«درست به کار بردن واژه‌ها. از کنفوسیوس پرسیدند برای رهایی از موقعیتی مشئوم چه تدابیر عاجلی باید اندیشید؟ او این جواب حیرت‌آور را داد: باید کاری کرد که واژه‌ها در معنای درست خود به کار روند. باید محتوای آن‌ها را بازیافت. بگذار تا امیر امیر باشد، پدر پدر، و انسان انسان. اما مدام خیانت می‌شود، و واژه‌ها دیگر با مدلول خود مطابقت ندارند. هستی و زبان از یکدیگر جدا می‌شوند. «آن کس که صاحب هستی باطنی است، صاحب کلمات نیز هست؛ اما آن کس که صاحب کلمات است، لزوماً صاحب هستی باطنی نیست.» وقتی زبان آشفته گردد، همه چیز دچار آفت می‌شود. «وقتی کلمات (نامگذاری‌ها و مفاهیم) دقیق نباشند، حکم‌ها روشن نیست، کارها رونق نمی‌گیرد، مجازات‌ها به جا اعمال نمی‌شوند و مردم سر از کارها درنمی‌آورند.» «از این رو، آزاده واژه‌ها را چنان برمی‌گزیند که هیچ ابهامی پیش نیاید و حکم‌های خود را به صورتی درمی‌آورد که بتوان بی‌دودلی آن‌ها را به عمل درآورد. آزاده کمترین ابهامی را در سخنان خود برنمی‌تابد.» کارل یاسپرس، کنفوسیوس، احمد سمیعی، تهران، انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۳، صص. ۴۸-۴۹ https://eitaa.com/Bayynat

اقلیت سختگیر و‌متعصب چگونه نظر خود را بر اکثریت تحمیل می‌کند؟ https://eitaa.com/Bayynat

🔹حضرت #فاطمه علیهاالسلام فرمودند... https://eitaa.com/Bayynat

🗞 صفحه نخست روزنامه‌های سه‌شنبه 24 فروردین 1400 https://eitaa.com/Bayynat