روسری قرمز و لب قرمز و لُپ‌هایش سرخ بیخودی نیست که من پرسپولیسی شده‌ام...

من قبلیم میگفت: -چون دوسش دارم کسی حق نداره نزدیکش بشه آخه اون مال منه! من جدیدم میگه: +چرا نگران آدمایی که نزدیکش میشن باشم؟اگه قرار باشه اونارو به من ترجیح بده،آیا لازمه که تو زندگیم بمونه؟!

به پايان رسيديم اما، نکرديم آغاز فرو ريخت پرها نکرديم پرواز ببخشای ای روشن عشق بر ما ببخشای!

-عشق طغیان‌ڪند،عقل‌جلودارش‌نیست"

‏لما بتَعرف حقيقة حد بتحس حتى شكله اتغير! وقتی شخصیتِ واقعی یه آدم رو می‌فهمم حس می‌کنم حتی چهره‌ش هم برام تغییر می‌کنه

این کوزه چومن،عاشق زاری بوده است در بندِ سر زلف نگاری بوده‌ست این دسته ،که بر گردن او می‌بینی دستی‌ست که برگردنِ یاری بوده‌ست!

در شهر هی قدم زد و عابر زیاد شد ترس از رقیب بود‌، که آخر زیاد شد این قدرهام نصف جهان جمعیت نداشت با کوچ او به شهر، مهاجر زیاد شد یک لحظه باد روسری‌اش را کنار زد از آن به بعد بود که شاعر زیاد شد هی در لباس کهنه اداهای تازه ریخت هی کار شاعران معاصر، زیاد شد از بس که خوب‌چهره و عالم‌پسند بود بین زنان شهر سَر و سِر زیاد شد گفتند با زبان خوش از شهر ما برو ساک سفر که بست، مسافر زیاد شد

این شعر قبر دسته جمعی کلماتی ست که می توانستند زندگی کنند اگر اعتراف می کردی: دوستت دارم

گوش شیطان کرهمین قبل محرم مَحرمیم می رویم شب ها به هییت .. اربعین،سوی حرم:)

-بچگی کردمو از لای لجن گل چیدم!

پیـش تو جامہ در برم نعره زند کہ بر درم... آمدمـت کہ بنگرم گریہ امان نمیدهد!=

آدما رو منتظر نذار. هیچکس بعد از یک انتظار طولانی، اون آدم سابقی که میشناختی نیست …