eitaa logo
ذاکرین آل الله
254 دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
1.3هزار ویدیو
288 فایل
( متن اشعار؛سبکها وفایلهای صوتی ایام ولادت و شهادت ائمه اطهار(ع) ومناسبتها ی ملی و مذهبی التماس دعا حاج غلامرضا سالار 09351601259 . شماره جهت ارتباط با مدیر کانال...
مشاهده در ایتا
دانلود
سوی قم از مدینه یار آمد با وجودیکه بی قرار آمد همۀ شهر غرق استقبال خواهر اینبار با وقار آمد همه اش احترام می کردند دسته دسته سلام می کردند همه جا مِهر بود و گلباران حقِّ او را تمام می کردند هیچکس ناسزا نگفت به او جز درود و ثنا نگفت به او هیچکس وقت آمدن غیر از آیۀ انّما نگفت به او قم عجب میهمان نوازی کرد تا ابد ماند و سر فرازی کرد قم عجب کرد آبروداری کوفه با آبرو چه بازی کرد خوب شد که سری به نیزه ندید خوب شد هیچ حرف بَد نشنید خوب شد وقت دست و پا زدنِ نیمه جانِ برادرش نرسید ای امان از غریبیِ زینب وای از غم نصیبی زینب هیچ چشمی به شام و کوفه ندید در بلا بی شکیبیِ زینب از ورودش به شهر خود ای داد محملش طعمه ، کوفیان صیاد در تکاپوی خطبه ای غرّا چشم زینب به نیزه ای افتاد تا کنون ماه خویش را از دود این چنینش ندیده بود کبود ماهِ خاکستری! کجا بودی؟ جای تو در تنور خانه نبود! بر یتیمیت نظاره کن کم کم آب شد قلب کوچکش نم نم ای سرت روی نیزه چون کعبه چشمۀ اشک چشمِ من زمزم بسکه همچون حسین محو خداست درد و غم پیش چشم او زیباست تا خدا همچو زینبی دارد پرچمش تا همیشه پا برجاست 🔸شاعر: ____________________________
💞💞💞💞💞💞💞💞 شکر حق که مادرزاد بندگان یکتاییم با ولایت مولا ، عبد کوی طاهاییم افتخار ما این است ما اسیر مولاییم از ازل گرفتار ساربان زهراییم ما همه عنان دار ناقه عروس او با سرود "من مثلی" جمله خاک بوس او سر فراز هر قومیم سربزیر دلداریم از عروس و داماد آسمان نشان داریم در عروسی اش دعوت با تمام حضاریم حرمت عروسش را تا ابد نگهداریم ما غلام زهراییم عبد حیدر کرار جان ،به رسم تبریک است نذر احمد مختار شرح حال این زوجین سوره های قرآنی ذکر و وصف این هر دو آیه های رحمانی حمد و مدح زیباشان خطبه های طولانی جایگاه والاشان غرفه های رضوانی حاصل همین تزویج یازده امام دین مهرشان کمال دین فعلشان پیام دین حجت خدا حیدر عصمت خدا زهرا لنگر زمین حیدر لنگر سما زهرا محور فلک حیدر محور کسا زهرا صاحب جزا حیدر شافع جزا زهرا هردو مظهر توحید هردو مظهر کوثر هردو کفو هم یعنی هردو محو یکدیگر صوت خطبه خوان این عقد آسمانی را بشنو با صدای هو نغمه نهانی را خوش به غمزه میخواند بانوی جنانی را این چنین روایت شد عقد جاودانی را گفته حق: وکیلم من؟ گفت فاطمه بله بر شما دلیلم من؟ گفت فاطمه بله این عروس و این داماد عاشقند و دلداده شد اثاث این بانو یک جهیزیه ،ساده ظرف و چادر و معجر یک حصیر و سجاده ذوالفقار مولا و یک غلاف آماده بی سپر علی آمد چون سپر نمیخواهد او مدافعی غیر از پشت در نمیخواهد بهر نو عروسان است فعل فاطمه مصداق عطر این خبر پیچید در تمامی آفاق در شب عروسی هم فاطمه کند انفاق داده بر محبانش درس برترین اخلاق فاطمه به یک سائل داد بهترین رختش با دو کهنه پیراهن رفت خانه بختش حرف کهنه پیراهن گر چه ماجرا دارد لا اقل به مقدار یک گریز جا دارد ذکر کهنه پیراهن یاد کربلا دارد دستباف مادر هم جای بوسه ها دارد نیزه کی دهد بوی بوسه های مادر را زخمه میکشد روی بوسه های خواهر را 🔸شاعر: _____________________________ 🔹
ز سینه آه برآرید با همه شررش ز دیده اشک ببارید تا رسد اثرش امام مفترض الطاعه بر زمین افتاد شبیه جد غریبش به خاک خورده سرش میان حجره چو گودال دست و پا می‌زد شبیه مار گزیده رسید درد سرش به کام تشنه پسر را گهی صدا می‌زد چه گویم از اثر زهر کینه بر جگرش رسید زاده ی زهرا به طرفة العینی سر مبارک بابا به دامن پسرش به کربلا همه ی ماجرا شده بالعکس سر مبارک اکبر به دامن پدرش میان حجره امام غریب بود و جواد ولی به قتل علی لشگری است دور و برش میان حجره پسر در کنار بابا بود ولی کنار علی چند نیزه در کمرش صدای یاابتای علی که بود بلند رسید قبلِ حسین، آهنی به فرق سرش رسید بازِ شکاری، ولی چه احوالی نه قوتی به کمر، نه رمق به بال و پرش نگاهِ حسرتِ بابا به ارباً اربا، بود نشست کوه به زانو، شکسته شد به برش صدای عمه می‌آید ، علی ز جا برخیز! خدا کند که نیفتد به جسم تو گذرش شاعر:
ای رئوفه که در تمام سفر در امام رئوف گُم بودی هیجده روز بیشتر نشده میهمان دیار قم بودی آری حق داشتی مریضه شوی یا شهیده شوی به زهر ستم معجر اما ندیده ای، غارت نشدی تو اسیر شهر ستم داغ دیدی به روی داغ اما یاد زینب ز خاطر تو نرفت هیجده کشته دادی اما باز سرِ نیزه برادر تو نرفت در مدینه اگر چه، ای بانو همه جا با برادرت بودی همسفر تا به قتلگاه آیا شاهد قتل سَرورت بودی قسمتت تل زینبیه نشد و ندیدی هجوم نامردان زیر شمشیرها امامت را که ندیدی تو پاره پاره دهان تو ندیدی سه شعبه بر قلبش لحظۀ آخرِ برادر را تو ندیدی، بریده ، ای خواهر از قفایش سر برادر را تو ندیدی میان گودالی که رضا زیر سم اسب رود تو ندیدی امام معصومت طعمۀ گرگهای کوفه شود تو اسیری نرفته ای بانو تو نرفتی خرابه با حرَمت تازه موسی بن خزرج آمد و گفت: همۀ خانه های ما حرمت در قم آیا در آستان ورود هیچ جا سنگ بر سرت بارید از سرِ بامهایشان آیا شعله بر روی چادرت بارید هیچ آیا شبیه کوفه و شام نان و خرما به تو تعارف شد بُردنَت مجلس شراب اصلاً سیلی آیا به تو تعارف شد وای از درد غربت زینب اینهمه غربتِ تماشایی همه را دید و عاقبت هم گفت: من ندیدم به غیر زیبایی 🔸شاعر: ________________________
. شکر خدا هنوز نمک گیر هیئتم شکر خدا که عبد سرای محبتم عمرم کنار سفرۀ احسان تو گذشت شکر خدا که ریزه خور خوان عترتم دارم هنوز رابطه ای با امام خود شکر خدا که خیمه نشینِ ولایتم گر نیستم شبیه علی بن مهزیار اما چنان اویس قرن در طریقتم اینگونه درک میکنم از قربِ منزَلَت..‌. دورم ز تو، ‌ولی به تو وصل است نیتم هر جا به لب، ترنًُمِ یالَیتَنی کنم فوزی عظیم از تو رسد، ای حقیقتم هر جا که می‌روی، دلِ من هست همرهَت این است همدلیِ من، ای با کرامتم گه می‌بری مرا وسط معرکه، ولی خود یاری ام کنی به تب و تابِ نصرتم خود زین فقیرِ بی سر و پا، کوه ساختی خود وقتِ امتحان بدهی استقامتم منکه بسوی تو قدمی برنداشتم تو دستِ من گرفتی و بردی به طاعتم ای دلبری که هیچ رهایم نکرده ای آیا هنوز هست امیدِ شهادتم؟ در هر محرم و صفر و فاطمیه نیز همدرد و همنوای تو و آل عصمتم با روضه های مادر تو خو گرفته ام همواره با مصائبتان غرقِ محنتم صحبت ز میخِ در،جگرم را دهد خراش حرفِ غلاف، مایۀ شرم و خجالتم می‌میرم از مصیبت سیلی، ولی ز درد برخیزم و جهاد کنم روز دعوتم روزیکه انتقام بگیری ز قاتلان با یک اشاره پای رکاب ولایتم
. پاره‌ی قلب نبی مظلومه زهرا کشته‌ی راه علی مظلومه زهرا در شعله یارِ خانه نشین شد الله اکبر فاطمه نقش زمین شد عصمت کبرای حق با قلب خسته پشت درِ بیت وحی در خون نشسته از ضربه‌ی پا سقط جنین شد الله اکبر فاطمه نقش زمین شد در پیش چشمِ ترِ زینب کبرا رفته ز هوش ای خد همسر مولا بسته دو دستِ حبل المتین شد الله اکبر فاطمه نقش زمین شد با چادر غرق خون زهرای اطهر در کوچه‌ها می‌دود دنبال حیدر غلاف قنفذ حربه‌ی کین شد الله اکبر فاطمه نقش زمین شد یابن الحسن مادرت در انتظار است یا منتقم انتقم او بی قرار است قم یا اَبالغوت عالم غمین شد الله اکبر فاطمه نقش زمین شد ✍ .
🌹 🌹 💫💫💫💫💫💫💫💫 بیهوده با کسی نگذاری قرارها ای بی قرار از ستم روزگارها شرمنده ایم غیبت تو بیشتر شده در دورۀ توسل ما ناله دارها باید برای آبروی خویش کار کرد ورنه ز دست رفته همه اعتبارها این اشکها اگر ندهد شستشو چه سود ؟ باید زدود از دل و دیده غبارها دردی نمی کشیم از این بی تفاوتی رنجی نمی بریم از این شام تارها جز اشک و آه ، حرف جدیدی نمی زنیم ای دل کجاست ؟ عاطفه و اقتدارها در عمق بی خیالیِ مَحضیم ، غوطه ور با این همه فساد و تباهِ تبارها تا خیمه گاه ، جاه طلبها رسیده اند دیگر حذر کنیم ز رأی شرارها همت ز دست داده و انگار مُرده ایم یادی نمی شود ز چه ؟ از ماندگارها دیگر سخن ز شعر شهادت نمی کنیم حتی عوض شدند همه شهریارها ! تنها ، شهید ، زینتِ قاب است و طاقچه گمنامها شدند به سنگ مزارها با خون هر شهید که چون بمب هسته ایست تجهیز می شوند ولایت مدارها خونهای تازه می طلبد یاری حبیب مائیم و زنگ قافلۀ سربدارها دیروز از بصیرت عمّار گفته ایم امروز روز میثم تمّار و دارها بعد از درنگِ لشگرِ توّابها چه سود... مختارها شوند هزاران هزارها تحمیل مصلحت ، زَهَق الباطل است و بس جاء الحق است ایدۀ غیرت مدارها تکرار حرف فتنۀ دیروز عبرت است امروز فتنه صف زده در مستعارها ضربه ز فتنه های خودیها رسد به دین آنانکه دم زنند ز موعود ، بارها تا چشمشان به کیسۀ فرهنگ خورده است رفته ز کف عِنان همه اختیارها پی می کنند مرکب دین و نمی رود وقتی که شد تفاخرِ آنها دلارها غافل از اینکه عالَم اسلام یکصدا همدل شدند در همۀ کارزارها این جنگِ نرم تیرِ کمان کرده عدوست تا بعد از این طمع نکند در دیارها بوی قیام می رسد از سمت خاوران عطر ظهورِ یار و حضور نگارها جای تو خالی است سلیمانیِ شهید دلهای امتی است برایت مزارها ای پاسدار پرچم اسلام ، العجل دیگر به لب رسیده همه انتظارها نور خداست در دهۀ فجر می رسد این فجر صادق است همان انفجار ها خون خدا به یاری روح خدا رسید دارد محرم و صفر ما بهارها تا پا به جای پای ولّیِ خدا نهیم این گامها خطا نرود از مدارها ما با سِلاح علم و عمل پیش می رویم تقوا و طاعت است سویدای کارها ما دل شکستۀ حسنینیم ، مهدیا تا انتقام کرب و بلائیم یارها آمادۀ ظهور قیام تو قائمیم باید برون کشید کنون ذوالفقارها سربند یا محمد و یا مرتضی علی است رمز موفقیت زهرا شعارها ✍شاعر:
هر گاه از نگاهِ تو، دل‌های ما بُرید نطقِ زبان، ز گفتنِ یا ربنا بُرید از فیضِ رحمتت، نبَرَد بهره روسیاه عصیانِ روز، از تو چه شب‌ها مرا بُرید ذکرِ علَیَ الدَّوام، به هرکس نمی‌دهند ناشکرِ بد زبان، چه بسا از دعا بُرید با اِدعا، دعا که به‌جایی نمی‌رسد باید که دست، از طلبِ اِدعا بُرید بلعم، اگرچه مدعیِ اسمِ اعظم است مغرور شد، که آخرِ کار از خدا برید * * * حبِ علی‌ست، مقصد و مقصود کبریا لعنت برآنکه از علیِ مرتضا بُرید ما را علی، دوباره فراخوانَد از نجف بیچاره است، هر که ز ایوان طلا بُرید روزی‌که سفره‌دارِ ازل، سُفره پهن کرد نانِ مرا، به‌نامِ شهِ کربلا بُرید این‌گونه شد که هر شب جمعه، به قتلگاه... انگار حنجرم، چو شهِ نینوا بُرید * * * می‌گفت مادرش به نوا، ای حسینِ من جان داشتی هنوز، سرت را چرا بُرید؟! تو داشتی هنوز کمی حرف می‌زدی سر را به پیشِ مادرِ تو، از قفا بُرید رحمی نکرد شمر، به رگ‌های پاره‌اَت می‌دید دخترت، ولی آن بی حیا بُرید فریادِ یاحسین، ز اهلِ حرم رسید وقتی که تشنه‌لب گلویت بی‌هوا بُرید... ✍
. بیا گل زهرا امام عزیزم که چون شهدا خون بپات بریزم که چون شهدا خون بپات بریزم کی به مسیر انتظار روز قرار می‌رسد(۲) بعدِ هزارها خزان با تو بهار می‌رسد(۲) در تب و تاب عاشقی روی نگار می‌رسد(۲) بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس تموم دو عالم تویی کس و کارم منم به تو محتاج تو دار و ندارم منم به تو محتاج تو دار و ندارم متی ترانا و نراک سیدَنا روحی فداک(۲) کاش اشاره‌ای کنی به این غلامِ سینه‌چاک(۲) کاش که گمنامَت شوم مثل شهید بی پلاک(۲) بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس ببر، گلِ طاها بجانِ پیمبر بجانِ حسینت غمِ دلِ حیدر بجانِ حسینت غمِ دلِ حیدر کرب و بلا بخوانَدَت تا که بیایی از نجف(۲) دار و ندار مایی و زاده‌ی شاه لوکشف(۲) در تب و تاب هجر تو رفت جوانی‌اَم ز کف(۲) بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس به قدس و یمن تا عراق و خراسان ببین پیِ رهبر صفوف محبان ببین پیِ رهبر صفوف محبان در تو نظاره می‌کنیم صبر و قرار و غزه را(۲) با تو شماره می‌کنیم آمدنت به کعبه را(۲) دعای چاره می‌کنیم منتقِمِ مدینه را(۲) بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس بیا اباصالح بیا گل نرگس ✍ .👇
. ارکان دین درهم شکسته از غم در سوگ مولایش نشسته عالم کشته شد مرتضی وصیِ مصطفی گریان زمین و آسمان است صاحب عزا صاحب زمان است مظلوم علی جان مظلوم علی جان یافاطمه شد موسم وصالت مولای ما شد کشته‌ی عدالت کوفه شد کربلا تسلیت مجتبا گِریَد حسین با قلب خسته بر فرق و پهلوی شکسته مظلومه زهرا مظلومه زهرا آه از دلِ زینب در این مصیبت باید که از کوفه کند عزیمت می‌رود که شاید دوباره بیاید آخر ندارد راه چاره اسیری و معجرِ پاره مظلومه زینب مظلومه زینب کی گفته‌ در عالم خبر جز این است خبر فقط امیر مؤمنین است صاحب عالم است تالی خاتم است وصی ختم المرسلین است امام اهل عالمین است لبیک حیدر لبیک حیدر ما شیعیان مکتب حیدریم یارِ امام، فدائیِ رهبریم لشکر هیئتیم پیرو همتیم کی گفته در راهی که داریم دیگر سلیمانی نداریم یاثارالله یاثارالله عالم به غم شد مبتلا یاحسین غزه شده کرب و بلا یاحسین کودکانِ گریان با لبان عطشان چون غنچه‌ی نشکفته پرپر شدند فدای علی اصغر یافرج الله آجرک الله دعا کنید ای همه‌ی مسلمین برای فتح و نصرت فلسطین قسم بر مصطفی به حق مرتضی دعایتان شود اجابت نماز جمعه با ولایت لبیک آقا لبیک آقا ✍ .
. ما کشوری از خیلِ دلیران داریم سردار و سپهدار و امیران داریم پرسند اگر، چه بهرِ مهدی دارید؟ جمهوری اسلامی ایران داریم تا بر سرِ ما سایه‌ی والای ولی است این مملکت، آستانِ انوار جلی است جمهوری اسلامی ما زهرایی است چون کشور ما به نامِ نامیِ علی است والله که خوشنامی ما می‌ماند غم می‌رود، آرامی ما می‌ماند صد لشکرِ دشمنِ خدا، آمد و رفت جمهوری اسلامی ما می‌ماند تا مرزِ میانِ حق و باطل برپاست عشقِ علی و آل محمد در ماست با لطفِ خدا، تا خبرِ صبحِ ظهور جمهوری اسلامی ما پا برجاست ایرانِ علی، مملکتِ آل عباست این مُلک سراسر همه‌اَش، مُلکِ رضاست جمهوری اسلامی ما مفتخر است نزدیک‌ترین دیار تا کرب و بلاست تا نام حسین، هست تاج سر ما باشد به ره کرب و بلا کشور ما دیدار حسین اگر نشد قسمت ما پورِ خلفِ حسین، شد رهبر ما ایرانِ عزیز، آستانِ شهداست آمیخته‌ای، ز داستان شهداست جمهوری اسلامی ایران، آری زیرا که، دیارِ جاودانِ شهداست این خِطّه که سرزمینِ اجدادی ماست هر قریه و شهر، جزوِ آبادی ماست جمهوری اسلامی ایران حرم است امنیت این حریم، دلشادی ماست ✍ .
. من و دعای پیمبر چه ماه خوبی بود کنار سفره ی حیدر چه ماه خوبی بود که دیده بر سر یک سفره نوکر و ارباب و همنشینیِ مادر چه ماه خوبی بود من و غریب مدینه ، چه خلوتی، به به به میزبانیِ کوثر چه ماه خوبی بود به افتتاح و ابوحمزه و کمیل و مجیر شدیم جوشنِ یکسر چه ماه خوبی بود بخاطر شب قدرش گناه ما بخشید و یک تولد دیگر چه ماه خوبی بود چقدر گریه به غمهای کربلا کردیم برای چادر و معجر چه ماه خوبی بود شدیم یاور مظلومه ای به گودالی که بوسه داشت به حنجر چه ماه خوبی بود گریستیم به لبهای خشک سقا تا... گلوی اکبر و اصغر چه ماه خوبی بود شبی خرابه نشینِ سه ساله ای بودیم سر پدر، شب دختر، چه ماه خوبی بود سری زدیم گهی در تنور و گاهی دیر سری زدیم به یک سر، چه ماه خوبی بود ز کوچه های مدینه عبور میکردیم کمک شدیم به مضطر چه ماه خوبی بود برای پاره جگرها چه خوب گرییدیم امان ز گریه ی خواهر چه ماه خوبی بود گهی میان مناجاتهای نخلستان شدیم همدم حیدر چه ماه خوبی بود چه خوب شد که گرفتیم عبرت از کوفه شدیم حامی رهبر چه ماه خوبی بود برای ماه محرم ببند بارم را رسیده ماه به آخر چه ماه خوبی بود و کاش چون پسر مهزیار ميگفتند: بیا به خیمه ی دلبر چه ماه خوبی بود وداع ماه مبارک چه سخت و جانفرساست شبیه روضه سختِ وداعِ کرب و بلاست
در سینه دوباره ابتلا می‌آید غم باز به اُردوی ولا می‌آید دل‌های شکسته کاظمینی شده است اين‌جاست که بوی کربلا می‌آید ✍
آخر نشد شبیه شهیدان دعا کنم با ناله های خویش دلت را رضا کنم احرام بسته اَت نشدم مثل حاجیان دل را چگونه با عرفه آشنا کنم ای کاش مَحرم جَبَل الرحمه اَت شوم تا در رکاب آیم و در خون شنا کنم تَرویه چیست روز گرفتاری شماست کاش ای غریب درد شما را دوا کنم یک عمر از عطای تو حاجت روا شدم روزی رسد که حاجتتان را روا کنم آخر گدای سامره مَرد خدا شود یعنی به جای غیر ، شما را صدا کنم آقا منم غلام سیاه سپاه تو ناقابل است جان من ، اما فدا کنم آنانکه بر علیه تو شمشیر بسته اَند با اذن تو سر از تن آنها جدا کنم هرگاه تو اجازه دهی می زنم به خط کز مشرکین برائت خود بر ملا کنم عمری است ، من که گریه کنِ بی کفن شدم حیف است بهر خود کفنی دست و پا کنم با روضه های قافله دل های خسته را ارباب اگر اراده کند ، کربلا کنم 🔸شاعر: _______________________________
. قاتلان، ناموسِ زهرا را اسیری می‌برند زینب کبراست که با این حقیری می‌برند؟! او عقیله، دخترِ شاهِ بنی هاشم علی است با چه اوضاعی بزرگان را اسیری می‌برند؟! شمرها دانند، اینها صاحبانِ کعبه اَند باز از گودال، با وضعِ خطیری می‌برند ناقه های بی جهاز و بانوان بی پناه نور را با نار، بی یار و مجیری می‌برند خیلِ نامحرم، کنار محرمانِ مصطفی دستهای بسته را با بد سفیری می‌برند شمرهای بی حیا تا میتوانند از جفا بد دهانی می‌کنند و بد مسیری می‌برند جمعی از اعرابِ اوباش و اَراذل، با کتک کودکانِ خسته را چون جمعِ پیری می‌برند روزِ روشن، از میان روستاها و قُراء با لباس پاره چون طفلِ صغیری می‌برند از کنار کشته های بی سرِ کرب و بلا عده ای مظلومه را، جمع کثیری می‌برند حنجرِ پاره، گواهِ اینهمه بی حرمتی است بی سر و پاها، سری را با دلیری می‌برند! با کلام الله بازی می‌کنند و سرخوشند رَاس ها را مست ها با دلپذیری می‌برند ظالمان، گویی نمیدانند تا شام خراب با ستم دارند جمع بچه شیری می‌برند گاه زیر تازیانه، گاه زیر کعبِ نی آل عصمت را به دستور امیری می‌برند دختران حتی ز یکدیگر خجالت میکشند کوفیان، این جمع را با سر بزیری می‌برند عاقبت اَسرار آل الله بازاری شدند آل زهرا را ببین از چه مسیری می‌برند ✍ .
. بغض و نفاقِ مردمِ کوفه، زبانه داشت هر کس به دستِ خویش، دوتا تازیانه داشت کافی است، قافله برسد در درونِ شهر چندین هزار سنگ به سر ها نشانه داشت سرهای کودکان و زنان جای خود، گهی... این سنگها، به راسِ شهیدان کمانه داشت از بام و درب، آتش و خاکستر و ذغال هر لحظه عده ای، به یتیمی روانه داشت رایج ترین مُراوِده، لفظِ رکیک بود بر عترتی که ساحتِ قدسی یگانه داشت خواندند خارجی، همه ی اهلبیت را آن کوفه ای که خود صفتی وحشیانه داشت با تکه نانی از صدقه روبرو شدند آنانکه خود سیادتشان را زمانه داشت اُم حبیبه هم، پِیِ نذریِ خویش بود با دوست گرچه رابطه ای عاشقانه داشت در زیرِ آستین، که بجای حجاب بود دختِ حسین، زمزمه ای دخترانه داشت مادر! دعا کن،،، حداقل معجری رسد آورد طوعه، هر چه که پرده به خانه داشت در بینِ همهمه، نفسِ دختر علی... اعجازِ فاتحانه و هم جاودانه داشت فریاد اُسکتوا...، همه را محوِ خویش ساخت زینب که خطبه اَش، اثری بیکرانه داشت تبیینِ انقلابِ حسینی، شروع شد دشمن ولی، ز سیره ی زینب بهانه داشت در اُوجِ خطبه های علی وارِ زینبی رَاسُ الحسین را، سرِ نیزه روانه داشت ناگاه لَحنِ صحبتِ زینب، عوض شد و... حرف از تنور و دردِ دلی خواهرانه داشت ای سر! فدای صورتِ خاکستریِ تو مادر بروی تو نظری محرمانه داشت رحمی به دخترت کن و چیزی به او بگو قاری به نغمه آمد و بر لب ترانه داشت سمتِ نگاهها به سری شد که صورتش... زخمی به چشم و گونه و اَبرو و چانه داشت هول و هراس از دلِ طفل یتیم ریخت تا آن زمان که زجر، هجومی شبانه داشت . @navaye_asheghaan
. یا ثارَالله وَبنَ ثارِه ای پیکرِ پاره پاره ای کشته‌ی بی‌سرِمن، ای بی‌کفن حسین‌من، حسین‌من، حسین‌من ای یادگار مادرم آیا تویی برادرم تاجِ سرم، ای امامِ پاره بدن حسین‌من، حسین‌من، حسین‌من جای سالم نمانده بر این گلوی خورده خنجر بر این حنجر، مانده جای پای دشمن حسین‌من، حسین‌من، حسین‌من تیر ۱۴۰۳/محرم ۱۴۴۶ .👇 @navaye_asheghaan
. پشتِ دروازه غرق ابهام است ازدحامی عجیب در شام است کاروان را مُعطّلش کردند این چه جور احترام و اکرام است به کدامین بیان کنم تشریح فخرِ عالم به شام، گمنام است سَبِّ حیدر ز بس شده مرسوم همۀ شهر پُر ز دشنام است جای گُل، بر سر و روی زینب بارشِ سنگ و آتش از بام است بهرِ تهمت زدن به آل علی پیرِزن هم به عرضِ اندام است اصلاً انگار این ولایتِ کفر بی خبر از ظهور اسلام است شامیان را حیا و عفت نیست آل عصمت به شام بَد نام است! بر یتیم و اسیر بَد اَخمند از صغیر و کبیر بی رحمند کاروان شد به پیشِ منظرها همه دیدند پاره معجرها آستین های پارۀ زنها شد حجابی برای دخترها دور از چشم حضرت عباس ریختند آبروی خواهرها میهمانان خارج حتی همه دیدند بغضِ کوثرها سرِ شب تا سحر حرامی ها سنگ میریختند بر سرها این مصیبات را همان بهتر که ندیدند چشمِ مادرها حرف بَد میزدند نامردان پیش چشم و سر برادرها گریۀ آسمان درآمده بود داشت میریخت اشکِ اخترها هر طرف غرق در فسادی بود پایکوبی و رقص و شادی بود وای بر شامیانِ لاکردار بدتر از کوفیانِ بَدرفتار اهل بیتِ حسین را بردند از محلِ یهود تا بازار رأسها با کجاوه ها نزدیک تا ببینند مردمِ بَدکار از غرورِ شکستۀ زینب تارسیدن به کاخِ استکبار نان و خرما تعارفش کردند صدقه دادنِ حقارت بار ناسزا گفتنِ حرامیِ پست گریۀ طفل و خندۀ حضّار ریسمان ها به دستِ اهل حرم کعبِ نی ها به پنجۀ کفار همه اینها به یک طرف اما وای از چشم های پُر آزار اُسرا را به شهر گرداندند شهدا را چه سخت گرياندند .
. رسیده ام که بگویم سلام یاورِ عطشان سلام شاه شهیدان، سلام سرور و سلطان رسیده ام که پس از اینهمه مراحلِ دوری دوباره سر بگذارم به آستانِ تو جانان سلام کشته ی بی سر، سلام زاده ی کوثر سلام میوه ی جانِ علی و ختمِ رسولان رسیده ام که بگویم، به اقتدار و سلامت رسیده اند به کویت، دوباره جمعِ غریبان نه خسته است دلی، نه شکسته حرمتی از ما نه بی تو هیچکسی، ناسزا شنیده ز عدوان نه چادری شده پامالِ این و آن، تَهِ گودال نه معجری شده غارت ز بانوان و صغیران نه صورتی شده نیلی، نه حرمله زده سیلی نه تازیانه کسی زد، به کودکان و یتیمان نه کودکی به خرابه، کنار راسِ تو دِق کرد نه دختری ز سفیری، شنیده لفظِ کنیزان به اقتدار و سلامت رسیده ام ز قیامت رسانده ایم پیامت، قسم بخون شهیدان فقط بسنده به یک جمله میکنم ز فراقت که کاش بود علمدار در کنار اسیران □ □ □ تو هم بگو سخنی از خودت ز ساعتِ آخر چها گذشت به جسمت، بزیرِ سمِ ستوران چه شد که تکیه زدی تو، به نیزه های غریبی نشد بجای تو خواهر، شود روانه ی میدان به غیرِ طفلِ صغیرت که روی دست تو جان داد کسی جواب نمیداد، بر ندای تو مهمان اگرچه پیش پدر، روضه پسر نشود خواند مرا اشاره ای از دل، تراست ناله ای از جان به پیشِ چشمِ تو پرپر، که گشت شبهِ پیمبر گرفت جانِ مرا هم شبیهِ جانِ تو جانان مگو که یار نمانده، هنوز خواهر تو هست که جانِ خسته چو موری است، هدیه نزد سلیمان ✍ .
|⇦• مدح خوانی ویژۀ میلادِ اباالمهدی امام حسن عسکری سلام الله علیه به نفس حاج ابوذر بیوکافی •✾• آن دلبری که بندگی‌ات را روا نوشت مارا غلام حلقه ‌به‌ گوشِ شما نوشت روزِ ازل مربیِ اشراق عاشقی نام تو را به صفحۀ دلهایِ ما نوشت آن خالقی که مِهر تو را مُهر سینه ساخت با لوح دل حدیث تو را آشنا نوشت با جوهر طلا به شبستان آسمان وصف تو را به خط جلی کبریا نوشت صدها طواف بی‌تو نیَارزد به ارزنی چون کعبه را به کویِ شما مبتلا نوشت بعد از خدا کریم‌ترینی امام من از بس خدا به دستِ کریمت ثنا نوشت آن خالقی که عادت احسان دهد تو را دل را گدایِ سامرۀ هل اتیٰ نوشت ما را غلام همتِ تو آفریده اند ریزه‌خُورانِ دولت تو آفریده اند ای از کرشمه‌هایِ تو رویِ بهار سبز وز غمزۀ نگاهِ تو لیل و نهار سبز تا زیر سایۀ تو کند عشق زندگی باشد برای شیعه همه روزگار سبز بی‌حُسنِ تو بهشت صفایی نمیگرفت جنّاتِ تجری است به آن نوبهار سبز ای پرچمت به بام نظام جهان سه‌رنگ لعل تو سرخ و چهره سپید، اقتدار سبز این دل ز شرب آب ولای تو زنده است باشد همیشه دور و بر چشمه‌سار سبز بازارِ سردِ منتظران از تو گرم شد دارد هلال شیعه عجب انتظار سبز شیعه دگر بهانه به دشمن نمی‌دهد با دیدن بقیع دگر تن نمی‌دهد تو محور حدیث شریف زعامتی چشم و چراغ دین و اساس امامتی احکام اهل‌بیت به تو میشود درست در خاندان وحی چه والا اقامتی روشن‌ترین چراغِ هدایت به دست توست تو قلۀ امامت و دین را علامتی ای زادۀ خلیل و خلیلانِ بت‌شکن در آتش فراق چه بَرد و سلامتی ای در برابر همۀ کفر یک تنه الحق که مثل فاطمه کوه شهامتی شد خوشۀ طلایی گندم ز گونه‌ات ای سفره‌دار عشق، عجب با کرامتی ای نور تو هماره نگهدار شیعیان دلسوزی‌ات امانِ مِنَ النّارِ شیعیان شاعر :
علیه_السلام اي منجي رهاييِ دين خدا بيا جبران دردهاي دل هل اتا بيا اي آخرين سلاله ي مظلوم اهل بيت آقا ترا به آبروي مصطفي بيا از چاههاي كوفه چه داري خبر ؟ بگو! اي باخبر ز درد دل مرتضي بيا ام الائمه النُّجَبا منتظر تُراست اي آشناي مصحف زهرا بيا بيا از غربت غريب مدينه بگو بما اي باخبر ز سرّ دل مجتبي بيا سنگين ترين مصيبت تو داغ كربلاست اي منتقم به خامس آل کسا بيا احياگر صحيفه ي سجاديه تويي اي شرح حال واقعه ي نينوا بيا بي تو دم از وصيت باقر نمي زنيم اي ميزبان روضه ي صحن منا بيا شيخ الائمه گفت: كه خدمتگذار توست اي مقتداي صادق آل عبا بيا باب الحوائجي كه دخيل تو بسته است از چاه خواند ، يوسف زهرا ترا بيا تو نور چشم عالم آل محمدي سوگند بر پيمبر و جان رضا بيا از كودكي جواد الائمه بياد تست آقا! قسم به گريه ي ابن الرضا بيا تبعيدگاه هادي دين يك بهانه ماند ديگر تو بر نجات امام الهدي بيا حاجت به غير تو حسن عسگري نداشت اي مانده از قديم ز بابا جدا بيا سرداب سامرا ز سحر تا سحر به سوز سر داده اين صلا به صباح و مساء بيا عالم ز جور و ظلم پر است اي امير عدل اي ضامن حقيقي عهد و وفا بيا آقا قسم به درد اسيري عمه ات با ذوالفقار حضرت مولای ما بيا ✍ .
. # ▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️▪️ شکر خدا هنوز نمک گیر هیئتم شکر خدا که عبد سرای محبتم عمرم کنار سفرۀ احسان تو گذشت شکر خدا که ریزه خور خوان عترتم دارم هنوز رابطه ای با امام خود شکر خدا که خیمه نشینِ ولایتم گر نیستم شبیه علی بن مهزیار اما چنان اویس قرن در طریقتم اینگونه درک میکنم از قربِ منزَلَت..‌. دورم ز تو، ‌ولی به تو وصل است نیتم هر جا به لب، ترنًُمِ یالَیتَنی کنم فوزی عظیم از تو رسد، ای حقیقتم هر جا که می‌روی، دلِ من هست همرهَت این است همدلیِ من، ای با کرامتم گه می‌بری مرا وسط معرکه، ولی خود یاری ام کنی به تب و تابِ نصرتم خود زین فقیرِ بی سر و پا، کوه ساختی خود وقتِ امتحان بدهی استقامتم منکه بسوی تو قدمی برنداشتم تو دستِ من گرفتی و بردی به طاعتم ای دلبری که هیچ رهایم نکرده ای آیا هنوز هست امیدِ شهادتم؟ در هر محرم و صفر و فاطمیه نیز همدرد و همنوای تو و آل عصمتم با روضه های مادر تو خو گرفته ام همواره با مصائبتان غرقِ محنتم صحبت ز میخِ در،جگرم را دهد خراش حرفِ غلاف، مایۀ شرم و خجالتم می‌میرم از مصیبت سیلی، ولی ز درد برخیزم و جهاد کنم روز دعوتم روزیکه انتقام بگیری ز قاتلان با یک اشاره پای رکاب ولایتم