همه سخنرانان امشب، از شاگردان و مستفیدان محضر علامه بودند. اولین سخنران، استاد علیاکبر رشاد بود.
استاد علیاکبر رشاد: «بنده منظومۀ «دفتر دل» استاد علامه حسن زاده را شرح کردم و برای چاپ به دانشگاه تهران دادم که متأسفانه آن نسخه مفقود شد و نتوانستیم به چاپ برسانیم. ولی برای شرح دفتر دل، جلساتی را به محضر استاد علامه میرفتم و ایشان توضیحاتی راجع به ابیات میدادند که برخی نوارهای آن جلسات ضبط شده و الآن موجود است. انشاءالله توفیق و حوصلهای دست دهد که باتوجه به همان نوارها، بتوانم دوباره شرحی بر دفتر دل بنویسم.»
@Arefane
استاد علیاکبر رشاد: «از راههای فهم آثار یک فرد و اینکه بالاترین دغدغههای آن فرد چه بوده، این است که کلمات کلیدی یا عناوینی که مکرّر در آثار آن فرد به کار رفته است را بررسی کنیم. مثلاً با بررسی آثار و خصوصا اشعار استاد علّامه حسن زاده، واژههای «شب» و «شیدایی» و نگاه عاشقانه به شب، در آثار و اشعار ایشان به وفور یافت میشود. مثل این غزل که از زیباترین غزلهای استاد است:
شُد گاهِ وصلِ دلدار، قُم ايّها المُزَّمِّل
آمد زمانِ ديدار، قم ايها المزمل
وقت سفر رسيده، يعنى سحر رسيده
بيدار باش؛ بيدار، قم ايها المزمل
@Arefane
15.11M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
📹 زیبایی ببینید| کلیپی زیبا از دیدار مدالآوران و قهرمانان ورزش کشور با رهبر انقلاب. ۱۴۰۲/۹/۱
@Arefane
🌿 استاد علیاکبر رشاد: بنده سال ۱۳۶۳ با الهام از مصراعِ «طُرّۀ عشق، شِکَن در شِکَن است» که از سرودههای استاد علامه حسن زاده است، غزل زیر را سرودم. استاد علامه مکرر میفرمودند: «من غزل شما را از بَر کردم». گاهی هم در حضور بنده این غزل را از حفظ میخواندند.
پیچِ گیسوی تو رأسُ الفِتَن است
کفرِ هندوی توأم راهزن است
بیت ابروی تو در دفتر حُسن
شاهبیت غزل ذُوالمِنَن است
مَطلعِ شعرِ قَدَت را نازم
گرچه هندوست ولی تُرکفَن است
دوش، عرشی نَفَسی میفرمود:
«طُرّۀ عشق، شکن در شکن است»
دل این بیدلِ واله، عمری است
که اسیرِ خَم آن پر شکن است
شیخِ ما رازِ حیات افشا کرد
دوش تا دید خمارْ انجمن است
تو که هر لحظه دو صد جلوه کنی
از چه پس پاسخ دیدار، «لَن» است
خودْ صلیبِ قَلَم از عهدِ صِغَر
چون «رشاد» آخته بر دوش من است
@Arefane | عارفانه
استاد علیاکبر رشاد: «از دیگر واژههای پر تکرار در اشعار استاد علامه حسن زاده، واژه «دل» است؛ در اکثر غزلیات و اشعار ایشان حداقل یکی دوبار واژه یا توصیف «دل» به کار رفته است.
معروف است که صائب تبریزی، «شاعر حُبابها» است؛ چون بیشترین استفاده از واژه حباب و تشبیهات درباره حباب را دارد. اگر به استاد علامه حسن زاده به مثابۀ شاعر نگاه کنیم، ایشان «قلبشناس» و «شاعرِ دل» است:
گفت و خوش گفت برو خرقه بسوزان حافظ
یارب این قلبشناسی ز که آموخته بود
@Arefane