﷽❣ #سلام_امام_زمانم ❣﷽ آسمان در گوشہ قلبش نوشٺ هر ڪہ می خواهد دلش بوے بهشٺ دامن مهدے بگیرد روز و شب باغ جنٺ گردد او را سرنوشٺ 🦋 #الّلهُمَّ‌صَلِّ‌عَلی‌مُحَمَّدٍ‌وَآلِ‌مُحَمَّدٍوَعَجِّلْ‌فَرَجَهُمْ 🦋 🦋 #اللهـم‌عجـل‌لولیڪ‌الفـرج 🦋

✳ مراقبۀ بعد از عاشورا 🔻 برای انسانی که به «عاشورا» رسیده است، «مراقبۀ» بعد از عاشورا، مراقبه‌ در مراتب حضور است. چنین فردی باید محاسبه کند که آیا توانسته است به آن‌هایی که همه چیز خود را در راه «ولی خدا» بذل کرده‌اند، بپیوندد؟ آیا به جایی رسیده است که حاضر باشد در مقابل ولی خدا قطعه قطعه شود، فقط برای آن‌که ولی خدا بتواند یک «نماز» دیگر بخواند؟ 📚 مراقبه‌های عاشورایی ص ۱۱۸ #آیت_الله_میرباقری #عاشورا

🏴🖤 ته گودال فقط پیکر تو مانده و من همه رفتند فقط مادر تو مانده و من سر و انگشتر و انگشت به غارت بردند پاره های بدن بی سر تو مانده و من بوسه باید به روی گونه نشیند اما چاره ای نیست، رگ حنجر تو مانده و من تو و عباس که رفتید… از آن روز به بعد زخم های بدن دختر تو مانده و من باورم نیست که تنها به سفر خواهم رفت همه ی دلخوشی ام! باور تو مانده و من #عاشورا #السلام_علیک_یا_اباعبدالله ‌ الله اکبر😭😭

🔴🔵 چرا به امام زمان لقب قائم داده اند ؟ 🔹 از امام باقر‌ علیه السلام پرسیدند: مگر همه شما قائم به حق نیستید؟ فرمود: آرى! گفتند: پس چرا تنها دوازدهمین شما به این نام، نامیده شد؟ 🔺 فرمود: آن هنگام که جدّمان حسین (علیه السلام) به شهادت رسید، فرشتگان با اشک و آه، ضجه‌زنان گفتند: اى اله و اى سید ما! آیا نمى‌نگرى که با بنده برگزیده و فرزند برگزیده تو چه مى‌کنند؟ خداوند به آنان چنین وحى کرد: اى فرشتگان من آرام باشید! به عزّت و جلالم سوگند! حتما از آن‌ها انتقام خواهم گرفت، هر چند مدت‌ها بگذرد، آن‌گاه پرده را کنار زد و امامان پس از حسین (علیه السلام) را به فرشتگان نمایاند، در میان آنان یکى ایستاده بود و نماز مى‌خواند، پس خداوند به فرشتگان فرمود: با این شخص ایستاده (قائم) از آن‌ها انتقام مى‌گیرم. 📚 بحارالأنوار ج ۴۵ ص ۲۲۱ #امام_زمان #امام_حسین

🏴 فراز هایی از زیارت امام زمان (ع) خطاب به امام حسین (ع) (زیارت ناحیه مقدسه) 🏷 قسمت دوم: ... و فرمانبردارِ خداوند، و پیرو جدّت محمّدبن عبدالله بودى، و شنواى کلام پدرت على بودى، و پیشى گیرنده به (انجامِ) سفارش برادرت امام حسن بودى، و رفعت دهنده پایه شرافتِ دین، و خوار و سرکوب کننده طغیان، و کوبنده سرکشان، و خیرخواه و نصیحت گرِ اُمّت بودى در هنگامى که در شدائدِ مرگ دست و پا میزدى، و مبارزه کننده با فاسقان بودى، و قیام کننده با حُجَج و براهین الهى، و ترحُّم کننده بر اسلام و مسلمین بودى، یارى گرِ حق بودى، در هنگام بلاء شکیبا و صابر، حافظ و مراقب دین، و مدافع حریم آئین بودى، (طریقِ) هدایت را حفظ نموده یارى می‌نمودى، عدل و داد را گسترش داده و وسعت مى‌بخشیدى، دین و آئینِ الهى را یارى نموده آشکار مى‌نمودى، یاوه گویان را (از ادامه راه) بازداشته جلوگیرى می‌کردى، حقّ ضعیف را از قوى باز می‌ستاندى، در قضاوت و داورى بین ضعیف و قوى برابر حُکم می‌نمودى، تو بهارِ سر سبزِ یتیمان بودى، نگاهبان و حافظ مردم بودى، مایه عـزّت و سرافرازى اسلام، معدنِ احکام الهى، هم پیمان نیکى و احسان بودى، پوینده طریقه جدّ و پدرت در سفارشات و وصایا همسانِ برادرت بودى، وفادار به پیمانها، داراى سجایاىِ پسندیده، و با جود و کَرَمِ آشکار بودى، شب زنده دار (به عبادت) در دلِ شبهاىِ تاریک، معتدل و میانه رو در روشها، با سجایا و اخلاقِ کریمانه، داراى سوابقِ با عظمت و ارزشمند، داراى نَسَبِ شریف، و حَسَبِ والا، با درجات و رتبه هاىِ رفیع و عالى، مناقب و فضائلِ بسیار، سِرِشتها و طبیعتهاى مورد ستایش، و با عطایا و مواهبِ بزرگ بودى، حلیم و صبور، هدایت شده، بازگشت کننده بسوى خدا، با جود و سخاوت ـ دانا ـ توانا و قاطع، پیشواى شهید، بسیار نالان و گریان در پیشگاه خداوند، محبوب و با هیبت بودى، تو براى پیامبر که درود خدا بر او و آل او باد فرزند، و براى قرآن پشتوانه نجات دهنده، و براى امّتِ اسلام بازوى توانا، و در طاعتِ حقّ کوشا بودى، تو حافظِ عهد و پیمانِ الهى، دورى کننده از طُرُقِ فاسقان بودى، و تو آنچه در توان داشتى (براى اِعلاءِ کلمه حقّ) بذل نمودى، داراى رکوع و سجود طولانى بودى، تو مانند کسی‌که از دنیا رخت برخواهد بست از آن روگردان بودى، و مانند کسانی‌که از دنیا در وحشت و هراس بسر می‌برند به آن نگاه می‌کردى، آرزوهایت از (تعلّق به) دنیا بازداشته شده، و همّت و کوششت از زیور دنیا رو گردانده بود، دیدگانت از بهجت و سرور دنیا بر بسته، و اشتیاق و مِیلَت به آخرت شهره آفاق است، تا آنکه جور و ستم دستِ تعدّى دراز نمود، و ظلم و سرکشى نقاب از چهره برکشید، و ضـلالت و گمـراهى پیروان خویش را فرا خواند ...

🏴 فراز هایی از زیارت امام زمان (ع) خطاب به امام حسین (ع) (زیارت ناحیه مقدسه) - قسمت سوم: ... تا آنکه جور و ستم دستِ تعدّى دراز نمود، و ظلم و سرکشى نقاب از چهره برکشید، و ضـلالت و گمـراهى پیروان خویش را فرا خواند با آنـکه تو در حَرَمِ جدّت متوطّن بودى، و از ستمکاران فاصله گرفته بودى، و مُلازمِ منزل و محرابِ عبادت بوده، و از لذّتها و شهوات دنیوى کناره گیر بودى، و برحسب طاقت و تَوانَت مُنکَر را با قلب و زبانت انکار مى‌نمودى، پس از آن علم و دانشت اقتضاى انکارِ آشکار نمود، و بر تو لازم گشت (و) لازم نمود با بدکاران رویاروى جهاد کنى، بنابراین در میان فرزندان و خانواده ات و پیروان و دوستانت روانه شدى، و حقّ و برهان را آشکار نمودى، و با حکمت و پند و اندرزِ نیکو (مردم را) بسوىِ خدا فرا خواندى، و به برپادارىِ حدودِ الهى، و طاعتِ معبود امر نمودى، و از پلیدى ها و سرکشى نهى فرمودى ولى آنها (=بدکاران) به ستم و دشمنی رویارویِ تو قرار گرفتند، پس تو نیز با آنان به جهاد برخاستى پس از آنکه (حقّ را) به آنان گوشزد نمودى آنها را به عـذابِ الهى تهدید نمودى، و حجّت را بر آنها مؤکّد فرمودى، ولى عهد و پیمان و بیعت تو را شکستند، و پروردگار تو و جدّت را به خشم آوردند و با تو ستیز آغازیدند، پس تو به جهت زد و خورد و پیکار استوار شدى، و لشکریان فاجر را خورد و آسیا نمودى، و درگَرد و غُبارِ نبرد فرو رفتى، و چنان با ذوالفقار جنگیدى که گویا علىّ مرتضى هستى، پس چون تو را با قلبى مطمئن، بدون ترس و هراس یافتند، شرورِ مکر و حیله شان را بر تو برافراشتند و از درِ نیـرنگ و فساد با تو قتال نمودند، و آن ملعون لشکریانش را فرمان داد تا تو را از آب و استفاده آن منع نمودند، و با تو قتال نمودند، و به جنگ و مبارزه با تو شتافتند، و تیرها و خدنگها بسوى تو پرتاب نمودند، و براى استیصال و ناچار نمودن تو دست دراز کردند، و حُرمتى براى تو مراعات نکردند، و از هیچ گناهى در مورد تو خوددارى ننمودند، چه در کشتن آنها دوستانت را، و چه در غارت اثاثیه خیمه هایت، (بارى) تو در گَرد و غُبارهاى جنگ پیش تاختى، و آزار و اذیّتهاى فراوانى تحمّل نمودى، آنچنان‌که فرشتگانِ آسمان‌ها از صبر و شکیبائى تو به شگفت آمدند، پس دشمنان از همه طرف به تو هجوم آوردند، و تو را به سبب زخم ها و جراحتها ناتوان نمودند، و راه خلاص و رفتن بر تو بستند، تا آنکه هیچ یاورى برایت نماند، ولى تو حسابگر (عمل خویش براى خدا) و صبور بودى، از زنان و فرزندانت دفاع و حمایت می‌نمودى، تا آنکه تو را از اسبِ سواریت سرنگون نمودند، پس با بدن مجروح بر زمین سقوط کردى، در حالیکه اسبها تو را با سُم‌هاى خویش کوبیدند، و سرکشان با شمشیرهاى تیزِشان برفرازت شدند، پیشانىِ تو به عرقِ مرگ مرطوب شد، و دستانِ چپ و راستت به باز و بسته شدن در حرکت بود، پس گوشـه نظرى به جانب خِیام و حَرَمَت گرداندى در حالیکه از زنان و فرزندانت (روگردانده) به خویش مشـغول بودى، اسبِ سوارى ات با حال نفرت شتافت، شیـهه کشان و گریـان، بجانبِ خیمه ها رو نمود، پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تیز پاى تو را خوار و زبون بدیدند، و زینِ تو را بر او واژگونه یافتند، از پسِ پرده ها(ىِ خیمه) خارج شدند، درحالیکه گیسوان بر گونه‌ها پراکنده نمودند، بر صورت ها طپانچه مى زدند و نقاب از چهره ها افکنده بودند، و به صداى بلند شیون میزدند، و از اوجِ عزّت به حضیض ذلّت درافتاده بودند، و به سوىِ قتلگاه تو مى شتافتند، در همان حال، شِمرِ ملعون بر سینه مبارکت نشسته، و شمشیر خویش را بر گلـویت سیراب می‌نمود، با دستى مَحاسنِ شریفت را در مُشت می‌فِشرد، (و با دست دیگر) با تیغِ آخته اش سر از بدنت جدا مى‌کرد، تمامِ اعضا و حواسّت از حرکت ایستاد، نَفَسهاىِ مبارکت در سینه پنهان شد، و سرِ مقدّست بر نیزه بالا رفت، اهل و عیالت چون بردِگان به اسیرى رفتند، و در غُل و زنجیر آهنین برفراز جهازِ شتران در بند شدند، گرماى (آفتابِ) نیمروز چهره هاشان مى‌سوزاند، در صحراها و بیابانها کشیده می‌شدند، دستانشان به گَردَنها زنجیر شده، درمیان بازارها گردانده می‌شدند، اى واى بر این سرکشان گناهکار!، چه اینکه با کُشتنِ تو اسلام را کُشتند، و نماز و روزه (خدا) را بدون یاور رها نمودند، و سُنّتها و احکام (دین) را از بین برده شکستند، و پایه هاىِ ایمان را منهدم نمودند، و آیاتِ قرآن را تحریف کرده، در (وادىِ) جنایت و عداوت پیش تاختند، براستى رسولِ خدا «که درود خدا بر او و آل او باد» (با شهادتِ تو) تنها ماند! ، و کتاب خداوندِ عزّ و جلّ مَتروک گردید، و آنگاه که تو مقهور و مغلوب گشتى، حقّ و حقیقت موردِ خیانت واقع شد، و به فقدانِ تو تکبیرِ خدا و کلمه توحید، حرام و حلالِ دین، و تنزیل و تأویلِ قرآن جملگى از بین رفت، و پس از تو تغییر و تبدیلِ (احکام)، کفر و اِلحاد و بى سرپرستىِ دین، هوى و هوس‌ها و گمراهی‌ها، فتنه‌ها و باطل‌ها جملگى ظاهر شد،

📌 یار امام زمان یعنی #حضرت_عباس 🏹 ای کوه وفا! سلام. سلام بر شما که وفای به عهد را معنا کردید. سلام بر شما که یار امام زمانتان بودید. امان از آن لحظه‌ای که رفتید! اولین تیری ‌که به سمتتان پرتاب شد، آسمان رنگ باخت. زمین غرق در عرق شرم شد. و اگر آیهٔ «و هم فی فلک یسبحون» نبود، خورشید، دشمنانت را غرق در آتش می‌کرد. دستتان را که زدند، بانوان چادرشان را محکم‌تر گرفتند، دختران معجرشان را. یک نگاه مولا به شما بود و یک نگاهش به خیمه‌ها. 🚩 یا عباس! بعد از شما، زمین نینوا معنی کرب و بلا را با ذره‌ذره خاک خود احساس کرد. بعد از شما، گلوی شش‌ماههٔ امام حسین را پاره‌پاره کردند. چقدر  سخت است بگویم، اما بعد از شما، خون امام زمانتان به زمین ریخته شد. امام زمانی که جانتان را دادید تا حرفش به زمین نیفتد. بعد از شما، سه‌سالهٔ کربلا در خرابه‌های شام دق کرد. 🔅ا گر شما بودید، نگاه حرامی‌ها به حرم نمی‌افتاد و بر دهان مبارک اماممان، چوب خیزران نمی‌زدند. یار امام زمان یعنی شما. به راستی که «کاشف الکرب عن وجه الحسین» بودید. 📝 #دلنوشته_مهدوی ؛ #محرم