حدیث نورانیت: ابوذرغفاری نزد سلمان فارسی آمد و از او پرسید: ای سلمان ! مَعرفت امیرالمؤمنین علی(ع) به نورانیّت چگونه است؟ سلمان گفت: ای جُنـدَب! بهتر است به نزد آن حضرت(ع) شرفیاب شویم و از مَحضر خودشان سُئوال نمـائیم. لذا هر دو به خدمت امیرالمؤمنین علی(ع) رسیدند و سُئوال خود را مطرح نمودند. حضرت امیر سلام الله علیه به ایشان فرمود:«خوش آمدید ای دوستان من که در دین خود متعهد وپایبند هستید و کوتاهی نمیکنید، و هر آینه دانستن این مطلب بر هر مَـرد مؤمن و زن مؤمنه ای واجب است. ای سلمان و ای جُنـدَب! ایمــــان کسی کامل نمیگردد تا به حقیقت و نورانیّت من مَعرفت بیابد و وقتی چنین شناختی از من پیدا کرد از کسانی میشود که خُــداوند قلب او را برای ایمــان امتحان نموده و سینه اش را برای اسلام گُشاده گردانیده و عــارف آگاه شده است، و کسی که در این گونه معرفت و شناخت کوتاهی کنـد، او در شکّ و تردید باقی میمــاند. ای سلمــان و ای جُنــدَب!شناختن من به نورانیّت در حقیقت شناختن خُــداست، و شناخت خُــدا در حقیقت معرفت به من به نورانیّت است. و این دین خـالص است که خُـدای تبارک و تعــالی فرموده است: (وُمَا اُمِروا اِلّا لِیَعبُـدوُا اللهَ مُخلصینَ لَهُ الدّینَ حُنَفـاءَ وَ یُقیموُا الصَلاةَ وَیُأتوُا الزکوة وَذلِکَ دینُ القَیِّمَة. و بندگان امر نشدند مگر به اینکه خُـدا را خالصانه و در حالیکه دین خود را خالص کرده اند عبادت کنند،ونمــاز را بپـا دارند و زکات بپردازند و این دینی است که از افراط و تفریط به دور و در حَـدّ اعتـدال است- سورۀ بیّنه/آیـۀ5) بدانیـد هر کس ولایت مرا بپـا داشت نمــاز را بپـا داشته است، و برپا داشتن ولایت من سخت ودُشواراست که آن را تحمّل نمیکند مگر فرشتۀ مُقرّب یا نبـیِّ مُرسل و یا بنـدۀ مؤمنی که خُــداوند قلب او را برای ایمــان امتحان کرده است.پس فرشته هنگامی که مُقرّب نباشد و پیغمبری که مُرسل نباشد و مؤمن هنگامی که امتحان شده نبـاشد، نمیتواند آن را بپذیرد. (القطره/ج1/ص200، مَشارق الاَنوار/ص160)   4.      عبدالله بن مسعود میگوید از رسول خُــدا(ص) شنیدم که فرمودند: خـورشید دو چهـره دارد؛ یک روی آن بر اهل آسمان نور میدهد و روی دیگر آن برای اهل زمین نور افشانی میکند و بر هر روی آن نوشته ای است. سپس فرمود: آیــا میدانید آن نوشته ها چیست؟ مردم عرضه داشتند: خُــدا و رسولش داناتر هستند. در آن هنگام پیــامبر گرامی(ص) فرمودند: بر آن جهتی که به سوی اهل آسمان است نوشته شده اللهُ نورُ ألسَمَاواتِ وَ أَلأَرض یعنی خُــداوند نور آسمانها و زمین است، و بر آن جهت دیگر که اهل زمین آن را مُشاهده میکنند نوشته شده است علیًّ نورُ ألأَرَضین یعنی علی(ع) روشنائی زمین است. (ارشاد ألقلوب : ج2/ ص138، بحـار ألأنوار: ج27/ ص9/ ح21، ألقطرة: ج1/ ص243)

عبدالله بن مسعود میگوید از رسول خُــدا(ص) شنیدم که فرمودند: خـورشید دو چهـره دارد؛ یک روی آن بر اهل آسمان نور میدهد و روی دیگر آن برای اهل زمین نور افشانی میکند و بر هر روی آن نوشته ای است. سپس فرمود: آیــا میدانید آن نوشته ها چیست؟ مردم عرضه داشتند: خُــدا و رسولش داناتر هستند. در آن هنگام پیــامبر گرامی(ص) فرمودند: بر آن جهتی که به سوی اهل آسمان است نوشته شده اللهُ نورُ ألسَمَاواتِ وَ أَلأَرض یعنی خُــداوند نور آسمانها و زمین است، و بر آن جهت دیگر که اهل زمین آن را مُشاهده میکنند نوشته شده است علیًّ نورُ ألأَرَضین یعنی علی(ع) روشنائی زمین است. (ارشاد ألقلوب : ج2/ ص138، بحـار ألأنوار: ج27/ ص9/ ح21، ألقطرة: ج1/ ص243)  

   پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: خداوند متعال در شب معراج با لهجه و صدای زیبای علی با من صحبت می کرد . پس گفتم: پروردگارا ، آیا تو با من صحبت می کنی یا علی است که با من حرف می زند ؟ خداوند متعال فرمود: ای محمد! تو را از نور خود خلق کرده ام و علی را از نور تو. من از درون تو آگاهم و می دانم که علی محبوب قلب تو است. پس من هم با صدای محبوبت با تو صحبت کردم تا اینکه قلبت اطمینان و آرامش پیدا کند. (صراط المستقیم ج 1 ص 207 - کشف الغمه ج 1 ص 106 – بحارالانوار ج 107 ص 30)