مگر میشود انقلابی بود و وحدت نداشت؟ خاطرتان آسوده باد ادعای دکتر محمدباقر قالیباف قبل دور اول انتخابات

💫دعایی قطعی برای استجابت دعا به نیابت از آقا ابالفضل العباس(ع) برای ظهور امام عصر (عج) 💫دعایی که هفت امام معصوم تضمین کردند که با خواندن آن دعایتان مستجاب میشود 🔺دعای مختص روز عاشورا

🔆 آیت الله حائری شیرازی: امام حسین علیه السلام در شب عاشورا یک جور سخن گفت و در روز عاشورا یک جور دیگر. ◼️شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» بود. 🔆روز عاشورا می‌گوید: «بیائید به من کمک کنید، آیا یاور و مددکاری هست؟ هل من ناصر ینصرنی؟» ◼️شب صحبت می‌کند تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد، و روز سخن می‌گوید تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. ◼️شب غربال می‌کند تا فقط «صالحان» بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط «اشقیاء» در مقابل او ایستاده باشند.

🏴🏴 نشر عمومی بدهید فـاطمـه ام‌البنیـن(س) کیست؟ ➖➖➖➖➖➖➖ ✨نامش فاطمه بود . از آن دخترهایی که شمشیرزنی و نیزه داری را به خوبی می دانست و در جنگآوری ، همپای پسران قبیله بود . اولین مربی شمشیر زنی و تیراندازی پسرش ابالفضل العباس (علیه السلام) و برادرانش هم خود او بود ! 👈 نه این که تنها او اینچنین باشد ، تمام قبیله‌اش در شجاعت و دلیری زبانزد بودند . اما چیزی که او را متمایز می کرد ، حجاب و حیای مثال زدنی و زیبایی و ملاحت خاص زنانه بود که در کنار جنگآوری ، او را به یک دختر کم نظیر تبدیل کرده بود . ❇️ کمتر مردی جرأت خواستگاری از او را داشت و آنهایی هم که پا پیش می‌گذاشتند ، همگی از بزرگان و اشخاص مطرح بودند ؛ اما جز جواب رد چیزی حاصلشان نمی‌شد . ⁉️ وقتی از او می‌پرسیدند که چرا ازدواج نمی‌کنی ، ✨می گفت : «مردی نمی‌بینم ، اگر مردی به خواستگاری‌ام بیاید ، ازدواج می کنم!» 👹 معاویه از خواستگاران پر و پا قرصش بود ، ولی هربار دست خالی باز می‌گشت . 🌠 تا این که یک شب خوابی دید . صبح فردا ، وقتی «عقیل» ، برادر و فرستاده‌ی علی بن ابی طالب (علیه السلام) که مردی نسب شناس بود ، برای خواستگاری آمد ، فاطمه لبخند معنا داری زد ؛ فهمید که رؤیایش صادقه بوده است . 🎉از فرط شادمانی و رضایت ، گریست و گفت : «خدا را سپاس ! من به «مرد» راضی بودم ، ولی او « مرد مردان » را نصیب من کرد » و بی درنگ ، پس از موافقت پدر و مادرش ، موافقت خود را اعلام کرد و شد همسر علی بن ابی طالب (ع) ، جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم). 🔹بارزترین ویژگی اش ، ادب بود . 🔸 به جا و به موقع حرف می زد . 🔹حد خودش را می‌دانست . 🔸و رفتارش ، هرگز نشانی از خطا نداشت . ✨روزی که پا در خانه‌ی امیرالمومنین(ع) گذاشت ، اولین جمله‌اش به فرزندان ایشان این بود : نیامده ام جای مادرتان را بگیرم . من کجا و فرزندان زهرا (س) کجا؟ من آمده‌ام تا کنیزتان باشم . ✅ و به حق نشان داد که راست می‌گفت ؛ همان روز اول ، حسن و حسین (علیهما السلام) بیمار بودند . فاطمه ، بلافاصله به بالین آنها رفت و با محبت تمام ، به آنها رسیدگی کرد . و چند روز اول زندگی مشترکش ، به پرستاری از فرزندان زهرا (سلام الله علیها) گذشت؛ کاری که آن را افتخاری برای خود می‌دانست . 📜می گویند تا وقتی که فرزندان امام علی(ع) خردسال بودند ، بچه دار نشد تا مبادا به خاطر مادر شدن ، در حق آنها کوتاهی کند . 🔅از امام (ع) هم خواسته بود تا او را «فاطمه» خطاب نکند تا مبادا دل بچه‌ها از شنیدن نام مادرشان در خانه ، بشکند . ♥️ وقتی عباس (علیه السلام) ، نوزاد شیرین ام البنین به دنیا آمد ، بچه های زهرا (س) را جمع کرد . آنها را نزدیک به هم نشاند و نوزاد یک روزه اش را در آغوش گرفت ؛ بلند شد و عباسش را دور سر فرزندان فاطمه(س) چرخاند تا به همه بگوید که فرزندان ام‌البنین ، بلاگردان فرزندان فاطمه (س)اند . ✳️ همیشه و همه جا به فرزندانش یادآوری می‌کرد که : « مبادا حسن و حسین (علیهماالسلام) را برادر و همتای خود بدانید ، آنها تافته‌ی جدا بافته‌اند ، آسمانی‌اند ، نوادگان پیامبر(ص) اند » و همین تربیت بود که نتیجه‌اش را در کربلا نشان داد ... ✨او همان مادری است که وقتی کاروان کربلا را راهی می کرد ، با وجود این که چهار جوان خودش همراه کاروان بودند ، به تمام کاروان این طور سفارش می‌کرد : ⚡️چشم و دل مولایم امام حسین (ع) و فرمان بردار او باشید . ام البنین از حضرت علی (ع) ، صاحب چهار ستاره ی نورانی به نام های 🔮 عباس 🔮عبدالله 🔮 جعفر 🔮 عثمان شد که همگی در کربلا به شهادت رسیدند . 🇮🇷 #پشتیبان_ولایت_فقیه_باشید

🔻منطق سرخ حسین و منطق بی‌رنگ ما: ارادت دینی، اراده‌ی انقلابی 🖊مهدی جمشیدی ۱🔸. روزگار عجیبی‌ست که در آن، کسانی کربلا را در سال شصت‌ویک هجری متوقف کرده‌اند و برای امام شهید، حسین -علیه‌السلام- ناله سر می‌دهند، اما حاضر نیستند که در کربلای امروز، سر بدهند. همراهی‌شان با حسین، از سوگواری و گریه فراتر نمی‌رود؛ چنان‌که اشک‌های کوفیان نیز پس از کربلا جوشید، اما قیامی از آن نخروشید. نشسته‌اند و به گذشته می‌نگرند و اکنون‌شان، شبیه میلیون‌ها نظاره‌گر سال شصت‌ویک هجری است. نه این سو هستند و نه آن سو. در هنگامه‌ی کربلا، خاموش و بی‌طرف هستند و پس از کربلا نیز، جز عزا و مویه و فغان نمی‌ دانند. دلداده‌ی عزای حسین هستند و نه خط حسین. می‌گریند، اما فریاد برنمی‌آورند. تشنه‌ی چای روضه هستند، اما از شمشیرهایی که تشنه‌ی خون‌شان هستند، هراس دارند. با خون، عهد نبسته‌اند و جان خویش را عزیزتر از راه حسین می‌شمارند. از کربلا، یک داستان غم‌انگیز ساخته‌اند که فقط باید در سوگ آن گریست و محزون بود، اما اکنون‌شان و انتخاب‌های اکنون‌شان را به آن عرضه نمی‌کنند. در این روایت، کربلا نمی‌تواند خودآگاهی تاریخی ایجاد کند و مسئولیت اجتماعی بیافریند، بلکه در احوال و نقلیات شخصی، محدود می‌ماند و از درس و عبرت تاریخی، تهی‌ست. بر این ‌اساس، خط مقاومت و مخالفت و تضاد و عصیان از درون آن برنمی‌خیزد که هزینه‌دادن برای آن، معنا پیدا کند. ۲🔸. و کاش فقط نظاره‌گر بودند و بیرون از معرکه، در مرداب زندگی شخصی خویش فرومی‌رفتند، اما بسیاری، با کربلای دیروز، هم‌دردی می‌کنند و با کربلای امروز، نامردمی. زخم زهرآگین بر قلب خط مقاومت و مبارزه و انقلابی‌گری می‌نشانند و جبهه‌ی سازش و تسلیم و انقیاد را برمی‌گزینند. از راه‌ رفته، بازمی‌گردند و تجربه‌ی گره‌گشای مقاومت را کنار می‌نهند. مقاومت را باطل و بی‌فرجام می‌شمارند و بی‌اعتنا به خط حسین، به سوی قبله‌ی مذاکره و التماس و ذلت، سجده‌ می‌کنند. وعده‌ی همراهی می‌دهند اما اندکی بیش، دوام نمی‌آورند و به جبهه‌ی مقابل می‌گریزند. برای غربت حسین، بر سینه می‌کوبند، اما برای تداوم راه حسین، قدم برنمی‌دارند. منطق حسین را دفن کرده و قیام خونینش را به یک خاطره‌‌ی محزون فروکاهیده‌اند که بازخوانی سالیانه‌اش، حاصل عملی و عینی ندارد. در طلب ثواب شخصی هستند نه صواب جمعی. حق را می‌بینند و می‌یابند، اما جانب لذت و منفعت و تعصب را می‌گیرند. هم‌اشک و هم‌درد حسین هستند، نه هم‌راه و هم‌ منطق او. حقیقت را تنها نهاده‌اند و سر در لاک زندگی شخصی فروبرده‌اند. جز به خود نمی‌اندیشند و نصیبی از بی‌تعلقی نبرده‌اند. حسین را برای محرم و هیأت می‌خواهند و نه برای همیشه و جامعه. حزن را بر حماسه ترجیح می‌دهند و مذاکره را بر مقاومت. به میدان رفتن حسین را می‌ستایند، اما خودشان، دیپلماسی را برمی‌گزینند و حتی از احتمال جنگ می‌هراسند. آداب تقیه می‌دانند و با مبارزه بیگانه‌اند. برای حسین، قیام را می‌پسندند و برای خویش، تقیه را. از حسین، توقع خون دارند و از خویش، توقع اشک. در پوسته‌ها و ظواهر، متوقف مانده‌اند و خط و مرام و منطق حسین را دور افکنده‌اند. هم ‌عهد با عافیت هستند و تن به بلا نمی‌سپارند. رفیق منفعت هستند و نارفیق مصیبت. ۳🔸. چه کنیم با این تعارض‌ها و تهافت‌ها؟! چه کنیم با این تذبذب‌ها و تلاطم‌ها؟! چه کنیم با این فهم تاریخی‌شده از حسین؟! چه کنیم با ناهمسازی ادعا و عمل؟! چه کنیم با این ارادت‌های منهای اراده‌ی انقلابی؟! تشنگی حسین کجا و خوف اینان از تحریم کجا؟! معامله‌گری اینان کجا و مقاومت حسین کجا؟! او برای دین، هم نان می‌دهد و هم جان، و اینان برای دنیا و لذت، دین‌ فروشی می‌کنند. از دین خویش می‌فرسایند برای طلب دنیا. دنیای‌شان تا آنجا دینی‌ست که هزینه ندارد. دین‌داری‌شان، بی‌هزینه و عافیت ‌طلبانه و کاسبکارانه است. دکان گشوده‌اند و کیسه دوخته‌اند، اما حسین نیزه‌ نشین را می‌ستایند. هر که به مکتب و مرام حسین، نزدیک‌تر باشد را افراطی و‌ تندرو می‌خوانند؛ چنان‌که در زمانه‌‌ی حسین نیز، او را خارجی شمردند. اهل دنیا، در طلب زندگی هستند و نه مبارزه. و حسین، چه زیبا و‌ موجز، این حقیقت تلخ را در قالب کلمات ریخت و فرمود: «إنَّ الناسَ عَبيدُ الدُّنيا و الدِّينُ لَعقٌ على ألسِنَتِهِم يَحوطُونَهُ ما دَرَّت مَعائشُهُم، فإذا مُحِّصُوا بالبلاءِ قَلَّ الدَّيّانُونَ؛ همانا مردمان، بنده‌ی دنيايند و دين، لقلقه‌ی زبان آنهاست، و هر جا منافع‌شان به‌وسيله‌ی دين، بيشتر فراهم آید، زبان مى‌چرخانند و چون به بلا آزموده شوند، آنگاه دين‌داران، اندكند.» این سخن حسین، اعتراض صریح و گزنده‌ی او به جامعه‌ای است که دین را در سایه‌ی دنیا می‌طلبد و هر آن‌گاه که زمینه‌ی امتحان و ابتلاء فراهم گردد و میان این دو، تزاحم رخ بدهد، دین را به کناری می‌افکند و دنیا را بر صدر می‌نشاند. 1403/04/25 @mahdi_jamshidi60

جریان انقلاب به احترام ماه محرم و حضور پزشکیان در مراسمات عزاداری حسینی، نسبت به اعمال سیاسی او در این ایام سکوت کرده است. کارگروه‌های معرفی وزرا برخلاف شعار و وعده پزشکیان، تماما از جریانات اصلاح ‌طلب، لیبرال و بعضا ضدانقلاب با کارنامه مردود تشکیل شده است و اسامی مناسبی برای کرسی وزارت به گوش نمیرسد. از اسامی موجود بوی گران شدن بنزین، جهش قیمت ارز، سقوط بورس، رکود و بیکاری و تنگناهای اقتصادی استشمام می‌شود. با مطالبه مستمر و هوشیاری، مراقب باشیم کلاه سر آینده خود و کشور نرود.. ✍سیدامیرحسین حسینی

تصاویری از مراسم عزاداری شب عاشور در حسینیه امام خمینی (ره). ۱۴۰۳/۴/۲۵ 🏴 #بعثت_خون

لحظاتی از نوحه‌خوانی آقای میثم مطیعی در مراسم عزاداری شب عاشورا در حسینیه امام خمینی (ره). ۱۴۰۳/۴/۲۵ 🏴 #بعثت_خون

🔻 مبارزه، ادامه دارد ... ۱🔸. «إن‌شاءالله، خدا به حرمت مادر شهیدان، به آبروی سالار شهیدان و همه شهداء -علیهم‌السلام- به دل‌تان بیندازد که بازگردید. صلوات نذر می‌کنم و صدقه می‌گذارم کنار ...». در این مدت، صدها پیام از این قبیل برای من فرستاده شد. من در برابر حتی یکی از پیام‌های این‌ چنینی، احساس خجلت و شرمندگی می‌کنم و پاسخی ندارم؛ نه در دنیا و نه در آخرت. شرایط بر من دشوار است و روزانه اذیت می‌شوم و بر روحم زخم می‌نشانند. محتاج خلوت و گوشه بودم و می‌خواستم تیرهای تهمت و تخریب و‌ ملامت، روانه‌ام نشوند. احساس تنهایی داشتم و معتقد بودم که باید کناره‌گیری کنم تا شاید روزی از این غربت و انزوا و بی‌جبهه‌گی رها بشوم و بشویم. تردیدی نداشتم، اما سیل این پیام‌های صادقانه و مؤمنانه، مرا بازمی‌دارند. من نمی‌خواهم، اما دیگران اصرار می‌ورزند که بر تو، فرض است و نباید به میل و صلاح و علایق‌ات بنگری. بزرگان نیز مرا فراخواندند و امر کردند که بودنت، ضرورت است و تو، از آن خودت نیستی که بتوانی مستقل از شرایط انقلاب، تصمیم بگیری. هرچه گفتم که هیچم و اثر خاصی ندارم و‌ تلاطمات و تنش‌ها، مزاحم تلاش نظری و معرفتی‌ام می‌شوند، فایده نداشت. ۲🔸. برخی دوستان، مرا تندرو و افراطی و هتاک و فاشیست و بی‌اخلاق و بی‌منطق و ... می‌دانند. من بر اساس پنداشت و تصور ناصواب دیگران، خودم را تغییر نمی‌دهم و مرعوب حمله‌ی جمعی و‌ روایت ‌سازی نمی‌شوم. اینان می‌توانند هر برداشتی از هویت من داشته باشند، ولی من تکلیف ندارم که تابع سلیقه و پسند اینان باشم.‌ نمی‌توانم هویت فردی‌ام را در اراده‌ی جمعی اینان، مستحیل سازم و در مدار خواست‌شان قرار بگیرم. من محافظه‌کار و دوپهلونویس و وسط‌نشین نیستم و دکان نگشوده‌ام و کاسب‌کار نیستم. هیچ تعارفی با التقاط ندارم و در صراحت، میراث از ابوذر برده‌ام. پس گمان نشود که چیزی تغییر کرده و قرار است سر سبز بر زبان سرخ، ترجیح داده شود. من آداب محافظه‌کاری نمی‌دانم و با خوف و هراس، بیگانه‌ام. ۳🔸. نسبت‌دادن مواضع سیاسی و فرهنگی من به پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه‌ی اسلامی، جفا و نارواست. هرچه که می‌نویسم و می‌گویم، مواضع شخصی خودم است و هرگز، جنبه‌ی نهادی و دستگاهی ندارد.‌ در این مجموعه، تنوع و تکثر وجود دارد و من نماینده و سخنگو و برآیند آن نیستم. مسئولیت همه‌ی مواضعم، فقط‌ و ‌فقط بر عهده‌ی خودم است و‌ نمی‌خواهم هزینه و عواقب آن، نصیب دیگران بشود. شما با یک چریک معرفتی مواجه هستید، نه یک سازمان. مرا عامدانه منتسب می‌کنند تا از طریق فشار سازمانی، کلماتم را به زنجیر بیفکنند و صراحت‌ها و تلخی‌ها و فریادها را زیر آوار دیوان ‌سالاری و اداره‌مآبی، دفن کنند.‌ تکیه‌گاه من، ایمان است و محتاج حمایت خاص نیستم. مرا زیر سایه‌ی دیگران ننشانید و شکایت از قلمم را نزد آنها نبرید. ۴🔸. نه سفارش می‌گیرم و نه پول. وام‌دار و بدهکار کسی نیستم و قلم ‌فروشی نمی‌کنم. جهاد تبیین، عرصه‌ی مبارزه و جنگ و روشنگری است، نه معامله و داد و ستد و سیاست ‌بازی. به تکلیف آمده‌ام و به تکلیف می‌روم. هیچ پشت ‌صحنه‌ای در میان نیست. ازاین‌رو، دگراندیشان سکولار در عرصه رسمی و غیررسمی، گمان نکنند که تیغ نقادی و واسازی، کند می‌شود و حقیقت به حاشیه خواهد رفت. مبارزه، ادامه دارد و تیغی که از نیام بیرون آمده، چوبی نیست. یک نزاع و معارضه‌ی واقعی در میان است و‌ هیچ حساسیتی جز اصالت ‌های انقلابی، تعیین‌کننده نیست. اگر واگرایی‌های دهه‌ی هفتاد را در پیش بگیرند و عهد تاریخی سکولاریسم رسمی را تجدید کنند، تردیدی در مواجهه‌ی چالشی نخواهیم داشت و‌ مرگ سرخ را با اشتیاق، در آغوش خواهیم کشید. هر خط و‌ جریانی که استحاله‌ی انقلاب را دستور کار قرار بدهد و بخواهد نظام را از انقلاب، تهی کند، با این لایه‌ی چریکی و حرفه‌ای و شجاع، روبرو خواهد بود. ما خود را برای چنین روزهایی آماده کردیم و با قواعد نبرد هویتی و گفتمانی، زندگی کرده‌ایم. امانت امام راحل و شهیدان مظلوم را رها نمی‌سازیم و مجال نمی‌دهیم که میدان برای معارضان برانداز و دگراندیشان هویت ‌سوز و انقلابی‌های پشیمان، فراهم شود. باید ایستاد و تا آخر ماند. این حقیر، کمترین و بی‌مایه ‌ترین است و وجود و عدمش، تفاوتی ندارد و فقط لطف اهل معرفت و دعای اهل دل، داشته و اندوخته‌ی اوست. کهنه‌ سرباز، تکلیفی جز جنگیدن ندارد. خواست غلیظ شما را بر خواست قطعی خودم ترجیح دادم و با دل‌وجانی که همچنان جراحت دارد، از انقلاب در سپهر رسانه خواهم نوشت؛ به حول و‌ قوه‌ی الهی. مهدی جمشیدی @mahdi_jamshidi60

📖 تقویم شیعه ☀️ امروز: شمسی: سه شنبه - ۲۶ تیر ۱۴۰۳ میلادی: Tuesday - 16 July 2024 قمری: الثلاثاء، 10 محرم 1446 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 🌹 امروز متعلق است به: 🔸زین العابدین و سيد الساجدين حضرت علي بن الحسين عليه السّلام 🔸باقر علم النبی حضرت محمد بن علی عليه السّلام 🔸رئيس مكتب شيعه حضرت جعفر بن محمد الصادق عليه السّلام 🏴🏴🏴🏴🏴🏴 ❇️ وقایع مهم شیعه: ▪️شهادت سید الکونین مولانا اباعبدالله الحسین سلام الله علیه و علی آبائه و ابنائه و اصحابه و لعنة الله علی قاتلیه، 61ه-ق 🔹قتل ابن زیاد لعنة الله علیه به امر مختار ثقفی، 67ه-ق ▪️وفاة ام سلمه رحمة الله علیها، 63یا62ه-ق ▪️شام غریبان اسراء کربلا، 61ه-ق 🔹بنابر روایتی قیام قائم آل محمد حضرت مهدی صاحب الزمان در این روز می باشد

📹 سخنرانی قدیمی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره قیام سیدالشهدا در جمع سپاهیان لشکر ۳۱ عاشورا در محرم سال ۱۳۶۷ 🏴 #بعثت_خون

🔻 رشد اقتصادی ۵ درصدی ایران 🔹 بانک جهانی در گزارش جدید خود از چشم‌انداز اقتصاد ایران رشد ۳.۲ درصدی را برای اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۳ پیش‌بینی کرده و براساس برآورد بانک جهانی، اقتصاد ایران در سال گذشته ۵ درصد رشد کرده بود. 🔹 همچنین رشد بخش غیرنفتی ایران در سال گذشته ۳.۸ درصد بوده که براساس پیش‌بینی بانک جهانی، این رقم در سال ۱۴۰۳ به ۳ درصد خواهد رسید. 🔹 بخش نفتی ایران که در سال ۱۴۰۲ رشد قابل توجه ۱۷.۱ درصدی را تجربه کرده بود در سال ۱۴۰۳ نیز ۵ درصد رشد خواهد کرد. 🔹 براساس پیش‌بینی این نهاد بین‌المللی، تولید نفت ایران در سال‌جاری ۲۰۰ هزار بشکه نسبت به سال قبل افزایش خواهد یافت و به سه میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه در روز خواهد رسید. انتظار می‌رود بخش کشاورزی ایران در سال ۱۴۰۳ تنها ۰.۹ درصد رشد کند و رشد بخش صنعت به ۴.۹ درصد و بخش خدمات به ۲.۶ درصد برسد. 🔹 نرخ تورم ایران در سال ۱۴۰۲ بالغ بر ۴۰.۷ درصد بوده که پیش‌بینی می‌شود این رقم در سال ۱۴۰۳ به ۳۵.۳ درصد کاهش پیدا ‌کند. 🔹 سید‌احسان خاندوزی، وزیر امور اقتصادی و دارایی گفت: گزارش بانک جهانی در ۲۰۲۴ منتشر شد که در آن رشد اقتصادی ایران به بالای ۵ درصد رسید و نرخ بیکاری به ۷.۶ درصد کاهش یافت. وی افزود: براساس گزارش بانک جهانی، ۶.۵ میلیون نفر در ایران از خط فقر خارج شدند که این امرحاصل زحمات دولت ‌و حاکمیت با وجود شرایط تحریمی است که وضعیت اقتصاد را به نقطه‌ای رسانده که نمی‌توان از آن چشمپوشی کرد.