_نزدیکترین‌راه‌به‌الله‌حسین‌است نزدیک‌ترین‌راه‌به‌ارباب‌رقیه🥲💔🌚 #اربعین #امام_حسین #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

یا اباعبدالله آقای من ...)) #اربعین #کربلا #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

دوست‌دارم‌چون‌توحسینی:))) 🙂✨🖤 #اربعین #امام_حسین #کربلا #محرم #شب_جمعه #نَشـــــــر=صَــــدَقِہ جاریِہ ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

آخ💔(: #کلیپ‌استوری 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

🔴 درک ظهور و یار حضرت شدن 🔵 امام صادق علیه السلام فرمودند : 🟢 هر کس سوره اسراء را در هر #شب_جمعه بخواند نمی میرد تا آنکه زمان قائم آل محمد علیه السلام را درک کند و از یاران او بشود. 📚 ثواب الاعمال شیخ صدوق ص ۲۲۵ #امام_زمان عج ┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃 ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈

💠توسل به امام زمان مرحوم ‌سید عبدالکریم کشمیری (رحمة...),برای توسل به امام زمان (عج)،به زیارت آل یاسین سفارش می‌کردند به اضافه ۱۱۰ مرتبه اَلْمُسْتَغاثُ بِکَ یَابْنَ الْحَسَنْ 📚روح و ریحان /۹۹ #توسل_امام_زمان ------------------------------------------ 🌻|↫‌#تعجیل‌درفرج‌منجی‌عالم‌صلوات🚩 ‌‎‎‌‎‎‎‌‎‌‌#اَلَّلهُم‌عجِّل‌‌لِوَلیِڪَ‌‌الفرَج 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

أَیْنَماکانَ‌اسم‌الحُسَیْن فَهُناکَ‌الجنّة _هرکجا نام حسین است... همانجاست بهشت.‌.. 🖤🍃 #السلام‌علیڪ‌یا‌اباعبدالله ـ ـ ـ ـ ـ 💠#امام_رضــــا🤍 💠#امام_زمـــان💚 💠#اللّهم_عجِّل_لولیک_الفرج🍀 🕊ــــــــــــــــــ↓بــاب هشتــ🕌↓ــــمــــــــــــــ🕊 @Bab_Hashtom🍃

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان خاطرات یک مجاهد💗 قسمت46 _فکر کنم محتشم موهای ژولیده شو به کله ی کچل ترجیح بده. نه اینکه خودت اوستایی و خوب اصلاح می کنی برا همین نمیاد اینجا! _دارم شاگردی میکنم، ایشالا یاد میگیرمو یه سلمونی میزنم. منیرخانم غرغر کنان می گوید: _باشه! هر موقع سلمونی وا کردی بیا اسم دختر منو ببر. دست ننه ات هم درد نکنه، خداحافظ! منیرخانم در را می بندد و زیر لب چیزهایی می گوید. بعد هم رو به من می گوید: _فکر میکنه ازدواج کردن کشکیه! جوونای امروزی عقل تو کله شون نیست. نمیدونم چی تو اون قیافه و مخش دیده که عاشق گلی شده! گلی ماشالله قیافه ش مثل پنجه آفتابه! دیوونه نشدم بدمش به این پسره ی گلابی! گلی ‌که تا آن موقع چادر جلوی صورتش بود، چادرش را کنار میزند و می گوید: _اینطور نگو مامان! گناه داره! _نگاش کن! تو دیگه طرفداری اون پسره رو نکن که خوشم نمیاد. گلی در گوش مادرش چیز هایی زمزمه می کند که من نمیفهمم. بعد هم دکمه هایی را روی میز می گذارد و می رود. تا غروب پشت چرخ می شینم و زود کار را یاد می گیرم. منیرخانم خیلی از من خوشش آمده چون زود کار ها را بلد می شوم. اذان که می دهند وضو می گیرم و ته مغازه که حالت پَستو مانند دارد؛ روزنامه می اندازم و نماز می خوانم. بعد از نماز منیرخانم می گوید: _آفرین پس اهل دین و ایمونی! کمتر جوونی پیدا میشه که اینطور باشه. لبخندی میزنم که می پرسد: _اهل همین محله ای؟ من خیلی پر حرفی کردم امروز! همان طور که از جا بلند می شوم، می گویم: _آره، چند کوچه بالاتر. نه این چه حرفیه، خوبه یکی حرف بزنه و حوصله ی آدم سر نره. _همه بهم میگن حَرافم! والا خودمم قبول دارم ولی چه کنم؟ درد زندگی رو تو خودم بریزم دیگه دلو دماغم به کار نمیره‌. ماشالله تو هم خیلی زود راه افتادیا! دختر من میره دانشگاه برای همین کمکم نمیاد. به یاد دانشگاه می افتم. با اینکه خیلی اذیت شدم اما درس خواندن برایم لذت بخش تر از این حرف ها بود. سری تکان می دهم و حرف های منیرخانم را تایید می کنم. ساعت شش می شود و از منیرخانم خداحافظی می کنم. هوا تاریک شده و نور تیربرق ها کوچه را از تاریکی در آورده است. قدم زنان به خانه می رسم و در را باز می کنم. دایی در خانه نیست، دلم می خواهد جواب نامه های آقاجان را بدهم برای همین کاغذی در می آورم و می نویسم:" بسم رب الکعبه... سلام میدهم از راه دور در حالی که قلب هایمان همیشه بهم نزدیک است. ببخشید که جواب نامه هایتان را زود تر ندادم چون دیر به دستم رسید. از مادر تشکر میکنم برای چیزهایی که فرستاد و من را خوشحال کرد. برایم دعا کنید! این روزها حس و حال عجیبی دارم. نمیدانم اگر بگویم چه میکنید اما نمیتوانم پنهان کار باشم و می گویم که من از دانشگاه انصراف دادم. آقاجان راست میگفت که با عقاید لیبرالیسمی نمیتوان جامعه شناسی توحیدی را شناخت. آنها میخواستند پا روی عقایدی بگذارم که شما از کودکی به من یاد دادید ولی من این کار را نکردم و عقایدشان را به سخره گرفتم و رسوایشان کردم. اکنون در کلاس های حاج آقا امامی شرکت می کنم و تفسیر قرآن و نهج البلاغه را یاد میگیرم. به تازگی در خیاطی مشغول به کار شدم. دلم نمیخواهد برایم بی تابی کنید و بگوید که برگردم چون به قول آقاجان دارم چیزهای جدیدی کشف می کنم پس نگران نشوید. سعی میکنم تلفن و نامه بدهم تا بی خبر از من نباشید. به آقامحسن، لیلا و محمد سلام برسانید و فاطمه را ببوسید. خداحافظتان... ریحانه." کاغذ را در پاکت می اندازم و از کشو تمبری برمیدارم و رویش می چسبانم. نامه را روی میز می گذارم تا صبح که به مسجد می روم با خود در صندوق بیندازم. شب دایی می آید و با خیال راحت می خوابم. صبح با صدای قوقولی قووی خروش همسایه از خواب می پرم. دایی انگار رفته تا نان بخرد. به آشپزخانه میروم و میبینم چای دم شده و سفره پهن است. انگار دایی رفته! صبحانه را می خورم و نامه را در کیفم می گذارم و از خانه بیرون می روم. سر کوچه ژاله را میبینم و هم را در آغوش می کشیم. ظاهرا برای دیدنم آمده اما می گویم باید به مسجد بروم. ژاله می گوید: _جمعه است! کجا میری؟ می خندم و می گویم: _از کی تاحالا مسجدا جمعه میبندن؟ کلاس دارم باید برم. _فکر کردم وقت داری حالا که دانشگاه نمیای ولی انگار سرتو شلوغ تر کردی! نمی توانستم لب و لوچه ی آویزان شده اش را ببینم و می گویم: _عیبی نداره! بیا باهم بریم. می خواستم تاکسی بگیرم که ژاله گفت که ماشین آورده و با ماشینش می رویم‌. ماشین مدل بالایی داشت و خیلی تر و تمیز بود‌. نمی دانستم اگر خانمهای مسجد من را با این ماشین ببینند چه فکری می کنند‌. بیشتر خانمهایی که توی کلاس حاج آقا امامی بودند از من بزرگتر هستند و فقط یک خانم ۲۵ ساله به من نزدیک تر است‌برای همین بیشتر اوقات کنار مرضیه خانم می نشینم. 🍁نویسنده_مبینار (آیة)🍁 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 💗رمان خاطرات یک مجاهد💗 قسمت47 باهم کتاب هایمان را رد و بدل می کنیم و من نوار های آیت الله خمینی را از او می گیرم. زن مومن و متدینی است، او می گفت که همسرش را ساواک دستگیر کرده اما باز دست از جهاد نمی کشد! واقعا چنین زنی برایم قابل تحسین است. به ژاله می گویم سر کوچه بایستد تا من برگردم. حاج آقا امامی پشت میز کوچکش نشسته است و خانم ها هم نشسته اند. سلام می دهم و کنار مرضیه خانم می نشینم. رو به حاج آقا می گویم: _ببخشید حاج آقا من باید زودتر برم ممکنه مطالب مهم رو بگید؟ حاج آقا عینکش را بالا می دهد و با لبخندی که پس زمینه ی چهره اش است می گوید: _من مطالب رو به خانم حمیدزاده میدم فقط یک اعلامیه هست که باید بگیرید. جلو می روم و اعلامیه را می گیرم. مرضیه خانم با مهربانی در گوشم می گوید: _نگران نباش من مطالبو بهت میرسونم فقط مراقب اون اعلامیه باش. بزارش لایه کتاب یا کیف پولیت. از این که دلسوزم است احساس خوبی دارم و تشکر می کنم. از همه خداحافظی می کنم و از مسجد بیرون می روم. ژاله با ماشینش چراغ می دهد و به طرفش می روم‌. با لبخند کنارش می نشینم که می پرسد: _چرا اینجا میای؟ _کلاسای تفسیر قرآن اینجا برگزار میشه. _آها! خوب خودتو سرگرم کردی! میخندم و می گویم: _آره دیگه، من بیکار نمی شینم. تازه بعد از ظهر یا وقتی که ازینجا میرم باید برم خیاطی. ژاله انگار حرف هایم را نمی شنود و با تردید می پرسد: _ارزششو داشت که دانشگاه رو ول کردی؟ رو به او برمیگردم و کاملا مصمم می گویم: _میشه گفت آره ولی اگه دانشگاه خوب بود هیچی جاشو نمی گرفت. _اینا رو ول کن! امروز کجا بریم؟ _من ساعت ده باید خیاطی باشم‌. _عه چه بد! میخواستم ببرمت سینما ولی خب میریم یه کافه و صبحانه میخوریم. _من صبحانه خوردم. _من نخوردم! معده ام دادش درومده! ژاله ما را به کافه ای می برد و من چای میخورم و او سفارش صبحانه می دهد. تا سفارش ها را بیاورند از او میخواهم در مورد دانشگاه بگوید. او هم تعریف می کند که شهناز برگشته است و کمتر حرف های مرا می زند، انگار حساب کار دستش آمده و آن زمان ها به هوای من حرفی میزده. بعد هم انگار که چیز مهمی یادش آمده باشد می گوید: _راستی! _چی؟ _مرتضی سراغتو ازم گرفت. نمی فهمیدم از چه می گوید و پرسیدم: _مرتضی؟ کی هست؟ گارسون سفارش را آورد، ژاله نتوانست صبر کند تا گارسون برود و بعد حرف بزند برای همین می گوید: _همون پسره که اون روز با تو دیدم. گفتم خبریه تو گفتی نه! کمی به مغزم فشار آوردم و جرقه ای مرا به یاد آن روز انداخت که دفتر و جزوه ام را پس داد. با بی خیالی می گویم: _خب؟ _هیچی منم گفتم تو انصراف دادی البته نگفتم چرا. چای را برمیدارم و زیر لب می گویم: _کار خوبی کردی! ازش خوشم نمیاد. ژاله با شیطنت نگاهم می کند و می گوید: _ولی من فکر میکنم اون به تو حسایی داره! _خب داشته باشه! به من چه. نگاهی به ساعتم می کنم که کمتر از یک ساعت وقت دارم. به ژاله ساعت را گوشزد می کنم و دست می جنباند. از کافه که بیرون می آییم مرا یک راست به خیاطی می برد و از او خداحافظی می کنم. حرف های ژاله مرا به عالم فکر و خیال می برد و نمی توانم کار کنم. منیرخانم چندباری غرغر می کند تا حواسم جمع می شود. سریع کارم را تمام می کنم و به خانه می روم. به سمت یخچال می روم تا آب بنوشم. روی برگه ای دایی نوشته که امشب نمی آید. هنوز ماجرای دو مستشار آمریکایی را از یاد نبرده ام. دلم نمیخواست افکارم را با دایی درمیان بگذارم اما دوباره فکر و خیال به سرم می زند. ظهر خاگینه میخورم و به خیاطی می روم‌. دم خیاطی حسین از گلی خواهش می کرد کمی بایستد تا باهم حرف بزنند‌. گلی با دیدن من تعجب می کند و قبول نمی کند. از کنارشان با خنده رد می شود و وارد خیاطی می شوم‌. منیر خانم باز حرف هایش گل می کند و حرف میزند. من حواسم پی دیگر است و به دایی فکر می کنم، هر چه میگویم دایی بچه نیست! یا اولین بارش نیست که شب نمی آید، به کتم نمی رود! منیرخانم صدایش را بالا می برد می گوید: _حواست هست؟ کجایی؟ سریع سرم را تکان می دهم و می گویم: _ بله! همینجام! نگاه مشکوکی به من می اندازد و می گوید: _نچ اینجا نیستی! پاشو دستو صورتتو آب بزن بیا! به جای آب زدن، وضو میگیرم و مشغول می شوم سعی میکنم دیگر مغزم فعال نباشد و خیال به سرش نزند. یکم بیشتر می مانم تا جبران کنم. ساعت نزدیک هفت می شود و به خانه می روم. یاد نامه می افتم که پستش نکردم! فراموش کاری به خودم می گویم و نامه را توی صندوق می اندازم و بعد به خانه برمی گردم‌. گرسنه ام نیست و روی تخت ولو می شوم. نمیدانم چطور خوابم می برد که با صدای زنگ در بیدار می شوم! از پشت در می پرسم: _کیه؟ صدای مردی می آید که می گوید: _منم کمیل! درو باز کن. شک میکنم چون دوست های دایی هرجا دایی باشند می روند نه اینجا! 🍁نویسنده مبینار (آیه)🍁