از سعدآباد تا برجام یکی از بحث‌ های جدی در تاریخ مذاکرات هسته‌ای ایران، مسئله‌ی ضمانت‌های اجرایی و عینی است؛ موضوعی که هم در توافق سعدآباد و هم در برجام به شکلی مشابه اتفاق افتاد، بعید نیست در توافق حاضر صادق نباشد و برجام و سعد آباد پیامدهای سنگینی برای کشور به همراه داشت در توافق سعدآباد، ایران موظف به ارائه ضمانت عینی شد؛ یعنی اقدام عملی و قابل‌ راستی‌ آزمایی مثل تعلیق غنی‌سازی و نظارت های اژانس. اما طرف اروپایی تنها ضمانت محکم داد؛ عبارتی کلی و غیر الزام‌ آور که هیچ تعهد عملی به‌ دنبال نداشت و صرفا باد هوا بود. همین الگو در برجام تکرار شد؛ ایران تعهدات دقیق، فنی و قابل سنجش پذیرفت (کاهش سانتریفیوژها، محدودیت ذخایر اورانیوم، نظارت‌های شدید راکتور اراک و...)، اما طرف مقابل صرفا وعده لغو تحریم‌ها داد؛ وعده‌ای که نه ضمانت حقوقی داشت و نه در عمل توسط ترئیکا و آمریکا باقی ماند. این تجربه نشان می‌داد که در مذاکرات، بازی با واژه‌ ها می‌تواند بهانه حمله به یک ملت یا تحریم های بین المللی شود، در عین حالی که طرف مقابل با الفاظ مبهم، از مسئولیت عملی شانه خالی کند.‼️ مسئله اساسی این است که غرب با استفاده از این شگرد به راحتی در متون توافق، بهانه خلف وعده جور می‌کند دقیقا مانند توافق حاضر که باز هم درس عبرت نشد، تعهد و اعتبار همکاری با آژانس صرفا یک ادعاست و در توافقنامه نیست و هیچ ضمانت اجرایی و عینی نخواهد داشت، حتی اگر ایران هم در صورت عمل خصمانه همکاری را کاهش دهد، آن‌ها با چند تهدید تحریم بین المللی باز اصلاحات را به طرف میز مذاکره می‌کشانند.

اقرار العقلاء؛ نسخه دولتی! دولت در مسیر خلاف!؟ در فقه و حقوق یک قاعده‌ی مشهور داریم: اقرار العقلا علی انفسهم جائز یعنی اگر یک فرد عاقل و مختار به زیان خودش چیزی را بپذیرد و اعتراف کند، آن سخن معتبر است و نمی‌تواند انکارش کند. این اصل ساده اما مهم، در دادگاه‌ها و قوانین ما نیز کاربرد گسترده دارد. مثلاً در ماده ۱۲۷۵ قانون مدنی آمده است هرکس اقرار به امری نماید که دلیل بر حق طرف مقابل باشد، دلیل بر ضرر خود او خواهد بود. همچنین در ماده ۲۰۲ آیین دادرسی مدنی تعریف شده است که اقرار عبارت است از اخبار به حقی برای غیر و به ضرر خود.! پس اگر کسی بدهکاری‌ اش را بپذیرد یا مالکیت مالی را برای دیگری تأیید کند، این اقرار علیه او نافذ است و قابل استناد است. اما چرا این قاعده را یادآوری می‌کنیم؟ همین روزها در خبرها دیدیم که سخنگوی دولت به نقل از رئیس‌جمهور اعلام کرد: با وضع موجود، کشور توان توسعه را ندارد و مسئله اصلی، بهره‌وری پایین است. این جمله چیزی جز یک اقرار به ناکارآمدی شرایط موجود نیست. وقتی عالی‌ترین مقام اجرایی کشور می‌گوید منابع داریم ولی درست مصرف نمی‌کنیم، در حقیقت همان اصل فقهی در سطح سیاسی تکرار می‌شود اقرار عاقل بر زیان خویش حجت است. یعنی دولت پذیرفته که مشکل اصلی فقط کمبود منابع یا تحریم نیست، بلکه ضعف مدیریت و بهره‌ وری است. همچنین رهبری چند روز پیش در دیدار رئیس جمهور و هیأت وزیران به صراحت بیان کردند: مسئولان و صاحبان قلم و بیان، راویان قدرت و قوت باشند و نه راوی ضعف‌ها! این گزارش دولت(عدم توانایی در توسعه) دقیقا در خلاف دستور آقا است

سال‌ها پیش گفت امروز خیلی‌ها بهش رسیدند اما بازم در خواب خرگوشی هستند

-

یادی کنیم از صحبت های رئیس جمهور حال حاضر در سال ۱۴۰۱ زمانی که نماینده مجلس بود اومد تو تلویزیون و رسما گفت گشت ارشاد مهسا امینی رو کشته.

زارعی، نماینده تهران، در دفاع از وزیر خارجه: عراقچی را باید سرباز وفادار خط مقدم نظام در برابر دشمن دانست. مجتبی زارعی، عضو مجلس شورای اسلامی و نماینده تهران، پس از حضور عراقچی در نشست کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی، گزارشی منتشر کرد و در آن به حمایت کامل از مواضع او پرداخت. او بدون اشاره به هیچ‌گونه نقدی نسبت به عملکرد وزیر خارجه، تأکید کرد: «عراقچی سرباز مطمئن و قابل اعتماد نظام در خط مقدم عرصه دیپلماسی است.» با این حال، مشخص نشد چرا این سرباز وفادار در ماجرای برجام که رهبر انقلاب به صراحت بر رعایت خطوط قرمز در آن تأکید کرده بودند نتوانست از برخی اصول اساسی حراست کند؛ نتیجه بخشی از آن روند نیز مکانیسم ماشه بود. لازم به ذکر است که زارعی در انتخابات مجلس با پشتیبانی جبهه پایداری و حضور در فهرست مشترک محصولی و قالیباف موفق به ورود به مجلس شد.!😂

الان بعد ۳ سال از فوت مهسا امینی افرادی که آنروز در خیابانها حضور داشتند سوال های بسیاری ذهنشان را مشغول ساخته برای چه کس و چه چیزی به خیابان رفتند ؟ آیا واقعا آنطور که ادعا میشد حق زنان در جامعه پایمال شده یا اونم جزیی از مسایل ووک جهانی بود که در ایران نمود خشن تری پیدا کرد . الان مردان جامعه از خودشون میپرسن آنهمه نفرت پراکنی و تفرقه واقعا نیاز بود ؟ آیا کسانی که آنروز مقابل تخت شاهی یا میز ریاست جمهوری ایران زنبیل گذاشته بودند الترناتیو مناسبی محسوب میشدند ؟ ایا کسانی که امروز از متجاوزین به خاک ایران حمایت میکنند ، آنروز مستحق آنهمه حمایت بودند ؟ اگر به عقب بازگردند برای تغییر نظام به نفع خائنین به کشور به خیابان ها میایند یا اینکه مقابل افرادی که امروز پرچم اسراییل روی دوششان میگذارند میایستند ؟ امجد امینی که پس از سه سال از مرگ دخترش سالگرد عمومی برگذار میکند صرفا عزادار است یا اهداف سیاسی را دنبال میکند ؟ *مهدی بابایی*