أنّ المُنتصر الفعلي الحقيقي هم الشهداء. -بصوت الشهيد القائد حاج ابراهيم عقيل ✨

"نحن لا نُهزم، عندما ننتصر ننتصر وعندما نستشهد ننتصر"

بوی گیسو #علیرضا_قربانی

پای امیدم، بیابان طلب گم کرده ای شوق موسایم، سر کوی ادب، گم کرده ای باد گلزار خلیلم، شعله دارم در بغل ناله ایوب دردم، راه لب گم کرده ای می کند زلفت منادی بر در دلها که من گوهر خورشید در دامان شب گم کرده ای گوهر یکتای بحر دودمان دانشم لیکن از ننگ سرافرازی، لقب گم کرده ای ای بهائی! تا که گشتم ساکن صحرای عشق در ره طاعت، سر راه طلب گم کرده ای #شیخ_بهایی

نفديكِ لنحيا يا فلسطين

ای نورانی‌ترین تمنّای ما، از کودکی تا انتهای عمر، حسین(ع)...

مَرَجَ البَحرَینَ یلتَقِیَان

أ لم أعهد إلیکم یا بنی‌آدم؟• در ازل ما به وحدت قسم خورده‌ بودیم. قرار بود حتی اگر ذرات وجودمان در هوا پراکنده شدند؛ باز هم متحد و هم‌دست باشیم. قرار بود زندگی‌مان آبستن تنهایی و غربت نشود. قرار بود بهشت کوچکی برای خودمان در این دیار دل‌گیر هبوط آدم بسازیم و با آرامش در زیر سایه‌ی سدر بر سریر دلِ مردمان بنشینیم و از صدای سخن عشق حرف بزنیم. قرار بود دست‌هایمان شاخه‌ درخت سرو و آشیانه‌ی پرستوهای مهاجر شوند. قرار بود اینجا در یگانگی باهم زیست کنیم و آغوش‌مان وطن یکدیگر باشد، نه تبعیدگاه مخوف مبارزان انقلابی. قرار بود راه‌های بهم پیوسته را رصد کنیم و در تلاقی دو دریا به یکدیگر برسیم و کلمه‌ی واحده را زمزمه کنیم. قرار بود لب‌خند را روایت کنیم و زیبایی‌ها را ببنیم. اصلا فراموش کن همه‌چیز را؛ ما در یک‌کلام قرار بود پرتویی از آن نور باشیم، پرتویی از آن اشتیاق اعظم.‌ اما اگر از من می‌پرسی باید بگویم زندگی ما بخشی از کویری شده است که خدایان بر آن فرمانروایی می‌کنند و بر سر آن اختلاف دارند و این، کلمه‌ای نبود که ما بر سر آن قسم خوردیم. پس بیا تا برای آخرین‌بار در طواف عشق بایستیم و راز «هستی» را در وجود یکدیگر به امانت بگذاریم. بیا ناامیدی و رخوت را بر خود حرام کنیم. بیا مثل خلیل؛ بت‌ها را بشکنیم و تبر را بر دوش کفر بگذاریم. بیا زنجیرهای اسارت انسان را پاره کنیم و دین را از بادیه هجران به حدائق قلب‌هامان بیاوریم. بیا از نمرودها نترسیم. بیا.. بیا... من به همراهی‌ات تا آن مقصود دل‌خواه و مطلوب مشترک، محتاجم.

آنگاه تمثیل‌ وار کشیدی عبای وحدت بر سر پاکان روزگار

رشتهٔ امیدشان بریده شد آنهایی که جز تو، به این‌و‌آن رو زدند

خواب از گلوی اين شب پايين نمی رود نمی رود كه نمی رود :)

محسن یگانه برگرديم به زمان اين آهنگ ...