۶ بهمن ۱۴۰۲
۶ بهمن ۱۴۰۲
نصیحتِ مولانا به فرزندش بهاء الدین ولد:
اﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﯾﻤﺎً ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﺎﺷﯽ. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﻮ ﻭ ﮐﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺪﺍﺭ، ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺩﺍﯾﻤﺎً ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﯽ، ﻭ ﺁﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﻋﯿﻦ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺩﺍﯾﻢ ﺩﺭ ﻏﻢ ﺑﺎﺷﯽ، ﻭ ﺁﻥ ﻏﻢ ﻋﯿﻦ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ.
ﭼﻮﻥ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﯾﺎﺩ ﮐﻨﯽ، ﺑﻮﺳﺘﺎﻥ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺍﺯ ﺧﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﺷﮑﻔﺪ ﻭ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﺭﯾﺤﺎﻥ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﭼﻮﻥ ﺫﮐﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ، ﺑﺎﻍ ﺩﺭﻭﻧﺖ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺯﺍﺭ ﻭ ﻣﺎﺭ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﯼ...»
✍🏻نوشتهٔ شمسالدین احمد افلاکی
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
۶ بهمن ۱۴۰۲
💠 #عکس_نوشت ☝️
#احکام_معامله
حکم تغییر کیلومترشمار خودرو برای فروش...
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
۶ بهمن ۱۴۰۲
در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه میرفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاها صاحب مزرعه به دروگران دستور میداد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. حافظ نيز در شعرى چنين میفرماید :
ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی
دستفروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند، آنهايى که در این هوای سرد چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم ...
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
۶ بهمن ۱۴۰۲
۶ بهمن ۱۴۰۲
🌷 امام صادق (عليه السّلام) فرمودند :
☘ يكى از سخت ترين واجبات بر بندگان خدا ، ياد كردن زياد خدا است. سپس فرمودند :
🌿 مقصودم ذكر «سبحان اللّه والحمدللّه و لا اله الا اللّه و اللّه اكبر» نيست ، گرچه آن هم ياد خداست ، ولى منظورم اين است كه در برخورد با آنچه كه خدا حلال يا حرام كرده خدا را ياد كند ، اگر اطاعت خدا بود به آن عمل كند و اگر معصيت الهى بود آن را رها كند.
📖 كافى ، ج ۲ ، ص ۸۰
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
۶ بهمن ۱۴۰۲
۶ بهمن ۱۴۰۲
۶ بهمن ۱۴۰۲
۶ بهمن ۱۴۰۲
💠آیت الله جوادی آملی:
«يکی از بزرگان و اديبان خوشمنظر ادبی میگفت: مرحوم شهريار شعرهای خوبی گفته است، ولی يک بيت در آن غزل هماهنگ نيست. آن غزلی که گفت «علی ای همای رحمت».
گفتند: همه ابياتش خوب است، کدام بيتش مشکل دارد؟ او هم جزء همشهری های مرحوم شهريار بود.
گفت: اين بيتی که شهريار گفت:
برو ای گدای مسکين درِ خانه علی زن
که نگين پادشاهی دهد از کرم گدا را
گفتند: اين از بهترين ابيات اين غزل است نقصی ندارد.
گفت: نخير! اين نبايد اين طور می گفت.
گفتند: پس چه طور بايد می گفت؟
گفت:
مرو ای گدای مسکين تو در سرای مولا
که علی هميشه میزد درِ خانهی گدا را
•┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•
۶ بهمن ۱۴۰۲