احساس میکنم نیاز دارم برم تو یه خونه ی ۴۰ متری یه زندگی و شروع کنم با یه همخونهی ساکت .
با کسی که لیست کتابامون مشترک باشه و سلیقهی موسیقیمون یکی .
کسی که مثل خودم چای بخوره و وقتی بارون میزنه نگه ببند پنجره رو طوفانه. بدوعه باز کنه و تا کمر بره بیرون نفس بکشه .
کسی که هیچی نگه و هیچی نپرسه. فقط بفهمه : )))
