هدایت شده از 𝒎𝒐𝒃𝒉𝒂𝒎|ܩࡅߺ߲ܣܩܢ
محمود درویش چقدر خوب منو توصیف
میکنه اینجا که میگه :
چیزی در زندگی ام کم است امید شاید
فراموشی یا دوست شاید هم خودم ، دقیقا منم من(:
ای دیر به دست آمده بس زود برفتی
آتش زدی اندر من و چون دود برفتی
چون آرزوی تنگدلان دیر رسیدی
چون دوستیِ سنگدلان زود برفتی
زآن پیش که در باغ وصالِ تو دل من
از فراق تو برآسود، برفتی
ناگشته من از بند تو آزاد، بجستی
ناکرده مرا وصل تو خشنود، برفتی
هر روز بیفزود همی لطف تو با من
چون در دل من عشق بیفزود بیفتی:)))
آدما بايد خودشون براتون وقت بذارن، توجهی كه با اصرار و گلايه باشه هيچ ارزشی نداره :))