اکبر نگاهش کرد او خندید، جان گفت، ارباب در گوشش مسیحایی اذان گفت..

کوری چشم دشمنان حق منجلی شد، فرزند بچه شیر حق، نامش علی شد..

آفریده خدا تو را، تا دل عالم ببری :)

- ویو ابدی ؟ - نه ممنون، ایوون طلاش هست.

تك تك دردهایِ مرا نجف مرهم میشود.

داستان مغناطیسِ کشنده شهر نجف برای آنان که در آن نزیسته‌اند گفتنی نیست؛ باید چشیده باشی تا بتوانی درک کنی برای کسی که چند صباحی در آن بوده باشد، خروج از آن حکم مرگ را دارد :)

روزت مبارک، پدرِ ایران :)

ببینید مولای‌مان علی ′ع′ در مناجات کم‌نظیر شعبانیه چه می‌گوید: - فَقَذ هَرَبْتُ إلَیك، همانا به سوی تو گریختم :) وَ وَقَفتُ بَینَ یَدَیکَ مُستَکیناً لَكَ، مُتَضَرعاً إلَیك، و در حالِ درماندگی و زاری در برابرت ایستاده‌ام. راجِیاً لِما لَدَیكَ ثَوابِ، به خیری که نزد توست امیدوارم. به سوی تو گریختم.. از آدمها و ضعف‌شان، از غرورشان، از ظلم‌هایشان، از ادعاهایشان، از هر چه که از غیر تو می‌گویند، از هر چه غیر از تو را دلیل می‌دانند و از هر چه غیر از تو را درمان می‌دانند :) از هر چه غیر توست گریختم..

قلب کسی برایِ تو در شهر می‌تپد، ای خوبِ بی‌نهایتِ شب‌هایِ من، بیا :)

همه‌چیز را ترک کرده‌ام، فقط با روح سرو کار دارم، فقط با غم همنشینم، فقط با درد می‌سازم و فقط خدای بزرگ را پرستش می‌کنم. - شهیدمصطفی‌چمران