_

' «تو در میان همه‌ی چیز‌های تلخ، یک حبه قندی.» | #نزار_قبانی |

__♥️

نشسته بود خیره شده بود به دستاش. گفتم: "باز چه مرگته؟!" نفس عمیقی کشید؛ با بغض گفت: "یه بار که دستامون چفتِ هم بود بهم گفت میدونی چقدر دوستت دارم؟! اندازه ی انگشتای دستای همه ی آدمای دنیا، میدونی چقدر میشه؟! هشت میلیارد آدمه و دوتا دست و ده تا انگشت و اووووووو...اصلا حد و حساب نداره که، بی حد و حساب دوستت دارم دیوونه! موقعی که داشت می رفت نگفتم کاری به اون همه آدم و دستای غریبه شون ندارم، ببین منو! اگه بری این دستا اون قدری خالی میشن که هیچکس از بین این هشت میلیارد نفر نمیتونه کاری برای حسرتشون  کنه! نگفتم و رفت! گفتن و نگفتنم فرقیم نداشت، رفتنی رو غل و زنجیرشم کنی یه راهی برای نموندن پیدا میکنه... گاهی وقتا که حرفاش یادم میفته زل میزنم به دستایی که برای بار آخرم نشد که دستاشو بگیره، با خودم فکر میکنم یعنی از بین اون آدمایی که میگفت، الان دستاش قفل شده توو دستای کی و داره توو گوش کی از دوست داشتنی میگه که حد و حساب نداره؟!" | #طاهره_اباذری_هریس |

من‌سرم‌راشیره‌میمالم‌که‌یادت‌نیستم پشت‌حجم‌بیخیالی‌دوستت‌دارم‌هنوز!

به ياد ان كسى كه چشم هايش برده جانم را تفال ميزنم هر شب مَفٰاتيحُ الجَنانَم را من آن آموزگارم كه سوال از عشق ميپرسم وليكن خود نميدانم جواب امتحانم را كمى از درد ها را با بُتم گفتم مرا پس زد دريغا كه خدايم هم نمى فهمد زبانم را به قدرى در ميان مردم خوشبخت بدنامم كه شادى لحظه اى حتى نمى گيرد نشانم را تو دريايى و من يك كشتى بى رونقِ كُهنه كه هى بازيچه ميگيرى غرورم ، بادبانم را شبيه قاصدك هاى رها در  دشت ميدانم لبت بر باد خواهد داد روزى دودمانم را دلم مى خواهد از يك راز كهنه پرده بردارم امان از دست وجدانم كه مى بندد دهانم را |#سيد_تقي_سيدى|

گفت: مرا یادت هست؟ دویدم و در راه فکر کردم که من چه یادی دارم، چرا یادم به وسعت همه تاریخ است؟ و چرا آدم ها در یاد من زندگی می‌کنند و من در یاد هیچکس نیستم؟ |عباس معروفی|

دیواره‌ها برای کوبیدن سر، نازکند گریزی نیست! اندوه به دل ما گیر سه‌پیج داده است! باید سر به بیابان‌ها گذاشت! |حسین پناهی|

از سختی هایی که درموردش صحبت نمیکنی:)))

مستحب را کن رها تا هست امر واجبي ؛ دست‌هایت را فقط محرم شوم خواهم گرفت!

دوست عزیزی چه زیبافرمودن که.؛ یکی از باگ‌های مجازی اینه که آدما اینجا جذب همدیگه نمیشن، در واقع جذب “طرز فکر” همدیگه میشن، در حالی که یکی میتونه خوب حرف بزنه ولی به خوبی حرف‌ها و افکارش زندگی نکنه. _

' بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم #مولانا '