سلام کوچولوی من:)
میدونم که این روزا درگیر رویاهای خودتی و خیلی وقتی نداری برای من.
اما من اینجام که ازت تشکر کنم؛ بابت وقتایی که منو میکشوندی تا پارک که خودتو رها کنی بین تاب و سرسره ها:)
ممنونم از وقتایی که با کوچیکترین چیز ها مثل یه آبنبات این جسم ۱۷ ساله رو ذوق زده کردی.
من همون دختر کوچولوعه پنج ساله ام ،که با خنده های دیگران میخندم و با اشکاشون هوای بارونی دارم .
سادم مثل یه تیله شیشه ایه بدون رَگه.
و البته حواسم پرته رویاهامه!
-من روح کوچولوام-
*گاه گاهی که دلم میگیرد
پیش خود می گویم
آنکه جانم را سوخت
یاد می آرد از این بنده هنوز؟
