🌴امام علی علیه السلام   منَ كَرُمَت نَفسُهُ صَغُرَتِ الدُّنيا في عَينِهِ .    كسى كه كرامت نفْس داشته باشد ، دنيا در نظرش كوچك مى شود.    غرر الحكم : ح 9130 . 

ابن میثم، جلد ۲، صفحه ۲۶؛ و شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، جلد ۲، صفحه ۲۲. (۲). گرد آوری از کتاب: پیام امام امیر المومنین علیه السلام‏، آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى، دار الکتب الاسلامیه‏، تهران‏، ۱۳۸۵ ه. ش‏، ج۲، ص ۱۱۷.

💠سخت ترین روزهای عمر امام علی (علیه السلام) ✳️تعبیرات امام علی(علیه السلام) در خطبه ۳ و ۲۶ نهج البلاغه، نشان مى دهد که على(علیه السلام) در آن دوران ۲۵ ساله اى که او را از تصدّى خلافت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) باز داشته بودند، ساعت ها و روزهاى بسیار تلخ و دردناکى را مى گذارند. نه به خاطر این که در رأس حکومت نیست، چرا که خودش صریحاً بى اعتنایى خویش را به این امر در خطبه هاى متعدّد بیان کرده و روشن ساخته است که این مقام تنها یک مسؤولیت الهى است، نه وسیله اى براى افتخار و مباهات، بلکه براى این شدیداً ناراحت بود که مى دید مردم تدریجاً از روح اسلام دور مى شوند و بسیارى از سُنَن جاهلى زنده مى شود و سرانجام همان شد که تاریخ نشان داد; یعنى معاویه به حکومت رسید و خلافت رسول الله را به نوعى سلطنت خودکامه پر زرق و موروثى تبدیل کرد و بعد از او یزید و یارانش بر آن تخت نشستند. و مرتکب اعمالى شدند که در بدترین حکومت هاى خودکامه کم نظیر است. تعبیرات پرمعناى امام (علیه السلام) در این جمله ها نشان مى دهد که چگونه تبلیغات گسترده و شدید سردمداران حکومت از یک سو و تهدید و اِرعاب مردم از سوى دیگر، امام (علیه السلام) را که شایسته ترین فرد براى خلافت پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) بود و از سوى پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) نیز براى همین منصب تعیین شده بود، به انزوا کشاند تا آنجا که جز اهل بیتش، کسى به عنوان یار و یاور براى او باقى نمانده بود! در حدیث معروفى که مورخان نقل کرده اند مى خوانیم که على (علیه السلام) مى فرمود: «لَو وَجَدْتُ أَربَعینَ ذَوِى عَزم لَقاتَلْتُ»؛ (اگر چهل نفر از افراد با اراده و مصمّم مى یافتم همراهِ آنها پیکار مى کردم و اجازه نمى دادم حکومت اسلامى را از مسیرى که پیامبر (علیه السلام) تعیین کرده بود، منحرف سازند). و نیز این تعبیرات نشان مى دهد که حامیان خلافت، حتى از کشتن اهل بیت امام(علیه السلام) نیز اِبا نداشتند چرا که مى فرماید: «فَضَنَنْتُ بِهم عَنِ الْمَوتِ»؛ (من دریغ داشتم که آنان را به کام مرگ بفرستم). و این به راستى عجیب و وحشتناک است! هر چند این گونه مسائل مهم اخلاقى، در عالم سیاست و حکومت شگفت انگیز نیست! این احتمال نیز وجود دارد که حامیان متعصّب خلافت، منتظر بهانه اى بودند تا فرزندان امام (علیه السلام) را که احتمال جانشینى آنان را در آینده مى دادند، از میان بردارند تا کسى براى تصدّىِ پُست خلافت، از اهل بیت باقى نماند. اما درباره این که این دوران تا چه حد در کام امام (علیه السلام) تلخ و ناگوار بود، باید گفت در حقیقت سخت ترین روزهاى عمر امام (علیه السلام) همین ایام بود که در گوشه خانه نشسته و ناظر اَعمالِ بى رویه اى بود که به نام حکومت اسلامى انجام مى گرفت، اعمالى مانند تحریف عقاید و اشتباه در فهم احکام اسلام و ارتکاب انواع تبعیضات و بى عدالتى ها و سرانجام تبدیل حکومت اسلامى به سلطنت خودکامه اى همانند سلطنت فرعون و قیصر و کسرا. در نامه ۶۲ نهج البلاغه، نیز امام(علیه السلام) مى فرماید: «به خدا سوگند! من، هرگز باور نمى کردم و به خاطرم خطور نمى کرد که عرب، بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) امر امامت و رهبرى را از اهل بیت او بگرداند و آن را بعد از حضرتش، از من دور سازد! تنها چیزى که مرا ناراحت کرد اجتماع مردم اطراف فلان شخص بود که با او بیعت کردند (کسى که من او را شایسته این مقام نمى دیدم و مشکلات عظیم جامعه اسلامى را در دوران حکومت وى بوضوح پیش بینىل مى کردم). من دست روى دست گذاشتم و از بیعت خوددارى کردم. (نه توان مخالفت بود و نه جاى همکارى) تا این که با چشم خود دیدم گروهى از اسلام بازگشته و مى خواهند دین محمد (صلى الله علیه وآله وسلم) را نابود سازند. (اینجا بود) ترسیدم اگر اسلام و اهل آن را یارى نکنم، شاهد شکاف در بنیان نیرومند اسلام یا محو آن بوده باشم که مصیبتش براى من از رها ساختن خلافت و حکومت بسیار سنگین تر بود... لذا براى دفع این حوادث به پا خاستم تا باطل از میان رفت و دین اسلام از (خطر منافقان و دشمنان اسلام) رهایى یافت ...«فَنَهَضْتُ فى تِلْکَ الاَْحداثِ حَتّى زاحَ الْباطِلُ وَ زَهَقَ وَ اطْمَأَنَّ الدّینُ وَ تَنَهْنَهَ». این تعبیرات نشان مى دهد که امام(علیه السلام) در آن دوران در میان دو مسأله ناگوار گرفتار بود: در یک سو از دست رفتن حقِّ مسلّم خودش و مسلمانان را مشاهده مى کرد، حقّى که با از بین رفتنش انحرافات عجیبى پیدا شد، و از سوى دیگر توطئه شدید منافقان و دشمنان اسلام را مى دید که براى نابودى و محو اسلام، کمر بسته بودند و سوگند خورده بودند. و امام(علیه السلام) بر اساس قاعده منطقى و عقلانى و شرعىِ اهمّ و مهم، به یارى اسلام شتافت و در برابر مشکل نخست دندان بر جگر گذاشت و ناراحتى ها را تحمّل کرد. ✍گرد آوری از کتاب: پیام امام امیر المومنین علیه السلام‏،جلد2 . ص117

📹 ببینید : پاسخ به شبهات و سوالات دینی ❓علت طولانی شدن غیبت امام زمان علیه السلام چیست...!؟ https://eitaa.com/BARADARANH1_IR

■دل را ز شرار عشق سوزاند علے یڪ عمر #غریب شهر خود ماند علے ■وقتےڪہ شڪافٺ فرق او در محراب گفتنـد مگـر نـماز مـے خـواند #علـــے ..!؟ #السلام‌علیڪ_یاامیرالمؤمنین #اول_مظلـــوم_عـــــالم

💠موانع اخلاص ✔️بزرگان علم اخلاق در این زمینه اشارات روشن و دقیقى دارند، بعضى معتقدند اخلاص موانع و آفات آشکار و نهان دارد؛ بعضى بسیار قوى و خطرناک و بعضى ضعیفتر است، و شیطان و هواى نفس براى مشوب ساختن ذهن انسان و گرفتن صفا و اخلاص و آلوده کردن اعمال به ریا نهایت تلاش و کوشش را مى کنند. بعضى از مراحل ریا کارى و آلودگى نیّت به قدرى روشن است که هر کسى آن را در مى یابد؛ مثل این که شیطان در نمازگزار نفوذ مى کند و مى گوید: نماز را آرام و آهسته و با آداب و خشوع انجام ده، تا حاضران تو را انسانى مؤمن و صالح بدانند و هرگز به غیبت تو آلوده نشوند، این یک فریب آشکار از ناحیه شیطان است! گاه این وسوسه هاى شیطانى به شکل مخفى ترى صورت مى گیرد، و در لباس اطاعت ظاهر مى شود؛ مثلاً، مى گوید: تو انسان برجسته اى و مردم به تو نگاه مى کنند، اگر نماز و اعمالت را زیبا سازى دیگران به تو اقتدا کرده و در ثواب آنها شریک خواهى شد، و انسان بى خبر گاه تسلیم چنین وسوسه اى مى شود و در درّه هولناک ریا سقوط مى کند. گاه وسوسه هاى شیطان از این هم پیچیده تر و پنهان تر است؛ مثل این که به نماز گزار مى گوید: انسان مخلص کسى است که در خلوت و جلوت یکسان باشد، کسى که عبادتش در خلوات کمتر از جلوات باشد ریا کار است؛ و به این ترتیب او را وادار مى کند که در خلوت نماز خود را جالب و جاذب کند تا بتواند در بیرون و در مقابل مردم نیز چنین کند و به اهداف خود برسد این نیز یک نوع ریا کارى خفى است که ممکن است بسیارى از آن غافل شوند و از درک آن عاجز گردند. و همچنین مراحل مخفى تر و پنهان تر.(۱) براستى موانع و آفات اخلاص به قدرى زیاد و متنوّع و پنهان است که هیچ انسانى جز از طریق پناه بردن به لطف الهى از آن رهایى نمى یابد. در روایات اسلامى نیز هشدارهاى مهمّى درباره آفات اخلاص آمده است: از جمله در حدیثى از امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى خوانیم: «کَیْفَ یَسْتَطیعُ الاِْخْلاصَ مَنْ یَغْلِبُهُ الْهَوى»؛ (چگونه توانایى بر اخلاص دارد کسى که هواى نفس بر او غالب است؟)(۲) در حقیقت، عمده ترین آفت اخلاص و مهمترین مانع آن در این حدیث شریف بیان شده است. آرى! هواى نفس است که سرچشمه اخلاص را تیره و تاریک مى سازد. در حدیث دیگرى از همان امام بزرگوار مى خوانیم: «قَلِّلِ الاْمالَ تَخْلُصُ لَکَ اْلاَعْمالُ»؛ (آرزوها را کم کن [و دامنه آرزوهاى دور و دراز را جمع نما] تا اعمال تو خالص شود).(۳) این نکته حائز اهمّیّت است که گاه انسان در این مورد، گرفتار وسواس مى شود که آن خود یکى دیگر از نیرنگهاى شیطان است، به او مى گوید به نماز جماعت مرو چرا که در آنجا ممکن است نیّتت آلوده شود، فقط در خانه نماز بخوان، یا هنگامى که در میان جمعیّت به نماز بر مى خیزى مستحبّات را ترک کن و نماز را بسیار سریع و دست و پا شکسته بخوان مبادا آلوده ریا گردى. و بسیار دیده ایم افرادى را که به خاطر همین گرفتارى از مستحبّات مؤکدّى که شرع به آن دعوت کرده است باز مانده اند. و شاید به همین دلیل است که قرآن مجید مردم را دعوت به انفاق پنهان و آشکار هر دو کرده است، مى فرماید: «اَلَّذِینَ یُنْفِقُونَ اَمْوالَهُم بِالَّلیْلِ وَالنَّهارِ سِرّاً وَ عَلانِیَةً فَلَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَرَبِّهِمْ وَلاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاهُمْ یَحْزَنُونَ»؛ (آنها که اموال خود را شب و روز، پنهان و آشکار انفاق مى کنند مزدشان نزد پروردگارشان است، نه ترسى بر آنهاست و نه غمگین مى شوند).(۴) این بحث را با ذکر نکته دیگرى پایان مى دهیم و آن این که داشتن اخلاص در خلوت و تنهایى چندان افتخار نیست، مهم آن است که انسان در جلوت و در میان مردم و در مرئى و منظر همگان بتواند اعمال خالصانه انجام دهد.(۵) ✍پی نوشت : (۱). المحجة البیضاء فی تهذیب الإحیاء، ملا محسن فیض کاشانى، محقق/ مصحح: غفاری، على اکبر، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسین، قم، چاپ چهارم، ۱۴۱۷ ق، ج ۸ ، ص ۱۳۳، «بیان درجات الشوائب و الآفات المکدرة للإخلاص». (۲). غرر الحکم و درر الکلم‏، تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق/ مصحح: رجائى، سید مهدى‏، دار الکتاب الإسلامی‏، قم‏، چاپ دوم‏، ۱۴۱۰ ق‏، ص ۵۱۸، ح ۲۸. (۳). همان‏، ص ۸۲۰، ح ۱۴۹ «الأحادیث الساقطة من الکتاب...». (۴). سوره بقره، آیه ۲۷۴. (۵). گرد آوری از کتاب: اخلاق در قرآن‏، آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم، چاپ اول، ۱۳۷۷ ه.ش‏، ج ۱، ص ۲۷۷.

💠 الإمام عليّ عليه  السلام  :    اُنظُر إلَى الدُّنيا نَظَرَ الزّاهِدِ المُفارِقِ ، ولا تَنظُر إلَيها نَظَرَ العاشِقِ الوامِقِ      به دنيا چون زاهدِ دنياگريز بنگر، و به آن ، چونان عاشق شيدا منگر.    بحار الأنوار : ج 73 ص 109 ح 109 . 

📚بخوانید : شنبه ها . احادیث پزشکی https://eitaa.com/BARADARANH1_IR

💠فايده ‏هاى روحىِ گرسنگى كشيدن‏ (قسمت دوم) ✳️تقرّب به درگاه خداوند ✔️پيامبر صلى الله عليه و آله در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنين گفت: پروردگارا! مرا به كارى راه نماى كه با آن به تو نزديك شوم. فرمود: «شبت را روز، و روزت را شب بدار». پرسيد: پروردگارا! چگونه چنين توان كرد؟ فرمود: «خواب خويش را نماز، و خوراك خود را گرسنگى قرار بده. اى احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هيچ بنده ‏اى برايم چهار چيز را تضمين نمى ‏كند، مگر اين كه او را به بهشت در مى ‏آورم: زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وى مربوط است، نگشايد؛ دل خويش را از وسواس حفظ كند؛ آگاهى من از او و اين را كه او در زير نگاه من است، پاس بدارد؛ و نور ديده ‏اش، در گرسنگى باشد. اى احمد! كاش، شيرينىِ: گرسنگى، سكوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث برده‏ اند، چشيده بودى!». پرسيد: پروردگارا! ارث گرسنگى چيست؟ فرمود: «حكمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، كم ‏هزينگى براى مردم، حقگويى، و اهمّيت ندادن به اين كه در گشايش و آسانى مى ‏زيد يا در سختى و دشوارى. اى احمد! آيا مى ‏دانى با كدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب مى ‏جويد؟». گفت: نه، اى پروردگار! فرمود: «آن هنگام كه گرسنه يا در حالت سجده باشد». بحار الأنوار، ج 77، ص 22 ✳️ [رسيدن به‏] علم و حكمت‏ ✔️ پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: دل، به هنگام تهى بودنِ درون، بار حكمت، بر مى‏ گيرد. تنبيه الخواطر، ج 2، ص 119 ✔️پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: چون همدمانِ گرسنگى و تفكّر را ديديد، به آنان نزديك شويد؛ چرا كه حكمت، آنان را همراهى مى ‏كند. كنز العمّال، ج 9، ص 37 ✔️پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:  خداوند عز و جل مى‏ فرمايد: «پنج چيز را در پنج چيز نهادم؛ امّا مردم، آنها را در پنج چيزِ ديگر مى ‏جويند و نمى ‏يابند: دانش را در گرسنگى و رنج و تلاش قرار دادم، در حالى كه مردم آن را در سيرى و آسايش مى ‏جويند. در نتيجه آن را نمى ‏يابند. عوالي اللآلي، ج 4، ص 61

متن دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان #به_حول_قوه_الهی_کرونا_را_شکست_میدهیم

ترتیل(61دقیقه) #جز_بیست_دوم_قرآن_کریم👆👆 🌺ازابتدای صفحه422تا پایان صفحه441🌺 🌺اللهم صل علی محمد وآل محمد🌺 #به_حول_قوه_الهی_کرونا_را_شکست_میدهیم

صوت دعای روز بیست و دوم ماه مبارک رمضان... 🌺اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم فرجهم🌺 #به_حول_قوه_الهی_کرونا_را_شکست_میدهیم