ونزوئلایی‌ها پای انقلاب ایستاده‌اند ✍🏼 ویجی پراشاد 📌پیپلز دیسپچ ✏️مترجم: عدنان علوی 🔻آمریکا و راست افراطی ونزوئلا ظهور چاویسم—سیاست کنش توده‌ای برای برقراری سوسیالیسم در ونزوئلا—سناریوی سیاسی در این کشور را دگرگون کرد. احزاب قدیمی راست (Acción Democrática و COPEI) پس از چهل سال قدرت متناوب سقوط کردند. در انتخابات ۲۰۰۰ و ۲۰۰۶، مخالفت با چاوس نه توسط راست، بلکه توسط نیرو‌های مخالف چپ میانه (La Causa R و Un Nuevo Tiempo) نمایندگی شد. راست قدیم با چالشی از سوی راست جدید روبه‌رو شد که به‌طور قطع طرفدار سرمایه‌داری، ضدچاویستا، و طرفدار آمریکا بود. این گروه یک پلاتفرم سیاسی به نام La Salida یا «خروج» تشکیل داد که به خروج مورد نظر آن‌ها از [روند] انقلاب بولیواری اشاره داشت. چهره‌های کلیدی در این جمع لئوپولدو لوپس، آنتونیو لدزما و ماریا کورینا ماچادو بودند که در سال ۲۰۱۴ تظاهرات خشونت‌آمیز علیه دولت را رهبری کردند (لوپس به دلیل تحریک به خشونت دستگیر شد و اکنون در اسپانیا زندگی می‌کند؛ یک مقام دولت ایالات متحده در سال ۲۰۰۹ گفت که او را «عموماً» می‌توان متکبر، انتقام‌جو، و قدرت‌طلب توصیف کرد. لدزما در سال ۲۰۱۷ به اسپانیا نقل مکان کرد و—به همراه کورینا ماچادو—یکی از امضاکنندگان منشور راست افراطی مادرید، یک‌مانیفست ضدکمونیستی بود که توسط حزب راست افراطی اسپانیا، Vox سازماندهی شده بود. پروژهٔ سیاسی کورینا ماچادو با پیشنهاد خصوصی‌سازی شرکت نفت ونزوئلا پشتیبانی می‌شود. از زمان مرگ چاوس، جناح راست ونزوئلا با فقدان یک برنامهٔ واحد و با تشتت رهبران خودخواه دست و پنجه نرم کرده است. تلاش برای شکل‌دادن به اپوزیسیون در قالب یک پروژهٔ سیاسی به گردن ایالات متحده افتاد. خنده‌دارترین تلاش، ارتقاء یک سیاستمدار گمنام به نام خوان گوایدو به‌عنوان رئیس‌جمهور در ژانویهٔ ۲۰۱۹ بود. این مانور شکست خورد و در دسامبر ۲۰۲۲، اپوزیسیون راست افراطی گوایدو را از رهبری خود برکنار کرد. برکناری گوایدو امکان مذاکرهٔ مستقیم بین دولت ونزوئلا و اپوزیسیون راست افراطی را که از سال ۲۰۱۹ به مداخلهٔ نظامی آمریکا برای تضمین قدرت خود در کاراکاس‌امیدوار بودند، فراهم آورد. ایالات متحده به راست افراطی ناسازگار فشار فزاینده آورد با دولت ونزوئلا گفت‌وگو کند تا آمریکا فرصت یابد تحریم‌ها را کاهش دهد و نفت ونزوئلا را به بازار‌های اروپایی برساند. این فشار منجر به توافق باربادوس در اکتبر ۲۰۲۳ شد که در آن دو طرف بر سر برگزاری انتخابات عادلانه در سال ۲۰۲۴ به‌عنوان مبنایی برای لغو تدریجی تحریم‌ها موافقت کردند. انتخابات ۲۸ ژوئیه نتیجهٔ روند باربادوس است. حتی با وجود این‌که ماریا کورینا ماچادو از نامزدی منع شد، او عملاً از طریق نامزد نیابتی خود ادموندو گونسالس به رقابت با مادورو پرداخت و در یک انتخابات نزدیک شکست خورد. بیست‌وسه دقیقه پس از بسته‌شدن شعب اخذ رأی، کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده—و اکنون نامزد ریاست‌جمهوری در انتخابات نوامبر در ایالات متحده—در توئیتی اعتراف کرد راست افراطی شکست خورده است. این یک نشانهٔ اولیه بود که ایالات متحده—علی‌رغم ایجاد سروصدا در مورد تقلب در انتخابات—می‌خواست از متحدان خود در راست افراطی عبور کند، راهی برای عادی‌سازی روابط با دولت ونزوئلا بیابد، و اجازه دهد نفت به اروپا سرازیر شود. این تمایل دولت ایالات متحده، راست افراطی را ناامید کرده، چنان‌که برای حمایت به دیگر نیرو‌های راست افراطی در سراسر آمریکای لاتین روی آورده و می‌داند که تنها بهانهٔ سیاسی باقی‌مانده‌اش «تقلب در انتخابات» است. اگر دولت آمریکا می‌خواهد نفت ونزوئلا را به اروپا برساند، باید جناح راست افراطی را کنار بگذارد و با دولت مادورو کنار بیاید. در همین حال، جناح راست افراطی از طریق باند‌های مسلح به خیابان‌ها ریخته است که می‌خواهند اغتشاشات گواریمبا (سد معابر) سال ۲۰۱۷ را تکرار کنند. #بچه_حزب_اللهی @BACHE_HEZBOLLAHi

طرفداران مادورو رییس جمهور منتخب ونزوئلا... 📹 برای دفاع از صلح، برای دفاع از انقلاب 🇻🇪✌️🏽 #بچه_حزب_اللهی @BACHE_HEZBOLLAHi