روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س) عمری برای داغ زهرا گریه کردی هر نیمه‌شب هم‌پای مولا گریه کردی در پای تو خاک بقیع ازاشک گِل شد وقتی که گفتی واحسینا گریه کردی اول برای زینب و داغ حسینش بعدش برای دست سقا گریه کردی یکبار دیدی که رباب از حال رفته صدمرتبه مانند دریا گریه کردی دیدی رقیه نیست جای او سکینه هربار که میگفت بابا گریه کردی خوب است که شام غریبان را ندیدی با روضه‌های خار صحرا گریه کردی حرف سه شعبه آمد و ازحال رفتی دیدی کسی می‌افتد از پا گریه کردی تشت طلا و خیزران را که ندیدی ابری شدی با حرف زنها، گریه کردی حرف کنیز آمد سکینه زود تب کرد لطمه زدی هی صورتت را، گریه کردی بی‌بی نبودی موی دختر بچه‌ها سوخت قدّ تمام سینه‌زنها گریه کردی دیدی میری تشییع جنازۀ یه مادری، اگه ببینی خلوته میگی حتما پسر نداره .. چون روابط عمومی هر خانواده پسرای اون خونواده‌ن. فردا میخوان بدن حضرت ام البنین (س) رو تشییع کنن؛ کاش یکی از بچه‌های حضرت بود زیر تابوت مادرُ می‌گرفت .. بی‌بی جان! شما بچه نداشتین که زیر تابوت رو بگیرن، ولی من یه خانم دیگه رو سراغ دارم؛ پسرهاش بودن، شوهرش هم بود، اما تو دل شب غریبونه بدن رو تشییع کردن .. بی‌بی جان! بازم خوبه شما رو روز تشییع کردن، بازم خوبه کسی به شما جسارت نکرد، اما مادر مارو تو مدینه زدن .. سینه شکسته، پهلوشکسته، بازوشکسته .. یازهرا…‌ دیدی یه حرف میشنوی، میگی: نه! باورم نمیشه! اصلا! هیچ جوری! دروغه این حرفا… یا اگرم باور کنی، یعنی یقین پیدا کنی این حرف راسته، متحیر میشی .. میخوام چندتا صحنه از کربلا بگم که متحیر شدن؛ یکیش اینجا بود: اباعبدالله تا اومد بالای سر علی اکبرش؛ میگه “وَقَفَ مُتَحَیِّرا” (۱) اول متحیر شد: نه، این بدن علی اکبر نیست. آخه علی اکبر من اینجوری نبوده، رشید بوده… صحنه دوم رو میخوام بگم: اون لحظه‌ای که بی‌بی زینب اومد تو گودال قتلگاه، خودشم بدن حسین رو نشناخت؛ اما تا اومد بیرون دید یکی میگه: “اُخَیَّ ، اِلَیَّ” تا اومد نشست کنار این بدن، روایت میگه سکینه اومد کنار عمه نشست: _عمه جان با کی حرف میزنی؟! گفت: مگه نمی‌شناسی این بدن باباته؟! گفت: نه؛ آخه بابای من اینجوری نبوده؛ چه‌جوری میگی این بدن بدن بابامه!؟ نه لباسی، نه سری… یه صحنه هم تو شام سراغ دارم؛ اون لحظه‌ای که زینب(س) دید داره با چوب خیزران به لب و دندان میزنه.(۲) گفت: نه! اشتباه میکنی؛ این لب و دندان رو پیغمبر بوسیده… یه صحنه هم ام البنینه؛ بشیر که اومد خبر شهادت رو به ام‌البنین بده، عرضه داشت که چهار بچه‌ت رو کشتن، گفت فدای حسین. (۳) یکی یکی نحوه شهادت‌ها رو گفت. تا رسید به عباس… (مادره دیگه، هی تو ذهنش مرور میکنه؛ اون سه تا بچه‌م راه داشته که بهشون نفوذ کنن، اما عباس رو من یکی قبول نمیکنم. چی شده عباسم؟!) خورده خورده گفت تا رسید اینجا که؛ ام‌البنین عمود به فرقش زدن. (هیچی نگفت.) تا حرفاش تموم شد، گفت: بشیر! من یه سؤالی ازت دارم؛چه‌جوری به عباس من نزدیک شدن؟ اصلا کسی جرئت نزدیک شدن به عباس رو نداره؛ چه‌جوری عمود به فرقش زدن؟ گفت: ام‌البنین، اول دست راستش رو انداختن، بعد دست چپش رو انداختن، بعد که دیگه دست نداشت دورش حلقه زدن، یه عده نامرد با نیزه، یه عده با شمشیر… اول میترسیدن بیان جلو، چون با چشماش همه رو فراری میداد. اما یه مرتبه اون نانجیب اومد جلو؛ گفت عباسی که میگن تویی!؟ گفت: نانجیب یه موقعی اومدی من دست به بدن ندارم. گفت: تو دست نداری ولی من دست دارم. این عمود رو بلند کرد، یهو عباس صدا زد: یازهرا… ((۴) مقتل حضرت ابالفضل علیه السلام)) “ام‌البنین در کربلا نبودی، واویلا بر فرق عباست زدن عمودی، حسین..... روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س) گداى خوشه چینم تا قیامت خرمن او را که حسرت می‌برد فردوس عطر گلشن او را چنان مشکل گشا، باب الحوائج، کاشف الکرب است گرفتند اولیا الله عالَم دامن او را ندیدم سربلند و سرفرازى را مگر اینکه بدیدم محضر ام البنین خم گردن او را… معیّن گشته مزد فاطمیه دست این بانوست که معنا کرده سفره‌دار زهرا بودن او را امیرالمؤمنین همسر، ابوفاضل پسر، به به!! بنازم این مقام و جاه و شأن اَحسن او را عباى مرتضى را وصله که میزد همه دیدند که نخ می‌کرد جبرائیل بعضاً سوزن او را… زیارت می‌کنم جاى رباب و نجمه و زینب … مزار اطهر او را، معلّا مدفن او را اگر دیروز جارو کرد زیر پاى زینب را کنون جارو کشند این‌سان ملائک مسکن او را چنان جانسوز مرثیه میان کوچه سر می‌داد که می‌دیدند مردم گریه‌هاى دشمن او را به او گفتند عباست صدا میزد حسینم کو؟! نشانش داد زینب پارۀ پیراهن او را اگر چیزی جز این می‌ماند از عباس، می دادند فقط دادند دستش تکه تکه جوشن او را

يَا مَنْ رَأَى الْعَبَّاسَ كَرَّ عَلَى جَمَاهِيرِ النَّقَدِ وَ وَرَاهُ مِنْ أَبْنَاءِ حَيْدَرَ كُلُّ لَيْثٍ ذِي لَبَدٍ (ای که عباس را دیدی حمله می‌کرد بر توده‌های فرومایه و از فرزندان حیدر هر شیر یال داری دنبال او بود) أُنْبِئْتُ أَنَّ ابْنِي أُصِيبَ بِرَأْسِهِ مَقْطُوعَ يَدٍ وَيْلِي عَلَى شِبْلِي أَمَالَ بِرَأْسِهِ ضَرْبُ الْعَمَدِ (خبردار شده‌ام که به سر فرزندم ضربت وارد شده درحالی‌که بریده دست بود وای بر من بر شیر بچه‌ام که ضربت عمود سرش را خمیده کرد) لَوْ كَانَ سَيْفُكَ فِي يَدِيْكَ لَمَا دَنَا مِنْهُ أَحَدٌ (اگر شمشیرت در دستت بود کسی نمی‌توانست به تو نزدیک شود) عَمَد الحَدیدُ بِالکَّربلا خَسَفَ القَمَر

روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س) صَل الله عَلَيْكَ يا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبّاسَ یا قَمرَالعَشیره .. نشستم روی خاکِ آرزوهایم بغل کردم خیالی از مزارت را اگر چه قابِ این خاک از تنت خالی‌ست نسیم آورده از مقتل غبارت را اگر سوسوی چشمان ترم کم شد اگر تسبیحِ تربت خیسِ اشکم شد نشستم می‌شمارم با نفس‌هایم شمارِ زخم‌های بی‌شمارت را شنیدم پَر زدی دستت زمین افتاد تو بالا رفتی و اُم‌البنین افتاد به عرشِ خیمه‌ها با مشک می‌رفتی که تیری آرزوی آب‌دارت را … زد و بی‌آرزو بر خاک افتادی تنِ خود را به دستِ نیزه‌ها دادی صدای نوحۀ ادرک اخایت گفت زیارت کرده زهرا نیزه‌زارت را کنار رود، اما تشنه لب بودی به جای آب، سقای ادب بودی تو دریازاده‌ای؛ هر چند بی‌آبی نمی‌سنجند، با مشکت عیارت را *مادر داره روضه میخونه ها ..* اگر می‌شد به جایت آب می‌بُردم به جای قلبِ مشکت تیر می‌خوردم به پای آرزوهای تو می‌مردم نمی‌دیدم نگاهِ شرمسارت را اگر می‌شد به جنگِ تیر می‌رفتم به زیر کوهی از شمشیر می‌رفتم که حتی نشکند آیینۀ چشمت نبیند هیچ سنگی انکسارت را به من پیکِ اجل نزدیک شد رفتی تمام آسمان تاریک شد رفتی شده «ام‌ُّالقَمر»؛ «ام‌ُّالبُکا» بی تو ببین ای ماه، ابرِ در مدارت را اگر چه قدّم از داغت خمید آخر ولی مادر به رویایش رسید آخر که شد اُم‌البنین «اُم‌الشهید» آخر ببر حالا کنارت داغدارت را چهار صورت قبر درست کرده بود .. پشتِ بقیع برا همدیگه روضه میخواندن .. (۱) یه گوشه از روضه رو خانم زینب میخواند (زبان حال)، یه گوشه از روضه رو اُم البنین .. یه وقت سکینه بلند میشد؛ اُم البنین من شرمنده‌ام .. من بودم مشکُ رو دوشِ عباس گذاشتم «فَسَمَعَ الأَطفَالُ يُنادُونَ العَطَشَ اَلعَطَشَ فَرَكَبَ فَرَسَهُ وَ أَخَذَ رُمحَهُ وَ القُربَةُ وَ قَصَدَ نَحوَ الفُراتِ ..» (۲) زینب سلام الله صدا میزد ام البنین شما که نبودی فقط شنیدی چه گذشت کربلا .. انقدر برا عباس و حسین داری ناله میزنی .. ام البنین داغ عباس با دلِ حسین کاری کرد .. روزِ عاشورا هر شهیدی رویِ زمین می افتاد اول حسینم میومد دم خیمۀ زن ها ما رو سر سلامتی میداد .. اما وقتی عباس رو زمین افتاد .. انگار دیگه کاری از حسینم بر نمیومد صدا زد .. «و قال الحسين ع الْآنَ انْكَسَرَ ظَهْرِي وَ قَلَّتْ حِيلَتِي ..» (۲) زینب به بچه ها بگو آماده اسارت بشن .. کربُبَلا نبودم حیف، داغش تو سینه‌م مونده ولی همه روضه‌‌ها رو زینب برا من خونده مادر؛ چشماتُ دوست داشتم عباس؛ غریبی‌تُ قربون دستی نداشتی از چشمت تیرُ و بکشی بیرون .. چشمتُ و زدن بمیره مادرت برات چشمتُ و زدن راحت شن از خشم نگات چشمتُ و زدن دیگه نگی چَشم به آقات امیدِ مادرت بودی رفتی و من آشفته‌ام نیستی زیرِ بال و پرم خیلی زمین می اُفتم قدِ رشیدُ و زهراییت نورِ نگاهِ خسته‌م بود بازوی حیدری تو عصایِ دستم بود .. دستتُ و زدن، بیفته روی خاک علم دستتُ زدن، راحت برن سمتِ حرم دستتُ زدن، قامت آقا بشه خم چشمتُ و زدن بمیره مادرت برات چشمتُ و زدن راحت شن از خشم نگات چشمتُ و زدن دیگه نگی چشم به آقات یاقمرالعشیره ، عباس عباس عباس .. ____________________________________________________ روضه و توسل ویژۀ وفات حضرت اُم البَنین (س) ای اُم عشق مادرِ سرلشکر ادب وی سایه سارِ قد تو رویِ سر ادب بانویِ سرسپردۀ همسنگرِ ادب در آسمان ملقبِ بر مادرِ ادب از لحظه ای که واردِ بیت الکرم شدی با احترام کردن خود محترم شدی روزِ عروسیت شد و اوجِ عزیزیت مبهوت شد زمانه از آن اشک ریزی ات قربان آن درایت و دشمن ستیزی ات رفتی به بیت عشق به شرط کنیزی ات از ابتدا بنایِ تو بر احترام بود جان تو نذرِ خدمتِ چندیدن امام بود در ظّل نورِ فاطمه با غم عجین شدی شمس الضحی مکتب حق الیقین شدی ماه تمام چهار مه جبین شدی دادی بَنی و حضرتِ اُم البنین شدی ام البنین شدی و به تو التفات شد آغوشِ تو پناه زنان و بنات شد بانو تو کیستی که بنازد کرم به تو باب النجات داده کلیدِ حرم به تو غرق توسل است عرب تا عجم به تو داده امام عصر، خدا را قسم به تو یعنی تو شاهراهِ نزولِ عنایتی سجادۀ عبادتی و باب حاجتی عالم به حیرت است از این جانثاری‌ات مادر شدی و برف شدی بهر یاری ات جان ها فدای مادری افتخاری ات قربان این تفضل و این سفره داری ات خورشیدِ در تلألؤیی و ذره پروری تو باب فضلی و به اباالفضل مادری مادر شدی که داغ ببینی کمان شوی در هر بهار راوی فصل خزان شوی باران شوی، خمیده شوی، نیمه جان شوی گریان شوی و مادر گریه کنان شوی ما را ز اشک خویش تو تزکیه کرده ای خاکِ بقیع را تو حسینیه کرده ای بعد از حسین از دل و جانت سرور رفت گریان شدی و نالۀ تو تا قبور رفت بر پیکری که زود سرش در تنور رفت از بس گریستی تو، زِ چشم تو نور رفت آه از جگر کشیدی و قلبت کباب شد بعد از حسین خانۀ شادی خراب شد

بعد از حسین زنده نمودی قیام را گریان نمود گریۀ تو خاص و عام را زینب که رفت داغ تو انگار تازه شد یعنی دوباره داغ علمدار تازه شد زینب که رفت پیر و خمیده کمر شدی نالان شدی شکسته شدی مختصر شدی یعنی که رو به قبله شدی محتضر شدی چشم انتظارِ دیدنِ روی پسر شدی اما یلان تو همه در خاک خفته اند در بین خاک با تن صد چاک خفته اند وقتش رسیده روضه حساس را بخوان در بزم گریه عطرِ گل یاس را بخوان مجلس بگیر نوحۀ احساس را بخوان یک چند صفحه مقتل عباس را بخوان شرح نزول ساقی سرمست را بگو از مرکب افتادن بی دست را بگو *وقتی خواست از رو اسب به زمین بیاد همه شنیدن، بی دست بوده .. از روی اسب به زمین افتاد ..* برگو چگونه عطش گریه خیز شد جسمش چگونه مرکز ثقلِ ستیز شد شمشیر حمله کرد و سرنیزه تیز شد بالا بلندِ خیمه تنش ریز ریز شد برگو چگونه نالۀ زن ها بلند شد با پارچه‌ سرش به روی نیزه بند شد برا بی بی ام البنین روضه بخوانیم .. همون روضه ای که خودش خوانده : باور نمی کنم کسی جرائت کرده باشه بر سر مبارکت زده باشه اون هم با عمود آهن .. اما شنیدم اول دست هاتُ قطع کردن .. دوم شنیدم تیر به چشمت زدن .. آنگاه عمود آهن بر سرت زدن .. سرت از هم پاشیده شد .. همچین که رو زمین خواست بیفته صدا زد داداش زود بیا «اخا ادرک اخا ..» ابی عبدالله به سرعت آمد .. راوی میگه تو این آمدن دیدن به لحظه ایستاد، پیاده شد، شی رو برداشت به چشم گذاشت .. جلوتر آمدم دیدم دست های عباسِ .. با همون وضع آمد تا رسید به بدن یه نگاه به آن بدنِ پاره پاره و تیر باران خورد کرد، صدا زد «أَلانَ إنکَسَرَ ظَهرِي وَ قَلَّت حِيلَتِي وَ انقَطَعَ رَجائِي..»(۱) بمیرم برات .. دیگه کسی نیامد سمتِ این بدن .. کار حسینم بعد از این تمام شد .. دشمن فرصت پیدا کرد .. اول بدن رو غارت کرد بعد طوری به بدن صدمه زد که امام چهارم حضرت رو به سختی جمع کرد .. همه گفتن عباس قد رشیدی داره .. اما هرکی رفته سردابِ آقا میگه یه قبرِ کوچکی قرار دارد .

واحد –وفات حضرت ام البنین سلام الله علیها سبک: کنار قدمهای جابر..... خوشا مادری که نماید/فدای حسین هستی اش را دهد از سر عشق و ایثار/برای حسین هستی اش را من ِ سائلی که ز خیل ِ/محبین حقّ الیقینم به اذن علمدار بی دست/ثناخوان ام البنینم نمودی همیشه/حمایت ز مکتب تو آرام ِ جان ِ/حسینی و زینب فاطمه ام البنین... شرف در طواف حریمت/ادب کودک مکتب تو بُوَد لحظه لحظه به هر جا/حسین یا حسین بر لب تو به یاد دل غصه دارت/روان گشته اشک از دو عینم نوایت همین بود همیشه/ابالفضل فدای حسینم نبودی ببینی/که آخر چه ها شد ابالفضل فذای/شه کربلا شد فاطمه ام البنین... نبودی ببینی به که عباس/دو دستش ز پیکر جدا شد پس از او عدو بی حیا شد/دگر من نگویم چه ها شد چو نقش زمین شد ابالفضل/عزاخانه شد باغ و گلشن زده دشمن بی مروّت/به فرقش عمودی ز آهن روان آب و خون است/ز مشک و ز دیده حسین می رود راه/خمیده خمیده یا حسین یابن الزهرا... .

. #زمینه #وفات_حضرت_ام_البنین #حضرت_ام‌البنین_زمینه عبّاس من کجایی اشکامو پاک کنی رو گونَه م اشکِ غمِ حسین ببین دیگه عزادار شدم ‏ای صاحب علمِ حسین نیستی ببینی که بقیع کربلا شده نیستی ببینی مادرت بی نوا شده نیستی ببینی آسمون بی قمر شده نیستی ببینی خواهرت خون جگر شده نگفتی بودی قرار نبود که دستت از تن جدا بشه تو علقمه غرقِ خون بشی قدِ حسینم دو تا بشه ساقی تشنه لبِ حرم عباسِ من کجایی منو کفن کنی بیای مدینه از کربلا برای تربتِ مادرت بیار یه قطعه از بوریا نیستی ببینی برای شاهِ بی کفن روضه میخونم پیش قبرِ امام حسن فرقِ شکسته ات به فدای سرِ حسین چشمات شد آخر زائرِ مادرِ حسین نگفته بودی قرار نبود ببینم این مشکِ پاره تو سرت روی نیزه باشه وُ ببینه زینب اسارتو ساقی تشنه لبِ حرم عباسِ من فدای قدِ رشیدِ تو که زیرِ تیرِ کین آب شده رفتی و قسمتِ مادرت شرمندگی از رباب شده رفتی،سه شعبه گلوی اصغرو برید پای حرامی به خیامِ حسین رسید مثل حسینت کمرِ مادرت شکست رفتی سه شعبه روی قلبِ حسین نشست نگفته بودی قرار نبود برادرِت تشنه جون بده شمر بیاد بینِ گودی و عرشِ خدا رو تکون بده نگفته بودی قرار نبود جسمِ سکینه کبود بشه طفلِ سه ساله بترسه وُ اسیرِ آتیش و دود بشه ساقی تشنه لبِ حرم .

🌹محبت بی ‏دریغ ام البنین علیه‏ا السلام به فرزندان زهرا علیهاالسلام ♦️ام ‏البنین بر آن بود که، در زندگی جای خالی حضرت زهرا علیهاالسلام را برای فرزندان ایشان پر کند؛ مادری که در اوج شکوفایی پژمرده شد و آتش به جان فرزندان خردسال زد: فرزندان فاطمه زهرا علیهاالسلام در وجود این بانوی پارسا، مادر خود را می‏دیدند و رنج فقدانِ مادر را کمتر احساس می‏کردند. ♦️ام ‏البنین علیهاالسلام ، فرزندان دختر گرامی رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه‏ و‏آله را بر فرزندان خود مقدّم می‏داشت و بخش عمده محبت و علاقه خود را متوجه آنان می‏کرد و آن را فریضه ‏ای دینی می‏شمرد؛ زیرا خداوند متعال در کتاب خود، همگان را به محبت آنان دستور داده است. ♦️فرزندان ام‏ البنین علیهاالسلام ثمره زندگی مشترک ام البنین علیهاالسلام با حضرت علی علیه ‏السلام ، چهار پسر بود که به دلیل داشتن همین پسران، او را ام‏ البنین، یعنی مادر پسران می‏خواندند. نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از: قمربنی‏ هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه‏ السلام ، عبداللّه‏، جعفر و عثمان. فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند و نسل ایشان از طریق عُبیداللّه‏ فرزند حضرت ابوالفضل علیه ‏السلام ادامه یافت. 🌹مادر چهار شهید با شهادت چهار فرزند ام‏ البنین علیها السلام در کربلا، این بانوی شکیبا، به افتخار مادر شهیدان بودن نائل آمد و درکنار همسر شهید بودن، افتخاری دیگر بر صفحه افتخاراتش افزوده شد. ┅┅┅┅┄❅💠❅┄┅┅┅┅

#نوحه_حضرت_ام_البنین ( سلام الله علیها ) #حاج_امیر_کرمانشاهی ای اُمُّ‌البنین ، برگشتم از سفر ای اُمُّ‌البنین ، زینب شد خون‌جگر مادر : بی‌نورِ دو عینم اومدم منو ببخش ، که بی‌حسینم اومدم میدونی دلم داره چه احساسی ؟ آره، حق داری زینبو نشناسی ندارم کنارم ، دیگه عباسی وِیلی ، وِیلی ، ویلی ، عَلَی الکربلا ای اُمُّ‌البنین ، زینب شد « بی‌پناه » ای اُمُّ‌البنین ، ای وای از قتله‌گاه دیدم که سرِ حسینو می‌بُرن یکی یکی ، بچه‌ها سیلی می‌خورن عجب کربلایی و عاشورایی نه مَشک و عَلَم مونده نه سقایی  ... اسیری و نا‌محرم و تنهایی وِیلی ، وِیلی ، ویلی ، عَلَی الکربلا.

. #زمینه #وفات_حضرت_ام_البنین #حضرت_ام‌البنین_زمینه ای ماه علقمه دیده بر راهم ای شاه علقمه می‌سوزم واست همراه علقمه ، ای ماه علقمه دلگیره مادرت از غم کربلا پیره مادرت داره از غصه میمیره مادرت ، دلگیره مادرت خیلی دلتنگتم ای جان ام البنین ماه شکسته جبین حال و روزم رو ببین داره قلبم برات لحظه لحظه میزنه جون رو لبهای منه دیگه وقت رفتنه ای یل کربلا ، یا عباس بن علی... یا حامل اللوا شنیدم دستت شد از پیکر جدا بمیرم شد با عمود فرقت دو تا ، یا حامل اللوا تیر از هر سو زدن وای من دستت رو از بازو زدن سر تو رو نیزه از پهلو زدن ، تیر از هر سو زدن شنیدم بعد تو سر زینب داد زدن دستا شد آزاد زدن رباب و زیاد زدن بعد تو شد بلند از خیمه آتیش و دود روی زنها شد کبود رقیه پیر شد چه زود ای یل کربلا ، یا عباس بن علی... آه مظلوم یا حسین شنیدم بعد از تو شد تنها حسین کشته شد تشنه پیش دریا حسین ، آه مظلوم یاحسین آه من یوم الطفوف آیه های قرآن شد مثل حروف قطعوه اربا اربا باالسیوف شنیدم دست و پا زیر دست و پا زده زهرا رو صدا زده شرر بر دلها زده من بمیرم براش مظلوم گیر آوردنش غارت شد پیراهنش زیر مرکب رفت تنش ای یل کربلا ، یا عباس بن علی... 👇

#نوحه_حضرت_ام_البنین ( سلام الله علیها ) # تسلیت بر آلِ خیرُالمرسلین رفته از  دارِجهان ،  اُم‌البنین ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ حضرت عباس ، ماهِ علقمه دسته‌گل ،آرد برای فاطمه ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ مادر پاک شهیدانِ حسین در جَنان گردیده مهمانِ حسین ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ ای مدینه ،آن بهشت یاس کو؟ وامصیبت مادر عباس کو؟ ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ روزِ یاران زین غمِ  عُظما شب است این همان تکراردا غِ زینب است ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ او به یاد حضرتِ  عباس بود اشک چشمش وقف خیرالناس بود ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ عون و جعفر ! دیده از خون  تر کنید امشب استقبال از مادر کنید ( باز، داغ فاطمه تازه شد بهرِ همه )  ۲ #شاعر_استاد_سازگار