https://www.aparat.com/v/21Xu4?playlist=32353161 تشرف خدمت امام زمان(عج) در سامرا داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

داستان زندگی پیامبر صلی الله و علیه و آله و سلم - اصول مرکب‌داری👇 با دوستانم، از مسیری می‌گذشتیم و با هم، گرم صحبت بودیم. همه‌ی ما سوار مرکب‌هایمان بودیم و آرام آرام جلو می‌رفتیم. به پیامبر(صلّی اللّه و علیه و آله و سلّم ) رسیدیم. تا سلام کردیم، پیامبر(صلّی اللّه و علیه و آله و سلّم ) به من گفت: چرا روی مرکب نشسته‌ای؟ گفتم: عجله‌ای نداشتیم. داشتیم با هم گپ و گفتی می‌کردیم و جلو می‌آمدیم. پیامبر(صلّی اللّه و علیه و آله و سلّم ) گفت: پشت حیوان‌ها صندلی وکرسی سخنرانی شما نیست. خدا او را برای شما رام کرده که در راه‌های سخت شما را به مقصد برساند؛ نه اینکه بر پشتش بنشینید و باهم گفتگو کنید. پیاده شوید، بعد با هم حرف بزنید. به دوستانم نگاهی انداختم. از مرکب‌ها پایین آمدیم. پیامبر(صلّی اللّه و علیه و آله و سلّم) ادامه داد: چه بسا مرکبی که بهتر از راکبش است و بیشتر از راکبش، خدا را ذکر می‌گوید. عرق شرم از تیره‌ی پشتم چکه کرد. 📚الگو ایرانی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

دو پسر به نام های قاسم و عبداللّه که در دوران اسلام متولّد شدند و چهار دختر به نام های ام کلثوم ، زینب ، رقیه و فاطمه (سلام اللّه علیها) پانوشت: ۱. الکافی، ج۵، ص ۳۷۴. ۲. امام باقر و امام صادق علیهماالسّلام فرموده‌اند: «ما زوج رسول الله صلی الله علیه و آله شیئاً من نباته و لا تزوج شیئاً من نسائه علی اکثر من اثنی عشر اوقیه و نش یعنی نصف اوقیه؛ تزویج نکرد رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم هیچ یک از دختران خود و نه هیچ یک از زنانش را به بیش از دوازده اوقیه و نیم.» ( اعلام الوری، ص ۱۴۷) - طبرسی هم تصریح می‌کند که مهریه‌ی حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها)، دوازده و نیم اوقیه (همان مهر السنه) بود، هر اوقیه برابر با ۴۰ درهم است. ۳. القواعد، علامه حلی، ج۳، ص ۷۳. ۴. امهات المعصومین، آیت الله شیرازی، ص ۸۷. ۵. وفاۀ الزهرا، سید عبدالرزاق مقرم، ص ۷. ۶. من لایحضر الفقیه، ج۳، ص ۳۹۷. ۷. سرچشمه کوثر، ص ۳۶ به نقل از ام المؤمنین خدیجه، عبدالمنعم، ص ۴۰. منبع: سایت حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) - حج - حوزه - باشگاه خبرنگاران - ویکی فقه و شیعه. 📚الگو ایرانی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

ازدواج حضرت محمّد و حضرت خدیجه 🌹نحوه‌ی خواستگاری حضرت محمّد و حضرت خدیجه حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) زنی بازرگان و دارا بود که به اِمرأةالقریش (یعنی شاهزاده خانم قریش) شهرت داشت. اگرچه فاصله‌ی زیادی میان سطح زندگی پیامبر و حضرت خدیجه وجود داشت، امّا آن بانوی خردمند شنیده بودند و خوب می‌دانستند که آینده‌ی درخشانی در انتظار پیامبر است. به همین‌خاطر موضوع ازدواج با پیامبر اکرم ، از طرف حضرت خدیجه مطرح شد. امّا پیامبر از ایشان خواستند تا از طریق پدر خود «خویلد» یا عمویش از او خواستگاری کنند. از طرف دیگر پیامبر اسلام آغاز زندگی مشترک با همسری که از لحاظ ظاهری هم کفو نبودند را به صلاح نمی‌دیدند. لذا به درخواست ازدواج حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) پاسخ منفی دادند. امّا از آنجایی که حضرت خدیجه بانویی آگاه و بافضیلت بود، در مقابل پاسخ منفی پیامبر بهایشان گفت: «آیا کسی که تصمیم گرفته است ، خود را به پیامبر ببخشد و جان ناقابلش را فدای او کند، برای او مشکل است که ثروت و دارایی‌اش را نیز به او ببخشد و هر چیزی که دارد، تقدیم دوست کند؟» با چنین دیدگاهی، حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها)، از پیامبر تقاضا کرد تا عمو‌هایشان را به خانه پدرش «خویلد» بفرستند و به طور رسمی از او خواستگاری کنند. عموها و عمّه‌های پیامبر شادمان از این موضوع به اقامتگاه بانوی حجاز رفتند و او را از پدرش «خویلد» یا عمویش، برای پیامبر خواستگاری کردند. 🌺 مهریه‌ی حضرت محمّد و حضرت خدیجه مهریه‌ی خدیجه ۴۰۰۰ دینار بود، حضرت ابوطالب علیه السّلام با خرسندی پذیرفتند. حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) آن مبلغ را به عهده گرفتند، مبلغ چهار هزار دینار با خلعتی به خدمت عباس عموی پیامبر فرستادند، تا آن را تحت مراسمی به خویلد پدر حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) تقدیم کنند. ۱ ولی پیامبر اکرم فقط ۵۰۰ درهم از آن را به عنوان مهریه فرستاد، تا مهرالسنّه ۲ باشد ۳ و پیمان زندگی مشترک آن دو ، به امضاء رسید. وقتی مهریه به دست خدیجه(سلام اللّه علیها) رسید به ورقه دستور داد که آن را به محضر پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم تقدیم کند و اعلام کند که همه‌ی اموال خدیجه (سلام اللّه علیها) به آن حضرت تعلّق دارد. ورقه بن نوفل در میان زمزم و مقام ابراهیم ایستاد و با صدای رسا اعلام کرد: ای امّت عرب، خدیجه شما را گواه می‌گیرد که این مبلغ را با همه‌ی اموال، غلامان و کنیزانش به محمّد امین تقدیم می‌کند و شما را به گواهی می‌طلبد. ۴ 🌸 خطبه‌خوان ازدواج پیامبر و حضرت خدیجه حضرت «ابوطالب» علیه السّلام، در مراسم ازدواج پیامبر اسلام و خدیجه که در حضور خویلد (پدر خدیجه) و عمرو بن اسد (عموی خدیجه) برگزار شد، خطبه ازدواج را چنین خواند: « سپاس پروردگار کعبه؛ او که ما را از نسل ابراهیم و فرزندان اسماعیل قرار داد و در حرم امن خود ساکن ساخت. او ما را حاکمان خود قرار داد و به سرزمینی که در آن هستیم، برکت بخشید. فرزند برادر من (محمّد بن عبداللّه) کسی است که هیچ مردی از قریش همسان و همسنگ او نیست، از همگان برتر است و در بین آفریدگان خداوند همتایی ندارد. او اگر چه مال و دارایی چندانی ندارد، ولی مال همچون سایه‌ای گذرا و نابود شونده است. آنچه مهم است این است که او به خدیجه اشتیاق دارد و خدیجه نیز به او مشتاق است. پس او را به ازدواج محمّد در آورید و مهریه‌ی او بر عهده من است؛ هر مقدار و هر وقت که درخواست کنید تقدیم‌تان می‌کنم و سوگند به پروردگار این خانه (کعبه) که محمّد (از نعمت‌های خداوند) بهره‌ای فراوان دارد؛ دین او همه جا گسترده شده و بینش (نظر) او کامل و بدون عیب است. » صحبت‌های پدر حضرت خدیجه در مراسم ازدواج خویلد بدر خدیجه (سلام اللّه علیها) در مراسم عقد فرمود: « ای معشر عرب، آسمان سایه نینداخته و زمین بر فراز خود حمل نکرده، کسی را که از محمّد برتر باشد. همه گواه باشید که من او را به دامادی خود برگزیدم و به این پیوند مقدس مفتخر هستم. ۵ » ولیمه‌ی مراسم ازدواج حضرت محمّد و حضرت خدیجه حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) اموال، اغنام، احشام، عطریات و جامه های فراوان در اختیار حضرت ابوطالب علیه السّلام گذاشت تا ولیمه‌ی عروسی را بر عهده بگیرد. حضرت ابوطالب علیه السّلام سفره بسیار باشکوهی گسترد و سه روز تمام اهالی مکّه و پیرامون آن را میهمان کرد. ۶ این نخستین ولیمه‌ای بود که از سوی پیامبر اکرم (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) ترتیب داده شد. ۷ زمان ازدواج حضرت محمّد و حضرت خدیجه بنابراین دهم ربیع الاول مصادف با سالروز ازدواج رسول خدا حضرت محمّد بن عبدالله (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و حضرت خدیجه (سلام اللّه علیها) است. ‌ثمره‌ی ازدواج حضرت محمّد و حضرت خدیجه ازدواج پر خیر و برکتی که ۲۵ سال بود و ثمره‌ی آن ۶ فرزند بود.

داستان زندگی پیامبر صلی الله و علیه و آله و سلم - سفره بابرکت👇👇👇👇👇 📚الگو ایرانی البداء والنهایه ابن کثیر ج 6 ص 105 داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

سفره بابرکت_1 روزی پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» با دیگر مسلمانان در مزرعه مشغول کار بود، که پسر جوانی به نام انس ابن ابو طلحه صدای ضعیف پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» را شنید.

سفره بابرکت_2 انس متوجّه ضعف و گرسنگی ایشان شد. به سرعت خودش را به خانه رساند و ماجرا را برای والدینش تعریف کرد.

سفره بابرکت_3 ابوطلحه رو به همسرش کرد و گفت: ای زن هرچه داری را آماده کن، تا پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» را برای صرف ناهار دعوت کنیم. زن گفت: چیز زیادی نداریم، ولی هرچه داریم را آماده می‌کنم.

سفره بابرکت_4 ابوطلحه گفت: پسرم انس! به نزد پیامبر«صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» برو و او را برای ناهار دعوت کن.

سفره بابرکت_5 انس نزد پیامبر«صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» رفت و سلام کرد. پیامبر«صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» جواب داد: علیکم السلام پسرم، حتماً ابوطلحه تو را فرستاده است، تا ما برای ناهار دعوت کنی؟ انس با تعجّب گفت: درست است ولی شما از کجا می‌دانید؟ پیامبر«صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» فرمود: مهم نیست ... برو به پدرت اطّلاع بده که من به همراه اصحاب می‌آیم.

سفره بابرکت_6 انس به خانه برگشت و گفت: قبل از اینکه پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» را دعوت کنم، خودش می‌دانست فرمود به همراه اصحاب خواهد آمد.

سفره بابرکت_7 ابوطلحه گفت: ای زن حالا با کمی غذا چه کنیم ما که چیز دیگری نداریم؟ ام طلحه گفت: چرا نگران هستی. خود پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» می داند ما غذای زیادی نداریم، حتماً خودشان فکری خواهند کرد.

سفره بابرکت_8 در هنگام ظهر پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» و یارانش از راه رسیدند. پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» فرمود: ای ابوطلحه ابتدا من و علی غذا میل می‌کنیم. آنگاه با غذا خوردن پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» و امام علی «علیه السّلام» خداوند به سفره‌ی ابوطلحه برکت بخشید.

سفره بابرکت_9 سپس اصحاب به صورت ۱۰ نفر ۱۰ نفر غذا میل خواهند کرد. همان‌طور که پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» فرموده بودند: اصحاب، ۱۰ نفر ۱۰ نفر وارد شدند و غذا خوردند و همه سیر شدند.

سفره بابرکت_10 مسلمانان پس از صرف غذا از ابوطلحه بسیار تشکّر کردند، و برای او از خداوند طلب برکت کردند. خانواده‌ی ابوطلحه از اینکه پیامبر «صلّی اللّه علیه و آله و سلّم» مشکل کمی غذا را حل کرده و به آنان در نزد مسلمانان عزت بخشیده بود، خدا را شکر کردند.

🎙یادآور یار: به مناسبت سالروز ازدواج نبی‌مکرم‌اسلام و حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها یک زنی در مدینه ‌-یعنی در دوران حکومت اسلامی- آمد دیدن پیغمبر اصحاب دیدند که رسول اکرم نسبت به این زن خیلی اظهار محبّت کرد؛ احوالش را پرسید، احوال خانواده‌اش را پرسید، با کمال صمیمیّت و محبّت با او رفتار کرد. بعد که آن زن رفت، پیغمبر برای رفع تعجّب اصحاب فرمودند که این زن در زمان خدیجه به منزل ما رفت‌وآمد میکرد؛ یعنی در دوران اختناق و در آن وقت شدّت در مکّه. لابد در آن دورانی که همه محاصره کرده بودند و خدمت حضرت خدیجه (سلام ا‌لله‌ علیها) ‌-همسر مکرّم پیغمبر- نمی‌آمدند، این خانم رفت‌وآمد میکرده. در این روایت هم ندارد که این زن، مسلمان شده بود ‌-احتمالاً هنوز هم مسلمان نبود- امّا به صِرف اینکه در گذشته یک چنین خصوصیّتی [داشته] و صمیمیّتی و محبّتی [ابراز] میکرده، پیغمبر اکرم سالها بعد از آن، این را رعایت میکردند. ➡️۱۳۶۸/۰۷/۲۸ 🌱 @Khamenei_Reyhaneh

داستان زندگی حضرت محمد صلی الله و علیه و آله و سلم - معلم کوچک بزرگ 1️⃣ ✔️✔️ حالا دیگر قد کشیده بود. رنگی مایل به سرخی و چشمانی درشت و سیاه داشت که زیر موی بی‌چین و نرمش، بر روی هم، حالتی مجذوب کننده به او بخشیده بود. پسرک با آن قد میانه و معتدل و با آن نگاه پاکیــزه‌اش، روی هم رفته تأثیر آرامش‌بخشی بر روی دیگران می‌نهاد. سال هشتم «عام الفیل» بود. و روزهای حج از نو نزدیک می‌شد. صبح آن روز، در سایه‌ی دیوار کعبه حصیری گسترده بودند. عبدالمطلب، آقای قریش و بزرگ خاندان هاشم در گوشه‌ای از آن بساط، به عنوان رئیس نشسته بود و سران قبیله پیش رویش جلسه‌ی سازمان رفادت ۱ را تشکیل داده بودند. محمّد هم آنجا کنار پدربزرگ نشسته بود. اداره‌ی مکّه در روزهای حج راستی که کار دشواری بود. شهر مکّه علاوه بر یک مجلس شورا به نام «دارالنَّدوه»، نُه سازمـان بزرگ داشت و هـر یک از این سازمان‌ها قسمتی از کارهای شهر را به عهــده گرفته بودند. دو تا از این سازمان‌ها به نام رفادت و سقایت ۲ به ریاست عبدالمطلب اداره می‌شد. رفادت مهماندار حج‌گزاران بود. مردم مکّه، قریش و بنی‌هاشم زیارت‌کنندگان کعبه را مهمان‌های خدا و شهرشان می‌دانستند و در این مهمانی، تا می‌توانستند مهمان‌دوستی و سخاوت نشان می‌دادند. مسافران هم برای آب و غذا پولی نمی‌دادند و تمام این کارها خرج زیادی برمی‌داشت؛ به خاطر همین، از سال‌های پیش، از زمان قُصَیِّ بن کِلاب، فرمانروای مکّه و پدربزرگ عبدالمطلب، عهد و پیمانی با ثروتمندان مکّه بسته شده بود که بر اساس آن، بزرگان و سران قبایل هر یک به دلخواه و به فراخور توانایی‌اش، سهمی برای این پذیرایی پیش‌کش می‌کرد: شتر، پول، گندم یا میوه. آن روز که عبدالمطلب و حسابداران به حساب‌ها رسیدگی می‌کردند، به نام »حَفص« رسیدند. عبدالمطلب گفت: «امّا این حفص! باید پنج شتر و صد من گندم یا جو می‌داده. چرا تا امروز هیچ‌کس این را به او یادآوری نکرده؟» حسابداران در سکوت به هم نگاه کردند. حفص درآمد زیادی داشت و آدم سرشناسی بود. صد شتر داشت که در قافله‌های بازرگانی کار می‌کردند. او فقط در طائف- هشت فرسخی مکّه- مزرعه‌ای داشت که محصول زیادی می‌داد. یکی از حسابداران گفت: «یادآوری کرده‌ایم. چند بار هم پیغام فرستاده ایم؛ ولی جواب سر بالا می‌دهد». عبدالمطلب گفت: «خب! امروز یک بار دیگر هم مأمور می‌فرستیم و از او می‌خواهیم»! یک نفر گفت: »هیچ فایده‌ای ندارد! اینطور که پیداست، این آدم نَم پس نمی‌دهد. حتّی دیگر کار به دعوا و دشنام کشیده؛ امّا او گفته است که سر می‌شکند، فحش می‌دهد و از این جور حرف‌ها!» 📚الگو ایرانی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

داستان زندگی حضرت محمد صلی الله و علیه و آله و سلم - معلم کوچک بزرگ 2️⃣ عبدالمطلب همان‌طور که فکر می‌کرد، چشمش به محمّد افتاد. در تمام مدّتی که همه حرف می‌زدند، محمّد ساکت پهلوی عبدالمطلب نشسته بود و با دقّت به کارها توجّه می‌کرد. حالا هم به حرف‌های پدربزرگ گوش می‌داد. عبدالمطلب رو به محمّد کرد و گفت: »پسرم! خانه‌ی حفص را بلدی؟» - بله پدر! دلم می‌خواهد به آنجا بروی و ببینی حرف حساب این آدم چیست! اگر نمی‌خواهد سهم خود را بدهد، بگوید که اسمش را از میان بخشندگان خط بزنیم. اگر تعهد خود را قبول دارد، عذرش چیست؟! دیگر سفارش نمی‌کنم. محمّد از جای برخاست و قول داد که دست خالی برنگردد. عبدالمطلب گفت: «با عامر برو؛ ولی خودت پیغام مرا برسان. اگر حفص شترها و جنس‌ها را داد، عامر کمکت می‌کند که بیاوری.» یکی از حسابداران گفت: «آقا! چه فایده ای دارد؟! این بچّه را نفرستید! ناراحتی به بار می‌آید!» عبدالمطلب دستی به ریشش کشید و گفت: «بگذارید ببینم چه می‌کنم.» محمّد راه افتاد و عامر به دنبال او. چیزی نگذشت که کارکنان مجلس رفادت خبر دادند که محمّد با حفص می‌آید؛ آن هم با شش شتر و بار فراوان! دیگر همه گردن می‌کشیدند تا این صحنه را با چشم خــود ببینند! محمّد با حفص گفت‌وگوکنان می‌آمد و دنبالشان عامر شترها را می‌آورد. حفص که به جمع نزدیک شد، ادای احترام کرد و صبح به خیر گفت. بعد با عبدالمطلب دست داد و از تأخیرش در دادن سهمش عذرخواهی کرد. بعد هم گفت: «در عوض به جای پنج شتر، شش شتر تقدیم کردم؛ آن هم به خاطر گل روی فرســتاده‌ی شما که با رفتار خوبش مرا شرمنده و شگفت‌زده کرد». عبدالمطلب گفت: »حفص از تو سپاسگزاریم. خدا به تو برکت دهد! ولی ببینم، آخر دلیل این همه تأخیر چه بود؟ حتّی بعضی از دوستان می‌گفتند که حفص به ما فحش داده. می‌خواســته سر ما را بشکند و حرف‌هایی از این دست. حفص! من تعجّب کردم. تو که اینطور آدمی نبودی!» حفص گفت: «بله، من به آن‌ها گفتم که سر می‌شکنم و فحش می‌دهم؛ ولی من هم چون آدمی نیستم. آن‌ها بودند که عصبانی‌ام کردند. می‌خواستم یک روز بیایم این جا و پیش چشم همه، درس خوبی به آن‌ها بدهم؛ امّا امروز کسی را فرستادی که او به من درس داد. به جان خودم قسم آقا...! من در طول عمرم کسی را ندیدم که اخلاقش مانند محمّد باشد .» عبدالمطلب پرسید: «چطور؟... چطور...!» حفص گفت: «شما خیلی کار دارید. وقت شما را نمی‌گیرم؛ اگر آن سه نفری که قبلاً به خانه‌ام آمده‌اند، اینجا هستند، می‌خواهم گوش بدهند تا من فحش خودم را بدهم و بروم!» عبدالمطلب گفت: «حفــص آرام بگیر! این جا که جای دشنام و انتقام نیست!» حفص گفت: «نه! مقصودم فحش‌دادن نیست. خیال شما راحت باشد. سر کسی را هم نمی‌شکنم.» عبدالمطلب خندید و گفت: «خیلی خوب حفص، هر چه تو بگویی. آی حفید!... ناعم!... سامی!... بیایید اینجا که ببینم حفص چه می‌گوید.» 📚الگو ایرانی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm