بسم الله الرحمن الرحیم #دوازدهم_فروردین_نخستین_روز_حکومت_الله (تحلیلی از خطبه قاصعه) خطبۀ #قاصعه تحلیلی از علی علیه السلام به عنوان امام عصر جامعه، در رابطه با وظایف امتی است که بعضی از ایشان الگوی #بصیرت و صبر برای همه امت‌ها در طول تاریخ اسلام از آن زمان تاکنون شده‌اند؛ مثل سلمان، ابوذر، مقدار، عماریاسر، میثم تمار، محمد بن أبی بکر، مالک اشتر. این مجموعه، از اقتداء کنندگان به #فاطمه_زهرا سلام الله علیها در بصیرت و صبر و #روشنگری، به دور از افراط و تفریط بودند؛ به طوری که نه به دلیل افراط و تندروی، ثلمه ای به وحدت مسلمین وارد آید و نه از راه احتیاط های زائد و کوتاه آمدن در ابراز حقایق، آسیبی به حفظ ارزش ها و اصالت ها وارد شود. در مقابل این گروه، بعضی از امت در #بی_بصیرتی و ضعف صبر و شکیبایی، چنان شدند که با قرآن سرِ نیزه رفتن نه تنها امام خود را در میدان تنها گذاشتند که او را به پذیرفتن #حکمیّت مجبور کردند و نتیجه #حکمیّت را که عزل آن حضرت و نصب معاویه بود، قبول کردند. علی علیه السلام در چنین شرائطی خطبه #قاصعه را به عنوان تحلیلی از هر دو رویداد #مقاومت_در_مقابل_طاغوت و #مقاومت_در_مقابل_حق بیان می فرماید. دلیل تشابه عصر آن حضرت با #عصر_ما روشن است! عصر آن حضرت عصرِ گذر از دوره ی اِنذار نبوت و ورود به دوره ی هدایت امامت بود. اهل بَصر و صبر، عمل به عقل و قرآن را در اطاعت از امامت می دیدند؛ در حالی که دیگران به دانایی و کارایی خود غرّه شده بودند. عصرِ #امام_عصر -امام زمان ما- ، گذر از خواب طولانی پذیرش حُکّام طاغوتی و ورود به #دوره_بیداری است. دوره ی «بیداری» و «کُفر به تمام مظاهر طاغوت‌ها» و اطاعت از #ولایت_الهی است. اگر مسأله سجده بر #آدم علیه السلام در ابتدای پیدایش انسان، مسأله اصلی برای امتحان فرشتگان بود و شرط قبول عبادت شش هزار سال #ابلیس تمکین از این عبادت کوتاه مدت بود، در عصر علی علیه السلام نیز شرط قبول جهادها در بدر، اُحد، أحزاب و حُنین، همراهی با مظهر ولایت الهی بود. در عصرِ ما هم شرط خدمت به اسلام، کُفر به پرچم های طاغوتی و گِرد آمدن همه در زیرِ لوای ولایت است. در چنین شرایطی نگاه دوباره به خطبه #قاصعه نقشه راه را برای ما روشن تر می کند! امیرالمومنین علیه السلام در آغاز خطبه قاصعه، رمز عبور سالم از #فتنه ها را کلید می زند و می فرماید: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْكِبْرِيَاءَ وَ اخْتَارَهُمَا لِنَفْسِهِ دُونَ خَلْقِهِ وَ جَعَلَهُمَا حِمًى وَ حَرَماً عَلَى غَيْرِهِ وَ اصْطَفَاهُمَا لِجَلَالِهِ. وَ جَعَلَ اللَّعْنَةَ عَلَى مَنْ نَازَعَهُ فِيهِمَا مِنْ عِبَادِهِ » آنچه داروی شفابخش وحدت را به سمِّ مُهلِک تفرقه تبدیل می کند #کبریاء_ها است؛ ابلیس را خیالات کبریائی و کبریای خیالی و توهّمی از پیوستن به اقیانوس فرشتگان در سجده بر آدم علیه السلام بازداشت. در عصر علی علیه السلام نیز، بیست و پنج سال #سنگ_آسیاب اسلام را از قُطب خود خارج کردند. آنگاه که سنگ آسیاب بر قطب خود قرار گرفت اگر اهل بَصر و صبر به نصاب رسیده بودند همه موانع خُرد شده بود و همه در #بهشت_ولایت متنعِّم شده بودند، ولی #کبریاء‌_ها، آن بیست و پنج سال و آن پنج سال را به سرنوشت دیگری گرفتار کرد. در عصرِ ما هم #بیداری امت بود که بَصر و صبر او را به نصاب رساند و #سنگ_آسیاب اسلام به قُطب خود برگشت و بادِ حرکت این آسیاب بود که استخوان های نظام سلطنتی دو هزار و پانصد ساله را در هم شکست و ابرقدرتها را به زانو در آورد و اسلامِ مقاومت در مقابل طاغوت را در مقابل اسلامِ ذلّت و متابعت از طاغوت، درخشان کرد. اگر #خودخواهی_ها نبود #رژیم_صهیونیستی این جرأت را از کجا می آورد که به دست جماعتی از فرزندان اسلام، حقِّ جماعت دیگر را غصب کند و آنها را از هستی ساقط نماید؟ چرا #فلسطین به فلسطینان برنگردد و چرا حقِّ مردم فلسطین از غاصبان گرفته نشود؟ چرا یکپارچگی عالم اسلام تحقق پیدا نکند؟ همه و همه به خاطر #کبریاء‌_ها ست. به کوری چشم بدخواهان، سنگ آسیاب اسلام بر قُطب #ولایت_الله در حال چرخشی است که پرنده به گَرد آن نمی رسد و سیل #بیداری_اسلامی است که قُطب آسیاب #ولایت_الله را به حرکت در می آورد؛ همان گونه که علی علیه السلام در خطبه شقشقیه فرمود: «إنَّ محلّی مِنها محلُّ القُطبِ منَ الرَّحی»؛ هر جا #ولایت_الله تحقق پیدا کرد، آسیاب اسلام بر قُطب ولایت الله چرخید و همه موانع زیرِ سنگ این آسیاب خُرد شد و سرزمین های اسلام یکی پس از دیگری آزاد شد، و هر جا #کبریاء و #خودخواهی از پیوستن به #ولایت_الله مانع شد، از همه مراحل گذشت و بالأخره در سایه #اسرائیل مستقر گردید. هر جا نیز رگ و غیرتی بود و از ذلّت و تحقیر فاصله گرفت، از همه مراحل گذشت تا بالأخره در سایه #ولایت_الله مستقر شد. از: استاد صفرپور، مدرس دانشگاه، شیراز @IslamicRevolutionaryAnalysts

✅ ما در برابر ولى عصر و امام زمان (عج) از ياد او غافل و از مشكلات مبارزه و رنج‌هاى او فارغ هستيم.‌‌.. 🔶استاد علی صفایی حائری(ره): همان‌طور كه #وحشت از لشكر شام و طمع گندم رى و فريب و نيرنگ ابن زياد، خيلى‌ها را در تاريخ از حسين عليه السلام و عاشورا و كربلا جدا كرد و از بركت روز حسين عليه السلام محروم گرداند؛ #وحشت از قدرت و ابر قدرت امروز كه نظم نوين را فرياد مى‌زند و قدرت و صنعت و علم و ثروت و رفاه و لذت را يدك مى‌كشد و از تمامى راه‌هاى تبليغى و رسانه‌هاى جهانى و ماهواره‌هاى مسلط‌ و تصويرهاى مسموم بهره مى‌برد، #وحشت و طمع از اين قدرت‌ها و وادادگى در برابر آن‌ها و سر نهادن بر فرمان آن‌ها و بريدن از دين و از حسين زمان و ولى عصر(عج)، از #وحشت‌اهل‌كوفه كم ندارد. و راستى كه بركت روز حسين عليه السلام مى‌تواند، ما را به #بيدارى بكشاند و با #يارانى كه در محاصره افتاده‌اند و انتظارهاشان به نااميدى رسيد و هيچ‌كس به يارى آن‌ها نشتافت تا آن‌جا كه در روز تاسوعا دوست و دشمن #تنهايى را باور كرد و دشمن تصميم به تمام كردن كار گرفت، با #يارانى كه بدون انتظار نتيجه و با يقين به شكست اين‌گونه استوار ماندند، با اين #ياران و اصحاب حسين عليه السلام به مقايسه بكشاند. ما مى‌بينيم كه آن‌ها در #محاصره و ضعف بدون اميد به نصرتى و ناصرى و بدون انتظار نتيجه و چشم داشت از پيروزى و مزد و سپاس و ستايشى اقدام كردند و بر يكديگر سبقت گرفتند. و در اين طرف مى‌بينيم كه ما در برابر ولى عصر و امام زمان (عج) از ياد او #غافل و از #مشكلات‌مبارزه و رنج‌هاى او فارغ هستيم و در ميان اشتغالات شلوغ و لهو و لعب‌هاى خودمان براى او جايى نگذاشته‌ايم و اقدامى نمى‌كنيم و هزار توجيه داريم و دستاويز بدى‌هاى افراد و بى اعتنايى دوستان را و يا خوبى حريفان و نظم و انضباط‌ و قدرت و سرعت و صنعت و ثروت و رفاه و سرخوشى‌هاى بى‌امانشان را داريم. 📚 وارثان عاشورا، صفحه 90