🔰واقعه 《حرّه》 📖قسمت دوم 🔻بعد از سپری شدن سه روز از حمله به شهر مدینه ، (مسلم بن عقبه) شروع کرد به بیعت گرفتن از مردم شهر ، مفاد بیعت این بود که : 《بیعت کنند که بندگان و بنده زادگان یزید هستند و او اختیار دار آنها است و می تواند هرگونه در مال و جان آنها حکم کند❗️》. 🗡همه مردم چنین بیعت کردند و هر کس این بیعت را نپذیرفت ، سرش بر باد رفت. 🔻مسلم بن عقبه که از آن پس به او 《مسرف》می گفتند ، از مدینه به سمت مکه حرکت کرد ، تا با (عبدالله بن زبیر) که در مکه سر به شورش بر داشته بود ، بجنگد. ⚠️مسلم ، در میان راه مدینه به مکه ، حالش خراب شد و رو به وخامت رفت. یزید ، طبیبی به همراه او فرستاده بود ، تا اگر مشکلی پیش آمد ، طبیب به معالجه اقدام کند.اما مسلم ، در آن شرایط او را نپذیرفت و مرگ را در این حال ، فوزی برای خود می دانست ، که من با این اعمال ، پاک شده ام و بهتر است در همین حال بمیرم و دیگر زندگی دنیا را نمی خواهم. در ساعت آخر عمر و حالت احتضار بود که به اطرافیان گفت : مرا بلند کنید .‌ او را بلند کردند و نشست و تکیه داد و گفت : 《خدایا❗️من بعد از شهادت به وحدانیت تو و اینکه محمد ، بنده و رسول تو است ، عملی بهتر و در آخرت امیدوار کننده تر از قتل عام مردم شهر مدینه ندارم❗️》 😱و در نقل بلاذری آمده است : 《بارالها❗️تو می دانی من هرگز با خلیفه ای در ظاهر و در باطن مخالفت نکرده ام و عملی بعد از ایمان به خدا و رسول او انجام ندادم که در نظر من محبوب تر و امیدوار کننده تر از کشتار مردم مدینه باشد.پس تو گناه مرا بیامرز و مرگ و ورود من به عالم آخرت را برای من ، مبارک قرار بده❗️ اگر عملی به این خوبی نتواند گناه مرا پاک کند ، پس من اهل شقاوت هستم❗️ 👈این جملات را گفت و اندکی بعد مرد. ✍از سخنان این فرمانده لشکر یزید ، در لحظات آخر عمرش روشن می شود : او معتقد است که چون از خلیفه (یزید) اطاعت کرده ، به تمام دین عمل کرده و رضایت خدا را بدست آورده است.این اطاعت هرچه باشد تفاوتی ندارد ، حرام و جنایت باشد ، قتل عام مسلمانان باشد یا بر باد دادن نوامیس اهل اسلام.اصلا حلال و حرام در برابر حکم خلیفه ، قابل طرح و بحث نیست.اطاعت از خلیفه هر گناهی را می آمرزد. 📚معلم درس محبت ص ۳۸ ✅مطالب درباره علامه عسکری🔰 http://eitaa.com/joinchat/3534880770Ccde1211695

💎فضیلت خواندن سوره ی مبارکه ی «ص» در شب جمعه. @Adibilarijani

💢جریان《افک》در قرآن کریم 🔸إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِّنكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَّكُم بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُم مَّا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِي تَوَلَّىٰ كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ (نور/۱۱) ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﺍ [ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺍﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﻣﻴﺎﻥ ] ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ، ﮔﺮﻭﻫﻲ توانمند ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﻮﺩ ﺷﺮّﻱ ﻣﭙﻨﺪﺍﺭﻳﺪ ، ﺑﻠﻜﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﺮ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺮﺍﻱ ﻫﺮ ﻣﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﻛﻴﻔﺮﻱ ﺑﻪ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﺷﺪﻩ ، ﻭ ﺁﻥ شخص ﻛﻪ ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻋﺬﺍﺑﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ. 🔻کلمه (عصبه) یعنی گروه متحد و یکپارچه و پشتیبان هم از یک قبیله ، که مقابل آن (لفیف) یعنی گروه پراکنده از پست و شریف قبایل مختلف می باشد ، بنابراین ، به نظر ما موضوع افک (تهمت) باید در محدوده ی کوچکی از خانواده پیامبر اتفاق افتاده باشد و همچنین باید گروه توانمندی از شما باشند. 🔻آنچه درباره جریان افک در کتب اهل سنت آمده است ، تنها یک راوی دارد و آن هم 《ام المومنین عایشه》است و چنین جریانی از هیچ یک از هزاران صحابی نقل نشده و از طرفی دارای تناقضات زیادی هست که حتی علمای اهل سنت نیز در آن به مشکل خورده اند❗️ 👈افرادی مانند : شیبانی ، جاحظ، ابن حجر (در شرح حال صفوان در اصابه) ✍🏻در این جریان افرادی مانند عبدالله ابیّ و حسان بن ثابت و ... به علت تهمت زنا به عایشه و صفوان بن معطل ، حدّ زده شدند. ⚠️اما این حدیث عایشه برای تبرئه چه کسانی است⁉️ آنچه در کتب حدیث و سیره ی مکتب اهل بیت (ع) _در روایات بسیاری از امیر المومنین ، امام باقر و امام صادق (علیهم السلام)_ آمده است: پادشاه قبط ، غلامی به نام (جریح) و کنیزی به نام (ماریه قبطیه) را برای رسول خدا هدیه فرستاد.آن دو اسلام آوردند و اسلامشان نیکو گردید.رسول خدا آن کنیز را نزد خود نگه داشت و از او ابراهیم را به دنیا آورد.پیامبر آن دو را به شدت دوست داشت و این باعث حسادت ، ام المومنین عایشه و ام المومنین حفصه، گردید تا آنجا که همراه با پدرانشان به رسول خدا گفتند: ⚠️ابراهیم پسر شما نیست‼️ او فرزند آن غلام یعنی (جریح) است و ما بر آن گواهی می دهیم. 🔻رسول خدا با آنکه بر دروغ بودن این شهادت و تهمت آگاه بود ، ولی چون دریافته بود که در جان و دل دیگران اثر می گذارد ، اراده فرمود تا حقیقت را برای اصحابش آشکار گردانند. بدین خاطر _در حال خشم_ به علی (ع) فرمان داد تا برود و آن غلام یعنی (جریح) را بکشد مگر اینکه بر خلاف آنچه گفته شده بر تو روشن گردید _که در اینصورت_او را به حال خود بگذار و آسیبی به وی نرسان. 🔻امام علی(ع) با شمشیری آخته به سوی (جریح) رفت.جریح از ترس فرار کرد و از درختی بالا رفت و امام از پی او برآمد.جریح خود را به زمین افکند و جامه از پاهایش کنار رفت و بر امام آشکار شد که او خنثی است.پس او را نزد پیامبر آورد و آنچه از او دیده بود بیان داشت.رسول خدا اصحابش را فرا خواند و آنها جریح را دیدند و توطئه آن گروه آشکار گردید و تهمتشان باطل شد. 👈آنها نیز نزد رسول خدا آمدند و آمرزش خواستند.... . ⚠️سپس آیه افک نازل شد و ماریه و جریح را از تهمتی که بدان متهم شده بودند تبرئه نمود. 📚نقش عایشه در تاریخ اسلام ج۴ ص ۱۹۶ الی ۲۱۷ ✅مطالب درباره علامه عسکری🔰 http://eitaa.com/joinchat/3534880770Ccde1211695

🔰کاتب پیامبر(ص) فقط حضرت علی(ع) بوده است... 🔻هر آیه ای که بر پیامبر (ص) نازل می شد ، آیه و بیان آن را نیز به او وحی می کرد ( وحی بیانی) و حضرت برای مردم بیان می کرد و بدین سان تبلیغ را کامل می کرد.و تبلیغ پیامبر ، ناقص نبوده است. 👈اگر می فرمود: اَقِمَ الصلاهَ لِدُلُوکِ الشمس؛ [ به هنگام زوال خورشید ، نماز را بجای آور ] ، همراه با این وحی قرآنی ، جبرئیل بیان می کرد که نحوه ی اقامه نماز چنین است. 📖در مسند احمد آمده است ؛ که پیامبر (ص) در مسجد: کانَ یُعَلّمان عَشرَ آیات،عَشرَ آیات ، لانَتَعَدّاها حتّی نَعلَمَ ما فیها منَ العلم و العمل 👈( پیامبر ، ده آیه ، ده آیه به ما تعلیم می کرد ، از آن ده آیه نمی گذشتیم مگر آنکه علم و عمل آن آیه را به خوبی یاد گرفته باشیم ) 🔻در زمان پیامبر (ص) ، دو گونه نوشته قرآنی وجود داشت: بعضی از صحابه به اختیار خودشان ، هرچه از قرآن و تفسیر آن را می نوشتند.بعضی دیگر نیز پیامبر به آن ها دستور نوشتن می داد به این صورت که ؛ هر یک از صحابه ی نویسنده را که در دسترس بود می طلبید و وحی قرآنی و بیانی را می نوشتند. ⚠️علامه عسکری (ره) : من تا ۲۹ نویسنده وحی در تاریخ نبی اکرم (ص) دیده ام اما اینها کُتّاب نبودند یعنی هریک کاتب خاص پیامبر باشند. کاتب پیامبر فقط حضرت علی(ع) بوده است. بقیه ی صحابه را حضرت رسول می طلبید و اگر هرکدام از آنها آنجا حاضر بودند ، برای رسول خدا می نوشتند. 🔻حضرت علی (ع) آنگاه که بزرگسال شد، هر روز صبح و شام برای تعلیم گرفتن هرچه از قرآن و اسلام نازل شده بود،به خدمت پیامبر (ص) می رسید و کیفیت جلسات چنین بود: من سحرگاهان هر روز به خدمت پیامبر می رسیدم و از پشت درب می گفتم : السلام علیک یا نبی الله ، اگر آن حضرت آهسته و آرام سرفه می کرد ، به خانه بر می گشتم و گرنه وارد می شدم. ⚠️در این ملاقات ها ، پیامبر هر چه از وحی که پس از دیدار قبلی نازل شده بود به تعلیم می کرد و دستور نوشتن داد . ✍این دست نوشت علی (ع) و املاء پیامبر کتابی شد به نام 《جامعه》 📚برگستره کتاب و سنت ص ۲۲۳،۷۵الی ۲۲۵ ✅مطالب درباره علامه عسکری🔰 http://eitaa.com/joinchat/3534880770Ccde1211695