم می‌گفت: «زندگی کردن با من #سخت است» به شوخی به عباس می‌گفتم:پس چرا منو #بدبخت کردی؟😄 او گفت: «به جز تو کسی رو پیدا نکردم که #تحمل زندگی با من را داشته باشد». 📝 به روایتی از هم رزم شهید : از زمان دانشجویی، نوع #لباس_پوشیدن عباس بابایی که همیشه #ساده_و_بی_پیرایه بود، برای من شگفتی داشت و همواره در جست و جوی پاسخی مناسب براش بودم. سرانجام روزی در این باره ازش سؤال کردم. بعد از مکثی کوتاه بهم گفت : انسان باید #غـرور و خودپسندی های خودش رو از میان برداره و #نفسش_رو_تنبیه کنه و از هر چیزی که اون رو به رفاه و آسایش مُضر می کشونه و عادت می ده، پرهیز کنه تا نفسش پاک بشه ☝️ هم چنین تزکیه و سرکوبی هوای نفس، باعث میشه #تا_انسان برای کارهای سخت تر و بالاتر، آمادگی پیدا کنه .

🌿🍂 #یک_عادت_خوب همین میوه‌های معمولی را هم قبل از این که بخورد، برمی‌داشت. در دستش می‌چرخاند و نگاه‌شان می‌کرد.. می‌گفت : «سبحان الله...» تا کلی نگاه‌شان نمی‌کرد، نمی‌خورد..