سلام و عرض ادب خدمت دوستان عزیز! حقیرتر از چیزی هستم که بخوام دست به دامن کلمات بشم و از این ایام صحبت کنم اما در حد چند جمله کمی با هم صحبت کنیم خوبه..:)

خُب الحمدالله عمر ما باقی بود و به محرم ۱۴۴۳ رسیدیم!

یه فرصتِ دیگه یه فرصتِ باارزش یه فرصت که به اسم آقا امام‌حسینه

محرم، شعبان، رمضان، غدیر همه میان و میرن تو این ایام که در گذره ما باید به خودمون نگاه کنیم! نگاه کنیم که آیا این همه فرصتِ خوب داریم استفاده می‌کنیم یا نه صرفا محرم رو تو یه سری چیزا خلاصه کردیم؟!

آیا منِ بچه شیعه تو این ماه محرم تو این ایام که آقا سیدالشهدا برای احیای دین اسلام قیام کرد، آیا ما برای احیای خودمون قیام کردیم؟!

تصمیم گرفتیم بهتر بشیم؟! قشنگ‌تر بشیم؟! تصمیم گرفتیم یه دو سه‌تا بدیمونو کنار بذاریم؟! تصمیم گرفتیم دور چندتا گناه خط بکشیم؟! تصمیم گرفتیم فضیلت کسب کنیم؟!

آخه امام‌حسین که فقط سینه‌زنی نیست امام‌حسین عشقه عاملِ حیاته قلب و جون و دنیا و آخرته حسینِ امید و روشنایی دو عالمه

به قول آقا مصطفی صدرزاده: کسی که توی هیئت فقط سینه می‌زنه خیلی کار بزرگی نمی‌کنه کار بزرگ رو کسی می‌کنه که توی هیئت حضور داره و چای پخش می‌کنه کسی که سینه می‌زنه فقط یه سینه‌زنه شیعه مرتضی‌علی باید با رفتارش عشقش رو ثابت کنه!

پس باید با رفتارمون، عملمون و با احیای خودمون عشقمون رو ثابت کنیم!

هم عزاداری و هم احیای خود اینطوری خیلی قشنگ‌ترم میشه💚

از همین امشب شروع کنیم یکی دوتا گناهمونم کنار بذاریم خیلی خوبه بعد کم‌کم میریم سراغِ بقیش دستامونو ببریم بالا با هر زبونی که دوست داریم از آقا بخواییم که کمکمون کنه!

یادتون نره خیلی التماس‌دعا قدرِ خودتون رو خیلی بدونید، خیلی روزگارتون حسینی