از شروع دوباره نترس اینبار از صفر شروع نمیکنی از تجربه‌هات شروع می‌کنی...

یک صبر برایمان مانده و همه‌ی دنیا می‌خواهد آن را امتحان کند...

یه سکوت بی‌پناهم... 🥀

الان اونجاییم که محمود دولت آبادی میگه؛ ما دیر آمدیم یا زود؟ هرچه بود به موقع نیامدیم... ‌

روزگار قسمت ما رو کجا فرستادی که هروقت نوبت ما شد گفتن قسمت نیست...؟!

انگار که از مشت قفس رستی و رفتی یکباره به روی همه در بستی و رفتی هر لحظه‌ی همراهی ما خاطره ای بود اما تو به یک خاطره پیوستی و رفتی نفرین به وفاداری‌ات ای دوست که با من پیمان سر پیمان شکنی بستی و رفتی چون خاطره‌ی غنچه‌ی پرپر شده در باد در حافظه‌ی باغچه ها هستی و رفتی جا ماندن تصویر تو در سینه‌ی من! آه! این آینه را آه که نشکستی و رفتی