سحرم کشیده خنجر که، چرا شبت نکشته ست تو بکش که تا نیفتد دگرم به شب گذاری

سر بی پناه پیری به کنار گیر و بگذر که به غیر مرگ دیر نگشایدت کناری

نرسید آن ماهی که به تو پرتوی رساند دل آبگینه بشکن که نماند جز غباری

به سرشک همچو باران ز برت چه برخورم من؟ که چو سنگ تیره ماندی همه عمر بر مزاری

همه عمر چشم بودم که مگر گلی بخندد دگر ای امید خون شو که فرو خلید خاری

چو به زندگان نبخشی تو گناه زندگانی بگذار تا بمیرد به بر تو زنده واری

نه چنان شکست پشتم که دوباره سر بر آرم منم آن درخت پیری که نداشت برگ و باری

- بعضی‌ها مانند قصه می‌مانند، همچون رمان‌های پانصد صفحه‌ایِ‌ بلند و قطور که آدم را شدیداً درگیر خودش و شخصیت هایش ‌می‌کند!! بعضی‌ها چنان آدم را درگیر می‌کنند که می‌شود تا صبح به آنها فکر کرد و ‌نخوابید.. 👤سجادابطحی

هیچ کسی رو اونقدر دوست نداشته باشین که وقتی باهاتون سرد رفتار میکنه چشاتون پرِ اشک بشه... 👤سجادابطحی

- ولی اقای ابطحی، اینطوری هیچ وقت عاشق نمیشید..

مادربزرگم‌وقتۍخیلۍخسته‌میشدمیگفت: - هیچِم‌نماندھ.. ڪآش‌زندھ‌بـودالان‌سرمومیذاشتم‌روپاهاش‌ میگفتم: - دالگم‌هیچِِم‌نماندھ:)🕊! #ناشناس