🌗 روزه شک دار در ماه رمضان سال ۵۴ !! 📄 #بریده_جرائد

💠 ماه رمضان در عهد قاجار 🔹به جز مقدّسینی که قبل از افطار راهی مسجد می‌شدند و آنها که دم صبح هم همین کار را می‌کردند، دسته سومی هم بودند که شب را به قمار صبح می‌کردند و می‌گفتند اگر به این سرگرمی مشغول نشوند، ناچارند بخوابند و روز دیگر خواب نمی‌روند و روزه برای آنها مشکل خواهد شد. ▫️ این دسته بیشتر اعیان زادگان(اشراف زادگان) بودند ولی در هر حال روزه را می گرفتند، چون اگر نمی‌گرفتند، درخانه خودشان هم، جا نداشتند. 🔸 مرحوم «احمد منشور» می‌گفت: با «برادرم موقر» در مجلس قمار تا صبح مشغول شدیم. چون به سحری نرسیدیم روزه را خورده بعد به منزل آمدیم. خبر روزه‌خوری ما زودتر از خودمان به منزل رسیده بود همین که وارد شدیم مادرم از ما رو گرفت(یعنی ما به مادرمان هم نامحرمیم). چند روز با ما مثل جذامی‌ها رفتار می‌کردند. قدغن شده بود نوکرها به ما نزدیک شوند. غذایی اگر می‌آوردند، در اتاق می‌گذاشتد و فرار می‌کردند. ظرف‌های غذای ما را علی‌حدّه در حضور ما کنار حوض، خاک‌مال می‌کردند(کنایه از این که از دین خارج گشته و حکم نجس را داریم)؛ تا بالاخره با وساطت برادر بزرگتر، ما را توبه داده و دوباره به عضویت خانه پذیرفتند. 🔹برای خوردن روزه، نیاز بود که طبیبی تصدیق مرض(گواهی بیماری) بدهد، اطبای آن دوره حتی اطبای یهودی ولو برای روزه‌خوری هم احترام تصدیق خود را داشتند و تصدیق دروغ نمی‌دادند. 🔺...محال بود وقت افطار، صدای فقیری از کوچه بلند شود و چندین نفر داوطلب به سمتش نروند. ...در این ماه، کار تعطیل می‌شد و مردم به عبادت مشغول می‌شدند. طلبکار، سر وقت بدهکار نمی‌رفت. ادارات دولتی باز بود اما کسی مراجعه نمی‌کرد. مرافعه شرعی در دفتر علما (مراجعه برای حل دعوا) متوقف می‌شد. محصّلین دیوانی(مأمور اخذ وصول بدهی) به سراغ مطالبه بدهکاری نمی‌رفتند. 🌴 در خانه‌ها کسی به نوکرها امر و نهی نمی‌کرد. اگر بنایی نیمه‌تمام بود، صاحب کار، بیش از نصفِ روز از کارگر کار نمی‌کشید، اما اجرت روز کامل را می‌داد! خلاصه این که مردم در همه چیز رعایت یکدیگر را می‌کردند. (یعنی در ماه رمضان دل‌ها رقیق می‌شد و مردم نسبت به یکدیگر مهربان) ─ (منبع: کتاب "شرح زندگانی من"- تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجاریه جلد اول-نوشته: عبدالله مستوفی/ نشر هرمس)

روزه شما قبول! ساعت کار رستوران از ۹ صبح؟!! #بریده_جرائد پیش از انقلاب

⏳ ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ - درگذشت سهراب سپهری، شاعر، نویسنده و نقاش ▪️ساده رنگ آسمان‌، آبی‌تر، آب، آبی‌تر. من در ایوانم‌، رعنا سر حوض‌. رخت می‌شوید رعنا. برگ‌ها می‌ریزد. مادرم صبحی می‌گفت‌: موسم دلگیری است‌. من به او گفتم‌: زندگانی سیبی است‌، گاز باید زد با پوست‌. زن همسایه در پنجره‌اش‌، تور می‌بافد، می‌خواند. من «ودا» می‌خوانم‌، گاهی نیز طرح می‌ریزم سنگی‌، مرغی‌، ابری‌. آفتابی یکدست‌. سارها آمده‌اند. تازه لادن‌ها پیدا شده‌اند. من اناری را، می‌کنم دانه‌، به دل می‌گویم‌: خوب بود این مردم‌، دانه‌های دلشان پیدا بود. می‌پرد در چشمم آب انار: اشک می‌ریزم‌. مادرم می‌خندد. رعنا هم‌. ✍️#سهراب_سپهری 📘#هشت_کتاب

📽 شعرخوانی در حضور جمعی از هنرمندان و فرهیختگانِ کاشانی در سالروز تولد سهراب سپهری ⏳ کاشان روستای گلستانه #سهراب_سپهری - شاعر، نویسنده و نقاش - زاده ۱۵ مهر ۱۳۰۷ – درگذشته ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ 📺 گروه واتساپ عکس‌هاے زیرخاکے https://chat.whatsapp.com/Fx3SaURZyl904kbhkYzShq تلگرام https://t.me/Axe_zirkhaki ایتا https://eitaa.com/Axe_zirkhakii

⏳۱ اردیبهشت-درگذشت ملک‌الشعرای بهار، شاعر، نویسنده،محقق و سیاستمدار پدرش میرزا محمدکاظم صبوری ملک الشعرای آستان قدس بود او از سنین کودکی نزد پدرش، ادیب نیشابوری اصول ادبیات را آموخت دو سال پس از فوت پدرش با اینکه این سمت «ملک الشعرا» یی را از دست مظفرالدین شاه گرفته بود و برای امرار معاش به آن نیاز داشت، رسما به جرگه مشروطه خواهان پیوست و وارد عرصه سیاست شد وسرود: با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست کار ایران با خداست او به عنوان یک مشروطه خواه به مقامات دولتی هم رسید چندین دوره نماینده مردم خراسان و تهران درمجلس شورای ملی شد. اما از دوره ششم مجلس به بعد برای مدتی از فعالیتهای سیاسی دست کشید و مشغول کارهای فرهنگی شد از جمله تدریس تاریخ ادبیات پیش از اسلام تا امروز، تصحیح کتاب تاریخ سیستان، تاریخ طبری و مجمل التواریخ،سبک شناسی پس از سال 1320دوباره با ایجاد شرایط باز سیاسی،وارد این عرصه شد تاریخ مختصر احزاب سیاسی را منتشر و اقدام بچاپ روزنامه نوبهار کرد. به وزارت فرهنگ منصوب شد و برای دورۀ 15مجلس به نمایندگی برگزیده شد اما بسبب کسالت آن را به پایان نرساند او بدلیل ابتلا به سل درسال 1330در۶۵ سالگی درگذشت

محمدتقی بهار از چهار سالگی به مکتبخانه رفت و از هفت سالگی، آشنایی با شاهنامه را نزد پدرش ( محمدکاظم صبوری ) آغاز کرد. او در همین سال اولین شعر خود را در بحر شاهنامه سرود و از پدر جایزه گرفت. از سال ۱۲۷۳ تا ۱۲۷۸ تحصیلاتش را در مدرسه ادامه داد و علاوه بر مدرسه در محفل پدرش نیز می‌آموخت. در سال ۱۲۸۳ با درگذشت پدرش، مسئولیت سرپرستی خانواده به دوش او افتاد ولی او تحصیلات ادبی خود را با وجود تمام مشکلاتی که داشت ادامه داد و در همین سال لقب پدرش - ملک الشعرایی آستان قدس- را از مظفرالدین شاه دریافت کرد. بهار مدتی عضو شورایعالی معارف بود و در چند دوره به نمایندگی مجلس نیز انتخاب شد و در کابینه قوام‌السلطنه در سال ۱۳۲۴ وزیر فرهنگ شد. وی در سال ۱۳۲۹ به بیماری سل مبتلا شد و همان سال دولت پاکستان از او دعوت رسمی به عمل آورده بود که او به علت بیماری این دعوت را نپذیرفت. همچنین به ریاست او در تهران «جمعیت ایرانی هواداران صلح» تشکیل شد و با وزارت فرهنگ نیز قراردادی برای تألیف کتاب «سبک شناسی شعر فارسی» بست که به علت بیماری ناتمام ماند. بهار قصیده «جغد جنگ» را در ستایش صلح سرود و سرانجام در ۶۵ سالگی درگذشت و در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. آثار محمدتقی بهار : کتاب‌ها : احوال فردوسی تاریخ تطور شعر فارسی تاریخ مختصر احزاب سیاسی چهارخطابه دستور پنج استاد دیوان اشعار زندگانی مانی سبک شناسی شعر در ایران قبر امام رضا (ع) فردوسی نامه یادگار زریران تصحیح‌ها : تاریخ بلعمی تاریخ سیستان رساله نفس شاهنامه‌ فردوسی مجمل التواریخ و القصص منتخب جوامع الحکایات و لوامع الروایات عوفی

🎼 ماه عرُس (با مطلع: اِمشو دَر بِهِشت خُدا وایه پِندِری) اثر: غلامرضا رضایی آهنگ: مزدا انصاری کلام: ملک الشعرا بهار 🌱 گروه واتساپ عکس‌هاے زیرخاکے https://chat.whatsapp.com/Co3Zcz1nYWb8w89WZjcSiV

نماز عید فطر در تهران سال ۱۳۵۵ خورشیدی

📸 قاب قدیمی و ناب از اقامه نماز عید فطر در صحن حرم شاه عبدالعظیم حسنی(ع)

📷 عکسی کمیاب مراسم عید فطر در حضور ناصرالدین شاه قاجار

💠 میلیون ها ایرانی با دل های سرشار از ایمان در عید فطر 📷 سال ۱۳۵۴ ه.ش 📃 #بریده_جرائد کانال عکس های زیرخاکی