پیامبر مهربانی «صلی الله علیه و آله » : 🔹 مَن سَرَّهُ أن يَستَجيبَ اللّه  لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَالكَربِ فَليُكثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ؛ 🔹هر كس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت كند، در هنگام آسايش، دعا بسيار كند. « نهج  الفصاحه . ص ۷۷۰ . ح ۳۰۲۳ . »

🍂 🔻 ناگفته های یک پرستار از جنگ ۱ جنگ ابتدا با حمله هوایی به چند فرودگاه ایران و تعرض زمینی همزمان ارتش عراق به شهرهای غرب و جنوب ایران آغاز شد. در سال‌های آغازین جنگ تحمیلی دانشجویان به عنوان کارورز در بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز که از بیمارستان‌های قدیمی خوزستان است، مشغول به تحصیل و سپس سرپرستار بخش، سوپروایزر و مسئول گروه آموزشی بودم. بیمارستان امام خمینی اهواز از نظر استراتژیک در مرکز شهر و در ناحیه‌ای پر ازدحام قرار دارد و در دوران جنگ تحمیلی یکی از مراکز درمانی پذیرای مجروحان جبهه‌های جنوب بود. به خاطر دارم زمانی که عملیات می‌شد، مجروحان زیادی برای درمان به این بیمارستان اعزام می‌شدند و به آنها خدمات می‌دادیم. آن موقع مسیری برای حرکت  مجروح در راهروها و بخش‌ها و سایر نقاط این بیمارستان نداشتیم و به دشواری مسیری باز می شد تا مجروحان را پس از تشکیل پرونده، ویزیت کنیم و درمان‌های مناسب ارائه شود. 🌷

🍂 🔻 ناگفته های یک پرستار از جنگ ۲ به خصوص رزمندگانی که وضعیت اورژانسی داشتند را سریعا با پرونده به اتاق عمل منتقل می‌کردیم و ضمنا به دلیل ازدحام بالای مجروح در بیمارستان‌ها و عدم امکان نگهداری، مجروحان رزمنده بر اساس نوع وضعیت‌شان تقسیم‌بندی می‌شدند. در کنار مجروحان جبهه، مصدومان غیرجبهه ای یعنی افرادی که در پی بمباران‌های هوایی، پرتاب موشک و ترکش به شهر صدمه می‌دیدند را هم باید اضافه کرد. ما هم به عنوان تیم پزشکی در قبال درمان یک انسان، فارغ از هر گونه تعصبی کارها را انجام می‌دادیم. 🌷

🍂 🔻 ناگفته های یک پرستار از جنگ ۳ یادم می‌آید که در بین مجروحان خودی مجروحان عراقی به بیمارستان اعزام شده بودند و گروه پزشکی با این‌که از دست دشمن دل خونی داشتند، اما با این حال به دلیل تعهدات از این مجروحان عراقی را مانند مجروحان خودی مراقبت می‌کردیم و همان کاری که برای مجروح خودی انجام می‌دادیم برای مصدوم عراقی هم انجام می‌دادیم. در مقطعی از جنگ تحمیلی دشمن تا ۲۰ کیلومتری اهواز پیشروی کرده و به نزدیکی شرکت نوردلوله و سه راه خرمشهر رسیده بود. ما تا آن زمان سنگر و مکان امن درمانی نداشتیم و پذیرش و ویزیت و سایر امور مجروحان همان‌طور که مطرح شد انجام می دادیم. به هنگام عملیات و حمله در طبقه همکف اورژانس، راهرو بخش‌ها، درمانگاه‌ها و محوطه باز بیمارستان انجام می‌شد و به علت کمبود فضاها و بمباران‌های مکرر شهر و عدم امنیت جانی، بیمارستان‌های اهواز از جمله بیمارستان‌های امام و گلستان به مکان‌های امن منتقل شدند. برای مثال در خصوص بیمارستان امام آزمایشگاه به ساختمان سازمان آب در خیابان نشاط، بخش اطفال به ساختمان زیرزمین سازمان آب و برق در خیابان ۲۴  متری، بخش داخلی به ساختمان هواپیمایی(هما) در خیابان  ۲۴ متری و بخش‌های جراحی و آی سی یو  به هتل فجر منتقل شدند. 🌷

🍂 🔻 ناگفته های یک پرستار از جنگ ۴ به دلیل ازدحام مجروحین، بیماران بخش زنان و زایمان به ساختمان صنایع دستی در مجاورت هتل فجر منتقل شدند. با این‌که بیمارستان‌های امام و گلستان اهواز به علت خطرات یادشده ناامن بودند، اما مرکز برنامه‌ریزی و ستاد حوادث غیرمترقبه در این بیمارستان‌ها فعال بود و مسئولیت اجرایی و تقسیم برنامه ها توسط گروه‌های پرستاری و مدیریت بیمارستان انجام می‌شد. در آن زمان این بیمارستان‌ها نیاز به نیروی پرستاری پزشکی، خدماتی، امکانات و تجهیزات بیشتر برای کنترل و سوپروایز کردن داشتند. بنابراین از نیروهای ماموریتی و امدادی آموزش‌دیده نیز استفاده می‌شد. بعد از هر حمله که به طور مکرر صورت می‌گرفت، به علت کمبود نیروی کمکی، افراد هر تیمی اعم پزشک،  پرستار، بهیار، نظافتچی و سایر نیروهای امدادی آموزش‌دیده خارج از حیطه مسئولیتی خود، بدون هیچ تعصب و اختلاف نظری  و با خلوص نیت کمک‌ و حتی محیط‌های درمانی را پاکسازی و ضد عفونی می‌کردند. در زمان هر حمله که ممکن بود از نیمه شب و ساعتی از  روز یا شب شروع شود، به محض بلند شدن صدای آژیر آماده‌باش، همزمان هلیکوپتر و آمبولانس‌ها و خودروهای شخصی مجروحان را به بیمارستان می‌آوردند. ما هم در خدمت بیمارستان‌ها و مجروحان بودیم و در این زمینه روز را از شب نمی‌شناختیم. 🌷

🍂 🔻 ناگفته های یک پرستار از جنگ ۵ در کنار آن، وضعیت مجروحان اعزامی که اعزام آن‌ها به عللی در فرودگاه با تاخیر انجام ‌می‌شد را پیگیر بودیم  که مجروح به چه محلی از شهر اعزام شده و آیا نیاز به کمکی از لحاظ دارویی و نیروی درمانی دارد. به این شکل کمبودها کنترل و جبران و توجهات بر اساس نیازها برنامه‌ریزی می‌شد. سیر درمانی مجروحان از مرحله معاینه تا جراحی و اتاق عمل کاملا مورد پیگیری قرار می‌گرفت. تمام این کارها چه در خود بیمارستان و مکان‌های باز آن و چه در خارج بیمارستان مانند فرودگاه و هتل فجر و صنایع دستی بدون هیچ چشم‌داشتی و با خلوص نیت انجام می‌شد. جو فرهنگی و اجتماعی بیمارستان‌ها در آن دوران با زمان حال کاملا متفاوت بود. در دوران دفاع مقدس با توجه به پیشروی دشمن تا ۲۰ کیلومتری اهواز تقریبا شهر تخلیه شده بود و افرادی که در شهر دیده می‌شدند، اکثرا نیروهای امدادی، کادر درمانی بیمارستان‌ها و نیروهای امنیتی بودند. کمتر کسی از مردم عادی در شهر مانده بودند. اما همت بلند و اعتقاد قوی و پابرجای رزمندگان و نیروهای مردمی و دفاع همه جانبه ملت ایران دشمن را به عقب راند. .. واین ها یادآوری کوتاهی بود از روزهای آتش و خون و از سختی های کادر درمان در جنوب و غرب که باید در اذهان بماند. 🌷