‍ ‍ #امام_صادق_علیه_السلام_شهادت #سینه_زنی #زمینه #حاج_محمود_کریمی آی....... (من جان طاها و علیم من صادق آل خدایم من زاده ی زهرای اطهر س من کشته ی زهر جفایم)2 (وای ، پیمونه ی دل من سر اومد، سراومد وای ، پاره های دلم از تو چشمام در اومد وای، برای بردن من خوده مادر اومد) 3 دورو برم، از گریه ها قیامته روی لبام ، سفارش ولایته کاهل نماز، بی بهره از شفاعته)2 (وای، پیمونه ی دل من سر اومد، سر اومد وای، پاره های دل از تو چشام دراومد وای، برای بردن من خوده مادر اومد) 3.... واویلا.... (این چندمین باره مدینه سیلی بروی اصل دین خورد بر روی خاک کوچه هایت قبل از همه مادر زمین خورد) 2..... وای، از آتیش دله من همه بی خبرن وای، مثل علی منو تو کوچه ها می برن وای، همه ی آل علی وارث مادرن......... می سوزه دل میون این آتیش و دود راهی شدم با صورت سرخ و کبود همراه من کسی بجز مادر نبود دورو برم از گریه ها قیامته روی لبام سفارشه ولایته کاهل نماز بی بهره از شفاعته وای ، پیمونه ی دله من سر اومد، سر اومد وای،ناله های دلم از تو چشام در اومد وای، برای موندن من خوده مادر اومد) 3..... (پر گریه تر شد روضه ی من با روضه های عمه زینب س شیخ الائمه دست بسته پای برهنه پشت مرکب) 2 حسین حسین حسین.... وای، خون دلم عاقبت شد عجین با حسین ع وای، زمزمه ی لب من، یا حسین یا حسین ع وای، ای فدای غم تو همه دنیا حسین ع این گریه ها این ناله ها برا حسین ع عالم بشه برای توفدا حسین ع ای کشته ی تشنه لب خدا حسین ع صل الله علی الباکین علی الحسین حسین حسین حسین حسین.....:

من جان َ طاها وعلیم زمینه شهادت امام جعفر صادق محمود کریمی

نوحه شهادت امام صادق علیه السلام احیاگر دین خدا در راه دین گشته فدا شهر مدینه غرق در شور وعزا ازبهر اولادی زنسل مصطفی واویلتا، واویلتا، واویلتا 2 ___________________ شيخ الائمه ماه دبن درخانه شد نقش زمین زهر جفا آتش زده بر پیکرش پاره پاره گشته چو بابا جگرش واویلتا.... ______________________ آتش فروزان آمدند خانه او آتش زدند صادق شده نالان زجور ظالمان آمده یادش مادری قامت کمان واویلتا.... __________________________ آمد کنار او پسر گریان براین حال پدر بگرفته بر زانوی خود رأس پدر حال پدر بر قلب او زند شرر واویلتا.... __________________________ زده به قلب شیعه داغ آن قبر بی شمع وچراغ وقت ظهور ان شاا... غوغا کنیم بهر مولامان حرمی برپا کنیم واویلتا...

کربلایی هادی صالحی

مرا درد و مرا درمان حسین ع است ﻣـﺮﺍ ﺍﻭﻝ ﻣـــــــﺮﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺩﻝ ﻫﺮ ﮐـﺲ ﺑﻪ ﺍﯾﻤﺎﻧﯽ ﺳﺮﺷﺘـــــﻪ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺩﯾﻦ ﻭ ﻫﻢ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟــــــــــﯽ ﭼﻮ ﻋﺒﺪﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺑﻬﺸﺖ ﻭ ﺟﻨﺖ ﻭ ﻓﺮﺩﻭﺱ ﺍﻋــــــﻼﺀ ﻫﻤﻪ ﻣﻌﻠــــــــــﻮﻝ ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺮ ﺩﻟﯽ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧـــــــــــﯽ ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﺟﺎﻥ ﻭ ﻫﻢ ﺟﺎﻧﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﻋﻘﻮﻝ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﻭ ﻫﻢ ﻣﻼﺋــــــﮏ ﺑﻪ ﺣﻖِ ﺣﻖ ﮐﻪ ﺣﯿﺮﺍﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﭼﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺭﻭﺿﻪ ﯼ ﺭﺿﻮﺍﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﭼﺮﺍ ﻋﺎﻟﻢ ﺯ ﺟﺎﻧﺶ ﻧـــــــــــﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﻫﻢ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉ ‏) ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺯ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﺪ ﻣﺴــــــﮑﯿﻦ ﺧﻮﺷﺎ ﺣﺎﻟﺶ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺣﺴﯿﻦ ‏(ﻉاست

امام صادق(ع)-شهادت از حدیث لوح می آید مقامات اینچنین که ندارد هیچ کس جزتو کرامات اینچنین مانده در توصیف یک شأن تو ابیات اینچنین سالها محکوم عشق توست، نیات اینچنین تا ابد مرئوس ماییم و ریاست با شما نازشصت هرکسی ما را رسانده تا شما انقلاب علم، با کرسی درست پا گرفت بحث و استدلال از عصر شما بالا گرفت فقه ما از نور فقه جعفری معنا گرفت میشود جزء مفاخر هرکس اینجا جاگرفت راه گم کرده کنارت راه پیدا میکند از دمت پیرزنی کار مسیحا میکند آبروی پرچم در اهتزاز ما تویی از بقیه بی نیازیم و نیاز ما تویی ما همه اهل نمازیمو نماز ما تویی پس شفاعت کن که تنها چاره ساز ماتویی بانی ترویج عاشورا تویی پس بی گمان خانه ات یعنی حسینیه شما هم روضه خوان مجلس درست شلوغ و خانه ات خلوت شده سهم تو در این دیار آشنا غربت شده بازهم پشت دری لبریز جمعیت شده خانۀ امن الهی سلب امنیت شده آتشی از خانه ی زهرا به این در هم رسید ارث دست بسته حیدر به جعفر هم رسید پیرمرد شهر از دارالعباده رفتنی ست نور حق با عده ای ابلیس زاده رفتنی ست دستهایش بسته شد پس بی اراده رفتنی ست بی عمامه بی عبا پای پیاده رفتنی ست کوچه در کوچه به پشت اسب حالا میدوی پیش چشم مردمی بی عار تنها میدوی گرچه کوچه گردی و دست تو بند سلسله ست راستی آقا بگو دور شما هم هلهله ست؟ راستی بر پای تو از خار صحرا آبله ست؟ راستی آقا دلت دلواپس یک قافله ست؟ راستی اهل و عیالت را اسارت میبرند چادر و روبنده از آنها به غارت میبرند؟ نه کسی اینجا ز سرها معجری را میکشد نه کسی با تازیانه خواهری را میکشد نه کسی از پشت موی دختری را میکشد نه کسی بر گردن تو خنجری را میکشد نیزه داری هم اگرباشد سری بر نیزه نیست قلب هجده پاره ی پیغمبری بر نیزه نیست سید پوریاهاشمی

امام صادق(ع)-شهادت کسی که وحی در آیینۀ کلامش بود حدیث نور به لبها علی الدوامش بود نگین چمبر افلاکیان صداقت اوست که صدق پرتوی از چلچراغ نامش بود نیایش سحر او شمیم جنت داشت سپیده چشمۀ نوری ز هر سلامش بود به پاس رویش اندیشه های ناب بشر قیام علمی او برترین قیامش بود به راه شر مرو از روی جهل و نادانی که راه خیر بشر شیوه و مرامش بود ولی شناس نگشتیم ورنه می دانیم جواب ما همه در حرکت غلامش بود* چقدر زحمت ما را کشید و وقت وداع نماز اول وقت آخرین پیامش بود چه التفات به خاصان کند خدا داند نسیم شعر «وفایی» ز لطف عامش بود   *اشاره : در تنور رفتن هارون مکی سید هاشم وفائی

امام صادق(ع)-مدح و مناجات-بصیرت رئیس مذهب شیعه! جهان از آنِ شماست ندای حق طلبی ،تشنهٔ جهانِ شماست به گوشه گوشهٔ عالم به هر کجا نگیریم به هر دیارِ غریبه، پُر از نشان شماست نَه یار، بهر تو هِفده نفر، که بی إغراق هزار لشگرِ آماده در میان شماست که گفته سیصد و چندین نفر ندارد یار بگو امام زمان را، زمان زمان شماست بگو به عیسیِ مریم که شیخ عیسی را دعا کند، که یکی از فدائیان شماست ز شیخِ نیجریه تا به شیخِ بَحرِینَت مطیعِ محضِ تو با لشگری، عیان شماست اگر قطیف،نِمر را به ظلم از کف داد مدینه تا به مدائن پُر از جوان شماست و از عراق و یمن تا به سوریه، لبنان سپاهِ حزب خدا، از مدافعان شماست ز روستای صَراری گرفته تا به ٱحد هنوز مُثلِه شدن، سهم شیعیان شماست به رغم دشمنِ تکفیری اَت، به کوری خصم هنوز نام علی شاهد أذان شماست و ایستاده میان غبار احمد ها هزار مَرد، چو احمد که در نهان شماست قسم به روح خدا و قسم به سید علی بیا به کشور ایران که آشیان شماست به مُلک ری،به خراسان، به قم، بیا آقا هزار دیده چو بَهجت به راه، جان شماست به کعبه و به بقیع و چهار مظلومش که کربلای حسینِ تو در أمان شماست ضریحِ مرقدِ شش گوشه شاهدَت به یقین که اربعین، حرمِ یار، میزبان شماست  محمودژولیده

امام صادق(ع)-مدح دین ما احمدی و مکتب ما حیدری است گو دلا حیدریم مذهب من جعفری است حضرت صادقم استاد بُود در همه عمر شهریاری که به دستش عَلَم سروری است مکتب سرخ حسین بن علی را نازم که عروج نُه امام از دم آن رهبری است تربیت یافته ی مکتب عاشورایند اولیایی که به در حاجبشان صد پری است همه از سلب حسینند اگرچه نه امام لیک صادق همه جا شهرهء دانشوری است عِلم صادق عَلم کرب وبلا را بگشود گفت اعوان حسین دشمن طغیانگری است کنیه اش عین حسین است، اباعبدالله او حسین دگری در حرم دلبری است همه را خواند به زیر عَلم عاشورا گفت باکی حسینی ز جهنم بری است ای که در موکب شاه شهدا سینه زنی دم بزن حضرت صادق به دمت مشتری است عهد خود با پسر فاطمه تجدید نما گوهر عشق نگهدار دلت گوهری است سربلندی چو رَوی زیر علم های حسین چون علمدار ولایت پسر عسکری است مادر آموخت (کلامی) به تو ذکر مولا این ولایت اثر تربیت مادری است ولی الله کلامی زنجانی

امام صادق(ع)-شهادت-بصیرت سید محمد مهدی شفیعی -سید علیرضا شفیعی -جواد شیخ الاسلامی-سعید تاج محمدی-محمد رضا شفیعی "بر جبین آسمان آثار غم شد آشکار اشک می ریزند نم نم ابرهای داغدار در میان سنگها آیینه ای تنها شده روضه ی تنهایی اش هرگوشه ای برپا شده غرق باران است هرکس جان او لایق شده ست  باز عالم سوگوار حضرت صادق شده ست" حضرت صادق که جان ما فدای درس او دانش‌آموزان او هستیم و پای درس او "یادگار مصطفی را قوم سرکَش می کِشند خانه ی وحی و نبوت را به آتَش می کِشند باز در چشمم غم مولا مجسم می شود روضه های مادرش زهرا مجسم می شود قصه ی تلخ هجوم گرگ ها بر خانه ای ماجرای شعله و بال و پر پروانه ای وای من شیخ الائمه بی عمامه بی ردا زنده شد در خاطر من روضه های کربلا آنچه پیرش کرده داغ کشته ی کرب و بلاست آنچه دائم پیش چشم اوست شرح روضه هاست روضۀ آن پیکر عریان به روی خاک ها  بر سر او زخم ها بر پیکر او چاک ها بر تن فرزند زهرا رد مرکب مانده است داغ این بی حرمتی بر جان زینب مانده است حاصل این روضه ها تنها نه اشک و آه ماست خون اهل بیت پیغمبر چراغ راه ماست" خون حق نورست و در ظلمت چراغ راه ماست تا قیامت راه ما از راه  خفاشان جداست راه ما راه علی راه حسین بن علی ست شاهراه ما درین بیراهه ها امر ولی ست زور و تزویر و زر و عصیان کجا؟ایمان کجا؟ دین سلمان ها کجا دین ابوسفیان کجا پیش روی ما به جز آیینه ی اسلام نیست درد ما رد یا قبول نامه ی بر جام نیست مرگ بر اسلام آمریکایی و مکر یهود بشنوید این نعره های مرگ بر آل سعود مرگ بر لبخندها و بر خیانت های گرگ بر جنایت های آمریکای شیطان بزرگ بار دیگر جنگ احزاب است و میدانی خطیر این سوی میدان علمداریست بیدار و دلیر شیعه را دشمن شناسی و تبرا باورست شیعه را اینک کسی از نسل حیدر رهبر است باز با نام حسین فاطمه، غوغا کنیم جان خود نذر حریم زینب کبرا کنیم شام با ویرانه هایش خطبه خوان درد هاست گرچه چندی میشود جولان گه نامرد هاست دیگر از دست علمداری نمی افتد علم چشم ناپاک حرامی ها نیفتد بر حرم باز هم یک دجله ی دیگر ، عطش آورده است کودکانی را که دریا با خودش آورده است آن طرف در سازمان لال ها خون می خورند کودکان را این طرف چون حرمله، سر می برند از غم هم کیش خود داریم می‌میریم ما آه و صد افسوس مشکی پوش کشمیریم ما راه ما راه شهیدان، حرف ما حرف امام جنگ با مستکبرین تا رفع فتنه، یک کلام فاش می‌گوییم خط قرمز ما فتنه است فتنه‌ای که قلب مولا قلب امت را شکست در صفوف ما، به غیر از شور بیداری مباد در دل ما، جز شمیم و عطر هشیاری مباد هر که یار فتنه شد، آگاهش از این کار کن هر که در این راه خوابش برد را بیدار کن خادمانی که برای میزشان دلواپسند! پس کجا و کی به درد مردم خود می‌رسند؟! وای اگر ایمان ما صرف بده بستان شود باز بیت المال, بیت الحال نااهلان شود بارالها! تشنه‌گان قدرت از ما نیستند تشنه‌گان خدمت تو، اهل دنیا نیستند با جهاد و صبر، آری فتح در دستان ماست دست شیطان کی مگر بالاتر از دست خداست؟! راه ما تا روز آخر راه سرخ کربلاست پس بپاخیزید یاران وقت عاشورای ماست در میان باد و توفان در میان فتنه ها شیعه هرگز گم نخواهد کرد راه خویش را جمعی از شعرا

امام صادق(ع)-شهادت نیمه شب بود و عاشقی بیدار مست حق بود و راحت از اغیار نیمه شب بود و وقت راز و نیاز بین سجاده بود، بین نماز با تأسی به مادرش زهرا دست خود برده بود سوی خدا داشت همسایه را دعا می کرد گره ها را دوباره وا می کرد ذکرِ ارباب عالمین گرفت بوسه از تربت حسین گرفت ناگهان صحبت از تهاجم شد خلوتش بین نعره ها گم شد داد و فریاد، بی دلیل زدند شعله بر خانه ی خلیل زدند حرمت این حرم شکسته شد و دست او بین خانه بسته شد و پا شد از جای خود ولی افتاد یاد مظلومی علی افتاد از غریب مدینه دم می زد وسط شعله ها قدم می زد خاک و خاکستر از عباش تکاند اشک بر مادرش دوباره فشاند حرف داغِ گران زهرا بود میخ در روضه خوان زهرا بود پیر مردی وحید را بردند آن محاسن سپید را بردند باز هم روضه ها به کوچه کشید آه... آقای ما بگو چه کشید؟! پیر را طاقت دویدن نیست می رود..‌. حاجت کشیدن نیست فلک از غصه شرمگین شده بود شیخ ما نقش بر زمین شده بود پیکرش را چقدر آزردند تا که شیخ الائمه را بردند خوب شد بر سرش جدال نشد غارت پیکرش حلال نشد تشنگی تاب و قدرتش نگرفت تیر و نیزه به قامتش نگرفت رخش از خون تازه رنگ نشد صورتش آشنا به سنگ نشد خوب شد قاتلی سویش نرسید پنجه ای بین گیسویش نرسید خواهری با شکستنش نشکست بر روی سینه اش کسی ننشست  محمدجوادشیرازی

امام صادق(ع)-شهادت نه حرف من سخن هر فقیه آگاه است عزای حضرت صادق شعائر الله است بهشت مقصد هر دسته ی عزاداری ست سلوک شیعه در این شاهراه، کوتاه است مدینه منتظر دسته های سینه زنی ست مدینه چشم به راه بقیة الله است به ذوالفقار قسم فتح مکه نزدیک است به شرطه ها برسانید بدر در راه است بقیع جنت الاعلاست در سراسر روز بقیع عرش خداوند در سحرگاه است چراغ را چه حضوری در آن حریم شگفت که ماه بنده و خورشید عبد درگاه است چه شمع ها به بقیع از خجالت آب شدند نگاه کردن قبر غریب، جانکاه است به جعفر ابن محمد چنین نخواهد ماند مدینه چشم به راه بقیة الله است میلاد حسنی