اجلاس داووس به نشست‌های سالانۀ بانکداران، صاحبان سهام، رؤسای شرکت‌های چندملیتی، سیاستمداران، نخبگان و مقام‌های عالی‌رتبۀ اقتصادی و سیاسی نظام سرمایه‌داری گفته می‌شود که هر سال در منطقۀ تفریحی داووس واقع در کشور سوئیس برگزار می‌شود.
اما نکته جالب توجه ومهم این اجلاس رفتارها وسنت هایی است نیاز به رمز گشایی دارد
درافتحاییه تونل های زیر اروپا که به مجموعه تحقیقات سرن ما بین سوئیس و فرانسه هم نزدیک است پیش از این شاهد مراسم های عجیب و غریب و شیطانی و احضار اجنه بوده ایم.
چرا اقتصاد جهانی باید بازیچه دست سازمان های شیطانی مثل ایلومناتی و فراماسونری گردد.
https://eitaa.com/Apocalypticwaves313
ساعت آخرالزمان. ساعت آخرالزمان یا ساعت روز قیامت ( به انگلیسی: Doomsday Clock ) نمادی است که هرساله احتمال وقوع فجایع آخرالزمانی را که زاده عملکرد انسان است، نشان می دهد. این ساعت از سال ۱۹۴۷ توسط اعضای بولتن دانشمندان اتمی نگهداری می شود و نشان دهنده احتمال وقوع اتفاقاتی چون جنگ هسته ای است. این ساعت از سال ۲۰۰۷ تغییرات اقلیمی و تحولات جدید در علوم و فناوری هایی را که به دست بشر رخ داده و می تواند سبب بروز آسیب های جبران ناپذیر شود، منعکس می کند.
تصمیم گیری در مورد حرکت ساعت آخرالزمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اعضای بولتن دانشمندان اتمی هر ساله یک بار در ماه ژوئن و یک بار در ماه نوامبر گرد هم می آیند و در مورد این ساعت تصمیم گیری می کنند. این تصمیم گیری با حضور و مشورت گروهی از دانشمندان شامل ۱۵ برنده جایزه نوبل صورت می پذیرد.
ساعت آخرالزمان هرچه به نیمه شب نزدیک تر باشد، نشان می دهد که احتمال وقوع فاجعه ای جهانی بیشتر شده است. و الان در وضعیت ۹۰ ثانیه به نیمه شب هست.
به دلیل آزمایش بمب هیدروژنی در نوامبر ۱۹۵۲ توسط آمریکا، در سال ۱۹۵۳ ( ۱۳۳۲ ) ساعت بر روی دو دقیقه مانده به نیمه شب تنظیم شد که نزدیک ترین زمان به پایان دنیا بود. در مقابل، سال ۱۹۹۱ ( ۱۳۷۰ ) که جنگ سرد به پایان رسید؛ این ساعت روی ۱۷ دقیقه مانده به نیمه شب تنظیم شد.
در نوامبر ۲۰۱۸ ( ۱۳۹۷ ) به دلیل تهدیدات ناشی از تغییرات اقلیمی و افزایش خطر جنگ هسته ای، ساعت آخرالزمان ۳۰ ثانیه جلو کشیده شد و به ۲ دقیقه قبل از نیمه شب رسید.
در ژانویه ۲۰۲۳ ( ۱۴۰۱ ) به دلیل افزایش تنش میان روسیه و اوکراین و همچنین تهدیدات اتمی روسیه ۱۰ ثانیه به جلو کشیده شد، هم اکنون این ساعت تنها ۹۰ ثانیه تا نیمه شب فاصله دارد.
خطراتی مانند جنگ هسته ای و تغییرات آب و هوایی که دنیا با آن روبه رو است باعث شد تا ساعت آخرالزمان در سال ۲۰۲۳ نیز به جلو کشیده شد و دنیا ۱۰ ثانیه به آخرالزمان نزدیکتر شد
https://eitaa.com/Apocalypticwaves313
با استناد به مطالب گرد آوری شده از ویروس کرونا و سویه جدید آن با نام ایکس یک رابطه ملایمی بین این ویروس ونهاد های حساس تحقیقات زیستی شرقی و غربی وجود دارد. برای مثال درکنارهم گذاشتن اسناد لو رفته از چینی ها و همچنین اشاره های تلویحی اکانت ترور آلارم اسرائیل ممکن است دست های پشت پرده خواب های پریشانی برای بشریت درسال پیش رو دیده باشند. سعی خواهیم کرد به محض اولین به روز رسانی ها درمورداطلاعات ویروس ایکس دانسته ها را با مخاطبین به اشتراک بگذاریم
https://eitaa.com/Apocalypticwaves313
آنچه در سال 2023 رخ داد، سناریوهای احتمالی ژئوپلیتیک و استراتژیک در سال 2024 را بسیار متنوع کرده است. جمعیتی بیش از 4 میلیارد نفر در سال 2024 به انتخابات خواهند رفت. کشورهایی مانند ایالات متحده آمریکا، روسیه، انگلیس، هند، تایوان و بنگلادش به عنوان انتخابات حساس ظاهر می‌شوند. مسائل اوکراین، غزه، تایوان، برنامه هسته‌ای ایران، احتمال درگیری اسرائیل و اعراب در خاورمیانه، عدم قطعیت در قیمت انرژی و تحولات غیرمنتظره به دلیل تغییرات اقلیمی ممکن است باعث تحولاتی شود که عمیقاً سیاست بین‌المللی را تحت تأثیر قرار دهد. طی 24 ماه گذشته، 78 درگیری یا به طور کامل مجددا شروع شده و یا درگیری‌های سرد موجود دوباره وارد مرحله درگیری شده‌اند. این وضعیت یکی از بارزترین عناصر شخصیت متضاد سیستم بین‌المللی است.
تغییر و تحول در سیستم جهانی همچنان نامشخص بوده و موضع آمریکا در این مقطع بسیار مهم است. چالش جدی در مقابل موقعیت جهانی آمریکا قرار دارد. واضح است که حتی اگر چین در حال حاضر تعادل نظامی را با ایالات متحده برقرار نکند، این احتمال وجود دارد که در آینده نزدیک بتواند آن را در برخی بخش‌ها متعادل کند. این وضعیت برای چین، یک موقعیت قدرت جهانی فراهم نمی‌کند، اما به عنوان یک موقعیت نظامی به نظر می‌رسد که می‌تواند آمریکا را در منطقه خود متعادل کند، آن را به عقب براند یا وادار به عقب‌نشینی کند. دوما، تمایل جدی برای حمله به مواضع نظامی آمریکا در خاورمیانه به ویژه پس از 7 اکتبر مورد بحث شد. این نیز به عنوان وضعیتی ظاهر می‌شود که حضور نظامی آمریکا را به خطر می‌اندازد. از نظر اقتصادی، آمریکا هنوز هم یکی از بزرگترین اقتصادها است. این کشور از کل اروپا و چین جلوتر است. فقط، وضعیت اقتصاد جهانی نشان می‌دهد که بسیاری از قدرت‌های منطقه‌ای و متوسط، به ویژه هند، در مقابل هژمونی اقتصادی آمریکا بطور جدی عرض اندام می‌کنند. از نظر دیپلماتیک نیز به نظر می‌رسد که برتری اخلاقی آمریکا از بین رفته است. علی‌الخصوص پس از جنگ غزه، چنین مشاهده می‌شود که دیپلماسی آمریکایی اعتبار خود را از دست داده است. هدف دولت بایدن برای ایجاد نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین شکست خورده و مهمتر از آن، توجیهی برای رفتار نامنظم سایر بازیگران ارائه کرده است.
یکی دیگر از مسائل سیستماتیک نیز اشغال مداوم روسیه در اوکراین است. هنوز تغییری در اهداف ژئوپلیتیک روسیه در اوکراین ایجاد نشده است. روسیه در تلاش است اوکراین را به کشوری بسته به دریای سیاه تبدیل کند. پس از عضویت فنلاند در ناتو و عضویت احتمالی سوئد در ناتو، این هدف روسیه بسیار حساس‌تر شده است. فقط، بعید است که پوتین در حال حاضر و احتمالاً در سال 2024 به این هدف دست یابد. برای همین، یک میدان جنگ بدون تغییر در جنگ اوکراین ایجاد شده است. به عبارت دیگر، شکاف جدی بین موقعیت جغرافیایی در میدان نبرد و شدت عملیات نظامی ایجاد شد. اگرچه شدت عملیات بسیار زیاد است، اما در سطح جغرافیایی، یعنی میدانی، گسترش و پیشرفتی مشاهده نمی‌شود. این یک وضعیت پایدار در جنگ روسیه و اوکراین نیست. برای همین، پویایی درگیری بین روسیه و اوکراین در مورد اوکراین همچنان ادامه دارد. موضوع دیگر حمایت غرب از اوکراین است. در حالی که غرب حمایت نظامی قابل توجهی ارائه می‌کند، این حمایت نظامی در حال حاضر نقش تغییردهنده بازی در زمین بازی را ایفا نمی‌کند. البته دفاع اوکراین را تقویت کرد، اما به اوکراین برای پیروزی مقابل روسیه امتیاز استراتژیک نداد. هنوز هیچ پیشرفتی در زمینه دیپلماتیک وجود ندارد. به نظر نمی‌رسد این پیشرفت در آینده نزدیک تحقق یابد.
وضعیت فعلی مانع از دستیابی اوکراین برای مذاکرات صلح می‌شود. زیرا طرح صلح اوکراین همچنان خروج کامل نیروهای روسیه از سرزمین‌های اوکراین را پیش‌بینی می‌کند. به همین دلیل می توان گفت که وضعیت فعلی اوکراین در سال 2024 به همین منوال ادامه خواهد یافت، اما انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ممکن است یک تحول حساسی برای روند در اوکراین باشد. انتخابات مشابهی در روسیه نیز وجود خواهد داشت. اما در این انتخابات، ریاست‌جمهوری پوتین ادامه یافته و اگر یک اتفاق غیرمترقبه بزرگی رخ ندهد، قدرت در روسیه با تثبیت قدرت پوتین ادامه خواهد یافت. ممکن است تمایل جدیدی در روابط روسیه و اروپا رخ دهد. اگر ترامپ در انتخابات پیروز شود، احتمال اینکه اروپا در مورد اوکراین مستقل‌تر عمل کند، ممکن است قوی‌تر شود.
برخلاف انتظارات، سیاست بین‌المللی می‌تواند روند رقابت‌گرا و متضاد جدیدی را تجربه کند.
نویسنده: پروفسور دکتر مراد یئشیل‌تاش مدیر بنیاد تحقیقات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی ترکیه
https://eitaa.com/Apocalypticwaves313
نیوزویک: قرن جدید آمریکایی به پایان رسیده است
مجله نیوزویک معتقد است پایان «قرن آمریکایی» در خاورمیانه آغاز شده است.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها - کیهان نوشت: در حالی که برخی نظریه‌پردازان آمریکایی در آغاز قرن 21 میلادی نام این قرن را « قرن جدید آمریکایی» گذاشته بوند، نشریه آمریکایی نیوزویک در تحلیلی انتقادی عنوان کرده است؛ مقام‌های چینی در گفت وگوهای خود، اغلب عبارتی را از شی جین پینگ نقل می‌کنند که به « دگرگونی‌های بی‌سابقه در یک قرن گذشته» اشاره دارد. به نظر نمی‌رسد که این یک عبارت تبلیغاتی باشد و بیشتر به یک بیان ساده از دگرش‌های گسترده در نظم جهانی شباهت دارد.
این چرخش که چندین سال است به جریان افتاده، در حال حاضر در خاورمیانه، شکل آشکارتری دارد؛ منطقه‌ای که ایالات متحده در قرن ۲۱ منابع زیادی را به آن اختصاص داد. در ماه مارس، چین میانجی آشتی ایران و عربستان سعودی شد، نقشی که دیرزمانی بود توسط ایالات متحده ایفا می‌شد. واشنگتن در حال حاضر روابط دیپلماتیک با تهران ندارد و روابطش با ریاض نیز با دشواری همراه است.
چارلز فریمن دیپلمات کهنه‌کار آمریکایی می‌گوید: «ما تهدید می‌کنیم، مزاحمت ایجاد می‌کنیم، تحریم می‌کنیم، نیروهای دریایی‌مان را اعزام می‌کنیم، بمباران می‌کنیم اما هرگز از هنر ترغیب و تفاهم استفاده نمی‌کنیم.» فریمن، مترجم اصلی ریچارد نیکسون، رئیس جمهوری وقت آمریکا در سفر سال 1972 به پکن بود. آن سفر به شناسایی حاکمیت چین بر تایوان و گشایش سفارت آمریکا در پکن انجامید، جایی که فریمن به عنوان معاون رئیس نمایندگی آمریکا خدمت می‌کرد. او اکنون به نیوزویک می‌گوید، «دوران درخشش دیپلماتیک واشنگتن به پایان رسیده است. آنچه رخ داده، کاهش قابل توجه توانایی آمریکا در تحمیل بر دیگران است. به نظر می‌رسد که ما هنوز هم خود را همان نیروی مسلط بدون‌چالشی می بینیم که در پایان جنگ سرد تصورش را داشتیم.»
کشورهای زیادی به راه خودشان می روند، مسیری که گاه به نام « استقلال راهبردی» از آن یاد می شود. این مفهوم، شاخص سیاست خارجی غیرمتعهد هندوستان است که در عین بهبود بخشیدن به روابطش با ایالات متحده همچنین در حال توجه دوباره به کشورهایی همچون عربستان سعودی است که زمانی دوست نزدیک ایالات متحده بودند، و نیز با دیدگاه‌های رئیس جمهور فرانسه، امانوئل ماکرون، پس از دیدار اخیرش از پکن هم آوایی می‌کند.
فریمن، که زمانی هم به عنوان سفیر ایالات متحده در عربستان سعودی خدمت کرده، می‌گوید: « دنیا در حال دگرگونی است؛ چشم‌اندازها در حال جابه‌جایی هستند. ما تلاش می‌کنیم تمام تکه‌های پازل را در جای خودش قرار دهیم، هدف پایه سیاست خارجی ما حفظ سلطه و برتری ماست که ناممکن است. هیچ قدرت بزرگی همیشه برتری ندارد. این موضوع نه تنها به این معنی است که قرن آمریکایی که حدود ۵۰ سال طول کشید، تمام شده، بلکه ۵۰۰ سال برتری جهانی یورو – آتلانتیک هم به پایان رسیده است.»
هرچند چین با چندین همسایه کلیدی خود اختلافات سرزمینی دارد اما به عنوان بالاترین شریک تجاری حداقل ۱۳۰ کشور جهان شناخته می شود. این کشور از گذر طرح‌هایی مانند «کمربند و جاده»، شبکه ای از پروژه‌های زیرساختی را در حدود ۱۵۰ کشور جهان راه‌اندازی کرده و نفوذ اقتصادی و دیپلماتیک خود را در جهان جنوبی، از جمله آفریقا و آمریکای لاتین، ارتقا داده است.
برای چین، جذب خاورمیانه به ویژه از اهمیت بالایی برخوردار است چرا که چین بزرگترین واردکننده نفت جهان است. ایران و عربستان هر دو در تلاش برای ورود به بلوک‌های تجاری موسوم به بریکس پلاس و سازمان همکاری شانگهای هستند. عضویت آنها به چین این قابلیت را می دهد که در برابر یک کمپین تحریمی احتمالی ایالات متحده مقاومت کند، مانند کمپینی که علیه روسیه به خاطر جنگش در اوکراین شکل گرفت.
جک متلاک ، آخرین سفیر آمریکا در اتحاد شوروی می‌گوید: «الگو و نمونه ای که امروز به دنیا ارائه می‌دهیم، دیگر آن جذابیت سال ۱۹۹۱ را ندارد.» متلاک که خدمت در وزارت امور خارجه آمریکا را از سال 1956 آغاز کرد، می‌گوید که موفقیت‌های چین در جاسازی خود در چهارگوشه جهان «باید الهام‌بخشِ یک بازسنجی عمیق برای تغییر مسیر کنونی واشنگتن باشد.»
امروزه، ارتباط آمریکا با حریفان اصلی‌اش، به پایین‌ترین سطح رسیده است.
در این میان، چین فهرستی فزاینده از اهداف ژئوپولیتیک را دنبال می‌کند، روسیه درگیر جنگی در اوکراین است که چشم اندازی برای پایان آن وجود ندارد، ایران روابطش با حریفان را بازسازی می‌کند و کره شمالی به توسعه سلاح های هسته‌ای‌اش سرعت می‌دهد. تحریم ها، که مهمترین نقطه اتکای دیپلماتیک آمریکاست، تا به اینجا تاثیر چندانی برای تغییر رویکرد دشمنان نداشته است.
https://eitaa.com/Apocalypticwaves313