🌸اگرکسی فضائل امیرالمومنین علی علیه السلام رانقل کندخداگناهان زبان اورامیبخشد🌸 القطره من بحار فضائل اهلبیت 💠کپی مطالب باذکرصلوات💠 روایات زیبا رو بفرستیدبه آیدی👇 @Najafi313110 تا در کانال حضرت ابوتراب قرار بدهیم . با ما همراه باشید در نشر فضائل اهلبیت در کانال🌹🥀#حضرت_ابوتراب🌹🥀👇👇 @abooootorab

🌙سخن نگاشت | پیروی از امیرالمؤمنین (ع) 🔻 اگر همان قدری که مردم دنیا به عدالت، انصاف، شجاعت و ظلم ستیزی امیرالمؤنین علاقه دارند، در مقام عمل هم خود را به این خصوصیّات نزدیک میکردند - ولو یک قدم - دنیا گلستان میشد؛ ◾️ پيامک ويژه سحرهای ماه مبارک رمضان؛ هر روز در👇 @Khamenei_ir

📽راهکارهای پیشگیری از کرونا در مساجد ✅#کانال_رسمی_سلامت_بمان 🆔@salamatbeman

🔵پيامبراکرم صلى  الله  عليه   و  آله فرمودند: اِنَّ لِلّهِ عَزَّ وَجَلَّ خِيارا مِنْ كُلِّ ما خَلَقَهُ. فَاَمَّا خِيارُهُ مِنَ اللّيالِى فَلَيالِى الْجُمَعِ وَ لَيْلَةُ النِّصْفِ مِنْ شَعْبانَ وَ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ لَيْلَتَا الْعِيْدَيْنِ، وَ أَمَّا خِيارُهُ مِنَ الْأَيّامِ فَـاَيّامُ الْجُمَعِ وَ الْأعْيادِ؛ خداوند از هرچه كه آفريد، تعدادى را براى خود برگزيد، از ميان شبها شب هاى جمعه و شب نيمه شعبان و شب قدر و شبهاى عيدين (فطر و قربان) را برگزيد، و از ميان روزها روزهاى جمعه و عيد را انتخاب نمود. بحار الانوار، ج 91، ص 126

⚠️ آن ضد انقلابی که بخاطر این قضیه تلخ ( #ناوچه_کنارک ) دارد نظام را زیر سوال میبرد ، با آن مثلا #بظاهر_انقلابی ای که این قضیه را دستمایه انتقام جویی های سیاسی اش از دولت قرار داده و دولت را خائن و جاسوس خطاب می کند، دوروی یک سکه هستند! در روایات ما، مقدس نماهای جاهل بسیار خطرناک معرفی شدن. 👈 الان وقت انتقام جویی سیاسی نیست ، ایکاش بعضی ها بفهمند... 💠 امان از دوست نادان و جاهل #ناوچه_کنارک

💠شاید «لیله القدر» برای آن صاحب «قدر» شده است که شب وصال نبیّ ختمی و لیله وصول عاشق حقیقی به محبوب خود است. و تنزّل ملائکه و نزول وحی پس از حصول فنا و قرب حقیقی است. و از اخبار کثیره و آیات شریفه نیز استفاده شود که شرف و نحوست زمانها و مکانها به واسطه وقایع در آن است‏. #امام_خمینی 📚کتاب آداب‌الصلاه، صفحه ٣٢۴

🌸 اهمیت اخلاص در روایات ✳️این مقوله در روایات اسلامى فوق العاده مورد تاکید قرار گرفته است که گوشه هایى از آن را در ذیل از نظر مى گذرانیم: ۱ ـ در حدیثى از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «ثَلاثٌ لایَغُّـلُ عَلَیْهِنَّ قَلْبُ رَجُل مُسْلم اِخْلاصُ الْعَمَلِ للّهِ عَزَّوَجَلَّ و النَّصیحَةُ لاَِئِمَّةِ الْمُسْلِمینَ وَ اللُّزُومِ لِجَماعَتِهِمْ»؛ (سه چیز است که قلب هیچ مسلمانى نباید درباره آن خیانت کند [و همه مسلمین باید آن را رعایت کنند]: خالص کردن عمل براى خدا و خیرخواهى براى پیشوایان اسلام و ملازمت جماعت مسلمین و جدا نشدن از آن).(۱) ۲ ـ در حدیث دیگرى از آن حضرت مى خوانیم که اخلاص از اَسرار الهى است: «اَلاِْخلاصُ سِرٌّ مِنْ اَسْرارِى اَسْتَوْدِعُهُ قَلْبَ مَنْ اَحْبَبْتُهُ مِنْ عِبادى»؛ (اخلاص یکى از اسرار من است و آن را در قلب هر کس از بندگانم را که دوست بدارم به ودیعه مى گذارم).(۲) ۳ ـ امیر مؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «اَلاِْخلاصُ اَشرَفُ نِهایَة»؛ (اخلاص با ارزشترین مقامى است که انسان به آن مى رسد).(۳) ۴ ـ و در تعبیر بلند دیگر مى فرماید: «اَلاِْخلاصُ اَعْلَى الاِیْمانِ»؛ (اخلاص برترین مقام ایمان است).(۴) ۵ ـ و در تعبیر پرمعناى دیگرى از همان امام مى خوانیم: «فى اِخْلاصِ الاَعْمالِ تَنافَسَ اُولوُا النُّهى وَ الاَْلْبابِ»؛ (رقابت عاقلان و اندیشمندان با یکدیگر در اخلاص عمل است).(۵) ۶ ـ این مسأله تا آنجا اهمّیّت دارد که رسول اکرم(صلى الله علیه وآله) تفاوت مقامات مؤمنان را در تفاوت درجات اخلاص مى شمرد و مى فرماید: «بِالاِْخلاصِ تَتَفاضَلُ مَراتِبُ الْمُؤْمِنِینَ».(۶) ۷ ـ امیرمؤمنان(علیه السلام) نیز آخرین مرحله یقین را اخلاص معرّفى مى کند و مى فرماید: «غایَةُ الْیَقِیْنِ اَلاِْخْلاصُ».(۷) ۸ ـ اخلاص بقدرى اهمّیّت دارد که مقدار مختصرى از عمل که با آن باشد سبب نجات انسان مى گردد، چنان که در حدیث رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است: «اَخْلِصْ قَلبَکَ یَکْفِکَ القَلیلُ مِنَ الْعَمَلِ».(۸) ۹ ـ اخلاص تا آن حد اهمّیّت دارد که على(علیه السلام) آن را عبادت مقرّبان درگاه خدا مى شمرد و مى گوید: «اَلاِْخُلاصُ عِبادَةُ الْمُقَرَّبینَ».(۹) ۱۰ ـ این بحث دامنه دار را با حدیث جالب دیگرى از على(علیه السلام) به پایان مى بریم که فرمود: «طُوبى لِمَنْ اَخْلَصَ للّهِ الْعِبادَةَ وَ الدُّعاءَ وَلَمْ یَشْغَلْ قَلْبَهُ بِما تَرى عَیْناهُ، وَ لَمْ یَنْسَ ذِکرَ اللّه بِما تَسْمَعُ اُذُناهُ وَ لَمْ یَحْزَنْ صَدْرُهُ بِما اُعْطِىَ غَیْرَهُ»؛ (خوشا به حال کسى که عبادت و دعایش را براى خدا خالص کند، و قلب خود را به آنچه مى بیند مشغول ندارد و یاد خدا را با آنچه مى شنود به فراموشى نسپرد و درونش به خاطر نعمتهایى که به دیگران داده شده است غمگین نشود).(۱۰)،(۱۱) ✍پی نوشت : (۱). المحجة البیضاء فی تهذیب الإحیاء، ملا محسن فیض کاشانى، محقق/ مصحح: غفاری، على اکبر، مؤسسه انتشارات اسلامى جامعه مدرسین، قم، چاپ چهارم، ۱۴۱۷ ق، ج ۸، ص ۱۲۵. (۲). همان (۳). تصنیف غرر الحکم و درر الکلم‏، تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق/ مصحح: درایتى، مصطفى‏، دفتر تبلیغات‏، ایران، قم‏، چاپ اول، ‏۱۳۶۶ ش‏، ص۱۹۷، باب «فی أهمیة الإخلاص ...»، ح ۳۸۹۴ . (۴). غرر الحکم و درر الکلم‏، تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق/ مصحح: رجائى، سید مهدى‏، دار الکتاب الإسلامی‏، قم‏، چاپ دوم‏،۱۴۱۰ ق‏، ص ۴۹، ح ۹۱۰. (۵). همان‏، ص ۱۵۵،باب «الإخلاص فی العمل و آثاره ...». (۶). مجموعة ورّام‏، ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسى‏، مکتبه فقیه‏، قم‏، چاپ اول‏، ۱۴۱۰ ق‏، ج ۲، ص ۱۲۰، الجزء الثانی. (۷). غرر الحکم و درر الکلم‏، تمیمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، محقق/ مصحح: رجائى، سید مهدى‏، دار الکتاب الإسلامی‏، قم‏، چاپ دوم‏،۱۴۱۰ ق‏، ص ۴۶۸، ح ۲. (۸). بحار الأنوار، ج ۷۰، ص ۱۷۵، (۹). غرر الحکم و درر الکلم‏، بد الواحد بن محمد، محقق/ مصحح: رجائى، سید مهدى‏، دار الکتاب الإسلامی‏، قم‏، چاپ دوم‏،۱۴۱۰ ق‏، ص ۴۲ ، ح ۷۱۸. (۱۰). الکافی، کلینى، محمد بن یعقوب بن اسحاق، محقق/ مصحح: غفارى، على اکبر، و آخوندى، محمد، دار الکتب الإسلامیة، تهران‏، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق‏، ج ‏۲، ص ۱۶، باب «الإخلاص...». (۱۱). گرد آوری از کتاب: اخلاق در قرآن‏، آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى، مدرسه الامام على بن ابى طالب(ع)، قم، چاپ اول، ۱۳۷۷ ه.ش‏، ج ۱، ص ۲۷۳.

🔺 شبکه سعودی ایران‌اینترنشنال برای سیاه‌نمایی علیه ایران، دست به دامن سناریو تکراری پرستار قلابی شد! #به_حول_قوه_الهی_کرونا_را_شکست_میدهیم

🌴امام علی علیه السلام   منَ كَرُمَت نَفسُهُ صَغُرَتِ الدُّنيا في عَينِهِ .    كسى كه كرامت نفْس داشته باشد ، دنيا در نظرش كوچك مى شود.    غرر الحكم : ح 9130 . 

ابن میثم، جلد ۲، صفحه ۲۶؛ و شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، جلد ۲، صفحه ۲۲. (۲). گرد آوری از کتاب: پیام امام امیر المومنین علیه السلام‏، آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى، دار الکتب الاسلامیه‏، تهران‏، ۱۳۸۵ ه. ش‏، ج۲، ص ۱۱۷.

💠سخت ترین روزهای عمر امام علی (علیه السلام) ✳️تعبیرات امام علی(علیه السلام) در خطبه ۳ و ۲۶ نهج البلاغه، نشان مى دهد که على(علیه السلام) در آن دوران ۲۵ ساله اى که او را از تصدّى خلافت پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم) باز داشته بودند، ساعت ها و روزهاى بسیار تلخ و دردناکى را مى گذارند. نه به خاطر این که در رأس حکومت نیست، چرا که خودش صریحاً بى اعتنایى خویش را به این امر در خطبه هاى متعدّد بیان کرده و روشن ساخته است که این مقام تنها یک مسؤولیت الهى است، نه وسیله اى براى افتخار و مباهات، بلکه براى این شدیداً ناراحت بود که مى دید مردم تدریجاً از روح اسلام دور مى شوند و بسیارى از سُنَن جاهلى زنده مى شود و سرانجام همان شد که تاریخ نشان داد; یعنى معاویه به حکومت رسید و خلافت رسول الله را به نوعى سلطنت خودکامه پر زرق و موروثى تبدیل کرد و بعد از او یزید و یارانش بر آن تخت نشستند. و مرتکب اعمالى شدند که در بدترین حکومت هاى خودکامه کم نظیر است. تعبیرات پرمعناى امام (علیه السلام) در این جمله ها نشان مى دهد که چگونه تبلیغات گسترده و شدید سردمداران حکومت از یک سو و تهدید و اِرعاب مردم از سوى دیگر، امام (علیه السلام) را که شایسته ترین فرد براى خلافت پیامبر (صلى الله علیه وآله وسلم) بود و از سوى پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) نیز براى همین منصب تعیین شده بود، به انزوا کشاند تا آنجا که جز اهل بیتش، کسى به عنوان یار و یاور براى او باقى نمانده بود! در حدیث معروفى که مورخان نقل کرده اند مى خوانیم که على (علیه السلام) مى فرمود: «لَو وَجَدْتُ أَربَعینَ ذَوِى عَزم لَقاتَلْتُ»؛ (اگر چهل نفر از افراد با اراده و مصمّم مى یافتم همراهِ آنها پیکار مى کردم و اجازه نمى دادم حکومت اسلامى را از مسیرى که پیامبر (علیه السلام) تعیین کرده بود، منحرف سازند). و نیز این تعبیرات نشان مى دهد که حامیان خلافت، حتى از کشتن اهل بیت امام(علیه السلام) نیز اِبا نداشتند چرا که مى فرماید: «فَضَنَنْتُ بِهم عَنِ الْمَوتِ»؛ (من دریغ داشتم که آنان را به کام مرگ بفرستم). و این به راستى عجیب و وحشتناک است! هر چند این گونه مسائل مهم اخلاقى، در عالم سیاست و حکومت شگفت انگیز نیست! این احتمال نیز وجود دارد که حامیان متعصّب خلافت، منتظر بهانه اى بودند تا فرزندان امام (علیه السلام) را که احتمال جانشینى آنان را در آینده مى دادند، از میان بردارند تا کسى براى تصدّىِ پُست خلافت، از اهل بیت باقى نماند. اما درباره این که این دوران تا چه حد در کام امام (علیه السلام) تلخ و ناگوار بود، باید گفت در حقیقت سخت ترین روزهاى عمر امام (علیه السلام) همین ایام بود که در گوشه خانه نشسته و ناظر اَعمالِ بى رویه اى بود که به نام حکومت اسلامى انجام مى گرفت، اعمالى مانند تحریف عقاید و اشتباه در فهم احکام اسلام و ارتکاب انواع تبعیضات و بى عدالتى ها و سرانجام تبدیل حکومت اسلامى به سلطنت خودکامه اى همانند سلطنت فرعون و قیصر و کسرا. در نامه ۶۲ نهج البلاغه، نیز امام(علیه السلام) مى فرماید: «به خدا سوگند! من، هرگز باور نمى کردم و به خاطرم خطور نمى کرد که عرب، بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله وسلم) امر امامت و رهبرى را از اهل بیت او بگرداند و آن را بعد از حضرتش، از من دور سازد! تنها چیزى که مرا ناراحت کرد اجتماع مردم اطراف فلان شخص بود که با او بیعت کردند (کسى که من او را شایسته این مقام نمى دیدم و مشکلات عظیم جامعه اسلامى را در دوران حکومت وى بوضوح پیش بینىل مى کردم). من دست روى دست گذاشتم و از بیعت خوددارى کردم. (نه توان مخالفت بود و نه جاى همکارى) تا این که با چشم خود دیدم گروهى از اسلام بازگشته و مى خواهند دین محمد (صلى الله علیه وآله وسلم) را نابود سازند. (اینجا بود) ترسیدم اگر اسلام و اهل آن را یارى نکنم، شاهد شکاف در بنیان نیرومند اسلام یا محو آن بوده باشم که مصیبتش براى من از رها ساختن خلافت و حکومت بسیار سنگین تر بود... لذا براى دفع این حوادث به پا خاستم تا باطل از میان رفت و دین اسلام از (خطر منافقان و دشمنان اسلام) رهایى یافت ...«فَنَهَضْتُ فى تِلْکَ الاَْحداثِ حَتّى زاحَ الْباطِلُ وَ زَهَقَ وَ اطْمَأَنَّ الدّینُ وَ تَنَهْنَهَ». این تعبیرات نشان مى دهد که امام(علیه السلام) در آن دوران در میان دو مسأله ناگوار گرفتار بود: در یک سو از دست رفتن حقِّ مسلّم خودش و مسلمانان را مشاهده مى کرد، حقّى که با از بین رفتنش انحرافات عجیبى پیدا شد، و از سوى دیگر توطئه شدید منافقان و دشمنان اسلام را مى دید که براى نابودى و محو اسلام، کمر بسته بودند و سوگند خورده بودند. و امام(علیه السلام) بر اساس قاعده منطقى و عقلانى و شرعىِ اهمّ و مهم، به یارى اسلام شتافت و در برابر مشکل نخست دندان بر جگر گذاشت و ناراحتى ها را تحمّل کرد. ✍گرد آوری از کتاب: پیام امام امیر المومنین علیه السلام‏،جلد2 . ص117

📹 ببینید : پاسخ به شبهات و سوالات دینی ❓علت طولانی شدن غیبت امام زمان علیه السلام چیست...!؟ https://eitaa.com/BARADARANH1_IR