✔️✔️ دولت انگلیس پس از ملی شدن صنعت نفت، به جهت از دست دادن یکی از منابع عمده ارزی خو لحظه‌ای از توطئه علیه دولت مصدق دست بر نداشت. ملی کردن صنعت نفت، مصدق و جبهه ملی را رویاروی دولت انگلیس قرارداد و در نهایت انگلیس را به این‌نتیجه رساند که تنها راه حل مسئله نفت سرنگونی دولت مصدق می‌باشد. اما به جهت موقعیت بین المللی و قرار داشتن در جایگاه درجه دوم از قدرت (great power) در فرایند امر مذکور ناگزیر از جلب موافقت و همراهی یک قدرت درجه یک (super power) بود. به همین منظور با عنوان کردن خطر کمونیزم سعی در متقاعد کردن آمریکا نمود، که در این رابطه ریچارد کاتم می‌گوید: «احساس من در آن موقع این بود و هنوز هم هست که انگلیس از میزان ترس بیمار گونه آمریکاییان از کمونیسم آگاه بود.... انگلیسی‌ها زیرکانه از این ترس برای ترغیب ما به درگیر کردن خودمان در کودتا سوء استفاده کردند.» مذاکرات انگلیس و آمریکا تا زمان ترومن نتیجه بخش نبود، چرا که ترومن و همفکرانش راه حل کمک به مصدق را به منظور جلوگیری از کودتای کمونیستی در ایران، در قالب دکترین «سد نفوذ» پیشنهاد می‌کردند. درحالی‌که در پی تحویل مقام ریاست جمهوری آمریکا از ترومن به آیزنهاور، این استراتژی جای خود را به یک راهبرد امنیتی خصمانه و تهاجمی جدید به نام «انتقام گسترده» داد. چرخش مذکور در سیاست خارجی آمریکا با به قدرت رسیدن آیزنهاور، به اتخاذ سیاست نفتی و مقابله با حکومت ملی مصدق در ایران کمک کرد. بدین ترتیب می‌توان نتیجه گرفت؛ در حالی که هدف انگلیس از راه اندازی کودتا و حرکت ضد ملی، دستیابی دوباره به منافع نفتی است، تغییر سیاست آمریکا در قبال ایران، متاثر از دو دلیل عمده یعنی نگرانی از خطر کمونیست و نگرانی از خارج شدن ذخایر نفتی ایران از دست جهان غرب می‌باشد. 📚ویکی فقه دانشنامه حوزوی ایتا @Dastanqm

کودتای ۲۸ مرداد

صدای مرا از پامنار می شنوید- 26 مرداد 1401 - برنامه سیاسی تاریخی شبکه 4 | شبکه 4 - ۲۶ مرداد ماه ۱۴۰۱ https://telewebion.com/episode/0x29439a9

صدای مرا از پامنار می شنوید - قسمت دوم - برنامه سیاسی تاریخی شبکه 4 | شبکه 4 - ۲۷ مرداد ماه ۱۴۰۱ https://telewebion.com/episode/0x2946a68

درباره کودتای ۲۸ مرداد👆

https://www.aparat.com/v/n0pK9 فرعون داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

امتیاز قوم حضرت یونس(ع) در سیره‌ی‌ حضرت ‌یونس(ع)آزما‌یش چنین بود كه خطر به قوم تبه‌كار نزد‌یك شد و بر قوم او سا‌یه افكند، اما پس از توسل آنان به خداوند، خطر قر‌یب الوقوع رفع گرد‌ید. هم درمورد قوم ‌یونس چنین شد و هم درمورد خود حضرت ‌یونس: "لما امنوا كشفنا عنهم عذاب الخزی و متعناهم الی حین."(1) نكته‌ی‌ شایان ذكر ‌این كه عذاب الهی دو‌گونه است: جسمانی و‌ روحانی. عذاب جسمانی آن است كه به بدن ‌یا مال ‌یا فرزند و مانند آن آسیبی برساند و عذاب روحانی آن است كه از مقام‎های معنوی بكاهد و لذت مناجات با خدا را از كام انسان سلب كند و ‌یا آبرو و حیثیت او را ببرد. به‌یقین عذاب روحانی بدتر از عذاب جسمانی است، چنانكه روح و همه‌ی‌ شئون آن قو‌ی‎تر از جسم و اوصاف و عوارض آن است. خداوند درباره‌ی‌ قوم حضرت ‌یونس می‌فرما‌ید: ما آنها را رسوا نكرد‌یم. ولی قوم مد‌ین رسوا شدند. ‌یعنی گذشته از ا‌ین كه جسم شان آسیب د‌ید، حیثیت تار‌یخی‎شان نیز لكه‎دار شد. قوم ثمود و قوم عاد نیز بد‌ینگونه رسوا شدند. خداوند آنها را هم مستأصل كرد و هم در تار‌یخ مفتضح شان ساخت. اما قوم ‌یونس كه توبه كردند، مجدداً از لطف الهی برخوردار شدند و خداوند به آنان حیات و تمتع و بهره دوباره داد و حیثیت بخشید و پیامبرشان را برای ادامه ی رهبری آنها اعزام كرد. هجرت حضرت ‌یونس از محیط مسئولیت و سفارت و رسالت خود فاصله گرفت، گرچه بر او واجب نبود با تحمل فشار زا‌ید و سرسختی امت ناسازگار، در بین آنها بماند، اما بهتر از كاری كه او كرده، ممكن بود. هجرت حضرت ‌یونس از محیط مسئولیت و سفارت و رسالت خود فاصله گرفت، گرچه بر او واجب نبود با تحمل فشار زا‌ید و سرسختی امت ناسازگار، دربین آنها بماند، اما بهتر از كاری كه او كرده، ممكن بود. مبلّغ دین الهی و مربّی جامعه انسانی باید مسئولیت خو‌یش را تا آخر‌ین لحظه انجام دهد. ا‌ینگونه نباشد كه با مقداری فشار خسته شده، رسالت خود را ترك كند، چون تا آخر‌ین مرحله انتظار پیروزی وجود دارد، ز‌یرا احاطه بر همه‌ی‌ اسباب و علل و آگاهی از همه‌ی‌ موانع در اختیار خداست و انسان وسیله‎ای بیش نیست، ز‌یرا او تنها چند صباحی را در ا‌ین مقام و سنگر می‎ماند. آن‌كس كه كار را به مقصد و ثمر می‎رساند، خداوند است. لقمان حكیم این چنین فرزند خود را پند می‌دهد: "واصبر علی ما اصابك ان ذلك من عزم الامور"(2)؛ بردباری و پایداری جزو عزم الامور است.انسان تا اهل عزم نباشد، نمی‎تواند در صحنه‎های سیاسی، نظامی، فرهنگی و مانند آن پیروز شود. از این رو پیامبرانی را كه مسئولیت آنها خطیرتر بود و ایستادگی بیشتری می‌طلبید "اولوا‌العزم" گویند. اموری كه انسان با‌ید در آن مصمم و قاطع باشد و "‌ینبغی ان ‌یعزم علیه"، التفات، عزم، مراقبت و محاسبت بیشتر و دا‌یمی را می‎طلبد، تا انسان به هدفی كه دارد موفق شود. گرچه هیچ امری، حتی یك نگاه جزئی یا حركت كوتاه بدون تصمیم‎گیری انسان انجام نمی‌گیرد، لیكن ممكن است با پد‌یدآمدن برخی از موانع آن عزم منهدم گردد و انسان عازم، مردّد شود ولی برخی از امور با‌ید درباره‌ی‌ آنها تصمیم جدی گرفت كه چیزی مانع ادامه‌ی‌ تصمیم نگردد. صبر و مقاومت در برابر رو‌یدادهای تلخ در فراز و نشیب آزمون، امر به معروف و نهی از منكر، جهاد و اجتهاد و مانند آن، از عزم الامور است. یعنی انسان اگر مسئو‌لیتی را در ا‌ینگونه امور پذ‌یرفت، با‌ید درباره‌‌‌ی آنها مصمم باشد و تا لحظه‌‌‌ی آخر از انجام آن كوتاهی نكند. ازاین‌رو خداوند، رسول اكرم(صلی الله علیه و آله) را امر به صبر و استقامت می‌كند: "فاصبر لحكم ربّك ولا تكن كصاحب الحوت."(3) پی‎نوشت‎ها: 1- سوره ی یونس، آیه 98 . ‌ 2- سوره ی لقمان، آیه 17. 3- سوره ی قلم، آیه 48 . برگرفته از سیره ی پیامبران، آیة الله جوادی آملی . منبع:جام داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm

https://www.aparat.com/v/wcEOd?playlist=502541 انیمیشن کوتاه «کاخ سیاه؛ کودتا» 28مرداد داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm کانال کودکان(و نوجوانان)علی اصغر در ایتا👇 https://eitaa.com/koodakAliAsghar

https://www.aparat.com/v/osCYg?playlist=502541 اینفوگرافی «شعبون بی‌مخ»(شعبان جعفری) که بود؟ داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm کانال کودکان(و نوجوانان)علی اصغر در ایتا👇 https://eitaa.com/koodakAliAsghar

امام حسین در دوران معاویه اقدامات امام در عصر حکومت معاویه با اینکه امام حسین (علیه‌السّلام) به پیمانی که با معاویه بسته بود وفادار ماند، اما هیچ مانعی جلودار امام (علیه‌السّلام) دربرابر اعتراض به ظلم و جورهای بی‌حصر و حد معاویه نبود. امام (علیه‌السّلام) در برابر بدعت‌ها و بی‌دادگری‌های بی‌شمار معاویه سکوت نمی‌کرد و در شرائط پر از خفقان دوران معاویه که کسی جرات اعتراض نداشت تا آنجا که توان داشت در برابر ظلم و ستم‌های معاویه به مخالفت برمی‌خاست. مبارزات و اقدامات امام حسین (علیه‌السّلام) در زمان حکومت معاویه، مقوله‌ای است که ما در دو بخش به بررسی مختصر آن پرداخته‌ایم: 4️⃣ سیاست معاویه در رویارویی با امام ✅ معاویه نیز به‌مانند دیگر خلفا (در ظاهر) احترام بسیاری برای حضرت (علیه‌السّلام) قائل بود چه این‌که می‌دانست حضرت (علیه‌السّلام) در دل مردم مکه و مدینه جای‌گرفته و با او نمی‌توان به‌مانند دیگر مردم، به‌درشتی پرداخت. ازدیگرسوی، امام (علیه‌السّلام) مانعی‌بزرگ بر سر راه حکومت معاویه تلقی می‌گردید و معاویه پیوسته نگران قیام امام حسین (علیه‌السّلام) بود. ازاین‌رو او در برابر امام (علیه‌السّلام) سیاست بسط و اقباض را درپیش‌گرفت. 👺 اکرام و دلجویی ظاهری ✅ معاویه ازیک‌سو جای‌گاه حضرت را از نظر دور نمی‌داشت و در ظاهر به او احترام می‌کرد و بزرگ می‌شمرد و به کارگزارانش نیز دستور می‌داد که متعرض فرزند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نشوند و از بی‌احترامی‌نسبت به ایشان بپرهیزند. او در راستای همین سیاست اکرام زائد الوصفی به امام (علیه‌السّلام) می‌نمود به‌گونه‌ای که یک بار ۲۰۰۰۰۰ درهم برای حضرت (علیه‌السّلام) فرستاد و گفت: «بگیر که تاکنون به خدا سوگند به احدی چنین عطائی نکرده‌ام.» امام (علیه‌السّلام) نیز فرمود: «بدان که احدی نه قبل از تو و نه بعد از تو، افضل از من نبوده‌است.» تکریم‌ها و عطایای معاویه نسبت به امام حسین (علیه‌السّلام) حتی با روگردانی ایشان از بیعت با یزید نیز ادامه داشت. ♦️ مراقبت پیوسته و دائمی ✅ از سوی دیگر معاویه مراقبت پیوسته و شبانه‌روزی از امام (علیه‌السّلام) را در دستور کار خود قرار داده با فرستادن نامه‌های مختلف و به مناسبت‌های مختلف سعی‌داشت به‌زعم خویش امام (علیه‌السّلام) را از انجام قیام علیه دولت خویش باز دارد. معاویه به‌شدت از امام حسین (علیه‌السّلام) مراقبت می‌کرد و تمام حرکات و سکنات زندگی خصوصی و عمومی‌ ایشان را در سفر و حضر زیر نظر داشت. معاویه به‌عمد می‌خواست که امام (علیه‌السّلام) را حساس کند و نسبت به این مراقبت او را مطلع سازد و اعلام دارد که ریز و درشت جریان زندگی وی لحظه‌به‌لحظه به وسیله جاسوسان به او گزارش می‌شود تا شاید این‌کار امام (علیه‌السّلام) را از‌ اندیشه قیام باز دارد. نقل‌شده که پس‌از شهادت حجربن‌عدی عده‌ای از کوفیان به مدینه رفتند و خبر شهادت حجر و یارانش را به امام حسین (علیه‌السّلام) دادند آنان همچنان در مدینه ماندند و در خانه امام آمد و شد می‌کردند. مروان حکم فرماندار وقت مدینه گزارش ماجرا را به معاویه مخابره نمود. معاویه ازیک‌سو نامه‌ای به مروان می‌نویسد و در آن یادآور می‌شود که: «هیچ متعرض حسین (علیه‌السّلام) مشو او با ما بیعت کردهاست و بیعت خود را نمی‌شکند و پیمان خود را زیر پا نمی‌نهد.» و از سوی دیگر نامه‌ای به امام حسین (علیه‌السّلام) نوشت و بیعت او و لزوم پای‌بندی به آن را متذکر شد و سپس به زعم خود به تهدید و ارعاب امام (علیه‌السّلام) پرداخت. امام (علیه‌السّلام) نیز طی نامه‌ای مفصل به معاویه، ضمن بیان مطالبی در خور توجه نوشت که با او سر جنگ و مخالفت ندارد. 📚 ویکی فقه دانشنامه حوزوی داستان‌های قرآنی و مذهبی در ایتا👇 https://eitaa.com/Dastanqm