اونجاکه حامدفلاحی راد میگه: صحن مسجد دم مغرب ، دل ما را بردی ، مؤمنه با دل غصبی ؟ چه نمازی ! احسنت.

چه کرده ای تو با دلم که از تو پیش دیگران گلایه هم که می کنم شعر حساب می شود... -

دل من! او به تو خندید فراموشش کن ساقه ی عشق تو را چید فراموشش کن بی وفا! یار خودش را وسط شهر ببین با رَوِش های تو بوسید فراموشش کن گل امید تو در حسرت بوئیدنِ او نا امیدانه پلاسید فراموشش کن مثل یک کودک بی جربزه شد، میبینم از رسیدن به تو ترسید فراموشش کن نور خورشید نگاهش به خیابان هایت دشمنی کرد و نتابید فراموشش کن هی زدی حرف، زدی حرف، زدی حرف ولی او به ساز تو نرقصید فراموشش کن روی آن پل که به سمت نفس ات می آمد قدمش شل شد و لرزید فراموشش کن او که سرگرمِ کسی شد، تو چرا بی کاری؟ دلکم! بی غم و تردید ،فراموشش کن |#امیرحسین_حسین_زاده|

من خیلی آدمِ'' چیکار کنم حالت بهتر بشه'' ای هستم.

دیدمش گرم سخن دوش چو در صحبت غیر غیرتم کشت؛ ولی خوب نگاهش کردم...

نگاه کن هنوز از رفتنت می لرزم مثل شاخه ای که یکجا پر کشیده اند تمام پرندگانش... |#ساناز_مصدق|

جنگ از طرف دوست ، دل‌آزار نباشد یاری که تحمل نکند ، یار نباشد . . .

ما مرگمان حتمیست؛ میل تو کدام است🌝؟

اهل نماز میشوم جمله نیاز میشوم سوی حجاز میشوم "باز مقابلم تویی"

نمی‌دانم بودنت را چه کنم بغل بگیرم ؟ زندانی اش کنم؟ قاب بگیرم؟ چه کنم که همیشه باشد؟ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎ |#فاطمه_سلاطین|

می‌پرسی‌: کدامین احساس در عشق شگفت‌انگیز است؟ می‌گویم: "اَمنیت" اینکه حس کنی کسی "قلبت" را تنگ در آغوش می‌گیرد...نه دستانت را |#أدهم_شرقاوی|

در قضاوت همه حق را به تو دادند ولی نکته اینجاست که من راز نگه دار ترم . .