هنرنمایی مرحوم نیّر تبریزی در استفاده از اصطلاحات شطرنجی در این تک بیتِ حزن‌انگیز را تماشا کنید: «فَرَس»، «رخ»، «باخت»، «مات»، «شَه».

✍ یَساَلُهُ مَن فِی السَّماواتِ وَ الاَرض؛ تمام موجودات آسمان‌ها و زمین، به زبان حال و قال، سائل درگاه اوست... «الرحمن,۲۹»

تلخ‌تر از فُرقَتِ تو هیچ نیست؛ بی‌پناهت غیر پیچاپیچ نیست...

اَللّهُمَّ اَنتَ رَبّی لا اِلهَ اِلّا اَنت

ای که می‌دانی ندارم غیر درگاهت پناهی...

و گفت: «اگر بر آب رَوی، خَسی باشی؛ و اگر بر هوا پَری، مگسی باشی؛ دل به دست آر تا کسی باشی.»

فلسفه‌ی «فلسفه»، رسیدن به «عرفان» است.

✍ فلسفه‌‌ی «عرفان»، رسیدن به «عرفان» نیست؛ رسیدن به «معروف: الله» است‌. فرمود: «مَن آثَرَ العِرفانَ لِلعِرفانِ فَقَد قالَ بِالثّانی»؛ کسی که عرفان را برای عرفان بخواهد، قائل به ثانی و مشرک است.

کس نیست که پنهان نظری با تو ندارد؛ من نیز بر آنم که همه خلق بر آنند...

رَبِّ سَهِّل وَ تَمِّم بِالخَیر؛ آسان بگیر و ختم به خیر کن...

و گفت: «ما به ادب محتاج‌تریم از بسیاریِ علم».