👠 مضرات کفش پاشنه بلند ✅آیا میدانید که پاشنه خیلی بلند، می توانند زیبایی کمر و اندام شما را کم کند!امروزه استفاده از کفش هایی با پاشنه خیلی بلند و نازک در میان خانم ها خصوصاً خانم های جوان رایج شده است. در مورد این کفش های پاشنه بلند نکته هایی وجود دارد که توجه و دقت در آنها مانع از استفاده از این مدل کفش ها در میان خانم ها خواهد شد. این پاشنه ها با بر هم زدن تراز محور ستون فقرات و اندام تحتانی باعث افزایش انحنای گودی طبیعی کمر شده و فرد را مستعد لوردوز می کنند. با ایجاد لوردوز، فضای طبیعی لگن حقیقی در خانم ها کوچکتر شده و در هنگام بارداری و زایمان، فرد را با مشکلات زیادی روبرو می کند. 👈 همچنین به دلیل بهم خوردن تعادل نقطه ثقل انتقال وزن به سطح زمین، احتمال پیچ خوردگی مچ پا و زمین خوردن خیلی زیاد می شود. این گونه کفش های پاشنه بلند، معمولاً پنجه های باریک دارند، این کفش های نوک تیز و دارای پنجه های تنگ باعث انحراف محور انگشت شست پا به طرف خارج شده و در دراز مدت، فرد را مبتلا به هالوس والگوس (انحراف شدید شست پا) می کند که با بالا رفتن سن فرد، دردهای مفصلی را هنگام راه رفتن به فرد تحمیل می کند.توجه داشته باشید که بهترین ارتفاع برای پاشنه کفش ۲ الی ۳ سانتی متر است. اگر خیلی علاقه مند به استفاده از کفش های پاشنه بلند هستید، ارتفاع پاشنه زیر ۵ سانتی متر را انتخاب کنید و باید جنس پاشنه کفش از انعطاف و الاستیسیته مناسب برخوردار باشد و از پوشیدن کفش های با پاشنه های خشک و سخت و همچنین نازک جداً خودداری کنید. 👈همیشه کفش راحت بپوشید، چون کفش تنگ و نامناسب باعث خستگی ذهنی و روحی و عصبانیت زودرس می شود. و نهایتاً این که به فرموده حضرت علی (ع) کفش نیکو پوشیدن بدن را از بلا ها نگاه می دارد. (حلیه المتقین) #طب_سنتی @Antiliberalism

🔺صفحه نخست روزنامه های کشور شنبه ۲مرداد ۱۴۰۰ @Antiliberalism

اکثر کارهای کودک زیر 5 سال غریزی است. بازی بچه ها هم غریزی است. کودک طبق غریزه بازی می کند و بهم می ریزد، ولی چهار عامل به خصوص نظم و نظافت در ذهن ما شروع به تحریک می کنند و حالمان بد می شود و باز درک من بدم تو خوبی به کودک القاء می شود. برای کودک زیر 5سال هر مانعی که جلوی بازی او می گذاریم و هر تشر و نکن نکنی که به او می گوییم، احساس گناه را در او موجب می شویم. احساس گناه در مقابل لذت غریزه، باعث شرطی شدن کودک می شود. یعنی این در ذهن کودک ضبط می شود که من هر وقت لذت بردم، مامان بدش آمد به دنبال آن احساس گناه پیدا می کند و حالش بد می شود.  وقتی این حالت ادامه پیدا کند در بزرگسالی هم به همین منوال خواهد بود؛ هر وقت لذت ببرد، حالش بد می شود چون با هر لذت، احساس گناه و درک من بدم پیدا می کند و در کل دیگر از لذت خوشش نمی آید. این کودک می رسد به دوران بلوغ و بیداری غریزه ی جنسی که بالاترین و قویترین غریزه است و به طبع لذت بخش ترین غریزه است. چون لذتش بالاست، احساس گناهش هم بالا است چون شرطی شده و هر میزان که لذت بیشتر باشد به همان میزان احساس گناه هم خواهد آمد و بد آمدن از آن لذت.  حال که می رسیم به غریزه ی جنسی و لذت جنسی، احساس گناه بالا می آید و بدآمدن و اگر با ترس هم همراه باشد که دیگر نورعلی نور می شود. چند نفر از ما غذا می خوریم فقط به خاطر این که سیر شویم؟ و از غذا خوردن لذت نمی بریم؟ چند نفر از توی آب رفتن لذت نمی بریم؟ از غریزه متنفر می شویم چون به خاطر آن احساس گناه گرفته ایم، به این حالت سرکوب غریزه می گوییم. برای این که بچه ها دچار تنفر غریزه ی جنسی نشوند از بدو تولد مراقب باشیم که نوزاد را چگونه می شوییم و با چه احساسی این کار را انجام می دهیم؟ مراقب باورهایمان در مورد نظافت باشیم چون مسئله ی سرکوب غریزه ی جنسی در نظافت و شستشو از همه ی موارد دیگر بالاتر است.  اندام های دفع به اندام های تناسلی نزدیک هستند و لذتی که دفع دارد قرینه ی لذتی است که در آینده ی کودک در رابطه ی جنسی دارد.  وقتی هنگام شستشوی کودک یا نوزاد با اکراه این کار را انجام دهیم و احساس بد به کودک انتقال دهیم، کودک از اندام های دفع خودش متنفر می شود. امروزه ما با پدیده ای مواجه هستیم به نام یبوست عاطفی. در این پدیده بچه ها به عمد نمی خواهند که پی پی کنند، در بعضی موارد کار به بیمارستان و عمل جراحی کشیده شده و حتی گزارشی داشتیم که دور مقعد کودک کبود شده بوده و به شدت مقاومت می کرده و یا مواردی بوده که بچه در سن پنج و شش ساله را باید پوشک می بستند تا پی پی می کرده چون نمی توانسته و می ترسیده. ریشه ی همه ی این مسائل، نظافت است. در مسئله دفع مراقب باشید و بچه ها را نترسانید. (ادامه دارد...) #بهداشت_جنسی #خانواده @Antiliberalism