💎 #قصہ_ننہ_علے 💎 فصل یازدهم: روز وداع قسمت دوم همہ حساب ڪار دستشان آمد و فہمیدند این علے زمین تا آسمان با گذشتہ فرق ڪردہ. با این حرف‌ها خام نمے شود و جلوے او را نمے توان گرفت. میہمانان خداحافظے ڪردند و رفتند. یڪ مشت اسپند برداشتم دور سر علے چرخاندم. بردم داخل آشپزخانہ و برایش دود ڪردم. قند در دلم آب مے شد وقتے مے دیدم علے محڪم پاے عقایدش ایستادہ و غیر از رضایت خدا هیچ‌چیز برایش مہ م نیست. رجب هم اندڪ امیدے ڪہ تا آن روز براے نرفتن علے داشت، ناامید شد و بہ جبہہ رفتن علے رضایت داد. علے مدام بین جبہہ و خانہ در حال رفت‌و‌آمد بود. محرم سال 65 را تہران ماند و در مسجد مداحے ڪرد. بعد از محرم ساڪش را بست، بند ڪتانے را محڪم گرہ زد و گفت: «خب مامان خانوم وقت رفتنہ! علے رو حلال ڪن. سپردم امیر نوروزے، دوستم، ڪارنامہ رو براتون بیارہ. نمره‌هاے پسرت رو ببین و ڪیف ڪن! اگہ ڪسے گفت علے براے فرار از درس و امتحان رفتہ جبہہ، ڪارنامہ رو بہش نشون بدہ. بگو من براے دین و ڪشورم رفتم. دست راستم اسلحہ بود، دست چپم ڪتاب. تو جبہہ ڪنار جنگ با دشمن، درسمم خوندم.» گفتم: «علے جان! بلا گردونتم مادر! فدات بشم ڪہ براے خودت مردے شدے! نوزدہ سالہ بہ من و بابات بے حرمتے نڪردے. شیرم حلالت! خدا ازت راضے باشہ. برو خدا پشت و پناهت. الحمدللہ ڪہ بابات هم راضے شدہ، هیچ مانعے جلو پات نیست.» امیر و حسین را در آغوش گرفت و بوسید. دستش را باز ڪرد ڪہ بغلم ڪند، بغض ڪردم، ناخودآگاہ لرزیدم. ترسیدم دلش بلرزد؛ عقب رفتم و از او دور شدم. پله‌ها را دوتایڪے ڪردم. دامن بہ پاهایم پیچید، نزدیڪ بود پرت شوم پایین. خودم را رساندم طبقہ دوم. بغض داشت خفہ ام مے ڪرد. یڪ لیوان آب خوردم. از گلویم پایین نرفت و بہ سرفہ افتادم. رفتم ڪنار پنجرہ بالڪن وداع علے و رجب را تماشا ڪردم.‌ اے ڪاش نمے رفتم! دلم براے رجب سوخت. آن لحظات بہ یاد وداع امام حسین (علیہ السلام) و حضرت علے اڪبر (علیہ السلام) در روز عاشورا افتادم. صحنه‌ تڪان‌دهنده‌اے بود. علے دو قدم بہ طرف در مے رفت، رجب صدایش مے زد: «علے جان! زودے برگرد.» علے بہ طرف در مے رفت، رجب صدایش مے زد: «علے جان! من طاقت دوریت رو ندارم.» علے دستش را بہ طرف در حیاط دراز ڪرد، رجب صدایش زد: «علے جان! صبر ڪن. بیا جلوے من راہ برو مے خوام تماشات ڪنم.» علے جلوے خودش را گرفت تا گریہ نڪند. دور پدرش چرخید. رجب دست علے را گرفت و بہ طرف خودش ڪشید. سینہ بہ سینہ هم شدند. رجب گفت: «آخ بابا! من مے میرم از دورے تو.» علے دستے بہ سر رجب ڪشید و خودش را از سینہ او ڪند. بدون اینڪہ بہ پشت سرش نگاہ ڪند، از در خانہ بیرون رفت. پاے رجب لرزید و افتاد وسط حیاط. چشمش بہ در ماند تا شاید علے دوبارہ برگردد، اما نیامد. با ڪمڪ حسین زیر بغل رجب را گرفتم و بہ داخل خانہ آوردم. قلبم تندتند مے زد. رفتم سراغ وسایل امیر. دفترچہ نوحہ اش را برداشتم و روضہ وداع حضرت علے اڪبر (علیہ السلام) را خواندم. آن‌قدر بہ سینه‌ زدم تا قلبم ڪمے آرام گرفت. روایت زندگے زهرا همایونی: مادر شہیدان امیر و علے شاہ آبادے ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

🌧 #هر_روز_با_قرآن 🌧 ختم قرآن براے تعجیل در ظہور بہ نیابت از: شہید محمدرضا دهقان‌ امیرے صفحہ : 72 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈

♥ #امام_زمانم ♥ سلام مولا جان♥️ وقتے سلامت مے ڪنم باور دارم جواب سلامم را مے دهے و بہ حرف هاے دلم گوش مے ڪنے اے مہربان تر از پدر،دلم پرگشودن در هواے شما را مے خواهد... رهایے در آسمان پاڪ حضور شما... #اللّٰہُمَّ‌عَجِّل‌لِوَلیِّڪ‌الفَرَج ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈ @dehghan_amiri20 ┈•••••✾•••❀🖤❀•••✾•••••┈