قول دادم یه بحثی رو مطرح کنم منتها به دلیل کاری که این چند روزه برام پیش اومد، وقت نشد مطرح کنیم.
الان آماده اید بریم برای بحثمون؟
- - - موضوع بحث چیه؟ - - -
- من رو به خاطر دینداری مسخره میکنن، چه کار کنم واقعا؟؟
- چطوری در مقابل تمسخر ها و سختی های راه، قدرتِ تحمل و صبر خودمون رو بالا ببریم؟
- اصلا فلسفه صبر و تحمل چیه؟ برای چی باید صبر خودمون رو بالا ببریم؟
بدون صبر و مقاوت نمیتونیم به زندگی بهتر برسیم! و ما برای این زندگی بهتر نیاز داریم به صبرِ اجتماعی، صبرِ شخصی کافی نیست! صبرِ درست و زیبا اینه که اصلا ناراحت نشی، نه اینکه ناراحت بشی ولی ناراحتیت رو کنترل کنی! ما باید بجای فرار از رنج ها، مقاومتمون رو ببریم بالا.
اینا رو گوشه ذهنتون داشته باشید.
ببینید اینو باید بدونیم که برای زندگی بهترمون یه برنامه از جانب خداوند به ما عرضه شده به نام "دین" .
ویژگی اول مربوط میشه به "مثبتنگری"
دومی مربوط میشه به "نظم یافتن"
سومی که ما الان باهاش کار داریم میشه "مقاومت، صبر و استقامت"
صبر و استقامت ویژگییه که واقعا آدم همه جا نیاز داره، اینو اینجا میگم بدونید، امکان نداره! امکان نداره بدون مقاومت و صبر بتونید زندگی کنید! اصلا خدا جوری این دنیا رو طراحی کرده که فقط با صبر و استقاومت بتونید به چیزی برسید!
این یه قاعده است! یه قاعده ای که انسان تجربی هم بهش دست یافته!
خوب بفهمیدش!
امام صادق علیهالسلام از قول حضرت عیسی علیهالسلام میفرماید:
شما نمیتوانید به چیزهایی که دوست دارید برسید، مگر با صبر کردن بر چیزهایی که خوشتان نمیآید؛ و دنیا طوری طراحی شده که اگر میخواهید به دوستداشتنی خود برسید، باید صبر کنید.
پرانتز باز: روایات و احادیثی که میفرستم همه دارای سند هستند، منتها به دلیل طولانی شدن متن دیگه اشاره نمیکنیم بهشون. اگر عزیزی سند خواستند پیوی درخدمتم.