🔆 در مبارزه، مرز ما مرز اعتقادات است. ✔️ سید مُنیرالدّین حسینیِ هاشمی: «در زمان جنگ، هنگامی كه لشگر ايران از مرز عبور كرده و وارد سرزمين عراق شده بود، بعضی از اين مقدس‌نماهای پينه‌درپيشانی می‌گفتند که اگر كسی در زمين عراق بجنگد و كشته شود، شهيد محسوب نمی‌‌شود و بايد او را غسل داد!! اين ضعفِ ادراك‌ها، از موانع بزرگ بر سر راه رشد و توسعه انقلاب است. كسی كه چنين صحبتی را در آن موقع به ميان می‌آورد، برای مرزهای تعيين‌شدهٔ جغرافيای بين‌المللی، ارزش شرعی قائل است؛ غافل از اين‌كه خود اين مرزگذاری‌ها، توسط كفار در زمان دولت عثمانی و به جهت متلاشی كردن مسلمين و مهار آنان تعيين شده بود و هيچ‌گونه حجيت شرعی ندارد و اساساً مرز ما مرز اعتقادات است كه خود آقايان فقها نيز بدان معتقدند.» ☑️ @moniroddin

🔅 سید منیرالدّین حسینےِ هاشمے 🌠 ️دریچه‌ای برای ارائهٔ گزیده‌های کوتاه از اندیشه‌های راهبردیِ نابغهٔ ناشناخته و فیلسوفِ انقلاب اسلامی، مرحوم سَید مُنیرُالدّینِ حسینیِ هٰاشمی (بنیان‌گذارِ فرهنگستانِ علومِ اسلامیِ قم) 👇👇 @moniroddin

💥 گاهی يک عده از مقدّسين که می‌خواهند به آیت‌الله خامنه‌ای حمله کنند، دعای بر حضرت ولی عصر(عج) می‌کنند! این دعا ازقبیلِ گریه‌هایِ مقدّسینِ نهروان است. http://urly.ir/a0Q9 ✔️ سید مُنیرالدّین حسینیِ هاشمی: «در زمان شاه، فردی بود که با یک "پاسبان" خُرده‌حساب پيدا کرده بود. او می‌خواست دق‌دلی خودش را بر سر پاسبان در بياورد. می‌گفت زنده باد شاه، و توی گوش پاسبان می‌زد! دادوقال می‌کرد و پُشتِ‌سرِهم می‌گفت زنده باد شاه! پاسبان که دست‌پاچه شده بود می‌گفت: من که به شاه جسارتی نکردم. ولی او می‌گفت "این پدرسوخته، احترام به شاه نگذاشت" و توی گوشِ پاسبان می‌زد! حالا گاهی يک عده از مقدسين که می‌خواهند به آیت‌الله خامنه‌ای حمله کنند، دعای بر حضرت ولی عصر(عج) می‌کنند! می‌گویند: مظالم چقدر زياد است! آقا خودت بيا و درست کن؛ هيچ کس نمی‌تواند. به نظر ما اين حرف، به‌معنای نفی آن حکومتی است که حضرت ولی عصر(عج) ايجاد فرموده‌اند. ای بی‌انصاف! در دنيا نور اسلام درخشيده، و رئيس کفار، از [نورِ] اسلام دارد پِلک می‌زند. رژیم صهیونیستی که، در سالی که جنگ شش‌روزه اعراب و اسرائيل بود، در نزدِ يک عده به‌عنوان قدرت لايزال شناخته می‌شد، حالا به دست بچه‌های حزب‌الله به ذلّه درآمده؛ سرمايه‌داران يهودی امريکا به ذلّه در آمده‌اند. آمریکا تحريم اقتصادی می‌کند، در بوق هم می‌کند، ولی شکسته می‌شود؛ نفوذ کلمه‌اش از بين رفته. خدا می‌داند، آنهايی که اهل عبادت‌اند و اهل امور سياسی نيستند، مقدار زيادی از زمان را بايد نماز شکر بگذارند و دعایِ به آیت‌الله خامنه‌ای و دعایِ به اين پرچم بکنند. آن [نوع] دعایِ به امام زمان(عج)، از دعاهای خطرناک است. در آن دعایِ به امام زمان(عج)، شکرانهٔ لطف امام زمان(عج) نيست. آن دعا، ازقبيلِ گريه‌های مقدسينِ نهروان است.» ۷۵/۵/۳۰ eitaa.com/moniroddin sapp.ir/moniroddin

🔹رشد انسان، محورِ دیپلماسی اسلامی (گفتاری از استاد سید منیرالدّین حسینیِ هاشمی): http://www.isaq.ir/vdcc.oqsa2bqxsla82.html

🔅 دین، علتِ پیدایشِ همهٔ عالَم است. ✔️ سید مُنیرالدّین حسینیِ هاشمی: "دین، فلسفهٔ همه عالَم است. این چه غلطی است که بگوییم: «علت پیدایش دین چیست؟!» دین، علت همهٔ عالَم است. اگر دین نباشد عالَمی نیست، خلقتی نیست، آفرینشی نیست. دین، فلسفهٔ فیزیک است؛ دین، فلسفهٔ شیمی است؛ دین، فلسفهٔ طب است؛ دین، فلسفهٔ نجوم است؛ دین، فلسفهٔ دنیا و آخرت است و به طور کلی، دین، علت خلق است." ۷۶/۴/۳ ☑️ @moniroddin

🔹نکاتی درباره «روش» ⬇️⬇️

🔺سید منیرالدّین حسینیِ هاشمی🔻 «در انقلاب فرهنگی باید "روش" منقلب شود» ۷۴/۱‌۱/۲

🔅پایگاهِ تحلیلِ نسبتِ «هستى، فيزيك و رياضى» ✔️ سید منیرالدین حسینیِ هاشمی: "به نظر ما بايد به صورت عام سه مطلب بيان شود: «چرايى»، «چيستى» و «چگونگى». يعنى علت چرايى به نحو عام، و علّت چيستى به نحو عام، و علّت چگونگى به نحو عام، كه اگر اين‌ها را به نحو عام داشته باشيد می‌‏توانيد ربط بين «هستى، فيزيك و رياضى» را تمام كنيد. اگر بنا به فرض توانستيد اينها را به نحو عام تمام كنيد، می‌توانيد از وحدت‌وكثرتِ هستى و از خود هستى و از زمان و مكان و همچنين از اختيار و آگاهى تعريف ارائه دهيد." (روش توليد معادلات کاربردی، دوره دوم، جلسه ۴۲)

🔆 نظام فلسفی باید در هر پدیده‌ای به سه پرسش پاسخ ‌دهد: 1⃣ چرا؟ 2⃣ چگونه؟ 3⃣ چقدر؟ ✔️ سید مُنیرالدین حسینیِ هاشمی: «يك "فلسفه چرايى" در هستى داريد كه "فلسفه چگونگى" می‌گويد: هر كجا آن نظر دارد، من همتاى آن، درباره چگونگى آن نظر دارم. به عنوان مثال همان‌گونه كه اگر خطى در موازات خط ديگرى بكشيم و بگوييم: هيچ‌كجا متناظر با آن نيست كه خط ديگر نباشد، فلسفه چگونگى هم می‌گويد هر كجا كه فلسفه چرايى درباره چرايى صبحت می‌كند، من هم چگونگى را می‌گويم. "فلسفهٔ چه‌نسبتى" هم زير همان خط و به همان امتداد به صورت متناظر می‌گويد: هر كجا آن می‌گويد چرا؟ و اين می‌گويد چگونه؟ من می‌گويم چقدر؟ می‌گويد: من اندازه را می‌گويم. می‌گوييد تا كجا؟ می‌گويد تا هر كجا كه آن، "چگونه" را می‌گويد و اين، "چرا" را می‌گويد. فلسفه چرايى می‌گويد: هيچ چيز از منطقه چرايىِ من خارج نيست. می‌گوييم غرض شما از "چيز" چيست؟ چه چيزهايى را «چيز» می‌گوييد؟ می‌گويد: اعم از اين است كه شىء خارجى باشد يا رابطه انسانى باشد يا مفهوم باشد و يا رابطه بين اشياء باشد. می‌گويم: غرض شما از شىء خارجى چيست؟ می‌گويد: از جمله جماد، حيوان، اجسام، امواج و اشعه‌ها و همه چيزهايى كه خارج از ذهن انسان واقع شود. همچنين می‌گويد: در ذهنيّات و رابطه بين ذهن‌ها نيز حضور دارم. می‌گويد: هيچ چيز نيست كه مثلاً به‌هرگونه‌اى در آن وجود صدق كند (حتّى مفهوم ادب) و من بگويم: خالق آن خدا نيست؛ هر چه كه داريد، خالق آن خداست. بلافاصله پشت سر آن، فلسفه چگونگى می‌گويد: من هم مدّعى اين هستم كه هر چيزى را كه اين گفت: "خالقش خداست"، من در مدل خودم، چگونگی‌اش را می‌گويم؛ يعنى می‌گويم: حتماً مركّب است: حتماً متقوّم است؛ حتماً بيرون و درون دارد و حتماً هويّت آن در "نظام تعريف"، فلان‌گونه تعريف می‌شود. فوراً "كم"ّ هم می‌گويد: من هم قدر، اندازه و ارزش آن را در كلّ بيان می‌كنم.» (دوره دوم روش توليد معادلات کاربردی، جلسه ۱) ☑️ @moniroddin

🔆 در بالاترین افق، «دستگاه جدید ریاضی» تولید کرده‌ایم. ✔️ سید مُنیرالدین حسینیِ هاشمی: "اگر گفتيم: ما يك دستگاه نظرى داريم كه سه قسمتِ اصلىِ «چرا»، «چگونه»، و «چه‌نسبت» دارد و «چه‌نسبتِ» آن متقوّم به «چگونه» است، و چگونه‌اش هم متقوّم به «چرا» است، و بالعكس، در این صورت، ممتنع است كه شما بگوييد: دستگاه رياضى ساخته نشد! رياضى در بالاترين نقش، همین كار را انجام می‌دهد و افقی بالاتر از اين براى تعريف رياضى نداريد؛ يعنى براى مفهوم رياضى، در جايى تعريف فلسفى می‌دهيد كه ديگر روى اين صحبت را كه «من يك تعريفى داشته باشم و دیگری يك تعريف داشته باشد» خط می‌زنيد." (دوره دومِ «روش توليد معادلات کاربردی»، جلسه ۳۱) ☑️ @moniroddin

🔆 نقش ریاضیات در برنامه‌ریزیِ تغییرات ✔️ سید مُنیرالدین حسینیِ هاشمی: 🔹 «وقتى می‌گوييم: "براى تغيير يك چيز بايد جايش را عوض كنيم"، منظورمان اين است كه بايد تغييراتى در آن، به‌وسيله تغيير چيزى كه در اختيار شما هست، به وجود بيايد. چيزى كه در اختيار شماست «تخصيص‌» است. تخصيص‌ها، كميّت‌هايى هستند كه در اختيار شما هستند؛ يعنى نسبت‌ها را شما به‌وسيله كميّاتى كه در اختيار داريد، عوض می‌كنيد تا شرايط تغيير ایجاد شود. بنابراين براى تغيير موضوعى كه در اختيار شما هست ابتدا بايد كميّاتِ متعادلِ تعريف شدهٔ آن را بشناسيد تا بتوانيد با شاخصه‌بندى، كميّاتى را كه از نظر شما متعادل نيست، تغيير دهيد تا وزنِ‌مخصوص‌هاى آن عوض بشود. البتّه اول كار كه كميّت را تغيير می‌دهيد، بلافاصله وزن مخصوص و وصف شى تغييرِ هويّت پيدا نمی‌كند، ولى شرايطِ تغييرش ايجاد می‌شود.» 🔹«در مبناى "نظام ولايت" با تكامل موضوع، جايگاه و حجم مخصوص و وزنِ‌مخصوصِ موضوع عوض می‌شود؛ يعنى "نسبت‌ها" در "وزن‌ها" اصل هستند. لكن يك "نسبت‌هاى عينى" داريد و يك "نسبت‌هاىِ تعريفىِ فلسفى؛ كه می‌خواهيد آن نسبت‌ها را بخوانيد. نظام نسبت‌هاى شما بايد ابزار تصرّف شما بشود. اين‌گونه نيست كه بتوانيم هر چيزى را كه بخواهيم، در يك نسبت بالاترى قرار دهيم. اگر تخمين ما هم چيزى را در جاى غيرِ موضعِ نسبىِ خودش گذاشت، بايد آن تخمين عوض شود. يعنى عينيت به او می‌فهماند كه درست است كه شما منزلت درست كرده‌اى و اتاق معاونت ساخته‌اى، ولى اين شخص معاون، شخصى نيست كه بتواند در اين منزلت، فعاليت كند. لذا تخمين بزن و يك شخص ديگرى را به معاونت ببر و او را به اتاق مباشرت برگردان، زيرا وزنِ مخصوصِ عينىِ اين شخص، به‌گونه‌اى غير از معاونت عمل می‌كند. به تعبير ديگر بايد وزنِ‌مخصوصِ هر شخص را با تخمين پيدا كرد تا بتوانيم او را جاى خودش بنشانيم و بعد نسبتِ بين تغييراتش را ببينيم. بعد از اينكه نسبت بين تغييرات او را ديديم بايد تصرّف بكنيم. در تصرّف هم بايد شيب آن مشخص شود. بعد از آنكه شيب آن هم مشخص شد، بايد تعريف از تعادل نسبت‌ها و كميّت‌ها داشته باشيم. بحث از تعريفِ تعادلِ نسبت‌ها بايد به تعادلِ كمّىِ قابلِ سنجش ختم شود. در بحث از تعادل كمّى بايد همين بحث وزن طرح شود، يعنى اصل براى تصرّف، اول، وزن‌هاى متعادلِ قابلِ تعريف است.» (منبع: دوره دوم روش توليد معادلات کاربردی، جلسه ۱۶) ☑️ @moniroddin