شهید محمدرضا (علی) زاهدی در دوران دفاع مقدس 🌴 از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ قمر بنی هاشم و لشکر 14 امام حسین (ع)

🌷شهید غلام رضا نادم عملیات فتح المبین

🎞 #مستند // شهید غلامرضا نادم

شهید محمدرضا (علی) زاهدی در دوران دفاع مقدس 🌴 از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ قمر بنی هاشم و لشکر 14 امام حسین (ع) قسمت دوم

📽 بازتاب رونمایی از کتاب تاریخ شفاهی دفاع مقدس به روایت احمد غلامپور ( فرمانده قرارگاه کربلا در دوران دفاع مقدس) مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس در خبرگزاری صدا و سیما

🌴 #رفیق_بهشهری_حاج_قاسم . 🌷علی اکبر میرزائی» متولد ۱۲ خرداد ۱۳۳۶ در روستای علی تپه بهشهر به دنیا آمد.سال ۱۳۵۹ به عضویت سپاه درآمد،سال ۱۳۶۱، به سمت مسئول ستاد لشکر ۴۱ ثارالله در سیستان و بلوچستان منصوب شد. در مرداد ۱۳۶۴، فرماندهی سپاه جالق در سراوان، و مسئولیت گشت در واحد اطلاعات عملیات زاهدان را به عهده گرفت. مسئولیت آموزش نظامی در مراکز آموزش سپاه سیستان و سازماندهی نیرو‌های بسیجی، از دیگر خدمات ارزشمند علی‌اکبر به‌شمار می‌رود. ناگفته نماند که او یک‌بار در زاهدان، مجروح و بستری شد. . 🌱 سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. دهم مهرماه ۱۳۶۵، در پشت کوه خاش توسط اشرار بر اثر اصابت گلوله، شهید شد. همسر شهید میگفت : «روزی که برای گرفتن نتیجه آزمایش بارداری به بیمارستان رفته بودم، او در سردخانه خوابیده بود و من بی‌خبر بودم.مادر شهید میگفت: «روزی که خدا او را به من داد، خوشحال بودم و نماز خوندم؛ روزی هم که از من گرفت، با گریه برایش نماز شهادت خوندم.» . 💠 روایت رفاقت و دوستی دو همرزم یکی از شمال و دیگری از کرمان با شهادت علی اکبر پایان نیافت سردار سلیمانی همیشه به مادر شهید سرمی‌زدند و حتی ایشان را مادر صدا می‌زدند و همیشه سرمی‌زدند و در زمان‌هایی که نمی‌توانستند تماس می‌گرفتند تا آنجا که خانه شهید میرزایی در روستای علی‌تپه به‌عنوان قدمگاه سردار دل‌ها در استان مازندران یاد می‌شود. . #رفیق_حاج_قاسم 💕 #لشکر_ویژه_۲۵_کربلا #لشکر_۴۱_ثارلله_کرمان

🌷به یاد مردی که فرنگ دیده بود؛ اما "فرنگی" نشد نهم اردیبهشت __ سالروز درگذشت نادر طالب‌زاده است؛ مردی که فرنگ را با همه رنگ و لعابش در روزهای جوانی دیده بود، اما هیچ وقت تحت تأثیر یا شیفته آن نشد... نادر مثل بسیاری از رجعت­‌کنندگان از فرنگ که در همان جوانی و بعضاً با مدارک تحصیلی ناقص و تکمیل­‌‌نشده، به پست‌های مدیریتی بالا رسیدند و بعداً هم تکنوکرات، کارگزار و فلان و بهمان شدند، عمل نکرد و با وجود تسلط به زبان خارجی و تحصیلات و سابقۀ کار خارج از کشور، به کنج امن اتاق­های مدیریتی نرفت و راه جبهه‌­ها را در پیش گرفت، تا دین و تعهدی را که در خود به انقلاب و مردم احساس می­‌کرد، ادا کند. او نه‌تنها هیچ­‌گاه دنبال میزهای عافیت­‌دار و نان­‌های چرب و مزایای آن‌چنانی نبود، که حتی در سال 1368 در اقدامی عجیب، اموال پدری­‌اش را که خود او در آن ساکن بود، مصادره کردند و تا آخر عمر مستأجر بود و حتی توصیۀ رهبر انقلاب برای مساعدت در بازگرداندن اموال پدری هم توسط مسئولان امر نادیده گرفته شد! او تقریباً همه کار انجام داد، ایده‌­هایی مفصل و بلندپروازانه داشت، از خبرنگاران دنیا، برنامه‌سازان تلویزیونی دنیا، سیاست‌مداران، یا بعضی از مسائل خاص سیاست و فرهنگ آمریکایی اطلاعاتی داشت که برای خیلی از اهالی فرهنگ و هنر، حالت تبیین و روشنگری داشت. شاید مشکل نادر طالب­‌زاده این بود که خیلی از کارها را بلد بود و این «خیلی بلد بودن» باعث شد دشمنان آشکار و پنهان زیادی داشته باشد. او سرانجام در 68سالگی و در نهم اردیبهشت 1401 کنار دوست شهیدش سید مرتضی آوینی، برای همیشه آرام گرفت