❓آیا باید حلول ماه ربیع‌الاول را تبریک گفت؟ در اولین روز ماه ربیع‌الاول اتفاقاتی هم‌چون هجرت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) [۱] ، لیلة المبیت [۲] ، دفن جسم مبارک رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) [۳] ، هجوم اول به خانه وحی (به نقلی) [۴] ، مسمومیت و زهر دادن به امام حسن عسکری(علیه السلام) [۵] و به نقلی شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السلام) [۶] روی داده است و در هشت روز اول این ماه اتفاقاتی همچون سقیفه و ظلم‌های عظیم به اهل بیت (علیهم‌السلام) [۷] ، تخريب كعبه توسط يزيد [۸] ، وفات حضرت سكينه (عليها‌السلام) [۹] ، هجوم دوم به خانه وحی [۱۰] و در هشتم ربیع الاول شهادت مظلومانه امام حسن عسکری (علیه‌السلام) روی داده‌است.[۱۱] #سوال این‌جاست با توجه به اینکه که در هشت روز اول ماه ربیع چنین وقایع غم‌بار عظیمی روی می‌دهد چرا بعضی عوام این ماه را در روز اول ربیع‌الاول و یا حتی شام شهادت امام رضا (علیه‌السلام) تبریک می‌گویند ؟ [۱]. تاریخ طبری ج۲ ص۱۱۰ [۲]. کافی: ج۸ ص۳۳۹ [۳]. مستدرک الوسائل ج۲۲ ص۵۲۱ [۴]. کتاب سلیم ص۸۲ [۵]. ارشاد ج۲ ص۳۳۶ [۶]. مصباح كفعمى ص ۵۲۳ [۷]. الکامل فی التاریخ،ابن الأثیر،ج۲، ص۱۰ [۸]. فيض العلام ، ص۲۰۳ [۹]. همان ص۲۰۶ [۱۰]. توحيد صدوق ، ص ۷۳ [۱۱]. كافى ج۲ ص۵۶۱ 📚ضیاء‌الصالحین @besharat_ir @Dastanqm

هجرت به مدینه، مهاجرت پیامبر اکرم(ص) و مسلمانان از مکه به یثرب (مدینه) در سال چهاردم بعثت است. علت اصلی مهاجرت مسلمانان به یثرب، فشار و آزارهای مشرکان مکه و بیعت عقبه اهالی یثرب با پیامبر(ص) برای دفاع از مسلمانان در صورت هجرت ایشان به این شهر بود. این واقعه در زمان خلافت خلیفه دوم به صورت رسمی، مبدأ تاریخ مسلمانان شد. 📚ویکی شیعه @Dastanqm

لیلة‌المبیت در شب پنجشنبه اوّل ماه ربیع الاول (سال چهاردهم بعثت) رسول خدا(ص) از مکه بیرون رفت و در همان شب علی(ع) در بستر رسول خدا خوابید و آن شب را لیلة‌المبیت گفتند. علت آن هم آگاهی پیامبر(ص) از نقشه مشرکان قریش برای ترور بود که برخی بیان می‌دارند که آیه وَ إِذْ یمْکرُ بِک الَّذینَ کفَرُوا لِیثْبِتُوک أَوْ یقْتُلُوک أَوْ یخْرِجُوک وَ یمْکرُونَ وَ یمْکرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیرُ الْماکرینَ (ترجمه: هنگامی که کافران ضد تو حیله کنند تا تو را زندانی کنند یا بکشند یا تبعید نمایند آنان با خدا از در حیله وارد می‌شوند خداوند حیله می‌کند و خداوند بهترین حیله کنندگان است.)[ انفال–۳۰] درباره همین خبردادن به پیامبر(ص) نازل شده است. لیلة‌المبیت شبی است که پیامبر(ص) به امر الهی از مکه به مدینه هجرت کرد و به سبب تصمیم سران قریش بر قتل آن حضرت، از علی(ع) خواست تا به جای او در بسترش بخوابد و مشرکان متوجه عدم حضور پیامبر نشوند. خداوند در عظمت این جانفشانی علی(ع) آیه «وَمِنَ النَّاسِ مَن یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ»﴿۲۰۷﴾ (ترجمه: و از میان مردم کسی است که جان خود را برای طلب خشنودی خدا می‌فروشد، و خدا نسبت به [این‌] بندگان مهربان است.)[ بقره–۲۰۷] را نازل فرمود. 📚ویکی شیعه @Dastanqm

روزهای پس از رحلت رسول‌ خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از مهم‌ترین برهه‌های تاریخ اسلام است. می‌دانیم که با رحلت رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) جریان سقیفه شکل گرفت که آثار و پیامدهایی داشت. از تلخ‌ترین آثار این رخداد، هجمه به خانه حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) به منظور بیعت‌گیری برای ابوبکر بود. در این هجمه، حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها) دچار صدمات جسمی و روحی شد و فرزندش محسن را #سقط کرد. 📚ویکی فقه @Dastanqm @besharat_ir

شهادت امام حسن عسکری (علیه السلام) مطابق با نقل شیخ صدوق آن حضرت را معتمد عباسی با خوراندن سم به ایشان به شهادت رساند. و منابع تاریخ شهادت آن حضرت را هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری گفته‌اند. از آنجا که امام یک چهره کاملا شناخته شده در سامرا بود، هنگام رحلتش هاله‌اى از غم و بهت‌زدگى فضاى سامرا را فرا گرفت. احمد بن عبید الله در روایتى که قسمتى از آن پیش از این ارائه شد، این صحنه را چنین وصف کرده: وقتى امام عسکرى علیه السّلام رحلت کرد، صداى شیون و فریاد همه جا را فرا گرفت. مردم فریاد مى‌زدند: ابن الرضا رحلت کرد. آنگاه براى تدفین آماده شدند، بازار به حال تعطیل درآمد. پدر من (وزیر معتمد عباسى)، بنى هاشم، شخصیتهاى نظامى و قضایى و منشیان و مردم به سوى جنازه هجوم آوردند، آن روز در سامرا قیامتى برپا بود. 📚دانشنامه اسلامی @Dastanqm

لیله‌المبیت خوابیدن علی علیه السّلام به جای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم @Dastanqm

حفظ جان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم با تار عنکبوت در هجرت به مدینه @Dastanqm

ورود حضرت ختمی مرتبت به مدینه @Dastanqm

قصه های آسمانی -ارزش علم و معلم @koodakAliAsghar @Dastanqm

داستان آفرینش ‌آدم آیات ۳۰ تا ۳۹ سوره بقره 👇👇👇 وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾ وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَـٰؤُلَاءِ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿٣١﴾ قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ ﴿٣٢﴾ قَالَ يَا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنبَأَهُم بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنتُمْ تَكْتُمُونَ ﴿٣٣﴾ وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ أَبَىٰ وَاسْتَكْبَرَ وَكَانَ مِنَ الْكَافِرِينَ ﴿٣٤﴾ وَقُلْنَا يَا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَـٰذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ ﴿٣٥﴾ فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ ۖ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ۖ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ ﴿٣٦﴾ فَتَلَقَّىٰ آدَمُ مِن رَّبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿٣٧﴾ قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْهَا جَمِيعًا ۖ فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُم مِّنِّي هُدًى فَمَن تَبِعَ هُدَايَ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَـٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿٣٩﴾ و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت: «‌من در زمین جانشینی خواهم گماشت »، [فرشتگان‏] گفتند: «‌آیا در آن کسی را می‏گماری که در آن فساد انگیزد، و خونها بریزد؟ و حال آنکه ما با ستایش تو، [تو را] تنزیه می‏کنیم و به تقدیست می‏پردازیم.‌» فرمود: «‌من چیزی می‏دانم که شما نمی‏دانید.‌» (۳۰) و [خدا] همه [معانی‏] نامها را به آدم آموخت سپس آنها را بر فرشتگان عرضه نمود و فرمود: «‌اگر راست می‏گویید، از اسامی اینها به من خبر دهید.‌» (۳۱) گفتند: «‌منزهی تو! ما را جز آنچه [خود] به ما آموخته‏ای، هیچ دانشی نیست تویی دانای حکیم.‌» (۳۲) فرمود: «‌ای آدم، ایشان را از اسامی آنان خبر ده‍.‌» و چون [آدم‏] ایشان را از اسماءشان خبر داد، فرمود: «‌آیا به شما نگفتم که من نهفته آسمانها و زمین را می‏دانم و آنچه را آشکار می‏کنید، و آنچه را پنهان می‏داشتید می‏دانم؟‌» (۳۳) و چون فرشتگان را فرمودیم: «‌برای آدم سجده کنید »، پس بجز ابلیس- که سر باز زد و کبر ورزید و از کافران شد- [همه‏] به سجده درافتادند. (۳۴) و گفتیم: «‌ای آدم، خود و همسرت در این باغ سکونت گیر [ید] و از هر کجای آن خواهید فراوان بخورید و [لی‏] به این درخت نزدیک نشوید، که از ستمکاران خواهید بود.‌» (۳۵) پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید و از آنچه در آن بودند ایشان را به درآورد و فرمودیم: «‌فرود آیید، شما دشمن همدیگرید و برای شما در زمین قرارگاه، و تا چندی برخورداری خواهد بود.‌» (۳۶) سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت نمود و [خدا] بر او ببخشود آری، او [ست که‏] توبه‏پذیرِ مهربان است. (۳۷) فرمودیم: «‌جملگی از آن فرود آیید. پس اگر از جانب من شما را هدایتی رسد، آنان که هدایتم را پیروی کنند بر ایشان بیمی نیست و غمگین نخواهند شد. (۳۸) و [لی‏] کسانی که کفر ورزیدند و نشانه‏های ما را دروغ انگاشتند، آنانند که اهل آتشند و در آن ماندگار خواهند بود.‌» (۳۹)‌ @Dastanqm