إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعَاء به راستى پروردگار من شنونده‌ی دعاست... جزء سیزدهم/ابراهیم۳۹ #یک_حبه_نور #ماه_رمضان 🖇💌

خدای مهربانم صدایت میزنم در ‌دنیایی که صدا به صدایی نمیرسد تو گفتی که شنوایی... #مهربان_خدای_من #ماه_رمضان 🖇💌

ما فقط تا دم افطار عطش را دیدیم وای بر آن لب خشکیده‌ی آقای دلم... #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله #بحق‌الحسین_الهی_العفو #ماه_رمضان 🖇💌

قبول باشه... التماس دعا🌱 🖇💌

بسم خالق الثریٰ مولا علی -علیه السلام- فرمود: «وَعِمَارَةِ قَلْبِكَ بِذِکْرِهِ» دل را با یاد خدا آباد کن. آباد، مقابلِ ویرانی‌ست. دل ویران شده، دلی که در آن زلزلهٔ بم آمده! دلی همچون خسارات سونامی‌‌های ژاپن، دلی که مانند ماهیانِ سواحلِ جاسک خودکشی کرده؛ تنها با یاد خدا آباد می‌شود، زنده می‌شود.... «دل به یاد او آباد کن» وقتی عملی شود، موج که هیچ، اقیانوس هم به ساحلت بزند تو آباد خواهی ماند... یعنی «کسی به شدت تو به صخره‌ام کوبید و من فرو رفتم به قعر دریاها که قعر دریاها پر از مزار شود» شدنی نیست. دل لطیف است. دل برگ گل است و «آباد کردن‌»ش یعنی گلدان مناسب برای گل برگزیدن! وقتی گلی را از گلدان کوچک به گلدانی بزرگ‌تر انتقال می‌دهی، شاید آن گل «أَبْطَأَ عَنِّى عَتَبْتُ بِجَهْلِى» از روی ناآگاهی گِله کند! ولی نمی‌داند «وَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ» چه بسا چیزهایی که از آن کراهت داشته باشند ولی برایشان بهترین است... گاهی هم آن گُل، چند روز اول، کمی ضعیف و رنجور نشان می‌دهد و دیگران گمان می‌کنند که آخ... مُرد! اما بعد، دوباره گل جان می‌گیرد. داستان، داستان آباد شدن است... قصه، قصهٔ صبر است... هزاران رحمت بر دستانی که معجزه‌وار آمدند و گلدان وجود ما را عوض کردند، هزاران رحمت بر دستان مولایم امیرالمؤمنین که ابوتراب است. ای پدر خاک! خاک سرزمین دلمان را عوض کن، بی‌آنکه آخ بگوییم، که اگر گفتیم اطلاع داشتیم از «چون نام عشق بردی آماده شو بلا را» اصلا «سر خُم مِی سلامت شکند اگر سبویی»... #وفا_دوران #ماه_رمضان 🖇💌

جا مونده بود... دمتون گرم✋ @Anarestun

به اَخمت خستگی دَر می‌رود، لبخند لازم نیست... #بهمن_صباغ‌زاده‌ 🖇💌

آمدی تا من فقط مومن به چشمانت شوم ربّنا و آتنای بینِ دستانم تویی... #پویا_جمشیدی 🖇💌

س َس َسخت است گ ُ گفتن، ح َح َحتی س َسلام چشم بر زلف تو، لکنت به زبانم، چه کنم؟! #شهرام_میرزایی 🖇💌

قدرتِ بمب اتم را به چه تشبیه کنم؟ خنده‌‌ات، بعدِ رها کردن زلفت در باد... #وحید_عیسوی 🖇💌